Komunikacja i jej składniki, Schematy z Religia

Pobierz Komunikacja i jej składniki i więcej Schematy w PDF z Religia tylko na Docsity! Komunikacja i jej składniki Starter: grafika współczesna; znaczenie słowa komunikacja; polecenie odwołującxe sie do wiedzy ucznia związane z załączonym obrazem Pietera Bruegela "Wieża Babel";  Rozdział: Różne sposoby porozumiewania się znaczenie słowa komunikacja we współczesnym języku polskim; cel komunikacji; zestaw ćwiczeń otwartych; ćwiczenie interaktywne; informacje o lingua cosmica; Rozdział: Akt komunikacji językowej omówienie elementów komunikacji wzbogacone grafiką;  Rozdział: Model komunikacji językowej model komunikacji językowej  Romana Jakobsona; zestaw ćwiczeń otwartych; dwa ćwiczenie interaktywne;  Rozdział: Zadaniowo trzy ćwiczenie otwarte; dwa ćwiczenia interaktywne. Komunikacja i jej składniki HikingArst, licencja: CC BY-SA 3.0 Słowo komunikacja, podobnie jak kilka tysięcy innych słów, którymi posługują się Polacy, zostało zapożyczone z łaciny. W tym języku słowo communicatio znaczyło ‘wymiana, łączność’ i wywodziło się od czasownika communicare ‘dzielić, brać udział’. Komunikacja kojarzy się zatem z porozumieniem, ze wspólnotą oraz łącznością i jest atrybutem wszystkich istot żywych, nie tylko człowieka. Już wiesz Omów, do jakiego motywu biblijnego nawiązuje poniższy obraz Pietera Bruegela. Wyjaśnij, co łączy porozumienie, wspólnotę i komunikację z tym motywem. Ćwiczenie 1 Poszukaj informacji o sposobach porozumiewania się istot przedstawionych na ilustracjach. Omów również metody komunikowania się innych zwierząt. Wszystkie wiadomości zredaguj w formie krótkiej notatki. Ćwiczenie 2 Omów, w jaki sposób ludzie mogą się komunikować, nie używając słów. Ćwiczenie 3.1 Delfin zoostar, domena publiczna  Ćwiczenie 3.2 Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0. Połącz wyrazy pokrewne do wyrazu komunikacja z ich definicjami zredagowanymi na podstawie definicji zawartych w słownikach (Uniwersalnym słowniku języka polskiego pod red. S. Dubisza i Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego). miejski, podlegający samorządowi miejskiemu komunikant zdolność bycia komunikatywnym, czyli umiejętność porozumiewania się komunikat skłaniać kogoś lub skłaniać się ku komunizmowi komunalny o człowieku, który jasno i precyzyjnie wyraża swoje myśli, z którym łatwo się porozumieć komunikatywność uczestnik Komuny Paryskiej z 1871 roku komunizować zwolenniczka komunizmu komunistka oficjalna wiadomość, informacja podana do powszechnej wiadomości komunał hosa przeznaczona dla wiernych komuna ogólnie znany, niezbyt odkrywczy sąd komunard zespół ludzi łączących się we wspólnoty majątkowe i wspólnoty pracy komunia ideologia i doktryna społeczna krytykująca kapitalizm komunikatywny przysłówek od przymiotnika komunikacyjny komunikacyjnie przyjmowanie hosi komunizm Ćwiczenie 3.3 Które wyrazy pokrewne rzeczownikowi komunikacja wymienione w poprzednim ćwiczeniu związane są z: porozumiewaniem się, religią, tym, co wspólne, powszechne? Ćwiczenie 3.4 Uzupełnijcie listę słów pokrewnych wyrazowi komunikacja z poprzedniego ćwiczenia. Ćwiczenie 3.5 Podajcie jak najwięcej synonimów rzeczownika komunał. Ćwiczenie 4 Wykorzystaj fragment wywiadu przeprowadzonego przez Martynę Bundę z profesor Magdaleną Smoczyńską (autorką prac na temat rozwoju mowy dzieci) jako pretekst do rozmowy z rodzicami, starszym rodzeństwem lub dziadkami na temat twoich sposobów (indywidualnych strategii) porozumiewania się