Klasyczna struktura lekcji i założenia współczesnej dydaktyki
1. Powitanie.
2. Sprawdzenie obecności.
3. Sprawdzenie pracy domowej.
4. Nawiązanie do tematu.
5. Podanie tematu.
6. Realizacja tematu.
7. Podsumowanie lekcji.Synteza lekcji. Zastosowanie osiągniętej wiedzy
i umiejętności w odniesieniu do innych przekazów kultury i innych dziedzin
sztuki; utrwalenie.
8. Zadanie i wyjaśnienie pracy domowej (praca domowa nie powinna
przekraczać możliwości wychowanka).Założenia dot. nauczania języka
polskiego
1. Za naukę języka ojczystego są odpowiedzialni wszyscy nauczyciele.
2. Doskonalenie kompetencji komunikacyjnych.
3. Nauka języka jako wychowanie językowe.
4. Kształtowanie wrażliwości estetycznej
5. Odchodzenie od definicyjności w kształceniu.
6. Kształtowanie postaw kreatywnych twórczych.
7. Czytanie i rozwijanie umiejętności tekstów kultury.
Założenia współczesnej dydaktyki
1. Podmiotowość nauczyciela.
2. Nauczyciel kreatywny posługuje się metodami aktywizacyjnymi.
3. Nauczyciel, wychowawca, pedagog.
4. Powinien posiadać wiedzę polonistyczną i umiejętności
pedagogiczne.
5. Komunikatywny.
6. Asertywny.
7. Potrzeba ustawicznego doskonalenia się.
UCZEŃ
Współczesny uczeń ma być dzieckiem, człowiekiem dorastającym uczeń
uprzedmiotowiony, kreatywny, komunikatywny, nie tyle poznaje wiedzę,
co świat wartości (tworzy własny system wartości).
Współczesna dydaktyka to:
1) wychowanie,
2) kształcenie,
3) poznawanie.
Wiedza jest po to, żeby kształcić umiejętności. Trzeba łączyć różne
dziedziny wiedzy i działalności ludzkiej polisemiczność. Systematyczne,
racjonalne motywowanie wychowanków. Istotna jest korespondencja sztuk
we współczesnej edukacji polonistycznej intertekstualność. Również
zasada wizualizacji i manualizacji
KLASYCZNA TEORIA CELÓW LEKCJI.
Klasyczna teoria celów kategoryzuje cele lekcji na trzy poziomy:
1) p. poznania,
2) p. kształcenia,
3) p. wychowania,i formułuje je jako: cel poznawczy, kształcący,
wychowawczy.
