1. Dzieje Kordiana. Wątki autobiograficzne w historii bohatera.

Gdy poznajemy go w scenie I, jest to młodzieniec niezwykle wrażliwy, delikatny,

poeta zjednoczony z przyrodą, zakochany w starszej od siebie i nieco go

lekceważącej Laurze. Bardzo wyraźnie rozpoznajemy w nim samego Słowackiego

z czasów studenckiej miłości do Ludwiki Śniadeckiej. W samobójczej próbie

Kordiana pobrzmiewa echo śmierci Ludwika Spitznagla, przyjaciela Słowackiego.

2. Rozwój duchowy Kordiana. Dojrzewanie do historycznych czynów i

heroicznej klęski.

Kordiana poznajemy w akcie I jako piętnastoletniego młodzieńca, który czuje się

bezużyteczny, nie widzi sensu w życiu, targa nim „jaskółczy niepokój”. Poszukuje

swego przeznaczenia, w czym pomagają mu opowieści starego sługi Grzegorza.

Nie stać go jednak na realny czyn. Ponadto młodzieniec zakochany jest

nieszczęśliwie w starszej od siebie Laurze. Kobieta nie zauważa wrażliwości

adoratora, uznaje go za dziecko, czym sprawia, że Kordian usiłuje odebrać sobie

życie. Kolejny etap dojrzewania bohatera zachodzi podczas jego podróży po

Europie. Traci on swoje dziecinne wyobrażenia stykając się z realnością.

Przekonuje się przede wszystkim, że światem żądzą pieniądze. Ludzie gotowi są

dla zdobycia pieniędzy nawet na niemoralne czyny. Miłość także można kupić za

pieniądze, więc nie zawsze uczucie to jest szlachetne i wzniosłe. Młody podróżnik

przekonuje się także, że literatura to czasem tylko piękne słowa, a rzeczywistość

jest zupełnie inna. Nawet głowa kościoła – papież – uważa, że ważniejsze jest

poddanie się władzy zaborcy, niż walka o wolność polskich obywateli.

Doświadczenia te sprawiają, ze Kordian na szczycie Mont Blanc wygłasza

monolog, w którym postanawia słowa wcielić w czyn i poświęcić się w imię

wolności ojczyzny. Pragnie zostać polskim Winkelriedem i przyjąć na siebie ciosy

zaborców po zabójstwie cara.

Ideę tę postanawia zrealizować nawet mimo protestów konserwatystów (Prezes,

Ksiądz) i negatywnego wyniku głosowania spiskowców podczas tajnego zebrania

w podziemiach kościoła św. Jana. Nie udaje mu się przekonać innych do

otwartego i czynnego przeciwstawienia się carowi i jego rządom. Ponosi klęskę,

gdyż przed drzwiami carskiej sypialni wygrywają Strach i Imaginacja, a bohater

mdleje. Jego samotny zryw zostaje porównany do zachowania obłąkanych w

domu wariatów. Ostatecznie Kordian ponosi klęskę – za swój niedoszły czyn

zostaje skazany na śmierć. Udaje mu się jednak zyskać przychylność księcia

Konstantego i jego wstawiennictwo u cara. Nie wiadomo jednak czy ułaskawienie

Kordiana dotrze na czas, gdyż ostatnia scena ukazuje bohatera stojącego

naprzeciw plutonu egzekucyjnego.

3. Charakterystyka bohatera.

Kordian jest przede wszystkim typowym bohaterem romantycznym. W wieku

piętnastu lat jest niesłychanie wrażliwy, ma melancholijne usposobienie, jest

ciągle zamyślony i smutny. Przeżywa rozterki miłosne, a dopiero po nieudanej

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Lektura szkolna: ,,Kordian" Juliusza Słowackiego i więcej Notatki w PDF z Język polski tylko na Docsity!

Dzieje Kordiana. Wątki autobiograficzne w historii bohatera. Gdy poznajemy go w scenie I, jest to młodzieniec niezwykle wrażliwy, delikatny, poeta zjednoczony z przyrodą, zakochany w starszej od siebie i nieco go lekceważącej Laurze. Bardzo wyraźnie rozpoznajemy w nim samego Słowackiego z czasów studenckiej miłości do Ludwiki Śniadeckiej. W samobójczej próbie Kordiana pobrzmiewa echo śmierci Ludwika Spitznagla, przyjaciela Słowackiego.
Rozwój duchowy Kordiana. Dojrzewanie do historycznych czynów i heroicznej klęski. Kordiana poznajemy w akcie I jako piętnastoletniego młodzieńca, który czuje się bezużyteczny, nie widzi sensu w życiu, targa nim „jaskółczy niepokój”. Poszukuje swego przeznaczenia, w czym pomagają mu opowieści starego sługi Grzegorza. Nie stać go jednak na realny czyn. Ponadto młodzieniec zakochany jest nieszczęśliwie w starszej od siebie Laurze. Kobieta nie zauważa wrażliwości adoratora, uznaje go za dziecko, czym sprawia, że Kordian usiłuje odebrać sobie życie. Kolejny etap dojrzewania bohatera zachodzi podczas jego podróży po Europie. Traci on swoje dziecinne wyobrażenia stykając się z realnością. Przekonuje się przede wszystkim, że światem żądzą pieniądze. Ludzie gotowi są dla zdobycia pieniędzy nawet na niemoralne czyny. Miłość także można kupić za pieniądze, więc nie zawsze uczucie to jest szlachetne i wzniosłe. Młody podróżnik przekonuje się także, że literatura to czasem tylko piękne słowa, a rzeczywistość jest zupełnie inna. Nawet głowa kościoła – papież – uważa, że ważniejsze jest poddanie się władzy zaborcy, niż walka o wolność polskich obywateli. Doświadczenia te sprawiają, ze Kordian na szczycie Mont Blanc wygłasza monolog, w którym postanawia słowa wcielić w czyn i poświęcić się w imię wolności ojczyzny. Pragnie zostać polskim Winkelriedem i przyjąć na siebie ciosy zaborców po zabójstwie cara. Ideę tę postanawia zrealizować nawet mimo protestów konserwatystów (Prezes, Ksiądz) i negatywnego wyniku głosowania spiskowców podczas tajnego zebrania w podziemiach kościoła św. Jana. Nie udaje mu się przekonać innych do otwartego i czynnego przeciwstawienia się carowi i jego rządom. Ponosi klęskę, gdyż przed drzwiami carskiej sypialni wygrywają Strach i Imaginacja, a bohater mdleje. Jego samotny zryw zostaje porównany do zachowania obłąkanych w domu wariatów. Ostatecznie Kordian ponosi klęskę – za swój niedoszły czyn zostaje skazany na śmierć. Udaje mu się jednak zyskać przychylność księcia Konstantego i jego wstawiennictwo u cara. Nie wiadomo jednak czy ułaskawienie Kordiana dotrze na czas, gdyż ostatnia scena ukazuje bohatera stojącego naprzeciw plutonu egzekucyjnego.
Charakterystyka bohatera. Kordian jest przede wszystkim typowym bohaterem romantycznym. W wieku piętnastu lat jest niesłychanie wrażliwy, ma melancholijne usposobienie, jest ciągle zamyślony i smutny. Przeżywa rozterki miłosne, a dopiero po nieudanej