z otoczeniem w okresie niemowlęcym (do 1. roku życia) i poniemowlęcym (do 3. roku życia). „Martyna Bunda: Kiedy człowiek zaczyna operować językiem?” odbiorcę, czyli takiego, do którego nadawca świadomie kieruje komunikat, nazywamy adresatem. Pojęcie adresata jest zatem węższe od pojęcia odbiorcy. Czasami jednak wypowiedź trafia do osób, dla których nie jest przeznaczona. Z taką sytuacją mamy do czynienia np. w przypadku podsłuchu. Cechy odbiorcy, a także liczebność grupy, na którą składają się odbiorcy, przesądzają o formie komunikatu. Tę samą treść inaczej wyrazimy w stosunku do nauczyciela, rodzica, kolegi, a inaczej, gdy kierujemy ją do kilkusetosobowego grona audytorium wykładu lub wielomilionowej widowni telewizyjnej. W tym ostatnim przypadku możemy mówić o odbiorcy masowym, charakterystycznym dla komunikacji medialnej, która ma miejsce w prasie, radiu, telewizji czy internecie. Umiejętność dostosowania formy komunikatu do odbiorcy jest niezbędna w komunikacji, a brak kompetencji w tym zakresie staje się przyczyną błędów stylistycznych i rozmaitych nieporozumień. Warto pamiętać, że nadawca i odbiorca mogą wymieniać się swoimi rolami, co obserwujemy np. w rozmowie, czyli w sytuacji dialogu. Taki charakter coraz częściej ma też komunikacja medialna, zwłaszcza internetowa, co przejawia się m.in. w tym, że odbiorca jakiegoś tekstu może go skomentować: w ten sposób przyjmie rolę nadawcy. Powyższe wiadomości na temat odbiorcy można zaprezentować na następujących wykresach. Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 4.0 Aby komunikacja była udana, między nadawcą a odbiorcą musi wytworzyć się kontakt psychiczny, co oznacza, że obaj muszą mieć wolę współdziałania. Ważne jest też, by w komunikacji mówionej nadawca nawiązał i utrzymywał z odbiorcą kontakt fizyczny, czyli wzrokowy lub słuchowy. Niedopuszczalne jest, by mówiący przez całą swoją wypowiedź patrzył w podłogę, w sufit lub w dal. Komunikacja nie będzie też udana, gdy odbiorca np. pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak hałas lub ciemność, nie będzie mógł usłyszeć lub odczytać treści przekazywanej przez nadawcę. Komunikat to treść przekazywana odbiorcy przez nadawcę. Komunikat musi być o czymś, czyli ważne jest, by miał odniesienie do jakiejś rzeczywistości: by był osadzony w kontekście. Wypowiedź musi się przecież odnosić do pojęć i wartości wspólnych nadawcy i odbiorcy, musi być osadzona w określonym miejscu i czasie, a więc w konkretnej sytuacji komunikacyjnej. Dzięki temu część informacji można pominąć, ponieważ sugeruje je sytuacja. Warto dodać, że komunikat jest przekazywany przez nadawcę do odbiorcy kanałem komunikacyjnym: wzrokowym (np. artykuły zamieszczane w prasie, publikacje książkowe, komunikacja przy użyciu języka migowego), słuchowym (audycje radiowe), wzrokowo–słuchowym (np. program telewizyjny, rozmowa z sugestywną gestykulacją), oraz dotykowym (alfabet Braille’a). Każdy komunikat musi być sformułowany w jakimś języku, a więc jego tworzywem jest konkretny kod. Wyróżniamy kody werbalne, czyli językowe (ich podstawą są słowa), oraz kody pozawerbalane, wśród których najważniejsze to: 1. kod kinezyczny, czyli gesty, położenie i ruchy naszego ciała, 2. kod prozodyczny, czyli ton głosu, jego siła, intonacja, 3. kod proksemiczny, czyli odległość między mówiącym a słuchającym, 4. kod graficzny, na który składają się emotikony, charakter pisma, rodzaj i wielkość zastosowanej czcionki. Model komunikacji językowej Omówione składniki aktu komunikacji tworzą model komunikacji językowej, którego autorem jest Roman Jakobson. Jego propozycja została opublikowana w 1960 roku w książce Poetyka w świetle językoznawstwa i przybiera formę poniższego schematu. Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 4.0 Przedstawiona tu propozycja, choć najbardziej rozpowszechniona, nie jest jedyna. Ćwiczenie 6.1 Omów problem „rozwarstwienia” nadawcy na przykładzie: dowolnego tekstu literackiego, wybranej reklamy emitowanej w telewizji, w której występuje znany aktor. Ćwiczenie 6.2 Wyjaśnij różnicę między nadawcą pierwotnym a nadawcą wtórnym na wybranym przykładzie tekstu. Ćwiczenie 6.3 Podaj przykłady tekstów literackich, których nadawca (autor) jest anonimowy. Ćwiczenie 6.4 Omów sytuację (inną niż podsłuch), w której komunikat trafia do niezamierzonego odbiorcy. Ćwiczenie 6.5 Ćwiczenie 6.10 Określ sytuację, w której użyjesz poniższych formuł podziękowań, i podaj przykład odbiorcy, do którego możesz je skierować. składam podziękowania, kieruję wyrazy wdzięczności, jestem bardzo wdzięczny/wdzięczna, Bóg zapłać, serdecznie dziękuję, wielkie podziękowania, jestem niezmiernie zobowiązana/zobowiązany, szalenie dziękuję, dziękuję, dzięki, dzienks, thanks. Ćwiczenie 6.11 Zgromadź jak najwięcej wyrażeń, które pomogą ci nawiązać kontakt z rozmówcą w sytuacji, kiedy masz wrażenie, że „mówisz jak do ściany”, np. „Czy ty mnie słuchasz?”. Ćwiczenie 6.12 Ćwiczenie 6.13 Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0. Ćwiczenie 6.14 Podaj po jednym przykładzie każdego rodzaju pseudonimu z poprzedniego zadania. Ćwiczenie 6.15 Wyobraź sobie, że chcesz podpisać tekst swojego autorstwa, używając ananimu. Jak będzie on brzmiał? Połącz definicje różnych rodzajów pseudonimów z ich właściwymi nazwami. pseudonim złożony z kilku pospolitych wyrazów, pełniących funkcję opisującą autora allonim podpisanie się przez pisarza nazwiskiem innej, żyjącej w tym samym czasie osoby aliofiktonim krótki, praktyczny pseudonim stosowany w internecie aliokryptonim pseudonim nadawany w szpiegostwie albo w tajnych działaniach wojskowych ananim fikcyjne nazwisko (często z imieniem) zastępujące nazwisko prawdziwe literonim inicjał imienia i nazwiska pełniący funkcję pseudonimu kryptonim pseudonim utworzony poprzez odwrócenie kolejności liter w nazwisku autora nick Zadaniowo Ćwiczenie 7.1 Porozmawiajcie o roli gestykulacji w komunikowaniu: odpowiedzcie na poniższe pytania. Jakie treści i emocje ludzie wyrażają gestami wykonywanymi za pomocą rąk? Które z tych gestów świadczą o pozytywnych, a które – o negatywnych emocjach? Które z nich są niegrzeczne? Ćwiczenie 7.2 Zaobserwuj, jakimi gestami i jaką mimiką posługują się twoi najbliżsi w komunikacji codziennej. Poproś ich o obserwację twoich ruchów ciała podczas wypowiedzi. Wymieńcie się swoimi spostrzeżeniami. Ćwiczenie 8 Przeczytaj fragmenty artykułu pt. Wakacje ze zwierzętami, którego autorem jest prof. Jerzy Axer – filolog klasyczny i kulturoznawca. „Należę do pokolenia, które do późnej dojrzałości żyło w systemie sowieckim sztucznie podtrzymującym w naszej części Europy XIX-wieczne hasła walki człowieka z przyrodą. [...] Chęć rozmawiania ze zwierzętami była moim najwcześniejszym – i pozostała najsilniejszym – pragnieniem. Doktor Dolile, którego poznałem z głośnej lektury Matki, zanim nauczyłem się czytać, stał się od razu niedościgłym wzorem. Rozbudził nadzieję, że można rozumieć, co mówią zwierzęta, i wiarę w to, że można zostać przez nie zaakceptowanym.”