Bohaterowie „Zbrodni i kary”:
Rodion Romanowicz Roskolnikow :
- główny bohater powieści
- ma 23- lata (podczas akcji powieści)
- wygląd: „(…) był niepospolicie przystojny, o pięknych ciemnych oczach, ciemny blondyn, wzrostu więcej niż
średniego, smukły i zgrabny (…) Odziany był tak licho, że niejeden, nawet otrzaskany z biedą, w dzień krępowałby się
wyjść na ulicę w takich łachmanach”
- charakter: jest przedstawiony jako posępny, ponury, wyniosły i dumny. Z jednej strony jest wielkoduszny i dobry,
ale nigdy się do tego nie przyzna. Z drugiej zaś strony zdarza mu się być zimnym i nieczułym. Można mieć wrażenie,
że jego osobowość składa się z dwóch przeciwstawnych charakterów, które wiecznie z sobą walczą. Jest raczej mało
rozmowny, nie lubi żartować. Wrażliwy i ambitny. Uważa się za jednostkę wybitną, która ma prawo do
zlikwidowania ze świata jednostek wszawych w imię wyższego dobra.
- historia: Po skończeniu dwudziestego roku życia przybywa z prowincji do stolicy by spełnić pokładane w nim przez
rodzinę oczekiwania i studiować na uniwersytecie. Poznajemy go trzy lata później, jako byłego studenta prawa
(musiał one je przerwać ze względu na sytuację materialną). Od miesiąca z premedytacją planuje zabójstwo
nieuczciwej lichwiarki. Gdy w końcu realizuje swój plan, z jego ręki prócz nieuczciwej staruchy ginie jej przyrodnia
siostra, osoba sprawiedliwa i lubiana. Nieoczekiwany przebieg zbrodni powoduje, że popada w kilkudniową apatię,
przerywaną majakami i koszmarami. Podczas rozwoju fabuły powieści obserwujemy jak Rodion staje się ofiarą
własnej zbrodni.
- znaczenie nazwiska: jest pochodne rosyjskiemu słowu roskoł, oznaczającemu rozłam, zerwanie, schizmę.
Raskolnikow z powieści zrywa swą jedność ze światem, kościołem i zasadami etycznymi
Pulcheria Aleksandrowna
- jest to matka Rodiona oraz Duni
- charakter: uosobienie matczynej miłości. Prosta, ale kochająca i troskliwa kobieta. Zależy jej tylko na szczęściu jej
dzieci.
- historia: Była pełna wiary w sukcesy syna, którego wspomagała jak tylko mogła. Nie faworyzowała dzieci – Duni
okazywała tyle samo serca (była przy niej podczas afery wywołanej przez Marfę Pietrowną, nie zmuszała Duni do
małżeństwa z niekochanym człowiekiem, choć to poprawiłoby sytuację całej rodziny). Pod koniec życia, gdy jej
ukochanego pierworodnego zesłano na syberyjską katorgę za podwójne morderstwo, przeszła załamanie nerwowe i
wkrótce potem umarła.
Dunia (Awdotia Romanowna Roskolinkow)
- młodsza siostra Rodiona
- była oddana rodzinie i zrobiłaby dla niej wszystko
- wygląd: „Awdotia Romanowna była bardzo ładna; wysoka, nad podziw zgrabna, silna, pewna siebie, co przebijało
ze wszystkich jej ruchów, wcale jednak nie uszczuplając ich miękkiego wdzięku. Z twarzy przypominała brata, lecz
wielu nie zawahałoby się nazwać ją pięknością. Włosy miała ciemnoblond, nieco jaśniejsze niż brat, oczy prawie
czarne, błyszczące, dumne, a zarazem chwilami pełne niezwykłej dobroci. Była blada, lecz nie chorobliwie; rysy jej
tchnęły hożością i zdrowiem. Usta miała cokolwiek za małe, a dolna warga, świeża i pąsowa, odrobinę wystawała
naprzód, jak i podbródek”
- charakter: mądra, rozsądna, silna, pewna siebie. Jest zdolna do poświęceń. Jest skromną i dumną kobietą, nie daje
sobą pomiatać.
- historia: Dzięki gruntownemu wykształceniu przez jakiś czas pracowała jako guwernantka u państwa Swidrygajłow.
Ale, gdy gospodarz domu zaczął czynić ładnej pracownicy dwuznaczne propozycje, kobietą i kategorycznie odmówiła.
W konsekwencji została posądzona o romans i rozbijanie rodziny, co jeszcze bardziej zahartowało jej ducha (cały czas
trzymała się twardo i podnosiła na duchu zatroskaną jej szkalowaną reputacją matkę). Była nawet gotowa wyjść za
mąż za niekochanego człowieka – Łużyna - by poprawić sytuację matki i brata. W końcu, po epizodzie z obsesyjnym
Swidrygajłowem i nikczemnym Łużynem z miłości poślubiła Razumichina.
