Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Zaawansowane metody numeryczne
Typologia: Prezentacje
1 / 9
Iteracyjne rozwiązywanie układów równań liniowych
dr Artur Woike
Wykład 11
Iteracyjne rozwiązywanie układów równań liniowych
dr Artur Woike Zaawansowane metody numeryczne
Iteracyjne rozwiązywanie układów równań liniowych Wprowadzenie do metod iteracyjnychMetoda Jacobiego Metoda Gaussa-Seidla
Definicja 11.1. (metoda iteracyjna rozwiązywania układów równań) Metodą iteracyjną rozwiązywania układów równań liniowych nazy- wamy ciąg wektorów
{ x(i)
} i ∈ N zdefiniowany następująco:
x(^0 )^ – dany wektor początkowy, ∀ i= 0 , 1 ,... x(i+^1 )^ = Mx(i)^ + w ,
gdzie M i w są odpowiednio pewną macierzą kwadratową i pewnym wektorem.
Metoda Gaussa-Seidla
Definicja 11.2. (wektory i wartości własne) Niezerowy wektor x o składowych rzeczywistych lub zespolonych nazywamy wektorem własnym macierzy kwadratowej A jeżeli istnieje taka liczba λ (rzeczywista lub zespolona), że Ax = λ x. Liczbę λ nazywamy wartością własną macierzy A.
Twierdzenie 11.1. Liczba λ jest wartością własną macierzy A wtedy i tylko wtedy, gdy jest pierwiastkiem wielomianu charakterystycznego det(A − λ I ) macierzy A (gdzie I oznacza macierz jednostkową odpowiedniego wymiaru).
dr Artur Woike Zaawansowane metody numeryczne
Iteracyjne rozwiązywanie układów równań liniowych Wprowadzenie do metod iteracyjnychMetoda Jacobiego Metoda Gaussa-Seidla
Definicja 11.3. (promień spektralny) Promieniem spektralnym macierzy kwadratowej A nazywamy licz- bę ρ (A) zdefiniowaną następująco:
ρ (A) = max {|λ| ; λ – wartość własna macierzy A }.
Twierdzenie 11.2. Ciąg przybliżeń metody iteracyjnej przybliżonego rozwiązywania układów równań liniowych dla dowolnego wektora poczatkowe- go x(^0 )^ jest zbieżny do jedynego wektora granicznego wtedy i tylko wtedy, gdy ρ (M) < 1.
Metoda Gaussa-Seidla
Niech będzie dany układ równań liniowych Ax = b. Oznaczmy przez xˆ rozwiazanie tego układu, czyli xˆ = A −^1 b. W metodzie ite- racyjnej rozwiązywania układów równań liniowych chcemy aby za- chodziło ρ (M) < 1 (warunek zbieżności metody) oraz xˆ = M xˆ + w (warunek zgodności metody). Jeżeli dane są macierze A, M i wek- tor b, to biorąc w = (I − M)A −^1 b zapewniamy spełnienie warunku zgodności.
Uwaga. Powyższe postępowanie jest nieefektywne. Wymaga ono znajomo- ści dokładnego rozwiazania wyjściowego układu równań liniowych. W praktyce, aby nie obliczać wyrażenia A −^1 b, postępujemy inaczej.
dr Artur Woike Zaawansowane metody numeryczne
Iteracyjne rozwiązywanie układów równań liniowych Wprowadzenie do metod iteracyjnychMetoda Jacobiego Metoda Gaussa-Seidla
Definicja 11.4. (szczególna rodzina metod iteracyjnych) Niech będzie dany układ równań liniowych postaci Ax = B. Kładzie- my w = Nb, gdzie N jest pewną macierzą kwadratową. Wówczas z warunku zgodności wynika, że M = I − NA. W ten sposób otrzy- mujemy następującą rodzinę metod iteracyjnych dla naszego układu równań:
x(^0 )^ – dany wektor początkowy, ∀ i= 0 , 1 ,... x(i+^1 )^ = (I − NA)x(i)^ + Nb.
