Komunikacja interpersonalna- asertywność, Notatki z Komunikacja i media

Pobierz Komunikacja interpersonalna- asertywność i więcej Notatki w PDF z Komunikacja i media tylko na Docsity! Asertywność- ćwiczenia, komunikacja interpersonalna Asertywność to umiejętność pełnego wyrażania siebie w kontakcie z inną osobą, czy osobami. Zachowanie asertywne oznacza bezpośrednie, uczciwe i stanowcze wyrażenie wobec innej osoby swoich uczuć, postaw, opinii lub pragnień, w sposób respektujący uczucia, postawy, opinie, prawa i pragnienia drugiej osoby. Asertywność jest głęboko powiązana z poczuciem własnej godności i szacunkiem dla samego siebie. Asertywność nie jest wrodzona. Wynika z nauczenia się w różnych sytuacjach określonego sposobu przeżywania i reagowania. Różnica między asertywnością a agresywnością Zachowanie asertywne to przekonanie jednostki, że ma ona swoje określone prawa, ale inni ludzie też je mają. Zachowanie to jest ukierunkowane na ochronę własnych praw, nie można go jednak mylić z zachowaniem agresywnym. Zachowanie agresywne ma charakter egocentryczny. Poprzez zachowanie agresywne jednostka manifestuje, że ona ma określone prawa, ale inni ich nie mają. Cztery typy zachowań: 1 1. Techniki sprawowania kontroli nad uczuciami: -potwierdzenie -sondowanie 2. Techniki upierania się przy swoim: -trzyczęściowe zdanie -zepsuta płyta 3. Techniki przedstawiania kontrowersyjnej kwestii: -wskazywanie na rozbieżności -wskazywanie na konsekwencje Zachowanie asertywne to wyrażanie różnego rodzaju uczuć, opinii czy krytyki nie naruszając praw drugiego człowieka. Osoby asertywne stawiają sobie realistyczne cele, co pozwala im na ich osiągnięcie, dzięki czemu wykorzystują swoje możliwości w pełni, jednocześnie nie podejmują trudnych zadań co chroni ich przed krytyką czy rozczarowaniem z powodu niepowodzenia. Człowiek asertywny potrafi wyrażać własne poglądy, emocje zdania, reagować na krytykę i ją wyrażać, broni i dochodzi własnych praw, odmawia bez poczucia winy i lęku przed krytyką, nie jest podatny na manipulacje. Robi to wszystko w sposób konstruktywny, dzięki czemu troszczy się o własne potrzeby, nie raniąc i nie powodując dyskomfortu u innych. Postawa ta towarzyszy osobom, które posiadają rzeczywisty obraz siebie. 1. Pytania zamknięte Są to pytania, które zaczynają się od słówka pytajnego "czy", choć może ono znajdować się w zdaniu jedynie w domyśle. Celem pytania zamkniętego jest uzyskanie od partnera interakcji potwierdzenia lub zaprzeczenia po to, by: • Skłonić go do podjęcia jednoznacznej decyzji w jakiejś sprawie • Skoncentrować uwagę partnera na określonej części przekazu • Skończyć lub ograniczyć interakcję • Wspomóc przystosowanie się do nowej sytuacji • Doprecyzowanie informacji jakie udzielił nam pacjent, • Zdobycie szczegółowych informacji na temat objawów, • Zdobycie konkretnych informacji, które potwierdzą bądź odrzucą wstępną diagnozę, • Otwarcie na rozmowę pacjenta, który ma wysoki poziom lęku lub poziom współpracy jest niski, • Ukierunkowanie rozmowy kiedy pacjent na pytania otwarte udziela wyjątkowo obszernych wypowiedzi niekoniecznie zawierających informacje na temat 2. Pytania alternatywne (indukcyjne) • Dajemy w tych pytaniach partnerowi co najmniej 2 możliwości działania, z których wyraźnie preferujemy jedną opcję ponieważ jest bardziej dla niego lub dla nas korzystna. Stosujemy je w przypadku, gdy: • chcemy w pośredni sposób wpłynąć na decyzję partnera zgodnie z preferowanym przez nas kierunkiem działania • chcemy zyskać więcej czasu i oddalić rozwiązanie które nas nie interesuje • chcemy pomóc komuś kto nie potrafi sam do końca zwerbalizować myśli i podjąć jednoznaczną decyzję 2