Komunikacja międzynarodowa zagadnienia, Skrypty z Komunikacja międzynarodowa

Pobierz Komunikacja międzynarodowa zagadnienia i więcej Skrypty w PDF z Komunikacja międzynarodowa tylko na Docsity! 1. Zdefiniuj i wyjaśnij pojęcie komunikowanie międzynarodowe i międzykulturowe Komunikacja międzynarodowa i międzykulturowa to proces komunikowania się między ludźmi należącymi do różnych narodowości. Badania komunikowania międzykulturowego – początek lata 60-te i 70-te. Komunikacja międzykulturowa bada komunikację między różnymi kulturami i grupami społecznymi, czyli jak kultura wpływa na komunikację. Dąży do zrozumienia, jak ludzie z różnych krajów i kultur działają, komunikują się i postrzegają świat wokół nich. 1. Wymiar interpersonalny: bezpośredni kontakt, wymiana informacji i znaczeń pomiędzy jednostkami wywodzącymi się z różnych kultur. 2. Pogłębianie wiedzy o różnicach w zakresie komunikacji wynikających z systemu wartości, norm, wierzeń, stereotypów. 3. Tradycyjne badania: charakter polityczny i strategiczny; obecnie – głównie: współpraca i rywalizacja gospodarcza. Komunikowanie międzykulturowe według E. Hall’a: Akt zrozumienia i bycia zrozumianym przez osoby o odmiennej kulturze (proces wymiany myśli i znaczeń). Jest to forma komunikacji interpersonalnej osób wywodzących się z odmiennych kultur. Proces komunikacji międzykulturowej posiada dwa wymiary: • werbalny, który jest procesem intencjonalnym • niewerbalny, który składa się z takich elementów jak postawa, gesty, mimika, itd. Istota komunikacji międzynarodowej: dyplomacja, media, przepływ informacji, handel, komunikacja niewerbalna, rozwiązywanie konfliktów, negocjacje/podpisywanie umów, kultura, propaganda, marka państwa, przepisy prawne, procesy globalizacji, tworzenie sojuszy, wartości międzynarodowe, religia, konwergencja/unifikacja, edukacja/nauka, język, współpraca NGOs, sport, telekomunikacja, polityka, transport, spedycja, kontakty. Komunikacja międzynarodowa to praktyka komunikacji, która zachodzi między różnymi krajami. Jest to gałąź nauki o komunikacji, która zajmuje się zakresem interakcji “rząd-do-rządu”, “biznes-do-biznesu” i “osoba-do- osoby” na poziomie globalnym./Proces komunikowania się między ludźmi należącymi do różnych narodowości. Definicje tradycyjne: proces komunikowania zachodzący pomiędzy różnymi państwami, organizacjami lub narodami ponad granicami ujęcie instytucjonalne działania o charakterze politycznym (działalność rządów) jest utożsamiane z dyplomacją. 2. Wymień i opisz poziomy komunikowania międzynarodowego. Teorię poprzyj 5cioma przykładami praktycznymi. Poziomy komunikacji międzykulturowej 1) Komunikacja poprzezkulturowa. Jest to komunikacja osób/grup wewnątrz jednej grupy narodowej. Najczęściej ma charakter interpersonalny i dotyczy różnic i elementów dzielących daną wspólnotę. 2) Komunikacja pomiędzykulturowa. Są to wszelkie kontakty między osobami z różnych kręgów kulturowych. Komunikacja ta ma miejsce podczas wspólnego życia czy działania. Przykładem mogą być tutaj kontakty osób z dwóch różnych krajów np. Polski i Meksyku. 3) Komunikacja międzynarodowa. Są to kontakty pomiędzy instytucjami, należącymi do różnych kultur narodowych np. ministerstw spraw zagranicznych. Komunikacja ta ma charakter intencjonalny. Jej głównym celem jest uzyskanie lub utrzymanie wpływu w sferze politycznej, gospodarczej bądź obronnej. 