Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Kierunki rozwoju nauki o zarządzaniu - Notatki - Zarządzanie, Notatki z Ekonomia i zarządzanie biznesem

Zarządzanie: notatki z zakresu zarządzania opisujące kierunki rozwoju nauki o zarządzaniu.

Typologia: Notatki

2012/2013

Załadowany 25.06.2013

Polska85
Polska85 🇵🇱

4.6

(122)

333 dokumenty

1 / 7

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
Wykład 2. Kierunki rozwoju nauki o zarządzaniu
1. Podstawowe założenia koncepcji klasycznej,
2. Podstawowe założenia koncepcji behawioralnej (E. Mayo),
3. Kierunek badań operacyjnych (ilościowy),
4. Kierunek systemowy,
5. Kierunek sytuacyjny (+ podejście strategiczne),
6. Podejście prakseologiczne (T. Kotarbiński),
7. Współczesne (neoklasyczne) podejście do zarządzania,
8. Czynniki sukcesu i porażki współczesnych organizacji
gospodarczych.
Ad. 1 Koncepcja organizacji w ujęciu klasycznym (metafora: organizacja
jako dobrze naoliwiona maszyna)
a) Nurt przemysłowy (główni przedstawiciele F.W. Taylor, H. LeChatelier, H.
Gannt, K. Adamiecki, H. Emmerson, F. i L. Gilbreth)
- podnoszenie wydajności i efektywności organizacji oraz dopasowanie pracy
ludzi do rytmu maszyn i urządzeń,
- naukowe podejście do badania i usprawniania organizacji,
- poszukiwanie i tworzenie naukowych metod usprawniania organizacji (cykl
organizacyjny, harmonogramy, wytyczne efektywności, chronometraż itp.),
- wyznaczanie najlepszego sposobu wykonania każdej z czynności (narzędzia,
pracownicy, normy i ruchy robocze, szkolenia),
- motywacja pieniężna i akordowa (wysokie normy),
- ścisły podział wykonawstwa i kierowania pracą (postulowanie przyjaznych
stosunków).
Podstawowymi błędami było:
- traktowanie człowieka jako przedmiot (homo oeconomicus),
- pracownik ma wykonywać polecenia bez kwestionowania, od myślenia jest
kadra kierownicza,
- człowiek, ani system społeczny to nie maszyny,
- usprawnianie pojedynczych stanowisk pracy w oderwaniu od ich
systemowych powiązań z innymi elementami.
b) Nurt administracyjny (główni przedstawiciele H. Fayol, M. Webber)
- poszukiwanie uniwersalnej recepty na kierowanie (14 zasad zarządzania H.
Fayola),
- wyznaczenie podstawowych obszarów funkcjonalnych przedsiębiorstw,
- wyznaczenie uniwersalnych funkcji zarządzania (podstawowych grup działań
kierowniczych) w organizacji,
- sformułowania uniwersalnych zasad pracy administracyjnej (naukowej
biurokracji).
Przykład dokonań nurtu administracyjnego 14 zasad zarządzania H. Fayola
1) Podział pracy,
2) Autorytet,
3) Dyscyplina,
4) Jedność rozkazodawstwa,
5) Jednolitość kierownictwa,
6) Podporządkowanie interesu osobistego interesowi ogółu,
pf3
pf4
pf5

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Kierunki rozwoju nauki o zarządzaniu - Notatki - Zarządzanie i więcej Notatki w PDF z Ekonomia i zarządzanie biznesem tylko na Docsity!

Wykład 2. Kierunki rozwoju nauki o zarządzaniu

**1. Podstawowe założenia koncepcji klasycznej,

  1. Podstawowe założenia koncepcji behawioralnej** (E. Mayo), 3. Kierunek badań operacyjnych (ilościowy) **,
  2. Kierunek systemowy,**
  3. Kierunek sytuacyjny (+ podejście strategiczne),
  4. Podejście prakseologiczne (T. Kotarbiński), **7. Współczesne (neoklasyczne) podejście do zarządzania,
  5. Czynniki sukcesu i porażki współczesnych organizacji** gospodarczych.

