Język polski, poziom podstwowy - zasady oceniania zadań, Egzamin maturalny z Język polski

Pobierz Język polski, poziom podstwowy - zasady oceniania zadań i więcej Egzamin maturalny w PDF z Język polski tylko na Docsity!

EGZAMIN MATURALNY

W ROKU SZKOLNYM 2016/

FORMUŁA OD 2015

(„NOWA MATURA”)

JĘZYK POLSKI

POZIOM PODSTAWOWY

ZASADY OCENIANIA ROZWIĄZAŃ ZADAŃ

ARKUSZ MPO-P

MAJ 2017

Strona 2 z 17

Uwaga: akceptowane są wszystkie odpowiedzi merytorycznie poprawne spełniające warunki zadania.

Zadanie 1. (0–2)

Wymaganie ogólne Wymagania szczegółowe

I. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji.

Zdający: 1.1) odczytuje sens całego tekstu […] oraz wydzielonych przez siebie fragmentów […]; 1.2) […] odczytuje zawarte w odbieranych tekstach informacje zarówno jawne, jak i ukryte […].

Schemat punktowania 2 p. – poprawne przyporządkowanie trzech pytań. 1 p. – poprawne przyporządkowanie dwóch pytań. 0 p. – odpowiedź niepoprawna lub brak odpowiedzi.

Poprawna odpowiedź

Akapit Pytanie

3. b
4. e
5. d

Zadanie 2. (0–1)

Wymaganie ogólne Wymaganie szczegółowe

I. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji.

Zdający: 1.5) wyróżnia argumenty, kluczowe […] twierdzenia w tekście argumentacyjnym.

Schemat punktowania 1 p. – poprawne wskazanie przyczyny. 0 p. – odpowiedź niepoprawna lub brak odpowiedzi.

Przykładowe odpowiedzi

• Zaskakująca ocena własnej twórczości tuż przed śmiercią.
• Kontrast między dorobkiem pisarza a jego stosunkiem do swojej twórczości.

Strona 4 z 17

Schemat punktowania 2 p. – cztery poprawne uzupełnienia. 1 p. – trzy poprawne uzupełnienia. 0 p. – odpowiedź niepoprawna lub brak odpowiedzi.

Przykładowe odpowiedzi

Lp. Opis znaczenia Wyraz

1. Osoba popularna, znana, wzbudzająca powszechne zainteresowanie swoim życiem. celebryta

2. Osoba niezwykła, wyjątkowa, utalentowana. fenomen 3. Osoba wrażliwa na piękno, znawca piękna. esteta

Człowiek obyty w towarzystwie, umiejący się odpowiednio zachować w każdej sytuacji. światowiec

Zadanie 6. (0–3)

Wymagania ogólne Wymagania szczegółowe

I. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji.

Zdający: 1.5) wyróżnia argumenty, kluczowe pojęcia i twierdzenia w tekście argumentacyjnym, dokonuje jego logicznego streszczenia.

III. Tworzenie wypowiedzi

Zdający: 1.7) wykonuje różne działania na tekście cudzym ([…] streszcza […]).

Schemat punktowania 3 p. – ze streszczenia wynika, jaki jest temat tekstu i co na ten temat powiedziano w tekście; adekwatny poziom uogólnienia, streszczenie logicznie spójne, właściwa liczba słów. 2 p. – ze streszczenia wynika, jaki jest temat tekstu i co na ten temat powiedziano w tekście ALE zaburzenia dotyczące poziomu uogólnienia LUB logicznej spójności streszczenia. 1 p. – ze streszczenia wynika, jaki jest temat tekstu i co na ten temat powiedziano w tekście; ALE zaburzenia dotyczące poziomu uogólnienia ORAZ logicznej spójności streszczenia. 0 p. – odpowiedź błędna LUB brak odpowiedzi.