4) Komunikacja globalna. Podejmowana zazwyczaj przez podmioty zinstytucjonalizowane. Jest komunikacją międzynarodową, którą realizuje się na szerokiej, globalnej płaszczyźnie. Płaszczyzny komunikacji: Intrapersonalna - monolog wewnętrzny, samorozmowa Interpersonalna - między dwoma osobami; np. polityk vs polityk, indywidualne rozmowy, wymiana listów czy e- maili, spotkania towarzyskie, a także interakcje na platformach społecznościowych Grupowa - powyżej dwóch osób; np. ćwiczenia na uczelni, spotkanie z wyborcami, rozmowa kilku osób na korytarzu, Organizacje pozarządowe prowadzące projekty współpracy międzynarodowej, międzynarodowe konferencje naukowe, spotkania międzynarodowych stowarzyszeń zawodowych Instytucjonalna - pomiędzy instytucjami; np. urząd miasta z petentem, negocjacja umowy między firmami, pismo z urzędu, komunikacja dwóch instytucji, wezwanie do zapłaty, wizyta w urzędzie, negocjacje pokojowe prowadzone przez rządy, spotkania międzynarodowych organów legislacyjnych, dyplomacja publiczna prowadzona przez ministerstwa spraw zagranicznych, partnerstwa publiczno-prywatne w ramach projektów rozwojowych, współpraca naukowa międzynarodowych uniwersytetów, działalność organizacji międzynarodowych na rzecz praw człowieka Masowa - jest osoba, która jest nadajnikiem i inicjuje akt komunikacji, ale nie jest w stanie określić odbiorców przekazu; w Niemczech podczas III Rzeszy był Hitler; np. Newsletter UMCS, Strajk Kobiet, serwis informacyjny, orędzie, globalne media informacyjne, sieci społecznościowe, międzynarodowe kampanie edukacyjne na temat zmian klimatycznych, pandemii czy praw człowieka 3. Wyjaśnij na czym polega koncepcja idealistycznego podejścia humanistycznego w komunikacji. Podaj 5 przykładów praktycznych Idealistyczne podejście humanistyczne zakłada, że komunikacja międzynarodowa to środek zbliżający różne narody i przedstawicieli poszczególnych kultur. Jest to również siła, która sprzyja wielu organizacjom międzynarodowym w realizacji celów na rzecz całej społeczności międzynarodowej. Podejście bywa krytykowane. • Organizacja Narodów Zjednoczonych ma na celu m.in. utrzymanie pokoju i bezpieczeństwa na świecie, a także rozwój przyjaznych stosunków pomiędzy państwami członkowskimi. Stara się je osiągnąć przede wszystkim na drodze dialogu. • Komunikowanie się werbalne i niewerbalne z przedstawicielami innych kultur/narodów pozwala ,,przełamać lody" i lepiej poznać inne kultury, a nawet pozbyć się pewnych uprzedzeń. • Ekumenizm – ruch pomiędzy różnymi tradycjami chrześcijaństwa dążący do rozwinięcia bliższej współpracy i lepszego zrozumienia. Głównym narzędziem ekumenizmu jest dialog i wspólna modlitwa. Organizacje, które głównie poprzez komunikację starają się poprawić sytuację życiową ludzi z różnych krajów i kultur, np. Międzynarodowy Ruch Latających Plecaczków. • Międzynarodowa Organizacja Pracy, która zajmuje się problemami pracowniczymi, a szczególnie ograniczaniem pracy dzieci, ochroną praw pracowników, polepszaniem warunków do pracy i życia, tworzeniem miejsc pracy i szkoleń oraz opracowywaniem międzynarodowych standardów pracy. • Dyplomacja kulturowa, kiedy kraje starają się wzmacniać swoje relacje międzynarodowe poprzez wymianę kulturalną, edukacyjną i artystyczną. Przykładem może być program wymiany studenckiej, organizacja festiwali kulturalnych lub wystaw sztuki, które promują zrozumienie i szacunek dla różnych kultur. • Mediacja i negocjacje w konfliktach, stawia na rozwiązanie konfliktów poprzez dialog, mediację i negocjacje, zamiast używania siły. Przykładem może być rola mediatorów międzynarodowych w rozwiązywaniu konfliktów, takich jak