Konferencje naukowe i wydarzenia historyczne II wojny światowej, Schematy z Język niemiecki

Pobierz Konferencje naukowe i wydarzenia historyczne II wojny światowej i więcej Schematy w PDF z Język niemiecki tylko na Docsity! konferencja jest to spotkanie grupy osób w celu wymiany informacji i wiedzy. Przyjmuje się, że wydarzenia tego typu na ogół odbywają się w szerszym gronie specjalistów w danej dziedzinie, którzy prezentują referaty w różniej formie, a następnie poddają je dyskusji. Lend-Lease Act – ustawa federalna z 11 marca 1941 roku, zezwalająca prezydentowi Stanów Zjednoczonych „sprzedawać, przenosić własność, wymieniać, wydzierżawiać, pożyczać i w jakikolwiek inny sposób udostępniać innym rządom dowolne produkty ze sfery obronności Karta Atlantycka – ośmiopunktowa deklaracja podpisana 14 sierpnia 1941 roku przez Winstona Churchilla i Franklina Delano Roosevelta na pokładzie okrętu HMS „Prince of Wales”, kotwiczącego u wybrzeży Nowej Fundlandii na Oceanie Atlantyckim. Deklaracja Narodów Zjednoczonych ang. Declaration by the United Nations – deklaracja podpisana 1 stycznia 1942 roku przez przedstawicieli 26 państw w Waszyngtonie; była następnym po Karcie Atlantyckiej Wielka trójka – termin którym określa się najczęściej przywódców trzech światowych mocarstw alianckich (ZSRR, USA oraz Wielka Brytania) spotykających się w czasach II wojny światowej na trzech konferencjach międzynarodowych – kolejno: teherańskiej (1943) oraz jałtańskiej i poczdamskiej (obie w 1945), na których omawiano wojenne zobowiązania sojusznicze oraz kształt przyszłego porządku światowego po pokonaniu państw Osi. Wielką trójką nazywano też przywódców trzech mocarstw zwycięskich w I wojnie światowej (Wielkiej Brytanii, USA i Francji). Okupacja wojenna – czasowe zajęcie przez siły zbrojne państwa prowadzącego wojnę całości lub części terytorium państwa nieprzyjacielskiego i tymczasowe wprowadzenie tam swojej władzy. Zasady okupacji wojennej rozstrzyga w prawie międzynarodowym Konwencja haska IV Łapanka – nazwa jednego z głównych sposobów używanych przez Niemców podczas II wojny światowej dla zatrzymania na ulicach okupowanych miast większej liczby przypadkowych przechodniów w celu uwięzienia ich, przesiedlenia, umieszczenia w obozach koncentracyjnych bądź skierowania na przymusowe roboty do Niemiec Operacja Tannenberg – kryptonim niemieckiej akcji przeprowadzonej w ramach realizacji doktryny narodowego socjalizmu, mającej na celu przeprowadzenie eksterminacji polskiej warstwy przywódczej i inteligencji w 1939 roku Einsatzgruppen – grupy operacyjne hitlerowskiej policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa działające w czasie II wojny światowej, a organizowane przez Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy RSHA. Policja Polska Generalnego Gubernatorstwa[1] (niem. Polnische Polizei im Generalgouvernement), potocznie określana jako policja granatowa[1] – policja komunalna, finansowana przez polskie samorządy (szczątkowe struktury samorządowe, pozostające pod nadzorem niemieckiej administracji cywilnej), podporządkowana lokalnym komendantom niemieckiej policji porządkowej – Ordnungspolizei; najwyższym szczeblem struktury Policji Polskiej było stanowisko komendanta miejskiego lub powiatowego Generalny Plan Wschodni, Generalplan Ost – plan osadnictwa germańskiego na terenach położonych na wschód od granicy Niemiec sprzed 1939 r. Opracowany w latach 1941–1942 w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA), 12 VI 1942 zatwierdzony (po