Ad. 1 Koncepcja organizacji w ujęciu klasycznym (metafora: organizacja jako dobrze naoliwiona maszyna)

a) Nurt przemysłowy (główni przedstawiciele – F.W. Taylor, H. LeChatelier, H. Gannt, K. Adamiecki, H. Emmerson, F. i L. Gilbreth)

  • podnoszenie wydajności i efektywności organizacji oraz dopasowanie pracy ludzi do rytmu maszyn i urządzeń,
  • naukowe podejście do badania i usprawniania organizacji,
  • poszukiwanie i tworzenie naukowych metod usprawniania organizacji (cykl organizacyjny, harmonogramy, wytyczne efektywności, chronometraż itp.),
  • wyznaczanie najlepszego sposobu wykonania każdej z czynności (narzędzia, pracownicy, normy i ruchy robocze, szkolenia),
  • motywacja pieniężna i akordowa (wysokie normy),
  • ścisły podział wykonawstwa i kierowania pracą (postulowanie przyjaznych stosunków). Podstawowymi błędami było:
  • traktowanie człowieka jako przedmiot ( homo oeconomicus ),
  • pracownik ma wykonywać polecenia bez kwestionowania, od myślenia jest kadra kierownicza,
  • człowiek, ani system społeczny to nie maszyny,
  • usprawnianie pojedynczych stanowisk pracy w oderwaniu od ich systemowych powiązań z innymi elementami.

b) Nurt administracyjny (główni przedstawiciele – H. Fayol, M. Webber)

  • poszukiwanie uniwersalnej recepty na kierowanie (14 zasad zarządzania H. Fayola),
  • wyznaczenie podstawowych obszarów funkcjonalnych przedsiębiorstw,
  • wyznaczenie uniwersalnych funkcji zarządzania (podstawowych grup działań kierowniczych) w organizacji,
  • sformułowania uniwersalnych zasad pracy administracyjnej (naukowej biurokracji).

Przykład dokonań nurtu administracyjnego – 14 zasad zarządzania H. Fayola

  1. Podział pracy,
  2. Autorytet,
  3. Dyscyplina,
  4. Jedność rozkazodawstwa,
  5. Jednolitość kierownictwa,
  6. Podporządkowanie interesu osobistego interesowi ogółu,
  1. Wynagrodzenia,
  2. Centralizacja,
  3. Hierarchia,
  4. Ład,
  5. Ludzkie traktowanie podwładnych,
  6. Stabilność personelu,
  7. Inicjatywa,
  8. Zgranie personelu (esprit de corps).

Jakklolwiek nurt administracyjny wprowadził nowe spojrzenie na ład organizacyjny, to w warunkach „naukowej organizacji” nie zdołał znacznie usprawnić mechanizmów jej funkcjonowania (zbytnie antagonistyczne postawy między kierownikami a wykonawcami).

Ad. 2 Podejście od strony stosunków międzyludzkich – „human relations” (główni przedst. - E. Mayo, D. McGregor, A. Masłow)

  • początek – problemy z dalszym wzrostem wydajności i motywowania człowieka w ramach koncepcji klasycznej (eksperyment w zakładach Hawthorne’a),
  • dostrzeżenie istoty człowieka jako podmiotu a nie przedmiotu,
  • dostrzeżenie istoty człowieka jako istoty społecznej (homo socius),
  • odkrycie roli grup nieformalnych, właściwych stosunków interpersonalnych i klimatu organizacyjnego dla efektywności pracy,
  • dostrzeżenie wagi motywacji pozapłacowej i bezpieczeństwa socjalnego jednostki.

Ad. 3 Podstawowe założenia kierunku ilościowego (badań operacyjnych)

  • wykorzystanie do analizy skomplikowanych problemów zespołów interdyscyplinarnych,
  • zastosowanie modeli matematycznych w procesie rozwiązywania problemów optymalizacyjnych, a później do podejmowania optymalnych decyzji w zarządzaniu,
  • zastosowanie technik ilościowych w zarządzaniu operacyjnym (planowanie, produkcja, logistyka).

Ad 4. Główne osiągnięcia podejścia systemowego

  • organizacja jest systemem otwartym, składającym się z innych podsystemów (model M. Bielskiego) i wymieniającym z otoczeniem zasilenia materiałowe, informacyjne oraz energetyczne,
  • należy ją rozpatrywać kompleksowo, z punktu widzenia synergii systemu (współprzyczyniania się wszystkich jej komórek do powodzenia całości) (np. prawo „wąskiego gardła”) (3Z),
  • nie tylko jakość procesów przetwarzania, ale także elementów na WE do systemu ma wpływ na wynik na WY (analiza systemowa).