negocjacje pokojowe prowadzone przez ONZ czy Unię Europejską. • Wsparcie dla praw człowieka, kiedy państwa podejmują wspólne działania w celu promowania i ochrony praw człowieka na arenie międzynarodowej. Przykładem może być działanie organizacji pozarządowych i międzynarodowych instytucji, które angażują się w walkę o prawa człowieka na całym świecie, np. Amnesty International czy Organizacja Narodów Zjednoczonych. • Współpraca rozwojowa, kiedy kraje bogatsze angażują się w pomoc rozwojową dla krajów biedniejszych, aby wspierać ich rozwój społeczno-gospodarczy. Ta forma współpracy opiera się na idei solidarności i wzajemnej odpowiedzialności. Przykładem może być programy pomocy humanitarnej, projekty rozwojowe czy umowy handlowe preferencyjne, które mają na celu poprawę warunków życia ludności w krajach rozwijających się. • Dyplomacja publiczna, kiedy państwa starają się budować pozytywny wizerunek za granicą poprzez promowanie swojej kultury, osiągnięć naukowych, osiągnięć społecznych itp. Ten rodzaj dyplomacji stawia na budowanie zaufania i sympatii wśród obcych społeczeństw poprzez otwartą komunikację i wymianę informacji. Przykładem może być organizacja festiwali kulinarnych, koncertów czy promowanie turystyki, aby pokazać pozytywne strony danego kraju. 4. Wyjaśnij pojęcie polityczny prozelityzm podaj 5 praktycznych przykładów zastosowania tej teorii Prozelityzm polityczny definiuje się, jako wszelką działalność mającą na celu przekonanie lub przyciągnięcie nowych zwolenników lub sympatyków do sprawy politycznej, poprzez imprezy, wiece, mitingi lub kampanie. Prozelityzm polityczny może być uprawiany w celach wyborczych, w celu buntu lub zdobycia zwolenników dla każdego rodzaju ruchu politycznego. W ramach kampanii wyborczej, prozelityzmem jest próba nakłonienia ludzi do zmiany preferencji politycznych na rzecz innej. Słowo to, w tym kontekście, jest również często używane negatywnie, aby oskarżyć polityków o wykonywanie ruchów lub manewrów, które łamią zasady gry politycznej, aby wpłynąć na preferencje wyborców. Polityczny prozelityzm - strategia polityczna polegająca na aktywnym werbowaniu i przekonywaniu osób do przyjęcia określonych ideologii, przekonań lub partii politycznych. Jest to forma szerzenia wpływów politycznych poprzez propagowanie własnych poglądów i przekonujących innych do ich akceptacji. W komunikacji międzynarodowej jest to też inaczej mówiąc propaganda, konfrontacja ideologiczna, odbywająca się przez kreowanie mitów i stereotypów. To proces jednostronny o charakterze autorytarnym, totalitarnym, przez który manipuluje się ludźmi. 11. Na czym polega koncepcja światowej globalnej wioski Koncepcja "światowej globalnej wioski" odnosi się do idei, że w dobie globalizacji świat staje się coraz bardziej zintegrowany i spójny, podobnie jak mała wiejska społeczność, gdzie wszyscy znają się nawzajem i wspólnie uczestniczą w życiu społecznym. Polega to na zrozumieniu, że dzięki nowoczesnym technologiom i globalnym komunikacjom, dystanse fizyczne i kulturowe stają się coraz mniej istotne, a ludzie na całym świecie są coraz bardziej ze sobą związani i wzajemnie zależni. Należy jednak pamiętać, że wraz ze zmianami zachodzącymi w świecie, termin również musi ewoluować. Dlatego też w dzisiejszych czasach jego czysto teoretyczne znaczenie (obalanie barier komunikacyjnych przez media) sprecyzowano, stosując ten termin najczęściej jako metaforę Internetu – najpowszechniejszego narzędzia komunikacji. Global village, czyli z języka angielskiego „globalna wioska”, to termin z zakresu teorii komunikacji. Do świadomości publicznej trafił w latach 60. XX wieku. Pierwsze wzmianki na ten temat odnaleźć można w książce pod tytułem „Galaktyka Gutenberga” (ang. „The Gutenberg Galaxy”), wydanej w roku 1962. Jej autorem jest Marshall McLuhan – kanadyjski teoretyk komunikacji. 