


























Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Opracowanie z zakresu tematu, powtórzenie
Typologia: Skrypty
1 / 34
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Repetytorium to powstało z myślą o studentach, którzy chcą zdobyć upraw- nienia do nauczania matematyki w szkole. Jako przyszli nauczyciele powinni dobrze sobie radzić z zagadnieniami matematyki elementarnej. Prowadząc wielokrotnie zajęcia z metodyki, zauważyłam, że studenci miewają spore kło- poty z procentami, równaniami i nierównościami z modułem, równaniami i nierównościami z parametrem, interpretacją geometryczną równań. W dużej mierze jest to wina edukacji szkolnej, która ciągle pozostawia dużo do ży- czenia. Dominują w niej reguły i schematy, nadmierna formalizacja i brak myślenia.
Repetytorium ma pomóc studentom pozbyć się złych nawyków. Tylko wtedy będą mogli dobrze nauczać, jeżeli sami dobrze się nauczą.
Na lekcjach matematyki preferowaną metodą rozwiązywania zadań są równa- nia. Rozwiązując zadanie, w którym trzeba znaleźć pewną liczbę, najczęściej układa się odpowiednie równanie, a potem je rozwiązuje. Tymczasem w wie- lu wypadkach posługiwanie się równaniami nie tylko nie jest konieczne, ale wręcz komplikuje obliczenia. Tak z reguły jest w obliczeniach procentowych. Zobaczymy to na przykładach. Zacznijmy od zadania:
Telewizor staniał o 7% i kosztuje teraz 1767 zł. Ile kosztował telewizor przed obniżką?
Absolwenci szkół średnich najczęściej postępują według schematu:
telewizor przed obniżką kosztował x (złotych),
staniał o 7%, czyli cena jest równa x − (^) 1007 x ,
kosztuje 1767 zł, skąd x − (^) 1007 x = 1767.
Rozwiązują otrzymane równanie: sprowadzają do wspólnego mianownika, odejmują, dzielą przez współczynnik przy niewiadomej. Takie postępowanie wymaga użycia papieru i ołówka, prosty kalkulator nie wystarczy. Obliczenia przeprowadza się jak za króla Ćwieczka.
Tymczasem wystarczy pomyśleć:
Skoro telewizor staniał o 7%, to zostało 93% jego ceny przed obniżką. Zatem zadanie sprowadza się do znalezienia liczby, której 93% jest równe 1767 zł.
A jak taką liczbę znaleźć?
Naturalną drogą jest tu obliczenie najpierw jednego procentu liczby, a potem pomnożenie wyniku przez 100, czyli obliczenie 100 procent.
Rachunki można przeprowadzić na najprostszym nawet kalkulatorze: dzieli- my 1767 przez 93, a wynik mnożymy przez 100. Nie ma problemu z iksem.
Te dwa działania sprowadzają się do dzielenia 1767 : 0_._ 93, ale ono już nie jest intuicyjne.
W programach szkolnych sporo miejsca zajmują proporcje. Są one często stosowanym narzędziem do rozwiązywania rozmaitych zadań, w tym zadań związanych z obliczeniami procentowymi. Na przykład w zadaniu:
23% liczby wynosi 34_._ 5_. Ile wynosi_ 16% tej liczby?
rozwiązujący z reguły zaczynają od napisania proporcji
16 x
Proporcja jest także stosowana przy obliczaniu, jakim procentem jednej licz- by jest inna liczba:
Jakim procentem liczby 13 jest liczba 9_?_
Rozwiązuje się tu równanie 9 13
x 100
Takie sztywne schematy postępowania wynosimy się ze szkoły i nie zawsze mamy okazję ku temu, aby je zweryfikować. Skutki są różne, najczęściej jed- nak wiele osób ma problemy z obliczeniami procentowymi.
A przecież można rozwiązać oba zadania zdroworozsądkowo.
W pierwszym zadaniu wystarczy najpierw obliczyć jeden procent liczby, dzie- ląc 34_._ 5 : 23, a potem wynik pomnożyć przez 16.