Przykładowa odpowiedź Ryszard Koziołek w tekście „Mój dziwny Sienkiewicz” przybliża osobę Henryka Sienkiewicza i jego twórczość. Podkreśla uznanie, jakim pisarz cieszył się wśród czytelników, oraz wpływ noblisty na postrzeganie kultury polskiej na świecie. Przedstawia swój projekt „Zdziwić się Sienkiewiczem” w przekonaniu, że potrzebne są ponowna lektura dzieł pisarza i nowe spojrzenie na ich autora.

Strona 5 z 17

Zadanie 7. (0–1)

Wymagania ogólne Wymagania szczegółowe

I. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji.

Zdający: 1.1) odczytuje sens całego tekstu […] oraz wydzielonych przez siebie fragmentów.

II. Analiza i interpretacja tekstów kultury.

Zdający: 3.1) wykorzystuje w interpretacji elementy znaczące dla odczytania sensu utworu […].

Schemat punktowania 1 p. – poprawna odpowiedź. 0 p. – odpowiedź niepoprawna lub brak odpowiedzi.

Poprawna odpowiedź

1. NIE
2. TAK
3. NIE

Zadanie 8. (0–2)

Wymaganie ogólne Wymagania szczegółowe

I. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji.

Zdający: 1.1) odczytuje sens całego tekstu […] oraz wydzielonych przez siebie fragmentów; potrafi objaśnić ich sens […]; 1.5) wyróżnia argumenty, kluczowe pojęcia i twierdzenia […].

Schemat punktowania 2 p. – poprawne rozwiązanie obu części zadania. 1 p. – poprawne rozwiązanie jednej części zadania. 0 p. – odpowiedź niepoprawna lub brak odpowiedzi.

Przykładowe odpowiedzi a)

• wpływ globalizacji na zanikanie kultur narodowych,
• tendencja do zastępowania języków rodzimych powszechnie używanymi,
• wymieranie małych plemion,
• brak szacunku dla tradycji,
• język istnieje tylko w odmianie mówionej.

b) Negatywnie. Autor uważa, że powinno się podejmować działania zmierzające do ochrony różnorodności języków, bo dzięki temu zachowuje się wiedzę o świecie.

Strona 7 z 17

Zadanie 11. (0–1)

Wymaganie ogólne Wymagania szczegółowe

I. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji.

Zdający: 1.1) odczytuje sens całego tekstu […] oraz wydzielonych przez siebie fragmentów; potrafi objaśnić ich sens […].

Schemat punktowania 1 p. – poprawna odpowiedź. 0 p. – odpowiedź niepoprawna lub brak odpowiedzi.

Przykładowe odpowiedzi

• Mowa ojczysta jest dla ludu Seri źródłem świadomości posiadania wspólnych cech i poczucia jedności.
• Dzięki własnemu językowi lud Seri pokazuje swoją niezależność, wyjątkowość odrębność od reszty mieszkańców Meksyku.

Zadanie 12. (0–1)

Wymaganie ogólne Wymagania szczegółowe

I. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji.

Zdający: 1.1) odczytuje sens całego tekstu […] oraz wydzielonych przez siebie fragmentów; 1.4) […] rozpoznaje zastosowane […] środki językowe i ich funkcje w tekście.

Schemat punktowania 1 p. – poprawna odpowiedź. 0 p. – odpowiedź niepoprawna lub brak odpowiedzi.

Przykładowe odpowiedzi

• Sprzeczność polega na tym, że językoznawcy, chcąc ratować język, który występuje tylko w formie ustnej, muszą przystosować do niego pismo, które samo w sobie go zmieni.
• Sprzeczność polega na tym, że to, co chroni język przed zanikiem, jednocześnie go deformuje.

Zadanie 13. (0–2)

Wymagania ogólne Wymagania szczegółowe

I. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji.

Zdający: 1.1) odczytuje sens całego tekstu […]; 1.2) […] odczytuje zawarte w odbieranych tekstach informacje zarówno jawne, jak i ukryte […]. II. Analiza i interpretacja tekstów kultury. Zdający zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela.