12. Zdefiniuj pojęcie adaptacji kulturowej podaj 5 przykładów Adaptacja kulturowa to proces, w którym jedna kultura dostosowuje swoje wzorce zachowań, wartości, normy i tradycje do innej kultury, zachowując przy tym swoją tożsamość kulturową. Ten proces może mieć miejsce w wyniku migracji, globalizacji, kolonizacji lub kontaktów międzykulturowych. Przykłady: • adoptowanie imion z innych kultur (Sofia, Mei, Mohammed) • kuchnia Chińska w Ameryce Północnej (np danie kurczak generala Tao - nieznane w Chinach) • kulturowe święta i festiwale (Halloween, Chiński Nowy rok) • adaptacja stylów muzycznych (jazz, blues, rock, hip-hop były adaptowane do różnych kultur i środowisk na całym świecie, tworząc nowe odmiany i style muzyczne) • Joga w Europie: Joga to tradycyjna hinduska praktyka; w Europie ludzie adaptują jogę do swojego stylu życia, stosując ją jako formę ćwiczeń fizycznych lub medytacji, a nie tylko jako praktykę religijną • zmiana języka i akcentu (zapożyczanie słów) 13. Podaj założenia teorii budowania trzeciej kultury Teoria budowania trzeciej kultury, zaproponowana przez C.P. Snowa w latach 50. XX wieku, zakładała konieczność wypracowania nowego zbioru wartości i norm, które pozwoliłyby na lepsze zrozumienie i rozwiązanie problemów wynikających z postępu naukowego i technologicznego. Założenia: • Rozbieżność między nauką a humanistyką: co prowadzi do braku zrozumienia i współpracy między nimi. Nauka rozwija się w szybkim tempie, ale często nie ma świadomości humanistycznych konsekwencji jej postępów. • Konieczność integracji: w celu wypracowania nowego zbioru wartości i norm, które uwzględniałyby zarówno aspekty technologiczne, jak i społeczne rozwoju. • Współpraca między dziedzinami: tylko poprzez dialog i wymianę idei między różnymi dziedzinami można było wypracować nowe podejście do rozwiązywania problemów współczesnego świata. • Edukacja interdyscyplinarna: studenci powinni mieć możliwość zdobywania wiedzy z różnych dziedzin i uczestnictwa w projektach badawczych, które integrują naukę, technologię i humanistykę. • Rozwiązanie problemów globalnych: przygotowanie społeczeństwa do radzenia sobie z globalnymi wyzwaniami, takimi jak ubóstwo, zmiany klimatyczne czy konflikty zbrojne, poprzez wypracowanie bardziej holistycznego podejścia do rozwiązywania problemów. Budowanie trzeciej kultury polega na poszukiwaniu i wykorzystywaniu w tej budowie elementów łączących i tożsamych pomiędzy różnymi nurtami kulturowymi. Nie tylko na czas komunikowania się międzykulturowego, lecz celem powstania trwałej i samoodtwarzalnej kultury. 14. Co to jest orientacja kulturowa? Podaj 5 przykładów Orientacja kulturowa to sposób, w jaki jednostka rozumie i reaguje na różnice kulturowe w swoim otoczeniu, obejmując zrozumienie, akceptację i adaptację do różnych norm, wartości i zwyczajów społecznych. Przykłady: • Kolektywizm - indywidualizm o Kolektywizm: Japonia jest przykładem kraju o silnej orientacji kolektywistycznej, gdzie więź rodzinna i grupowa jest priorytetem, a lojalność wobec grupy społecznej jest kluczowa. o Indywidualizm: Stany Zjednoczone są często uznawane za kraj o wyraźnej orientacji indywidualistycznej, gdzie