Cechy organizacji jako systemu społecznego: a) otwartość, b) celowość (roztropność),

Rysunek 1. Sytuacyjne uwarunkowanie strategii i struktury przedsiębiorstwa

Źródło: R. Rutka Organizacja przedsiębiorstwa. Przedmiot projektowania , wyd. UG, Sopot 1996.

Ad 6. Prakseologiczna teoria organizacji Prakseologia jest to nauka o sprawnym działaniu. Działanie jest to celowe i świadome zachowanie się sprawcy. Działanie jest tym sprawniejsze, im więcej posiada walorów sprawnego działania. (T. Kotarbiński)

Podstawowe walory sprawnego działania:

  1. Skuteczność,
  2. Korzystność,
  3. Ekonomiczność.

Dodatkowe walory sprawnego działania:

  • preparacja, - solidność,
  • czystość, - pewność,
  • prostota, - dokładność,
  • symplifikacja, - wydajność,
  • spolegliwość - ludzie, - udatność,
  • niezawodność – maszyny, - racjonalność.

Ogólnie możemy dzisiaj powiedzieć jakość w szerokim tego słowa znaczeniu.

Wytyczne sprawnego działania:

  1. Antycypacja – kunktacja,
  2. Specjalizacja – uniwersalizacja,
  3. Koncentracja – dywersyfikacja,
  4. Potencjalizacja – pełne wykorzystanie zasobów,
  5. Aktywizacja działania – minimalizacja interwencji, itp.

Ad. 7 Podstawowe tezy koncepcji neoklasycznej (współczesnej nauki OiZ)

  1. Teoria OiZ jako dżungla organizacji (tzn. jest tak wiele koncepcji, nurtów, modeli i metod, że trudno określić, które z nich są najwłaściwsze),
  2. Wobec tego nie odrzucamy żadnego z dotychczasowych podejść, do koncepcji organizacji i zarządzania podchodzimy wielowymiarowo (interdyscyplinarnie), wykorzystując z dotychczasowych koncepcji to co najlepsze,
  3. Podstawowym kryterium weryfikacji poszczególnych koncepcji, metod i zasad zarządzania we współczesnej nauce jest ich użyteczność praktyczna,
  4. Rzeczywistość jest tak złożona i dynamiczna, że nauka ze swoimi skomplikowanymi metodami nie jest w stanie wyprzedzić praktyki i wobec tego podstawowym sposobem jej rozwoju jest badanie rzeczywistości i na tej podstawie „podglądanie”, weryfikowanie, uogólnianie i rozpowszechnianie skutecznych koncepcji.
  5. W związku z powyższym podstawową metodą badawczą jest case study.

Zmiana zasad funkcjonowania nowoczesnych organizacji w stosunku do organizacji klasycznych (na podstawie opracowań P. Płoszajskiego i S. Sudoła)

  • od sztywnej, „mechanicznej” strategii i struktury, w kierunku elastycznej, płaskiej, dostosowującej się do otoczenia konfiguracji organizacji,
  • od samodzielnej i samowystarczalnej „autarkicznej” struktury, w kierunku szerokiej współpracy z partnerami zewnętrznymi na zasadzie outsourcingu i etyki i otwartości na świat,
  • od tradycyjnych metod wytwarzania i przetwarzania informacji, w kierunku nowoczesnej, elastycznej, skomputeryzowanej techniki i technologii oraz ogromnego wykorzystania technologii teleinformatycznych,
  • od organizacji nastawionej typowo produkcyjnie, w kierunku organizacji świadczących szeroką gamę wysokiej jakości usług,
  • od menedżerów przełożonych i nadzorców, w kierunku menedżerów partnerów i przywódców,
  • od autokratycznego i dyrektywnego stylu zarządzania, w kierunku zarządzania partycypacyjnego i wykorzystującego potencjał pracowników,
  • od pracowników wykonujących polecenia narzucone z góry, w kierunku kreatywnych, partycypujących w rozwoju organizacji partnerów,
  • od motywacji zewnętrznej nastawionej na bodźce finansowe, w kierunku automotywacji, zaangażowania i motywacji pozafinansowej pracowników,
  • brak skutecznego systemu prognozowania przepływów gotówki,
  • nadmierne i trudno zbywalne zapasy,
  • nieskuteczne planowanie inwestycji,
  • zbyt długi cykl regulowania należności,
  • niska świadomość finansowych skutków decyzji wśród kierownictwa średniego szczebla.