

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Notatki z wykładu z logiki dla prawników cz. 1
Typologia: Notatki
1 / 2
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Logika – to nauka o sposobach jasnego i ścisłego ujmowania myśli, która określa reguły poprawnego rozumowania i uzasadniania twierdzeń. Arystoteles wyodrębnił logikę jako dyscyplinę służebną, dał podstawy do rozwoju logiki jako odrębnej dyscypliny badawczej. Logikę dzielimy na trzy główne działy: o Semiotyka – nauka o znakach i systemach znakowych tworzących język. Dzieli się na: Semantykę – (nauka o znaczeniu) nauka zajmująca się badaniem związków między znakiem (np. myśli) a rzeczywistością, do której się odnosi Syntaktykę – (składnia wyrażeń) nauka zajmująca się badaniem związków, jakie zachodzą między znakami wewnętrznymi danego języka Pragmatykę – (stosunek między znakiem a człowiekiem) nauka zajmująca się badaniem związków, jakie zachodzą między znakiem a tymi, którzy się nim posługują o Logika formalna – bada schematy rozumowań niezawodnych (zawsze prowadzi do prawdziwego wniosku) o Ogólna metodologia nauk – dyscyplina naukowa o sposobach dochodzenia do twierdzeń naukowych Znak – spowodowany przez człowieka stan rzeczy (więź między X i Y) Elementy znaku: o Nadawca – twórca znaku lub osoba przekazująca znak o Treść – reguły znaczeniowe nadane przez człowieka w celu komunikacyjnym, które są zrozumiałe dla określonej grupy odbiorców o Odbiorca – osoba, do której znak jest skierowany Nadawcą i odbiorcą może być ta sama osoba (np. sporządzanie notatki z wykładu). Nie ma znaku bez człowieka, ponieważ człowiek jest jego nadawcą/twórcą i odbiorcą. Oznaka – w odróżnieniu do znaku nie jest umową, tylko czymś naturalnym (X wynika z Y) , jest objawem lub symptomem jakiegoś stanu rzeczy. Powstaje samoistnie. Język – zbiór znaków przyjętych na gruncie danego systemu, które służą do porozumiewania się językiem za pomocą trzech reguł: o Słownik – zbiór wszystkich znaków danego języka o Reguły syntaktyki – łączenie znaków o Reguł semantyki – znaczenie znaków Stopnie języka semantyki 1 stopnia Język prawny (ustawa) – język prawodawcy, w którym formułuje się teksty aktów normatywny, ustaw, rozporządzeń, zarządzeń, itp. 2 stopnia Język prawniczy (wyrok) – specyficzny język używany przez osoby stosujące i interpretujące prawo 3 stopnia Glosa (komentarz do wyroku) – naukowy komentarz do orzeczenia sądowego zawierający jego analizę Kategorie syntaktyczne (składniowe): o Zdania (z) w sensie logicznym to takie wyrażenie, które informuje odbiorcę, że tak a tak jest, bądź tak a rak nie jest. Wypowiedź, której przypisać możemy wartość logiczną 1 – PRAWDA lub 0 – FAŁSZ tzn. możemy stwierdzić czy jest prawdziwe
(tylko zdania oznajmujące, zdaniami logicznymi nie są normy, rozkazy, pytania, wypowiedzi ocenne) o Nazwy (n) to wyraz/wyrażenie, które w zdaniu może pełnić rolę podmiotu albo orzecznika orzeczenia imiennego (najczęściej rzeczowniki) o Funktor (-) kreska ułamkowa licznik – efekt łączenia, mianownik – to co łączymy (niejednorodna/niesamoistna kategoria) jest łącznikiem i pełni rolę wiązania wyrazów w wyrażenia bardziej złożone (argumentami funktora są wyrażenia, które ten funktor wiąże). Wyraz/wyrażenie, które nie jest ani zdaniem, ani nazwą, a w połączeniu z innym wyrazem/wyrażeniem tworzy nazwę lub zdanie lub inną sensowną całość nie będącą ani nazwą ani zdaniem. Z perspektywy kategorii wyrażeń tworzonych przez funktory wyróżniamy trzy kategorie. Rodzaje funktorów: Zdaniotwórcze (wiąże zdania – zdanie złożone) Nazwotwórcze (wiąże nazwy – nazwa złożona) Funktorotwórcze (wiąże inne funktory) Funkcje semiotyczne wypowiedzi: Funkcja deskryptywna (opisowa) – informowanie odbiorców o czymś co było, jest i będzie, podstawowy nośnik komunikacji, wypowiedź może być prawdziwa lub fałszywa (np. Dobra trwa 24 godziny) Funkcja ekspresywna – wyrażanie emocji/uczuć towarzyszących wypowiedzi (np. zdenerwowanie, radość – Hura!) Funkcja sugestywna – sprowokowanie adresata do jakiegoś zachowania, nakazy, zakazy, komunikaty (np. Uwaga! Zaczekaj! Pomóż mi) pełnią również normy kodeksu karnego – wyglądają jak zdania oznajmujące (nie są zdaniami w sensie logicznym) Funkcja performatywna – sama wypowiedź kreuje rzeczywistość, zachowanie konwencji (np. ślubowania, uroczyste formy wyrażania woli, chrzest, ślub – „ogłaszam was mężem i żoną” – wypowiedź przysięgi małżeńskiej)