



Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Dokument przedstawia analizę Legendy o świętym Aleksym, która jest przykładem literatury parenetycznej - propagującej wzory postępowania związane z odgrywaniem określonych ról społecznych. Legenda ta ukazuje ideał ascety, człowieka, który zrezygnował z dóbr materialnych i poświęcił się całkowicie służbie Bogu. Dokument zawiera szczegółowy plan wydarzeń legendy, z wyszczególnieniem cech charakterystycznych dla hagiografii, takich jak cuda towarzyszące narodzinom i śmierci świętego, a także jego niezwykła czystość. Ponadto, dokument omawia elementy świata przedstawionego, w tym miejsce akcji i bohaterów, oraz wskazuje na filozoficzny podział natury ludzkiej na śmiertelne ciało i nieśmiertelną duszę. Analiza ta może być przydatna dla studentów zainteresowanych średniowieczną literaturą religijną, filozofią chrześcijańską oraz zagadnieniami związanymi z ascezą i hagiografią.
Typologia: Ćwiczenia
1 / 7
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Karta pracy
Wyjaśnij pojęcia: literatura parenetyczna, asceza, fuga mundi. Przeczytaj fragment Legendy o świętym Aleksym i wykonaj polecenia.
Ostawiam cię przy twym dziewstwie, Wroć mi ji, gdy będziewa oba w niebieskim krolestwie; Jutroć się bierzę od ciebie Służy[ć] temu, cożci jest w niebie; [...] A jeko za jutra wstał, Od obiada się precz brał; [...] Nabrał sobie śrebra, złota dosyć, Co go mogł piechotą nosić; Więc się na morze wezbrał, A ociec w żałośc[i] ostał. [...] Więc to święte plemię Przyszło w jednę ziemię. Rozdał swe rucho żebrakom, Śrzebro, złoto popom, żakom. Więc sam pod kościołem siedział, A o jego księstwie nikt nie wiedział. Więc to zawżdy wstawał reno Ano kościoł zamkniono; Więc tu leżał podle proga, Falę, proszę swego Boga Ano z wirzchu szła przygoda, Niegdy mroz, niegdy woda. [...] A gdy do Rzymu przyjał, Bogu dziękował, Iż ji do ziemie przygnał, A rzekąc: Już tu chcę cirzpieć, Mękę i wszytki złe file imieć U mego oćca na dworze, Gdzieżeśm nie przebył za morze. [...] Tu pod wschodem leżał Każdy nań pomyje, złą wodę lał A leżał tu sześćnaćcie lat Wszystko cirzpiał prze Bog rad; [...] A więc gdy już umrzeć miał, Sam sobie list napisał I ścisnął ji twardo w ręce, Popisawszy swoje wszytki męki, I wszytki skutki, co je płodził, Jako się na świat narodził. A gdy Bogu duszę dał, Tu się wielki dziw stał: Samy zwony zwoniły, Wszytki, co w Rzymie były. Więc się po nim pytano, Po wszytkich domiech szukano; Nie mogli go nigdzie najć, A wżdy nie chcieli przestać. Jedno młode dziecię było, To im więc wzjawiło, A rzekąc: Aza wy nie wiecie o tym
Ten był oćca barzo lepszy. Ten więc służył Bogu rad. Iże był star dwadzieścia, k temu cztyrzy lata, Więc k niemu rzekł ociec słowa ta: Miły synu! Każę tobie, Pojimże jekąć żonę sobie; [...] Syn odpowie oćcu swemu: [...] Cokole mi chcesz kazać, Po twej woli ma się to stać. A więc mu cesarz dziewkę dał [...]
Bohaterowie Aleksy ojciec Aleksego: Eufamijan matka Aleksego: Aglijas żona Aleksego: Famijana