nacisk kładzie się na niezależność, samorealizację i osiągnięcia osobiste. • Dystans władzy (mały/duży) o Mały dystans władzy: W krajach o małym dystansie władzy, jak na przykład Skandynawia, relacje między przełożonym a podwładnymi są bardziej egalitarne, a komunikacja jest otwarta i bezpośrednia. o Duży dystans władzy: W kulturach o dużym dystansie władzy, jak na przykład w krajach azjatyckich, istnieje wyraźna hierarchia społeczna, a szacunek dla autorytetów i starszych jest kluczowy. • Męskość - kobiecość: o Męskość: Japonia i Niemcy są przykładami kultur o silnej orientacji męskiej, gdzie nacisk kładzie się na aspekty związane z osiągnięciami, rywalizacją i ambicjami. o Kobiecość: Kultury o silnej orientacji kobiecej, takie jak Szwecja czy Norwegia, kładą większy nacisk na współpracę, opiekę społeczną i troskę o innych. • Unikanie niepewności (słabe/silne): o Słabe unikanie niepewności: Kultury o słabym unikaniu niepewności, np. Stany Zjednoczone, charakteryzują się większą tolerancją dla niepewności, elastycznością i otwartością na zmiany. o Silne unikanie niepewności: Kultury o silnym unikaniu niepewności, takie jak Japonia czy Niemcy, preferują bardziej strukturalne i przewidywalne środowisko, gdzie zasady są jasne i stabilne. • Orientacja długoterminowa - krótkoterminowa: o Orientacja długoterminowa: Chiny są często uznawane za kraj o silnej orientacji długoterminowej, gdzie nacisk kładzie się na osiąganie długoterminowych celów, planowanie przyszłości i przekazywanie tradycji. o Orientacja krótkoterminowa: Kultury o orientacji krótkoterminowej, takie jak Stany Zjednoczone, skupiają się bardziej na natychmiastowych wynikach, szybkim zysku i rozwiązaniach krótkoterminowych. • Przyzwolenie - restrykcyjność: o Przyzwolenie: Kultury o orientacji przyzwolenia, jak np. Holandia, charakteryzują się większą tolerancją dla odmienności, otwartością na różnorodność i elastycznością norm społecznych. o Restrykcyjność: Kultury o orientacji restrykcyjnej, takie jak kraje Bliskiego Wschodu, mogą mieć bardziej rygorystyczne normy społeczne, ograniczenia w zachowaniach i większą kontrolę społeczną. Teoria orientacji kulturowej zakłada, że różne kultury strukturalizują wiedzę w odmienny sposób, a różnice te wpływają na zachowania i sposób komunikowania się (np. na tematy rozmów, sposób w jaki informacje są przekazywane i organizowane, typy racji uznawanych za uzasadnienia opinii). Autorem teorii jest G. A. Borden. Przykłady: • Sposób wychowania nowych pokoleń, podejście do ról społecznych i sposób w jaki są przekazywane nowym pokoleniom • Odmienne znaczenia przypisywane, np. tym samym elementom komunikacji niewerbalnej • Stosunek do osób starszych - ich pozycja w społeczności • Utrzymywanie relacji sąsiedzkich (np. podtrzymywanie dobrych relacji między sąsiadami lub użytkownikami konkretnej przestrzeni w Stanach Zjednoczonych; naskórkowe relacje między mieszkańcami nowych bloków i osiedli w Polsce) • Stosunek do przyrody i natury (np. znaczenie ekologii w programach wyborczych w różnych kulturach) 15. Podaj aksjomaty teorii orientacji kulturowej. Podaj 5 przykładów Aksjomat pierwszy – komunikowanie się ludzi zachodzi wtedy i tylko wtedy, gdy u obu uczestników pojawia się intencja komunikacyjna, przetwarzanie poznawcze. Przykład: zainicjowanie jakiejkolwiek dyskusji, zadawanie pytań. Aksjomat drugi – rozumienie granic systemu komunikacji, trzy typy granic komunikacyjnych: osobiste (rozmowa o życiu prywatnym, stan psychiczny, depresja, osoba