"Kiedy nasz świat dorośnie " (przykład felietonu)
Kiedy pani prof. od języka polskiego poleciła napisanie felietonu, miałam
mieszane uczucia. Z jednej strony pomysł spodobał mi się i miałam
szczerą chęć napisać ten tekst, z drugiej strony nie wiedziałam, o czym
pisać. Miałam do wyboru dwa tematy. Pierwszy dotyczący czyjeś
osiemnastki, a drugi podróży. Uważam, że nie za wiele można napisać o
imprezie, jaka odbywa się w dniu osiemnastych urodzin.
Drogi czytelniku, domyślasz się zapewne, jaki temat wybrałam, więc
zaczynam.Pewnego słonecznego dnia w czasie wakacji, postanowiłam
odwiedzić kuzyna. Wojtek mieszka w Gryfifnie, niedaleko Szczecina, a ja w
Świdnicy, pod Wrocławiem. Trzeba było pokonać jakoś tę różnicę około 300
kilometrów. Pociąg to środek transportu, którego raczej nie używam. Tym
razem zrobiłam wyjątek. Wydawało mi się, że droga będzie mi się dłużyć.
Z nudą postanowiłam sobie poradzić biorąc książkę Terrego Pratchetta
Kolor Magii . Jednak podróż wyglądała całkiem inaczej od moich
wyobrażeń. Z bagażem, zapełnionym ubraniami na następne 2 tygodnie,
wsiadłam do pustego przedziału. Nie miałam wcale nadziei, że będę mogła
w spokoju odejść od tego rzeczywistego świata w krainę fantazji. Usiadłam
przy oknie, kierunkiem twarzą zwróconą zgodnie z kierunkiem jazdy.
Otworzyłam okno, bo było naprawdę gorąco. Powoli mój przedział zaczęli
wypełniać jacyś ludzie. Najpierw wsiadła starsza pani o siwych włosach,
potem młody chłopak w garniturze. Wyglądał na przedstawiciela jakiejś
poważnej firmy. Kobieta z pięcioletnim dzieckiem, a na końcu dziewczyna,
prawdopodobnie, w moim wieku, która wydawała się wielce
niesympatyczna i jakby nie miała ochoty nikogo widzieć. Może to były tylko
pozory Tak czy inaczej - między nieznajomymi panowało milczenie.
Wyciągnęłam książkę, jednak nie miałam szans się skupić. Wszystko
zapewne byłoby w porządku i taka nuda trwałaby przez następne dziesięć
godzin, gdyby nie następny pasażer. Kiedy otworzył drzwi przedziału,
wszyscy wpatrywali się w niego jak zahipnotyzowani, łącznie ze mną. Tylko
że ja wpadłam na pomysł, by wsadzić nos w książkę. Kto lubi, by się na
niego gapiono Chłopak, który ukazał się w drzwiach, był dość wysoki,
ubrany normalnie, raczej w ciemne kolory. Wyróżniał się natomiast fryzurą
w stylu Hare Kryshna*, kolczykami w uchu, brwi, wardze i nosie. Nie
przejmując się wzrokiem ludzi, usiadł naprzeciwko mnie. Pani z dzieckiem
natychmiast wyszła z przedziału mówiąc, że właśnie jest jej stacja, a
przecież pociąg dopiero odjechał. Moja rówieśniczka i siwowłosa kobieta
także się ulotniły, tuż po tym jak pan w garniturze poszedł z bagażem do
toalety i już nie wrócił. No cóż, nie najlepiej się czułam. Nie znam faceta,
dziwnie wygląda, trochę się boję, ale to nie znaczy, że będzie chciał mnie
zabić. Albo mnie zignoruje, albo odpowie - postanowiłam zaryzykować:-
Dokąd jedziesz Chłopak był zaskoczony odpowiedział, że jedzie do
