Współczesne media kreują w pewnym stopniu nasze poglądy i sposób w jaki widzimy
świat. To właśnie one w przeciągu ostatnich 5 lat rozkręciły panikę medialną wokół
uchodźców tworząc z nich folk devils (tj. wrogów społecznych). Język mediów jest często
przesadzony i ma charakter stygmatyzujący. Widząc nagłówki gazet czy artykułów typu
„To najeźdźcy nie uchodźcy”, „90 tysięcy Arabów zaleje Polskę” Polacy zaczęli
odczuwać strach. Nie pomagały również obrazy powielane przed media, w których
mogliśmy zobaczyć tzw. „dantejskie sceny” – zamieszki, szturmowanie granic, patrzenie
w kamerę ze złością i roszczeniem. I do tego dochodzą spełnione przepowiednie, czyli np.
zamachy, przez które Polacy również tracili poczucie bezpieczeństwa.
Paniki medialne mogą przeradzać się w paniki moralne, czyli gdy wydarzenia lub osoby
zagrażają wartością lub interesom społecznym. Same media nasilają dehumanizacje
uchodźców, określając ich jako nieokreślona zbiorowość np. „tłum”, „masa ludzi”. Szerzy
się również mowa nienawiści, w której uchodźcy są określani negatywnie, są wyzywani.
Pewnie każdy z Was zauważył, że media społecznościowe czy przeglądarki podpowiadają
nam propozycje treści na podstawie naszej historii przeglądania, lajkowania postów czy
odwiedzanych stron. W związku z tym powielane treści są nam łatwiej dostępne i
możemy wpaść w tzw. efekt potwierdzenia. Użytkownik Internetu po dotarciu do
informacji, że z powodu tamtejszej wojny giną tysiące dzieci mogą spowodować u nas
poczucie niesprawiedliwości, smutku. Po zobaczeniu zdjęć jak uchodźcy próbują
przedostać się przez granicę pojawiają strach, emocja, która odgrywa kluczową rolę w
przetrwaniu. Kłóci nam się tutaj odpowiedzialność moralna za drugiego człowieka z
obowiązek obrony własnej wspólnoty. Pamiętając o tym, że empatia jest, jak reflektor
możemy wytłumaczyć, dlaczego ludzie wydają się nie przejmować tym co dzieje się (jak
to określają media) „napływającą masą ludzi”.