introwertyczna, przestrzeń osobista), sytuacyjne (powstrzymanie się od używania wulgaryzmów, pośpiech, brak chęci do rozmowy w danej sytuacji, różnice wieku) i kulturowe (brak znajomości języka, gestów, inne zasady religijne, wychowanie, zachowanie, zwyczaje). Aksjomat trzeci – odwołuje się do pojęcia kompetencji kulturowej (wzorce, tradycje, znajomość języków, wiedza ogólna o państwie, w którym przebywamy, zasady etykiety) podróżując do innego kraju, osoba z wysoką kompetencją kulturową będzie bardziej otwarta na inne zwyczaje i będzie potrafiła lepiej komunikować się z miejscowymi mieszkańcami. Aksjomat czwarty – aksjomat wartości. Przykład: wiedza na temat stosunku danej kultury do nierówności społecznych, do dostępu do władzy, miejsca kobiet i mężczyzn w społecznej strukturze. W kulturze zachodniej wartością może być indywidualizm, czyli nacisk na niezależność i osiągnięcia osobiste. Natomiast w niektórych kulturach azjatyckich wartością może być kolektywizm, czyli większy nacisk na wspólnotę i lojalność wobec grupy społecznej. Aksjomat piąty – wartości poznawcze. Kultury mają bowiem odmienne style poznawcze. G.A. Borden wymienia ich trzy: 1. Styl asocjacyjno-abstrakcyjny opisuje sposób nabywania i przetwarzania informacji. 2. Partykularystyczno- uniwersalistyczny charakteryzuje relacje międzyludzkie oraz relacje między człowiekiem a światem zewnętrznym. 3. Poznawczy otwarty–zamknięty oznacza zdolności jednostki do przyjmowania i opracowywania danych, informacji. W kulturze naukowej wartością poznawczą może być dążenie do odkrywania prawdy poprzez badania naukowe i racjonalne myślenie. Natomiast w niektórych kulturach religijnych wartością poznawczą może być wiara i poszukiwanie duchowego zrozumienia świata. 16. Co to są bariery psychologiczne w komunikacji międzynarodowej i międzykulturowej? Podaj 5 przykładów Bariery komunikacyjne to przeszkody, na które możemy napotkać podczas procesu komunikacji. Ich wpływ na komunikację zazwyczaj jest negatywny. Barierą może być wszystko to, co uniemożliwia lub zniekształca proces komunikowania się. Bariery psychologiczne zazwyczaj dotyczą nieprawidłowych lub niezdrowych wzorców myślowych. bariery psychologiczne • negatywne nastawienie i lekceważenie rozmówcy, • brak inteligencji emocjonalnej, • etnocentryzm (postawa członków jakiejś grupy społecznej wyrażająca się w przekonaniu, że własna kultura stanowi punkt odniesienia przy opisie i ocenie kultur innych grup społecznych), np. postrzeganie danej narodowości poprzez wydarzenia z jej historii • bariera językowa, • strach przed mówieniem w obcym języku, • stereotypy, np. polacy dużo pija i kradną, • ksenofobia • lęk i nieśmiałość • emocjonalność • dyskomfort/ fizyczność • temperament • niechęć rozmową, • złe odczytanie gestykulacji, • brak wiedzy na temat kultury, • brak zainteresowania tematem, • brak asertywności, • brak zaufania, • brak empatii • brak współczucia 17. Co to są bariery społeczno-kulturowe w komunikacji międzynarodowej i międzykulturowej ? Podaj 5 przykładów Bariery społeczno-kulturowe w komunikacji międzynarodowej i międzykulturowej to przeszkody, które wynikają z różnic w wartościach, normach, zwyczajach, języku i oczekiwaniach między ludźmi z różnych kultur. • różnice językowe • różnice w komunikacji werbalnej i niewerbalnej • różnice w wartościach i normach kulturowych • stereotypy i uprzedzenia • brak świadomości i wiedzy o innych kulturach • dyskryminacja • odległość • skłonność do oceny • uprzedzenie • zakorzenione postawy