III. Tworzenie wypowiedzi.

Umiejętność z III etapu edukacyjnego Zdający 1.5) […] uzasadnia własne zdanie […].

Strona 8 z 17

Schemat punktowania 2 p. – poprawne podanie autora i tytułu utworu oraz poprawne uzasadnienie na podstawie całego utworu. 1 p. – poprawne podanie autora i tytułu utworu. 0 p. – odpowiedź niepełna lub odpowiedź niepoprawna, lub brak odpowiedzi.

Uwaga. Jeśli w części a) zdający udzielił niepoprawnej odpowiedzi, to w części b) również otrzymuje 0 punktów.

a) Poprawna odpowiedź Autor: Stanisław Wyspiański

Uwaga. Uznaje się odpowiedzi S. Wyspiański, Wyspiański. Nie uznaje się pomyłki w imieniu, np. Stefan Wyspiański.

Tytuł: Wesele

b) Przykładowe odpowiedzi

• Stylizacja gwarowa została użyta w celu wyraźnego pokazania czytelnikowi różnic między klasami społecznymi – sam język daje nam informacje o ludziach, którzy go używają.
• W utworze ukazano dwie grupy społeczne, które różnią się językiem. Na podstawie mowy możemy wiele powiedzieć o danej grupie, a stylizacja gwarowa pomaga nam zauważyć różnice w sposobie bycia i mówienia.

Kryteria oceny rozprawki

A

Sformu

łowanie

stanowiska

wobec problemupodanegow poleceniu

B

Uzasadnieniestanowiska

C

Poprawno

ść

rzeczowa

D

Zamys

ł

kompozycyjny

E^

Spójno

ść

lokalna

F^

Styl tekstu

G

Poprawno

ść

ję

zykowa

H

Poprawno

ść

zapisu

6

Stanowisko jest adekwatnedo problemupodanegow poleceniu

18

Uzasadnienie trafne

,

szerokiei pog

łę

bione

4

Brak

b

łę dów

rzeczowych

6

Kompozycja funkcjonalna

2

Pe

łna spójno

ść

wypowiedzilub nieznacznezaburzenia spójno

ści

4

Styl stosowny

6

Brak

b łę dów

lub

nieliczne błę

dy niera

żą

ce

4

Zapis w pe

łni poprawny lub nieliczne błę

dy niera

żą

ce

12

Uzasadnienie trafne i^ szerokie

3

Stanowisko jest cz

ęś

ciowo adekwatnedo problemupodanegow poleceniu

8

Uzasadnienie trafne

,

ale

w

ąskie

2

Nie wi

ęcej

ni

ż^ jeden błą

d rzeczowy

3

Zaburzenia funkcjonalno

ści

kompozycji

1

Znacznezaburzenia spójno

ści

2

Styl cz

ęś

ciowo stosowny

3

Liczne

b

łę dy

niera

żą

ce

lub

nieliczne błę

dy

ra

żą

ce

2

Liczne błę

dy niera

żą

ce

lub nieliczne błę

dy ra

żą

ce

4

Uzasadnieniecz

ęś

ciowe

0

Stanowisko jest nieadekwatne lub

brak stanowiska

0

Brak uzasadnieniastanowiska

0

Błę

dy rzeczowe

0

Brak

zamys

łu

kompozycyjnego

0

Wypowied

ź

niespójna

0

Styl niestosowny

0

Liczne

b

łę dy

ra

żą

ce

0

Liczne błę

dy

ra

żą

ce

UWAGA Je śli w kategorii A praca uzyska 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozosta

łych kategoriach.

Je śli w kategorii A praca uzyska 3 punkty, a w kategorii B – 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozosta

łych kategoriach.

Je śli praca sk

łada si

ę^ z mniej ni

ż^ 250 s

łów, egzaminator przyznaje punkty tylko w kategoriach A, B i C.

