literatura włoska - Boccaccio | Notatki Filologia włoska

Giovanni Boccaccio

Syn toskańskiego kupca z miasteczka Certaldo oraz nieznanej kobiety z ludu (która

prawdopodobnie szybko zmarła)

Dzieciństwo we florenckim domu ojca (który jest szanowaną postacią we Florencji)

Ojciec zapewnia mu podstawowe wykształcenie i praktykę kupiecko-bankową u

znajomego u krewnego (już wtedy nastoletni B. skłania się raczej w kierunku

literatury – pierwsze „błahe opowiastki”, o których mówi w łacińskim „De genealogiis

deorum gentilium”)

W 1327 r. Boccaccino (ojciec) przenosi się do Neapolu (wraz z synem) jako

przedstawiciel potężnego domu bankowego Bardich: florencka finansjera

utrzymywała ożywione kontakty z dworem andegaweńskim, ciągnąc stąd ogromne

zyski

Boccaccio jest praktykantem bankowym w Neapolu; do miasta portowego przybywa

wiele ciekawych postaci, z czego korzysta; otacza się ludźmi o szlachetnym

pochodzeniu; dzięki ojcu ma wstęp na dwór królewski

po zakończeniu praktyki bankowej ok. 1331 r. – pragnie zwłaszcza pogłębić swoją

wiedzę. Studiuje prawo kanoniczne na uniwersytecie i uczęszcza pilnie do bogatej

biblioteki królewskiej, której będzie bardzo wiele zawdzięczał. Jego lektury są nader

różnorodne: dzieła encyklopedyczne, historyczne, z zakresu mitologii, medycyny,

astrologii, literatury klasycznej oraz współczesnej włoskiej, francuskiej i

prowansalskiej; próbuje nawet nauczyć się greckiego, którego wówczas we Włoszech

nikt prawie nie znał.

W Neapolu pierwsze utwory wierszem i prozą

Ok. 1340 r. przez problemy finansowe ojca (związane ze zbliżającym się upadkiem

banku) wraca do Florencji; pisze utwory, by zarobić na życie, ale to nie wystarcza

W latach 1347– 1348 pracuje więc jako rodzaj sekretarza u Franceska Ordelaffiego,

władcy niewielkiego miasta Forli w Romanii. Wraca wkrótce do Florencji, gdzie ok.

1349 r. umierają jego ojciec i druga macocha; pisze intensywnie – powstaje

„Dekameron”

W 1350 r. poznaje Petrarkę, który odwiedził Florencję na jego prośbę (trwała

przyjaźń)

W dojrzałym wieku Boccaccio zyskuje sobie poważanie współobywateli, którzy

wybierają go najpierw na urząd „kamerlinga” czuwającego nad miejskim skarbcem

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz literatura włoska - Boccaccio i więcej Notatki w PDF z Filologia włoska tylko na Docsity!