próbie samobójczej staje się innym człowiekiem. Kordian nie zachowuje się jak typowy piętnastolatek, jest zbyt dojrzały, myśli nad kwestiami związanymi z sensem życia, ma pragnienie czynu, ale sam nie wie, co tak naprawdę chce robić, kontempluje przyrodę, jest osamotniony, niezrozumiany przez otoczenie i dlatego szuka ucieczki od życia. Podróż po Europie otwiera bohaterowi oczy, bo zaczyna rozumieć, że dotąd żył w ułudzie, marzeniach, zupełnie nierealnym świecie. Z trochę rozkapryszonego młodego człowieka przeistacza się w dorosłego mężczyznę, który wie, czego chce. Nabiera pewnej samoświadomości i potrafi określić wartości, którymi chce się kierować. Tak więc z kochanka kobiety staje się Kordian kochankiem ojczyzny, patriotą, buntownikiem, bojownikiem o wolność swojego narodu. Owa dorosłość objawia się również tym, że potrafi podejmować decyzje, np. chce zabić cara. Postanawia to zrobić sam, na własną rękę, wbrew woli innych spiskowców. I na dodatek gotów jest też ponieść konsekwencje własnego czynu. Działanie w pojedynkę jest zresztą typowe dla bohaterów romantycznych. Trudno ocenić, czy jest to jego wada czy zaleta, ponieważ wykazuje się męstwem, ale też nie potrafi przyjąć zdania innych i działać w zespole. Wydaje się, że opętany myślą o realizacji własnej idei, podlega owej determinacji i nie potrafi racjonalnie określić swoich możliwości. W ten sposób staje się indywidualistą. Słabością Kordiana jest jego wyobraźnia, która nie pozwala mu działać. Ma on świadomość, że czyn, którego chce dokonać, jest haniebny, niezgodny z etosem rycerskim i polską tradycją. Tragizm bohatera polega na rozdźwięku między pragnieniem dokonania czynu a własnymi słabościami, z których początkowo w ogóle nie zdaje sobie sprawy, bo kieruje się sercem, własną szlachetnością, pragnieniem wyzwolenia Polaków spod jarzma tyrana. Podczas skoku przez piramidę utworzoną z bagnetów wykazuje się odwagą. Podziwia go nawet Wielki Książę Konstanty. Można również stwierdzić, że Kordian jest człowiekiem honoru – nie błaga o litość, nie usiłuje wyprzeć się odpowiedzialności, nie chce ułaskawienia. Na górze Mont Blanc widzimy go natomiast również jako poetę, człowieka ogromnie wrażliwego, który w dość dramatycznym monologu (improwizacji) wygłasza swoje poglądy. Z całą pewnością Kordian ma dobre intencje. Jest patriotą i nie waha się oddać życia za ojczyznę. Jednak jego zamiary nie idą w parze z możliwościami. Kordian jest typowym przedstawicielem pokolenia powstańców – młody, pełny zapału i odwagi, który nie zdaje sobie jednak sprawy z własnych słabości.

Przyczyny klęski bohatera. Do klęski tytułowego bohatera dramatu Juliusza Słowackiego przyczyniło się wiele czynników. Przede wszystkim fakt, iż Kordian w pojedynkę chciał oswobodzić Polskę. Utwór przekonuje o tym, że do tego celu konieczne jest zaangażowanie całego narodu. Osamotniony Kordian nie miał na to najmniejszych szans, przez co postrzegany był jako szaleniec, a nie bohater. Poza tym o klęsce zadecydowały również jego indywidualne cechy charakteru. Był on człowiekiem o słabej psychice, niedojrzałym, nadwrażliwym, ze zbyt

Lektura szkolna: ,,Kordian" Juliusza Słowackiego, Notatki z Język polski

Dokumenty powiązane

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Lektura szkolna: ,,Kordian" Juliusza Słowackiego i więcej Notatki w PDF z Język polski tylko na Docsity!