Pojawienie si

ę^ rzeczowego b

łędu kardynalnego dyskwalifikuje prac

ę^ – zdaj

ący otrzymuje 0 punktów.

Obja

śnienia dotycz

ące kryteriów oceny rozprawki

A. Sformu

łowanie stanowiska

(np. w postaci tezy lub hipotezy). Zdaj

ący powinien zrozumie

ć^

problem postawiony w poleceniu i sformu

łowa

ć

stanowisko b

ęd

ące rozwi

ązaniem problemu. Stanowisko jest oceniane ze wzgl

ędu na to, czy jest

udan

ą^

prób

ą^

odpowiedzi problemu

Adekwatno

ść

to odpowiednio

ść

(zgodno

ść

, wspó

łmierno

ść

)^

stanowiska i problemu

(zdaj

ący mo

że si

ę^

zgodzi

ć, nie zgodzi

ć, zachowa

ć^

postaw

ę

ambiwalentn

ą^

wobec istoty problemu).

Sformu

łowanie stanowiska b

ęd

ącego cz

ęś

ciowo udan

ą^

prób

ą^

odpowiedzi problemu jest skutkiem niepe

łnego zrozumienia problemu lub

niepe

łnego zrozumienia tekstu.

Wypowied

ź^

argumentacyjna, w której brak stanowiska, mo

że zawiera

ć^

jedynie streszczenie tekstu, biografi

ę^

autora itp. lub rozwija

ć^

my

śli

niezwi

ązane z poleceniem.

Sformu

łowanie stanowiska nie musi stanowi

ć^

wyodr

ębnionej cz

ęś

ci rozprawki.

B. Uzasadnienie stanowiska

jest oceniane ze wzgl

ędu na to, czy jest

trafne

, czy jest

szerokie

i czy jest

pog

łę

bione

Uzasadnienie nie musi by

ć^

graficznie wyodr

ębnion

ą^

cz

ęś

ci

ą^

rozprawki.

Uzasadnienie:^ −

pog

łę

bione

to uzasadnienie, w którym zdaj

ący

wnikliwie

odniós

ł^ si

ę^

w rozwini

ęciu do

wszystkich elementów

polecenia,

trafne

zawiera logicznie poprawne argumenty (czyli stwierdzenia poparte przyk

ładami) za przyj

ętym rozwi

ązaniem problemu.

Szeroko

ść

uzasadnienia ocenia si

ę^

na podstawie tego, czy zdaj

ący w swojej wypowiedzi odniós

ł^ si

ę^

do wszystkich elementów wskazanych w poleceniu.

Uzasadnienie jest:^ −

s zerokie

, je

śli zdaj

ący trafnie odniós

ł^ si

ę^

do wszystkich elementów wskazanych w poleceniu,

w

ąskie,

je

śli zdaj

ący trafnie odniós

ł^ si

ę^

tylko do niektórych elementów wskazanych w poleceniu (np. nie odniós

ł^ si

ę^

do podanego w zadaniu

tekstu lub nie przywo

ła

ł^ innego tekstu kultury),

cz

ęś

ciowe

, je

żeli (a) niektórych argumentów nie mo

żna uzna

ć^

za logicznie poprawne wobec przyj

ętego stanowiska lub (b) niektóre argumenty

są

niepoparte przyk

ładami, lub (c) niektóre argumenty s

ą^

wzajemnie sprzeczne.

Wypowied

ź^

argumentacyjna, w której

brak uzasadnienia

, nie zawiera logicznie poprawnych argumentów za przyj

ętym rozwi

ązaniem problemu

lub rozwija my

śli niezwi

ązane ze stanowiskiem.

C. Poprawno

ść

rzeczow

ą^

ocenia si

ę^

na podstawie liczby b

łę

dów rzeczowych. Pomy

łki (np. w nazwach w

łasnych lub datach) niewp

ływaj

ące na

uzasadnienie stanowiska wobec problemu uwa

ża si

ę^

za usterki, a nie b

łę

dy rzeczowe.