Giovanni Boccaccio

 Syn toskańskiego kupca z miasteczka Certaldo oraz nieznanej kobiety z ludu (która prawdopodobnie szybko zmarła)  Dzieciństwo we florenckim domu ojca (który jest szanowaną postacią we Florencji)  Ojciec zapewnia mu podstawowe wykształcenie i praktykę kupiecko-bankową u znajomego u krewnego (już wtedy nastoletni B. skłania się raczej w kierunku literatury – pierwsze „błahe opowiastki”, o których mówi w łacińskim „De genealogiis deorum gentilium”)  W 1327 r. Boccaccino (ojciec) przenosi się do Neapolu (wraz z synem) jako przedstawiciel potężnego domu bankowego Bardich: florencka finansjera utrzymywała ożywione kontakty z dworem andegaweńskim, ciągnąc stąd ogromne zyski  Boccaccio jest praktykantem bankowym w Neapolu; do miasta portowego przybywa wiele ciekawych postaci, z czego korzysta; otacza się ludźmi o szlachetnym pochodzeniu; dzięki ojcu ma wstęp na dwór królewski  po zakończeniu praktyki bankowej ok. 1331 r. – pragnie zwłaszcza pogłębić swoją wiedzę. Studiuje prawo kanoniczne na uniwersytecie i uczęszcza pilnie do bogatej biblioteki królewskiej, której będzie bardzo wiele zawdzięczał. Jego lektury są nader różnorodne: dzieła encyklopedyczne, historyczne, z zakresu mitologii, medycyny, astrologii, literatury klasycznej oraz współczesnej włoskiej, francuskiej i prowansalskiej; próbuje nawet nauczyć się greckiego, którego wówczas we Włoszech nikt prawie nie znał.  W Neapolu pierwsze utwory wierszem i prozą  Ok. 1340 r. przez problemy finansowe ojca (związane ze zbliżającym się upadkiem banku) wraca do Florencji; pisze utwory, by zarobić na życie, ale to nie wystarcza  W latach 1347– 1348 pracuje więc jako rodzaj sekretarza u Franceska Ordelaffiego, władcy niewielkiego miasta Forli w Romanii. Wraca wkrótce do Florencji, gdzie ok. 1349 r. umierają jego ojciec i druga macocha; pisze intensywnie – powstaje „Dekameron”  W 1350 r. poznaje Petrarkę, który odwiedził Florencję na jego prośbę (trwała przyjaźń)  W dojrzałym wieku Boccaccio zyskuje sobie poważanie współobywateli, którzy wybierają go najpierw na urząd „kamerlinga” czuwającego nad miejskim skarbcem

(1351), a potem powierzają mu kilka misji dyplomatycznych różnej wagi; W 1355 r. pełni odpowiedzialną funkcje lustratora w urzędzie Condotta, zawiadującym zaciężnymi siłami zbrojnymi florenckiej republiki  Nadal marzy o Neapolu, więc wyrusza do dawnego przyjaciela z myślą, że pomoże mu tam zdobyć posadę, jednak niestety nie znajduje pomocy i musi wracać do Florencji  W 1360 r. jedzie ponownie do Awinionu: Innocenty VI udziela mu tam specjalnej dyspensy, uprawniającej do otrzymania wszystkich święceń i do korzy stania z kościelnych beneficjów  Jego uprzywilejowana pozycja w mieście zmienia się jednak gwałtownie na przełomie 1360 i 1361 roku. Wykryto spisek przeciwko władzom republiki, w który było zamieszanych kilku jego przyjaciół. Spotkała ich surowa kara, a skompromitowany w oczach władz Boccaccio wolał opuścić Florencję i osiedlić się w Certaldo  Wiosną 1362 r. odwiedza go tam niespodzianie człowiek, mieniący się wysłannikiem zmarłego właśnie, świątobliwego zakonnika, uważanego za cudotwórcę. Ostrzega on Boccaccia w imieniu zmarłego: ma wyrzec się pisarstwa i zadbać o duszę, bo wkrótce rozstanie się ze światem. Boccaccio jest przerażony, chce zniszczyć swoje rękopisy, pozbyć się książek. Wyperswadował mu to Petrarka, którego listownie się poradził  Na zaproszenie dawnego przyjaciela (Acciaiuoli) ponownie udaje się do ukochanego Neapolu, jednak nie mogąc tam wyżyć, wyjeżdża do Wenecji, do Petrarki, a potem wraca do domu (po zmianach politycznych władze patrzą na niego łaskawie); Petrarkę odwiedza jeszcze kilkukrotnie  Celem ostatniej, długiej podróży Boccaccia jest Neapol, gdzie spędzi on pewien czas na przełomie 1370 i 1371 (niewiele o niej wiadomo)  W 1373 roku zlecono pisarzowi publiczną lekturę i komentowanie „Boskiej Komedii” w jednym z florenckich kościołów. Potem przestał opuszczać Certaldo, gdzie żył bardzo skromnie, dręczony chorobami – zwłaszcza puchliną wodną. Zmarł tam 21 grudnia 1375 r., pochowano go w miejscowym kościele.

literatura włoska - Boccaccio, Notatki z Filologia włoska

Dokumenty powiązane

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz literatura włoska - Boccaccio i więcej Notatki w PDF z Filologia włoska tylko na Docsity!

Giovanni Boccaccio