Pobierz Kodyfikacja prawa cywilnego w Europie i więcej Publikacje w PDF z Prawo medyczne tylko na Docsity!
Kodyfikacja prawa cywilnego w
Europie
Kodeks Cywilny Bawarski (Codex
Maximillianeus Bavaricus Civilis)
Historia kodyfikacji
Pierwszy kraj europejski, który jeszcze w połowie XVIII wieku zapoczątkował kodyfikację prawa cywilnego. Reformy elektora Maksymiliana Józefa II. Inspirator i wykonawca – wicekanclerz W.X.A. Kreittmayr.
Etapy kodyfikacji
I etap kodyfikacji (1713-1740) – Fryderyk Wilhelm I. II etap kodyfikacji (1740-1780) – Fryderyk II. 1764 r. – formułuje materialne i formalne wymogi kodyfikacji, prace powierzono Samuelowi Cocceji. Corpus Iuris Fridericiani – jego pierwsza część (1749) zawierała prawo osobowe, druga (1751) prawo rzeczowe, jednak zbiór nie uzyskał mocy prawnej. III etap kodyfikacji (1780) – kanclerz F. Carmer. Prace nad kodeksem powierzono dwóm prawnikom: G. Svarezowi, Ernestowi F. Kleinowi. I projekt (1784-88). Fryderyk Wilhelm II nakazuje Svarezowi przerobienie kodeksu (1789-91). II projekt – miał wejść w życie w 1792 r.
Kodeks Napoleona
X.1790 r. – Konstytuanta zaleca przygotowanie stosownego projektu. 1793 r. – Konwent powołuje trzyosobową komisję pod przewodnictwem J.J. Cambaceresa. I projekt (700 artykułów). II projekt (297 artykułów). III projekt (1790 r.). IV projekt (1799 r.). 1800 r. – Napoleon powołuje czteroosobową komisję (Tronchet, Portalis, Preamenau i Maleville) – V projekt. Lata 1803-04 – 36 odrębnych ustaw, które ogłoszono łącznie jako Kodeks Napoleona.
Systematyka Kodeksu Napoleona
Oparty na prawnonaturalnych koncepcjach S. Pufendorfa, rozwiniętych przez Thomasiusa i Ch. Wolfa. Podzielony na 2 części: prawa indywidualne oraz prawa społeczne. Składał się z 2281 artykułów. Oparty na systematyce justyniańskiej. Podzielony na 3 księgi: o osobach (I), o majątkach i różnych rodzajach własności (II) oraz o różnych sposobach nabycia własności (III).
Kodeks Powszechny Krajowy dla Państw Pruskich
(Allgemeines Landrecht fur die preussichen Staaten)
Kodyfikacja całego pruskiego prawa materialnego. 19 187 paragrafów. Obejmował prawo prywatne (ok. 15 tys. paragrafów), prawo administracyjne, prawo państwowe, prawo karne, prawo budowlane itp. Księga pierwsza (prawo osobowe, małżeńskie osobowe, adopcja, opieka i kuratela). Księga druga (własność, użytkowanie, służebność). Księga trzecia (prawo spadkowe, małżeńskie majątkowe i zobowiązaniowe).
Zasady Kodeksu Powszechnego Krajowego
Całość napisana prostym i jasnym językiem, odejście od kazuistyki. Opierał się na zasadach liberalizmu i indywidualizmu.
Obowiązywanie Kodeksu Powszechnego Krajowego
Charakter posiłkowy w stosunku do dotychczas obowiązujących w Bawarii źródeł prawa. Formalnie był prawem subsydiarnym w stosunku do praw prowincjonalnych, których kodyfikacje zapowiedziano. Prawo posiłkowe dla Landrechtu było prawo rzymskie.
Zmiany nazw Kodeksu Napoleona
1807 r. – Code Napoleon. 1816 r. – code civil. II Cesarstwo – Kodeks Napoleona. III Republika – kodeks cywilny.
Allgemeines Burgerliches Gesetzbuch (ABGB)
Projekty
Prace nad kodyfikacją austriacką zapoczątkowała Maria Teresa, powołując w 1753 r. komisję prawną. 1766 r. – Codex Theresianus (8 tys. paragrafów).
Obowiązywanie ABGB
Kodeks obowiązuje w Austrii po dzień dzisiejszy. Zbiór praw utracił moc obowiązującą wraz ze zwycięstwem rewolucji bolszewickiej.
Burgerliches Gesetzbuch (BGB) i Kodeks
szwajcarski (ZGB)
Projekty
W momencie upadku Związku Reńskiego (1813) w państwach niemieckich istniało ponad 30 różnych systemów prawa cywilnego. A.F. Thibaut postulował wprowadzenie, przynajmniej na czas przejściowy, austriackiego ABGB. A.F. Savigny zanegował oba te stanowiska, na gruncie stworzonej przez siebie szkoły historycznej. 1871 r. – kodeks karny. 1877 r. – kodeksy procedury cywilnej i karnej. 1874 r. – I komisja kodyfikacyjna pod przewodnictwem Papego. 1888 r. – pierwszy projekt BGB. 1890 r. – II komisja kodyfikacyjna. 1895 r. – drugi projekt BGB.
Kodeks szwajcarski (ZGB)
1848 r. – powstanie państwa związkowego, postanowiono skodyfikować prawo prywatne, ale odrębne dla każdego kantonu. 1881 r. – kodeks normujący prawo zobowiązań, oparty na systemie pandektowym. 1893-1896 r. – Eugen Huben przygotowywał projekty częściowe, które stały się podstawą ogólnej kodyfikacji prawa cywilnego. 1907 r. – projekt uchwalony przez parlament związkowy. 1911 r. – dołączono zrewidowany kodeks zobowiązań. 1.1.1912 r. – ZGB nabrał mocy obowiązującej.
Systematyka BGB i ZGB
BGB składał się z 2385 paragrafów, podzielony na 5 ksiąg. ZGB był połączeniem osiągnięć pandektystyki z tradycją justyniańską, składał się z 4 ksiąg. Język obu kodeksów zrozumiały tylko dla prawników.
Obowiązywanie ZGB
Kodeks cywilny Szwajcarii jest uważany w historii i dogmatyce prawa za najlepsze dzieło ustawodawcze nowożytnej i współczesnej myśli ustawodawczej.