B

łą

d kardynalny

to b

łą

d rzeczowy

ś

wiadcz

ący o nieznajomo

ści (1) tekstu kultury, do którego odwo

łuje si

ę^

zdaj

ący, oraz (2) kontekstu

interpretacyjnego przywo

łanego przez zdaj

ącego.

Strona 13 z 17

Temat 2. Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów.

Szczegółowe ustalenia dotyczące sposobu oceniania

• Koncepcja interpretacyjna zdającego musi być widoczna w pracy, choć nie musi być wyrażona w formie tezy, może wynikać pośrednio z wywodu.
• Przywołany przez zdającego kontekst powinien być sfunkcjonalizowany (nawiązujący do tekstu i pogłębiający koncepcję interpretacyjną). Nie wystarczy samo wskazanie lub hasłowe odwołanie się do niego.
• Proste odczytanie (parafrazowanie, streszczanie) tekstu danego w zadaniu nie jest jego interpretacją.
• Zdający wybiera obszar, który poddaje analizie.

Wymagania ogólne Wymagania szczegółowe I. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji.

Zdający: 1.1) odczytuje sens całego tekstu [...]; 1.2) […] odczytuje zawarte w odbieranych tekstach informacje zarówno jawne, jak i ukryte […].

II. Analiza i interpretacja tekstów kultury.

Zdający: 1.2) określa problematykę utworu; 2.4) rozpoznaje w utworze sposoby kreowania świata przedstawionego i bohatera […]; 3.2) wykorzystuje w interpretacji utworu konteksty […]; 3.3) porównuje funkcjonowanie tych samych motywów w różnych utworach literackich.

III. Tworzenie wypowiedzi.

Zdający: 1.1) tworzy dłuższy tekst pisany [...] (interpretacja tekstu poetyckiego) [...] zgodnie z podstawowymi regułami jego organizacji, przestrzegając zasad spójności znaczeniowej i logicznej; 1.2) przygotowuje wypowiedź [...] (wybiera [...] odpowiedni układ kompozycyjny, analizuje temat, wybiera formę kompozycyjną, […], dobiera właściwe słownictwo); 1.3) tworzy samodzielną wypowiedź argumentacyjną według podstawowych zasad logiki i retoryki (stawia tezę lub hipotezę, dobiera argumenty, porządkuje je, hierarchizuje, dokonuje ich selekcji pod względem użyteczności w wypowiedzi, podsumowuje, dobiera przykłady ilustrujące wywód myślowy, przeprowadza prawidłowe wnioskowanie).

