Flaubert Pani Bovary - Opracowanie
1. Życie Flauberta i jego twórczość
Gustaw Flaubert (1821-1880) urodził się w Rouen, od dzieciństwa obcował z
literaturą. W wieku 18 lat udał się do Paryża, by podjąć tam studia
prawnicze. Po śmierci ojca zamieszkał z matką w majątku rodzinnym. Udał
się w podróż na Wschód (1849), od czasu do czasu odwiedzał Paryż, by
zobaczyć swoich przyjaciół. Do jego literackiego dorobku zalicza się około
dziesięciu utworów, np: Pani Bovary (1857) – pracował nad nią 6 lat,
Salambo (1862), Szkoła uczuć (1869), Kuszenie świętego Antoniego (1874),
Trzy opowieści (1877).
Flaubert nienawidził jednego: umysłowości mieszczańskiej. Każdy
przedstawiciel burżuazji był dla niego człowiekiem praktycznym,
ograniczonym, żądnym pieniędzy, pragnącym „się wybić”. Jedyną wartość w
jego oczach mieli myśliciele i artyści (nie dbali o korzyści materialne,
zależało im na poznaniu). Sztuka była dla niego narzędziem poznania,
jako jedyna pozostaje bowiem niezmienna (wierzenie mijają, doktryny
filozoficzne zmieniają się). Dzięki pięknu człowiek dosięga świata
absolutnego.
2. Miejsce Flauberta między romantyzmem a realizmem
Flaubert to zarazem romantyk i klasyk, jest tzw. naturalistą (choć sam
wyśmiewał to określenie!). Po romantyzmie odziedziczył nienawiść do
burżuazji, pragnienie niezwykłości, wielkości i egzotyzmu. Romantyzm
nauczył go rzemiosła pisarskiego, obudził w nim zamiłowanie do
nieskazitelnej formy. Z klasycyzmu zaczerpnął swój pogląd na powieść -
powinna być zwierciadłem ludzkiej duszy, obrazem życia.
3. Pani Bovary (!!!)