korektach) przez Heinricha Himmlera. Generalne Gubernatorstwo, niem. Generalgouvernement (GG) – twór administracyjny, ustanowiony 26 października 1939 r. (na mocy dekretu Adolfa Hitlera z 12 X 1939), z części okupowanych ziem polskich, których nie włączono do III Rzeszy. Łagier lub łagr, również (oficjalnie do 1930) koncłagier (ros. лагерь, концлагерь) – obóz koncentracyjny, obóz pracy przymusowej w Rosji bolszewickiej (1918–1922) i w ZSRR (1922–1987), w którym więźniów zmuszano do ciężkich prac powodujących często wyniszczenie i śmierć. Zbrodnia katyńska – zbrodnia posiadająca zgodnie z uchwałą Sejmu RP znamiona ludobójstwa[1], kwalifikowana jako zbrodnia wojenna[2][3][4], zbrodnia przeciwko ludzkości[2], zbrodnia przeciwko pokojowi[2] i zbrodnia komunistyczna[5], popełniona przez NKWD przez rozstrzelanie wiosną 1940 roku co najmniej 21 768 obywateli Polski (w tym ponad 10 tys. oficerów Wojska Polskiego i Policji Państwowej), na mocy decyzji najwyższych władz ZSRR zawartej w tajnej uchwale Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku (tzw. „decyzja katyńska”). Egzekucji ofiar, uznanych za „wrogów władzy sowieckiej”, NKWD dokonywało przez strzał w tył głowy z broni krótkiej. NKWD ZSRR, Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych ZSRR – centralny organ państwowy wchodzący w skład Rady Komisarzy Ludowych – rządu ZSRR, istniejący pod tą nazwą w latach 1917– 1946. Początkowo NKWD zajmował się sprawami administracyjno-porządkowymi. Szmalcownik – w czasie niemieckiej okupacji ziem polskich osoba szantażująca lub wymuszająca okup na ukrywających się Żydach lub pomagających im Polakach. Yad Vashem – Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów - powstał w 1953 roku, a jego celem jest dokumentowanie historii narodu żydowskiego podczas Zagłady i upamiętnianie ofiar. Tytulatura Sprawiedliwych wśród Narodów Świata nawiązuje do żydowskiej tradycji. Sześć z obozów koncentracyjnych zyskało ponure miano obozu zagłady. Były to obozy KL Kulmhof w Chełmnie i Auschwitz w Oświęcimiu na polskich terytoriach przyłączonych do Rzeszy, oraz w Treblince, Sobiborze, Majdanku i Bełżcu w Generalnym Gubernatorstwie. Obóz koncentracyjny – miejsce przetrzymywania, zwykle bez wyroku sądu, dużej liczby osób, uznawanych z różnych powodów za niewygodne dla władz. Getto – odizolowana część miasta, przeznaczona dla zamieszkania mniejszości narodowej, etnicznej, kulturowej bądź religijnej, poza którą nie wolno tejże społeczności zamieszkiwać. Od średniowiecza do XX wieku przez getto rozumiano wydzielony obszar miasta, zamieszkany przez Żydów lub przedstawicieli innych narodów Sowietyzacja – narzucenie siłą militarną ustroju sowieckiego: Ukrainie, Azerbejdżanowi, Armenii, Gruzji, Mongolii, następnie okupowanym i anektowanym wschodnim terenom Polski, Litwie, Łotwie i Estonii, wreszcie po II wojnie światowej krajom bloku wschodniego uzależnionym przez ZSRR Deportacja – wydalenie cudzoziemca na podstawie decyzji administracyjnej. Z reguły wydalenie dotyczy cudzoziemców, którzy nielegalnie przebywają na terytorium określonego państwa, nielegalnie podejmują w nim zatrudnienie lub stanowią zagrożenie dla państwa. Deportacji nie powinno się mylić z banicją lub ekstradycją. Polskie Państwo Podziemne – tajne struktury państwa polskiego, istniejące w czasie II wojny światowej podległe Rządowi RP na uchodźstwie. Były systemem władz państwowych, działających w imieniu Rzeczypospolitej, w czasie okupowania terytorium państwa polskiego przez III Rzeszę i ZSRR.