Kryteria oceny interpretacji utworu poetyckiego^ A

Koncepcja interpretacyjna

B

Uzasadnienie

tezy

interpretacyjnej

C

Poprawno

ść

rzeczowa

D

Zamys

ł

kompozycyjny

E^

Spójno

ść

lokalna

F^

Styl tekstu

G

Poprawno

ść

ję

zykowa

H

Poprawno

ść

zapisu

9

Koncepcja niesprzecznaz utworem,spójnai obejmuj

ąca

sensyniedos

łowne

15

Uzasadnienie trafnei pog

łę bione

4

Brak błę

dów rzeczowych

6

Kompozycja funkcjonalna

2

Pe

łna spójno

ść

wypowiedzilub nieznacznezaburzenia spójno

ści

4

Styl stosowny

6

Brak

b łę dów

lub

nieliczne błę

dy niera

żą

ce

4

Zapis w pe

łni poprawny lub

nieliczne błę

dy niera

żą

ce

6

Koncepcja niesprzecznaz utworem

,

ale

niespójna i/lub

obejmuj

ąca

w wi

ększo

ści

znaczeniados

łowne

10

Uzasadnienie trafne

,^ ale

niepog

łę bione

2

Nie wi

ęcej

ni

ż^ jeden błą

d rzeczowy

3

Zaburzenia funkcjonalno

ści

kompozycji

1

Znacznezaburzenia spójno

ści

2

Styl cz

ęś

ciowo stosowny

3

Liczne

b

łę dy

niera

żą

ce

lub

nieliczne błę

dy

ra

żą

ce

2

Liczne

b

łę

dy

niera

żą

ce

lub

nieliczne błę

dy

ra

żą

ce

3

Koncepcjacz

ęś

ciowo sprzecznaz utworem

5

Uzasadnienie cz

ęś

ciowo trafne

0

Brak koncepcji lub koncepcja ca

łkowicie sprzecznaz utworem

0

Brak trafnych argumentówuzasadniaj

ących

interpretacj

ę

0

Błę

dy rzeczowe

0

Brak

zamys

łu

kompozycyjnego

0

Wypowied

ź

niespójna

0

Styl niestosowny

0

Liczne

b

łę dy

ra

żą

ce

0

Liczne

b

łę

dy

ra

żą

ce

UWAGA Je

śli w kategorii A praca uzyska 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozosta

łych kategoriach.

Je

śli w kategorii A praca uzyska 3 punkty, a w kategorii B – 0 punktów, egzaminator nie przyznaje punktów w pozosta

łych kategoriach.

Je

śli praca sk

łada si

ę^ z mniej ni

ż^ 250 s

łów, egzaminator przyznaje punkty tylko w kategoriach A, B i C.

Pojawienie si

ę^ rzeczowego b

łę du kardynalnego dyskwalifikuje prac

ę^ – zdaj

ący otrzymuje 0 punktów

jasnego przedstawienia koncepcji interpretacyjnej i uzasadniaj

ących j

ą^

argumentów, a tak

że czy wyodr

ębnione cz

ęś

ci i akapity s

ą^

logicznie oraz

konsekwentnie uporz

ądkowane (bez luk i zb

ędnych powtórze

ń).

Kompozycja jest

funkcjonalna

, je

śli podzia

ł^

tekstu na segmenty (cz

ęś

ci) i ich porz

ądek (uk

ład) s

ą^

ści

śle powi

ązane z porz

ądkiem tre

ści

i realizowanymi w tek

ście funkcjami retorycznymi. Odej

ście od zasady trójdzielnej kompozycji nie jest b

łę

dem, je

śli segmentacja jest

funkcjonalna. E. Spójno

ść

lokaln

ą^

ocenia si

ę^ na podstawie zgodno

ści logicznej i gramatycznej mi

ędzy kolejnymi, znajduj

ącymi si

ę^

w bezpo

średnim s

ąsiedztwie

zdaniami w akapitach. Znaczne zaburzenia spójno

ści wypowiedzi to np. akapity zbudowane z sekwencji zda

ń^

niepowi

ązanych ze sob

ą^

ani

logicznie, ani gramatycznie (potok lu

źnych my

śli, skojarze

ń).

F. Styl tekstu

ocenia si

ę^

ze wzgl

ędu na

stosowno

ść

Styl uznaje si

ę^

za:

stosowny

, je

śli zachowana jest zasada

decorum

(dobór

ś

rodków j

ęzykowych jest celowy i adekwatny do wybranego przez ucznia gatunku

wypowiedzi, sytuacji egzaminacyjnej, tematu i intencji wypowiedzi oraz odmiany pisanej j

ęzyka). Dopuszcza si

ę^

drobne, sporadyczne

odst

ępstwa od stosowno

ści.

cz

ęś

ciowo stosowny

dotyczy wypowiedzi, w której zdaj

ący niefunkcjonalnie

łą

czy ró

żne style, nie kontroluje jednolito

ści stylu, np.

w wypowiedzi pojawiaj

ą^

si

ę^

wyrazy i konstrukcje z j

ęzyka potocznego, nieoficjalnego, wtr

ęty ze stylu urz

ędowego, nadmierna metaforyka.

