Medycyna w starożytnym Rzymie
MEDYCYNA W STAROŻYTNYM RZYMIEOd prapoczątków w starożytnym Rzymie
istniała medycyna; początkowo ludowa było nią ziołolecznictwo. Wierzono
także,że magia i zaklęcia mają moc uzdrowicielską, lecz wraz z upływem czasu
i postępem cywilizacyjnym zaczął rozwijać się kult bogów. ok. III p . n .e kult
Apolina i Asklepiosa (Eskulapa) był wielce powszechny. Pierwsza świątynia, w
której leczono ludzi według tradycji powstała w 293r. p. n .e podczas epidemii.
Legenda związana z jej powstaniem mówi, iż kiedy przewożono węża
sprowadzonego specjalnie z Epidauros jak nakazywały księgi sybillińskie,
mijając wyspę na Tybrze nieopodal Rzymu zwierze wyślizgnęło się i przypłynęło
na wyspę. Owe wydarzenie odebrano jako znak od bogów i tam tez zbudowano
pierwszą świątynie. Pierwsi lekarze byli to głównie niewolnicy gdyż Rzymskie
prawo mówiło, że każdy niewolnik przywieziony na Świętą Wyspę , który
odzyska zdrowie zostaje wyzwolony. Jednym z pierwszych greków, który leczył
rzymian był Archagatosa, osiadał on w Rzymie jego metody leczenia były
skuteczne, dlatego tez dostał komfortowe lokum od władz i prawa
obywatelskie. Napływ Greckich lekarzy nie dla wszystkich był zjawiskiem
korzystnym, niektórzy jak na przykład Katon Starszy Cenzor uważali,iż owi
znachorzy zamiast leczyć uśmiercali. Oczywiście nie było to prawdą, a
przyczyną tych fałszywych oskarżeń była po prostu zazdrość. Rzymianie rzadko
zostawali lekarzami gdyż nie wypadało im pracować za zapłata, co skrupulatnie
wykorzystywali grecy. W przeciągu krótkiego czasu ze zwykłego niewolnika
można było stać się wyzwolonym, otrzymać prawa obywatelskie, dorobić się
znacznej fortuny, a dodatkowo nie trzeba było płacić podatków. To przesądziło
o atrakcyjności tego zawodu. W starożytnym Rzymie nie istniał taki ktoś jak
aptekarz i farmaceuta, lekarze sami sporządzali lekarstwa i mówili jak je
stosować i w jakich dawkach. Nadal istniało za to ziołolecznictwo, różne maści i
pigułki były dobre na wszystko. Stopniowo zaczęły wykształcać różne
specjalizacje lekarzy, np. okulista, laryngolog, chirurg. Kobiety także zajmowały
się medycyną, ale raczej w położnictwie. Ponad to zaczęły tworzyć się gabinety
lekarskie przy pewnych instytucjach zaczęto, więc wyróżniać lekarzy
sportowych, lekarzy gladiatorów, ale także np. zaczęto organizować służbę
zdrowia dla armii.Stopniowo coraz większą uwagę zaczęto przywiązywać do
higieny i odżywiania. Do obozów doprowadzano wodę pitną, budowano łaźnię z
gorąco, ciepłą i zimną wodą, latryny spłukiwano wodą a nieczystości
odprowadzano w dalsze miejsca. Lekarze obozowi przeprowadzali selekcję
rekrutów i nieśli pomoc chorym żołnierzom. Owi lekarze odróżniali się od siebie
specjalizacja, każdy z nich posiadał pomocnika, pielęgniarza i sanitariusza do
swojej dyspozycji. Za czasów Marka Aureliusza wojskowa służba medyczna
przyjęła emblemat kielich i wąż Asklepiosa, który symbolem Służby Zdrowia
jest po dziś dzień. Nie ma nigdzie wzmianek o leczeniu dzieci,a jeśli już to tylko
i wyłącznie o karmieniu niemowląt. W Rzymie było mnóstwo dobrych lekarzy,
lecz nie darzono ich zawsze pełnym zaufaniem gdyż byli oni częstymi gośćmi
dworu cesarskiego i mieli oni romanse z pannami dwornymi. Irytował także fakt
iż udostępniali oni trucizny swoim kochanką po to tylko, aby pozbyć się
niewygodnego męża lub brata. Lekarze dorabiali się znacznych majątków,
dlatego kuszeni tym faktem oszuści podszywali się pod lekarzy i psuli w ten
sposób ich autorytet. Autorytet lekarzy psuli również niedouczeni pseudo
lekarze, którzy nie spełniali swoich obowiązków zgodnie z zasadami szkoły
Hipokratesa.Sławnymi lekarzami byli: Asklepiades, Galen, Korneliusz Celsus