Uwaga. Powyższe metody iteracyjne pozwalają wyznaczyć rozwiązanie wyj- ściowego układu Ax = b, o ile zachodzi warunek ρ (I − NA) < 1.
Metoda Gaussa-Seidla
Niech będzie dany układ równań liniowych postaci Ax = b. Załóż- my, że A = L + D + U, gdzie L, D i U są odpowiednio macierzą poddiagonalną, diagonalną i naddiagonalną:
A =
a 11 a 12_..._ a 1 n a 21 a 22_..._ a 2 n .. .
.. .
... .. . an 1 an 2_..._ ann
, L =
0 0_..._ 0 a 21 0_..._ 0 .. .
.. .
... .. . an 1 an 2_..._ 0
,
D =
a 11 0_..._ 0 0 a 22_..._ 0 .. .
.. .
... .. . 0 0_..._ ann
, U =
0 a 12_..._ a 1 n 0 0_..._ a 2 n .. .
.. .
... .. . 0 0_..._ 0
.
dr Artur Woike Zaawansowane metody numeryczne (11.1)
Iteracyjne rozwiązywanie układów równań liniowych Wprowadzenie do metod iteracyjnychMetoda Jacobiego Metoda Gaussa-Seidla
Definicja 11.5. (metoda Jacobiego) Niech będzie dany układ równań liniowych postaci Ax = B, gdzie A = L + D + U i L, D, U są odpowiednio macierzą pod- diagonalną, diagonalną i ponaddiagonalną. Kładziemy N = D −^1 oraz M = − D −^1 (L + U) i otrzymujemy następującą iteracyjną me- todę rozwiązywania układu równań liniowych nazywaną metodą Ja- cobiego:
x(^0 )^ – dany wektor początkowy, ∀ i= 0 , 1 ,... Dx(i+^1 )^ = − (L + U)x(i)^ + b.
Metoda Gaussa-Seidla
Uwaga. Jeżeli macierz A ma na diagonali zerowe elementy, to można sko- rzystać z następującego algorytmu przestawiania wierszy:
Iteracyjne rozwiązywanie układów równań liniowych Wprowadzenie do metod iteracyjnychMetoda Jacobiego Metoda Gaussa-Seidla
Definicja 11.6. (macierz silnie diagonalnie dominująca) Macierz kwadratowa A wymiaru n jest silnie diagonalnie dominująca wtedy i tylko wtedy, gdy spełniony jest następujący warunek:
∀ i= 1 ,..., n | aii | >
∑^ n
k k= 6 = (^1) i
| aik |.
Definicja 11.7. (macierz silnie diagonalnie dominująca kolumnowo) Macierz kwadratowa A wymiaru n jest silnie diagonalnie dominująca ko- lumnowo wtedy i tylko wtedy, gdy spełniony jest następujący warunek:
∀ i= 1 ,..., n | aii | >
∑^ n
k k= 6 = (^1) i
| aki |.
Metoda Gaussa-Seidla
Uwaga.
dr Artur Woike Zaawansowane metody numeryczne
Iteracyjne rozwiązywanie układów równań liniowych Wprowadzenie do metod iteracyjnychMetoda Jacobiego Metoda Gaussa-Seidla
Definicja 11.8. (metoda Gaussa-Seidla) Niech będzie dany układ równań liniowych postaci Ax = B, gdzie A = L + D + U i L, D, U są odpowiednio macierzą poddiago- nalną, diagonalną i ponaddiagonalną. Kładziemy N = (D + L) −^1 oraz M = − (D + L) −^1 U i otrzymujemy następującą iteracyjną metodę rozwiązywania układu równań liniowych nazywaną metodą Gaussa-Seidla:
x(^0 )^ – dany wektor początkowy, ∀ i= 0 , 1 ,... Dx(i+^1 )^ = − Lx(i+^1 )^ − Ux(i)^ + b.