Mieszanie ró

żnych stylów wypowiedzi uznaje si

ę^

za uzasadnione, je

śli jest funkcjonalne.

niestosowny

, je

śli wypowied

ź^

zawiera np. wulgaryzmy lub ma charakter obra

źliwy.

Styl wypracowania nie musi by

ć^

zgodny z upodobaniami stylistycznymi egzaminatora.

G. Poprawno

ść

j

ęzykowa

oceniana jest ze wzgl

ędu na

liczb

ę^

i^ wag

ę^

błę

dów sk

ładniowych, leksykalnych, s

łowotwórczych, frazeologicznych,

fleksyjnych i stylistycznych.B

łą

d stylistyczny to konstrukcja zgodna z norm

ą^

ję

zykow

ą, ale niew

ła

ściwa w sytuacji, w której powstaje tekst, oraz nieodpowiednia dla stylu,

w jakim tekst jest pisany, np. udziwniona metafora, niefunkcjonalny kolokwializm, wulgaryzm, nieuzasadnione powtórzenie leksykalne lubsk

ładniowe. B

łę

dów logicznych nie uznaje si

ę^

za b

łę

dy stylistyczne.

I. Poprawno

ść

zapisu

ocenia si

ę^

ze wzgl

ędu na

liczb

ę^

błę

dów ortograficznych i interpunkcyjnych (szacowan

ą^

odpowiednio do obj

ęto

ści tekstu)

oraz ich

wag

ę^

(b

łę

dy ra

żą

ce i niera

żą

ce). Za

b

łą

d ra

żą

cy

uznaje si

ę^

błą

d, który polega na naruszeniu ogólnej regu

ły ortograficznej lub

interpunkcyjnej w zapisie s

łów lub fraz o wysokiej frekwencji. Ewentualne w

ątpliwo

ści rozstrzygaj

ą^

ustalenia Rady J

ęzyka Polskiego i klasyfikacja

błę

dów interpunkcyjnych Jerzego Podrackiego.

INFORMACJA O ZASADACH OCENIANIA PRAC Z JĘZYKA POLSKIEGO

UCZNIÓW ZE STWIERDZONYMI DYSFUNKCJAMI

1. W pracy maturalnej z języka polskiego autorstwa ucznia, u którego stwierdzono dysleksję i dysortografię, nie należy uwzględniać w ocenie następujących błędów: a. zmienionej kolejności liter w wyrazach, b. wstawionych dodatkowo liter w wyrazie, opuszczonych lub przestawionych liter, c. opuszczonego początku lub końca wyrazu, d. występowania w wyrazach głosek dźwięcznych zamiast bezdźwięcznych i odwrotnie, e. mylenia głosek „ i ” i „ j ”, głosek nosowych z końcówką fleksyjną, np.: ę-em , ą-om , f. mylenia przedrostków z przyimkami, np.: pode szły ; błędnego zapisywania przyimków z rzeczownikami i przysłówkami, np.: wklasie, zachwilę, napewno , g. niewłaściwego zapisu spółgłosek miękkich, np.: rosinie zamiast rośnie , skosiny zamiast skośny , h. pisowni niezgodnej z zasadami ortografii [od uczniów wymaga się dobrej znajomości zasad ortografii, co powoduje nadmierne do nich zaufanie i schematyczne ich stosowanie, np.: startóje bo startować , błędnej pisowni wyrazów, którymi nie rządzą zasady ortograficzne (których pisownię trzeba zapamiętać)], i. błędnego stosowania lub niestosowania znaków interpunkcyjnych.
2. Uczeń, u którego stwierdzono dysgrafię ma prawo pisać bardzo wolno i stawiać niekształtne litery, pisać mało czytelnie i poza liniami.
3. Wszystkie inne uchybienia w pracy nie są uzasadnione wymienionymi dysfunkcjami.