Krioterapia - Notatki - Rehabilitacja, Notatki z Medycyna fizykalna i rehabilitacja

Pobierz Krioterapia - Notatki - Rehabilitacja i więcej Notatki w PDF z Medycyna fizykalna i rehabilitacja tylko na Docsity! Krioterapia -skuteczna metoda w leczeniu i rehabilitacji urazów i schorzeń narządów ruchu Powszechne jest przekonanie o destrukcyjnym oddziaływaniu zimna na organizm człowieka. Przeziębienia, schorzenia związane z nadmiernym wychłodzeniem ciała, takie jak grypa, angina czy zapalenie płuc, tylko ugruntowują tę opinię. A tymczasem nacieranie śniegiem uchroniło przed odmrożeniem niejednego alpinistę, a zastosowanie zimnych okładów bezpośrednio po urazie zapobiega lub w znacznym stopniu zmniejsza wystąpienie takich objawów jak ból, wysięk, obrzęk itp.Metoda leczenia zimnem, czyli tzw. krioterapia, znana jest już od dawna, niemniej przekonywające, naukowe wyjaśnienia istoty jej działania, także na poziomie biochemicznym i fizjologicznym, zostały opracowane dopiero na przełomie lat 70-tych i 80-tych. Metodę po raz pierwszy przedstawił Japończyk w 1979 r. W Europie pierwsze urządzenie do krioterapii zainstalowano w Centrum Reumatologicznym w Sondenhont-Muster w Niemczech, w 1982 r.Krioterapia dysponuje dwoma głównymi rodzajami zabiegów: kriodestrukcją, czyli niszczeniem chorych tkanek przez zamrażanie i kriostymulacją, tzn. pobudzaniem organizmu pacjenta przez krótkie, ale bardzo intensywne wychładzanie (miejscowe na określony fragment ciała lub ogólne w tzw. kriokomorze). Zamrażanie, wykorzystywane w kriochirurgii zamiast chirurgii tradycyjnej czy elektrokoagulacji, polega zazwyczaj na jednorazowym zabiegu, wykonywanym w warunkach ambulatoryjnych. Jest więc metodą szybką, tanią i bezkrwawą. Krótkotrwały kontakt ciała pacjenta z krioaplikatorem o temperaturze zbliżonej do -180C lub natrysk na powierzchnię ciała ciekłego azotu o temperaturze wrzenia -196C powoduje zamrożenie chorej tkanki, z następowym samoistnym jej oddzieleniem. Kriochirurgia stosowana jest w wielu specjalnościach medycznych, przede wszystkim w onkologii, dermatologii, otolaryngologii, ginekologii, i okulistyce. Natomiast zabiegi kriostymulacyjne miejscowe polegają na nadmuchu zimnych par azotu o temperaturze -160 lub nawet -180C na obszar ciała objęty schorzeniem. Powierzchnia skóry osiąga przy tym temperaturę około 0C. Zabieg trwa zwykle 1-3 minuty (zależnie od wielkości powierzchni wychładzanej, osobniczej wrażliwości na zimno itp.) i jest skuteczny w licznych schorzeniach i urazach narządu ruchu. Wykazuje działanie znieczulające i przeciwobrzękowe (często już po wykonaniu pierwszego zabiegu!), polepsza ukrwienie i pobudza układ hormonalny ze wszystkimi tego konsekwencjami, a zwłaszcza efektem przeciwzapalnym. Na podstawie doniesień z literatury światowej, danych z piśmiennictwa polskiego, jak również obserwacji i doświadczeń nad krioterapią, autorzy różnych prac naukowych podjęli próbę usystematyzowania wiedzy na ten temat, wyjaśnienia skuteczności i mechanizmu działania krioterapii na organizm ludzki, a także przybliżenia i podzielenia się doświadczeniami praktycznymi ze stosowania tej metody leczenia w kilku ośrodkach medycznych w Polsce.Ekstremalna krioterapia (temp. -160C do -180C), po wstępnym okresie schłodzenia, powoduje następowe rozszerzenie naczyń krwionośnych, a przez to znaczne zwiększenie przepływu krwi w tkankach poddanych zabiegowi. Im niższa temperatura wychładzania tym większy jest wzrost ciepłoty skóry, do którego dochodzi po terapii. Dodatkowym efektem pozytywnym jest fakt, że temperatura skóry pozostaje podwyższona tym dłużej, im niższej temperatury użyto. Przy zastosowaniu temperatury schładzania -180C temperatura powierzchni skóry obniża się zwykle do -2C bezpośrednio po zabiegu, aby po 14 minutach osiągnąć poziom wyjściowy i wzrosnąć do +35C w 90 minucie. Potwierdza to fakt, że krioterapia pozwala uzyskać wyższą temperaturę skóry i utrzymać ją dłużej, niż inne metody fizykoterapeutyczne (w tym działanie ciepłem). Wynika stąd wniosek, że krioterapia, spośród licznych metod leczenia fizykoterapeutycznego, pozwala uzyskać największe rozszerzenie naczyń, co ma bezpośredni wpływ na skuteczne leczenie ww. schorzeń. Potwierdza się to również w badaniu pletyzmograficznym (tzn. badaniu przepływu krwi). Wykonując pomiar pletyzmograficzny palucha podczas oziębiania obszaru od uda do okolicy poniżej kolana przez 4 minuty, uzyskano obkurczenie naczyń w 1 minucie i natychmiastowe poszerzenie po 4 minucie. W ciągu 3 minut po terapii nastąpił 4-krotny wzrost objętości krwi, w porównaniu do objętości wyjściowej. Po 2 godzinach pomiary nadal wykazywały wyższy poziom, niż przed terapią. Dla porównania w terapii ciepłem pomiary pletyzmograficzne wykazały wzrost w trakcie zabiegu i powrót do wartości wyjściowych już po 30 minutach. Leczenie i rehabilitacja z użyciem niskich temperatur prowadzona jest już w wielu ośrodkach w Polsce. Stosuje się krioterapię miejscową, na ograniczony obszar ciała lub całkowitą, z wykorzystaniem specjalnych komór, umożliwiających oziębienie całego ciała.Szczególne uznanie i zastosowanie znalazła krioterapia w reumatologii. W Polsce wykorzystuje się tę metodę w wielu ośrodkach reumatologicznych, a pierwsze doniesienia w piśmiennictwie polskim na temat skuteczności krioterapii w leczeniu licznych schorzeń reumatologicznych opublikowane zostały w 1987 r.Wskazania do stosowania krioterapii w reumatologii to: reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, schorzenia zwyrodnieniowe kręgosłupa, wypadnięcie jądra miażdźystego, bakteryjne zapalenie stawów (równocześnie z antybiotykiem), zapalenie reaktywne stawów, tendopatie, mialgie, zmiany zwyrodnieniowe układu ruchu z towarzyszącymi odczynami zapalnymi.Ze