W zadaniu drugim również można obyć się bez proporcji. Liczba 9 stanowi 139 liczby 13. Wystarczy zatem zamienić ten ułamek na ułamek o mianowniku 100 (bo tyle procent, ile setnych):
9 13
Przeprowadzone rozumowanie można zapisać tak:
9 13
Schemat ten jest podawany najczęściej bez uzasadnienia, przy czym z reguły nie używa się nawiasu. Uczeń ma zapamiętać, niekoniecznie rozumiejąc.
Jak widać, w obliczeniach procentowych proporcje nie są potrzebne. Są one narzędziem dosyć archaicznym, utrudniają posługiwanie się kalkulatorem.
Oto przykład innego podchwytliwego zadania:
100 ha ziemi dzielimy na dwie działki, z których jedna ma powierzchnię o 10 ha większą niż druga. O ile procent działka większa będzie większa od mniejszej?
Wcale nie o 10%! Wprawdzie 10 stanowi rzeczywiście 10 procent liczby 100, ale nie o to chodzi w zadaniu. Trzeba przecież obliczyć, jakim procentem powierzchni działki mniejszej (45 ha) jest powierzchnia działki większej ( ha). Jest to w przybliżeniu 122%, czyli o 22% więcej.
Zapytajmy,
co się stanie z ceną towaru, jeżeli najpierw zmaleje o 10% , a po pewnym czasie wzrośnie o 10%?
Na ogół każdy od razu dostrzega, że cena zmieni się, bo owe 10% jest brane z różnych wielkości.
Rodzi sie więc pytanie, czy w rezultacie tych zmian cena zwiększy się czy zmniejszy?
Odpowiedź można znaleźć bez przeprowadzania rachunków. Wystarczy stwier- dzić, że drugie 10% jest wzięte z mniejszej kwoty niż pierwsze, co w konse- kwencji powoduje obniżkę ceny.
Zmieńmy teraz sytuację, najpierw cenę podwyższając, a potem obniżając, za każdym razem o 10%. Wtedy też można zauważyć, że obniża się cenę o więcej niż ją podwyższa.
Pytanie, w którym przypadku obniżka jest większa, sprawia często kłopot i pociąga za sobą różne dywagacje, prowadzące do różnych odpowiedzi. Tym- czasem wystarczy sytuację ująć rachunkowo.
W pierwszym przypadku cenę mnoży się przez 0.9, a potem mnoży się wynik przez 1.1. W drugim przypadku wystepują te same czynniki, tylko w odwrot- nej kolejności. Wynik jest więc taki sam - za każdym razem zostaje 0.99 ceny, czyli jest obniżka o 1%.
Można to też porachować o pamięci: w pierwszym przypadku po obniżce zostaje 90% ceny, którą po podwyżce powiększa się o jej 9%, a w drugim przypadku najpierw otrzymujemy 110% ceny, a potem zmniejszamy ją o 11%.
Na zakończenie zapytajmy,
która liczba jest większa: 13% z 27 czy 27% z 13_?_
Oczywiście liczby te są równe, co jest konsekwencją przemienności mnożenia.
Zacznijmy od dwóch prostych pytań:
Jaka kwotę odbierze po roku Kowalski, jeżeli ulokuje w banku 13 500 zł, a odsetki wyniosą 7%?
Ile jutro będzie kosztować kamera, który dzisiaj kosztuje 2800 zł, a jutro sta- nieje o 7%?
Aby znaleźć odpowiedź, wystarczy za każdym razem wykonać jedno działa- nie. W pierwszym przypadku
13 500 · 1_._ 07 ,
a w drugim 2800 · 0_._ 93_._
Tymczasem wiele osób rozwiązuje takie zadania dwuetapowo, obliczając naj- pierw o ile wzrośnie (lub zmaleje) dana kwota, a potem wykonując jeszcze odpowiednie dodawanie (lub odejmowanie). Jest to nawyk wyniesiony często ze szkoły, który niepotrzebnie wydłuża rachunki.
W wielu obliczeniach procenty warto przedstawiać w postaci ułamków zwy- kłych. Zobaczmy to na przykładzie:
Pewien towar najpierw staniał o 20% , a następnie podrożał tak, że cena wró- ciła do wyjściowej. O ile procent podrożał towar za drugim razem?
