KSIEGA JUDYTY
1
KSIEGA JUDYTY
→ księga deuterokanoniczna (nie zawiera się w Biblii hebrajskiej) oraz historyczna
→ rozpoczyna się opisem wojny Nabuchodonozora z Arfaksadem (królem Medów)
→ punktem wyjścia jest wielki plan podboju świata, który przyświeca Nabuchodonozorowi i, który realizuje jego
dowódca wojsk Holofernes
→ po zwycięstwie nad królem Medów następuje seria sukcesów i podbojów, dopiero opór Judejczyków przerwał
dobrą passę Holofernesa
→ Achior, wódz Ammonitów, próbował przestrzec Holofernesa przed napadem na Izraelitów. Mówił, że Żydów
ochroni ich Bóg i wojska Holofernesa są skazane na klęskę. Słowa te zdenerwowały Holofernesa i wydał Achiora
Izraelitom
-> u Izraelitów Achior znalazł pociechę i pochwałę
→ Holofernes nie zrezygnował ze swojego planu i otoczył ich górską twierdzę, Betulię, odcinając im dostęp do wód
i źródeł. Wojska Holofernesa miały także ogromną przewagę liczebną. Lud izraelski zaczął tracić siły i nadzieję
→ wówczas po raz pierwszy wystąpiła Judyta . Stała się ona dla Izraelitów bohaterką narodową. Była wdową,
kobietą piękną, miłą i bogatą
→ w swojej mowie Judyta podkreśliła przede wszystkim, że od Boga nie można niczego żądać
→ Judyta podstępem dostała się do wodza Holofernesa, udawała przed nim, że chce mu pomóc w podboju
Izraelczyków, którzy ją wydali jako łup (chociaż nie było to zgodne z prawdą)
→ Holofernes był zdumiony jej mądrością i pięknością
→ trzy dni Judyta przebywała w obozie dowódcy wojsk Nabuchodonozora, aż w końcu ten zaprosił ją na ucztę.
Kiedy Holofernes upił się winem i zasnął, Judyta wykorzystała sytuację i odcięła mu głowę. Następnie wróciła do
Izraelitów, a Ci wykorzystali popłoch w obozie nieprzyjaciela i rozgromili wojsko
→ księga kończy się pieśnią dziękczynną Judyty
Tradycja kościelna widzi w Judycie typ Maryi, a czytania występują w czasie świąt maryjnych. Sama Księga
powstała najprawdopodobniej w okresie machabejskim, czyli w II w. przed Chr. i była odpowiedzią na potrzebę
przykładów bohaterstwa wśród Izraelitów, a także zachętą do walki.