Wystarczy zauważyć, że pierwsza zmiana sprowadza się do pomnożenia ceny przez 45 , a więc druga zmiana musi spowodować pomnożenie otrzymanego wyniku przez 54. Za drugim razem mamy więc podwyżkę o 14 , czyli 25% ceny.
Niekiedy proste zadania, do rozwiązania których wystarczy tylko rozumienie pojęcia procentu, okazują się dla wielu bardzo kłopotliwe. Na przykład:
Cena radia stanowi 10% ceny telewizora. Jakim procentem ceny radia jest cena telewizora? O ile procent telewizor jest droższy od radia? O ile procent radio jest tańsze od telewizora?
Szukając odpowiedzi, niektórzy próbują wykonywać jakieś rachunki. Wtedy często otrzymują nonsensowne odpowiedzi. A tymczasem odpowiedzi są na- tychmiastowe. Skoro cena radia stanowi 10% ceny telewizora, to cena radia jest równa cenie telewizora pomniejszonej o 90%. Skoro telewizor kosztuje 10 razy tyle co radio, to jego cena stanowi 1000% ceny radia, więc jest od niej o 900% większa.
a) O ile procent więcej zarabia X od Y?
b) O ile procent mniej zarabia Y od X?
a) Jaki procent zarobków Większego stanowią zarobki Mniejszego?
b) O ile procent mniej zarabia Mniejszy od Większego?
c) O ile procent więcej zarabia Większy od Mniejszego?
a) Jakim procentem ceny magnetowidu jest cena telewizora?
b) O ile procent telewizor jest droższy od magnatowidu?
c) O ile procent magnetowid jest tańszy od telewizora?
a) pole kwadratu, b) obwód kwadratu?
a) o ile procent mniej zapłacą, jeżeli zdecydują się kupić działkę mniejszą,
b) o ile procent więcej zapłacą, jeżeli zdecydują się kupić działkę większą.
skąd x = − 1 lub x = 0.
Tak samo można rozwiązać równanie
| 2 x − 1 | = 3 ,
ponieważ oznacza ono, że
2 x − 1 = 3 lub 2 x − 1 = − 3_._
Są oczywiście równania, które trudno było by rozwiązać bez bezpośredniego skorzystania z definicji modułu. Na przykład przystępując do rozwiązywania równania |x + 2 | + | 2 x − 5 | = |x − 3 |
w sposób naturalny dzielimy dziedzinę na przedziały, w których liczby pod modułami mają stałe znaki. W tym celu znajdujemy tzw. miejsca zerowe poszczególnych modułów, otrzymujemy trzy liczby, dzielące zbiór liczb rze- czywistych na cztery przedziały. Są tu więc cztery przypadki.
Niech jednak takie postępowanie nie będzie regułą. Zawsze warto szukać możliwie prostego sposobu rozwiązania zadania. Metoda skomplikowana, w której rozważa się wiele przypadków, jest nie tylko pracochłonna, ale także sprzyja popełnianiu błędów.
Z definicji modułu otrzymujemy
|a − b| =
{ a − b dla a ≠ b, b − a dla a < b,
co oznacza, że moduł różnicy dwóch liczb jest równy odległości (na prostej) między nimi. Warto o tym pamiętać, rozwiązując równania czy nierówności.
Równanie |x − 1 | + |x − 3 | = 2
można wtedy interpretować jako warunek, że suma odległości punktu x od punktów 1 i od 3 jest równa 2. Warunek ten jest spełniony dokładnie przez punkty odcinka domkniętego o końcach 1 i 3:
Taką samą metodą można rozwiązać równanie
|x − 1 | + |x − 3 | = 8_._
Nietrudno zauważyć, że są dwa punkty, których suma odległości od 1 i 3 jest równa 8:
Rozwiązując nierówności
|y| < 5 , |y| > 3 ,
skorzystajmy z interpretacji modułu liczby jako jej odległości od zera:
gdzie leżą liczby, których odległość od zera jest mniejsza niż 5?
gdzie leżą liczby odległe od zera o więcej niż 3?
Zatem |y| < 5 wtedy i tylko wtedy, kiedy − 5 < y < 5 , |y| > 3 wtedy i tylko wtedy, kiedy y > 3 lub y < − 3_._
Na przykład nierówność |x + 3 | < 5
jest równoważna koniunkcji nierówności
− 5 < x + 3 < 5 ,
co oznacza, że − 8 < x < 2;
nierówność |x − 2 | > 3
jest równoważna alternatywie nierówności
x − 2 > 3 lub x − 2 < − 3 ,
czyli x > 5 lub x < − 1_._
Nierówność | 3 x − 1 | ≠ 3 x − 1
jest spełniona dla wszystkich x , a nierówność
||x| + 2 | < 1
nie jest spełniona dla żadnego x.
Jak uzasadnić, że
(*) |a + b| ¨ |a| + |b|?
Czy koniecznie trzeba rozważać przypadki różnych znaków liczb wystepują- cych pod modułami?
Zauważmy, że nierówność, której obie strony są nieujemne, można podnieść stronami do kwadratu, tzn.
|x| ¨ |y| wtedy i tylko wtedy |x|^2 ¨ |y|^2_._
Korzystając z tej własności oraz z równości |x|^2 = x^2 , otrzymujemy równo- ważną postać nierówności (*):
( a + b )^2 ¨ a^2 + 2 |a||b| + b^2_._
Po przekształceniu otrzymamy
ab ¨ |a||b|.
Ta ostatnia nierówność jest spełniona dla wszystkich a i b , co wynika z wa- runku x ¨ |x|.
Podnoszenia do kwadratu nie można zastosować do nierówności
|a − b| ≠ |a| − |b|,
ponieważ prawa strona nie musi być dodatnia. Nierówność tę można wypro- wadzić z (*): |a| = | ( a − b ) + b| ¨ |a − b| + |b|,
skąd |a| − |b| ¨ |a − b|.
Równości
|ab| = |a||b| i |
a b
|a| |b|
udowodnimy natychmiast, stosując własność
|x| = |y| wtedy i tylko wtedy x^2 = y^2_._
Odnotujmy na koniec, że metodą podnoszenia do kwadratu można rozwią- zywać niektóre równania i nierówności z modułem. Na przykład równanie
|x + 2 | = |x − 3 |
jest równoważne równaniu
( x + 2)^2 = ( x + 3)^2 ,
a rozwiązanie nierówności
| 2 x + 1 | < |x − 1 |
sprowadza się do rozwiązania nierówności kwadratowej
(2 x + 1)^2 < ( x − 1)^2_._
Zacznijmy od równania |x + y| = 1
i zapytajmy, jaki podzbiór płaszczyzny ono przedstawia.
Odpowiedź nie jest trudna. Równanie oznacza, że
x + y = 1 lub x + y = − 1 ,
więc w konsekwencji mamy dwie proste:
Równanie |x − 2 y| = 2 y − x
jest równoważne nierówności
x − 2 y ¨ 0 ,
a ta nierówność przedstawia półpłaszczyznę y ≠^12 x :
Jaki zbiór punktów płaszczyzny jest przedstawiony równaniem
|x|y = x?
Rozpatrzmy trzy przypadki: x = 0, x > 0 i x < 0.
W pierwszym przypadku równanie jest spełnione przez każdą liczbę y – mamy więc oś y. W drugim i trzecim przypadku podzielmy równanie obustronnie przez x. Otrzymamy odpowiednio y = 1 i y = − 1, a więc dwie półproste. Zatem równanie ma interpretację jak na rysunku:
Znajdując podzbiór płaszczyzny przedstawiony równaniem
|x| + |y| = 1 ,
warto skorzystać z tego, że znaki obu współrzędnych nie są tu istotne. Jeżeli punkt ( x, y ) spełnia równanie, to także spełniają je punkty ( −x, y ) i ( x, −y ).
Oznacza to, że rownanie przedstawia zbiór symetryczny wzgledem każdej osi ukladu współrzednych. Wystarczy zatem znaleźć część zbioru leżącą na przykład w pierwszej ćwiartce ( x ≠ 0, y ≠ 0)
i uzupełnić ją do zbioru symetrycznego względem każdej osi:
Interpretacja geometryczna równań pozwala zobaczyć liczbę rozwiązań ukła- du równań. Niekiedy można nawet odczytać rozwiązania z rysunku.
Rozważmy układ (^) { y + |x| = 2 y − |x − 1 | = 1
Narysujmy łamane przedstawione tymi rownaniami: