Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Metodyka pracy praktykowana u dzieci z autyzmem w wieku szkolnym, Notatki z Pedagogika specjalna i edukacja społeczna

Praca opisuje metodykę pracy praktykowaną u dzieci z autyzmem w wieku szkolnym

Typologia: Notatki

2021/2022

W sprzedaży od 27.05.2024

klaudia-3
klaudia-3 🇵🇱

7 dokumenty

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Metodyka pracy praktykowana u dzieci z autyzmem w wieku szkolnym i więcej Notatki w PDF z Pedagogika specjalna i edukacja społeczna tylko na Docsity! Metodyka pracy praktykowana u dzieci z autyzmem w wieku szkolnym Ciekawą i z pewnością bardzo popularną metodą stosowaną w pracy z dziećmi autystycznymi jest metoda Weroniki Sherborne. Do jej podstawowych założeń należy zaliczyć: kształtowanie poczucia tożsamości, rozwój obrazu siebie, rozwój umiejętności nawiązywania kontaktu, kształtowanie autoorientacji i orientacji przestrzennej, usprawnianie ruchowe w zakresie możliwym do osiągnięcia przez dziecko, kształtowanie koordynacji wzrokowo-ruchowej, dostarczanie radosnych przeżyć związanych z aktywnością ruchową dziecka, rozwijanie pewności siebie i odwagi1. Opisywaną metodę można zaliczyć do niewerbalnych treningów interpersonalnych, ponieważ zajęcia prowadzone w grupie dają dziecku z autyzmem na zdobywanie i wzbogacanie doświadczeń i umiejętności społecznych. w dużej mierze wspierają dziecko w nauce bycia z innymi ludźmi, co dla dzieci autystycznych jest ogromnym problemem. Metoda ta uczy, jak czerpać satysfakcję z kontaktów międzyludzkich, natomiast dorosłym pomaga zrozumieć własne dziecko, które zachowuje się w kompletnie odmienny sposób, niż zakładali2. Dzięki metodzie Sherborne dziecko poznaje swoje otoczenie, a co za tym idzie, czuje się w nim bezpieczniej. w związku z tym aktywuje się u niego kreatywność podczas ćwiczeń ruchowych. W pracy z dziećmi autystycznymi trzeba jednak pamiętać o niechęci dzieci z tym zaburzeniem do kontaktów fizycznych, więc metodę tę należy stosować bardzo powoli i nie forsować żadnego rodzaju aktywności ruchowych. w sytuacjach, w których terapeuta spotyka się z gwałtownym oporem, lepiej na chwilę zaprzestać ćwiczeń i wykazać pełne zrozumienie dla dziecka3. Muzyka towarzyszy ludzkości od zawsze. Obecna w obrzędach religijnych, podczas zabaw i w celach relaksacyjnych. Nie dziwnym zatem wydaje się, że również w medycynie i terapii różnych zaburzeń może sprawdzać się idealnie. Młodzi ludzie bardzo często zakładają słuchawki i uciekają od trudnych chwil, aby się odprężyć i uspokoić. Dobrze dobrana melodia oraz gry i zabawy z nią związane mogą pomóc również dzieciom z autyzmem w poznawaniu świata, poprawie relacji interpersonalnych, a nawet własnej motoryki. Jak można przeczytać w literaturze przedmiotu „w większości szkół, do których uczęszczają dzieci dotknięte autyzmem, z powodzeniem stosuje się terapię poprzez muzykę. 1 Z. Szot, Aktywność ruchowa w terapii dzieci autystycznych, Wyd. AWFiS, Gdańsk 1997, s. 29. 2 M. Bolińska, K. Komorowska, Zaufanie – bezpieczeństwo – rozwój. Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne dla wszystkich, ” Studia Socialia Cracoviensia”, 2018, nr 1, s. 219. 3 I. Strzałkowska-Nowak, Komunikacja przez ruch – ruch rozwijający Weroniki Sherborne jako metoda pracy dla osób z trudnościami ze spektrum autyzmu, „Rozprawy Społeczne” 2018, t. 12, nr 4, s. 72. Muzyka na zajęciach terapeutycznych jest wykorzystywana na wiele sposobów, np. jako zachęta do komunikowania się, ponieważ dla niektórych dzieci śpiewanie jest łatwiejsze do zrozumienia niż mowa”4. Śpiewanie może być zatem doskonałą alternatywą dla wypowiadania słów dla dziecka z autyzmem. Może wyrażać przez nią, co w danej sytuacji czuje, co z pewnością jest dużym wsparciem dla opiekunów, którzy często nie rozumieją świata dziecka z autyzmem. Oprócz tego muzyka może być doskonałym sposobem na przezwyciężenie lęku, wypracowanie umiejętności społecznych czy występujących nieprawidłowości integracji sensorycznej. Co ciekawe, wykorzystanie muzyki na różnorodnych zajęciach może przyczynić się również do odkrycia wyjątkowych talentów muzycznych wśród dzieci5. Muzykoterapia przynosi również dobre skutki w pracy nad mową dzieci z autyzmem. Jak zostało wcześniej wspomniane, osoby z tym zaburzeniem bardzo często nie mówią. Wykorzystywanie natomiast cech wspólnych muzyki i mowy może pomagać im rozwijać własną mowę, zmniejszać częstotliwość występowania charakterystycznej dla tej grupy echolalii i pomagać w nauce rozumienia mowy6. Muzyka, a szczególnie zajęcia z instrumentami mogą także być wykorzystywane jako środek wspomagający zdobywanie doświadczeń sensorycznych i dotykowych. Proces tworzenia dźwięku jest związany z doświadczeniami kinestetycznymi, dotykowymi i słuchowymi. Rożne siły nacisku na klawisze, naciągnięcia struny czy uderzenia pałeczką w cymbałki to wiele możliwości wydobycia dźwięku. Dzieci mają okazję porównywać ich jakość i utożsamiać ją z konkretnym ruchem i jego natężeniem. Dzięki temu dziecko uczy się korygować formy swojej aktywności. Jak się okazuje, jest to niezmiernie ważne szczególnie z dzieckiem nadwrażliwym sensorycznie czy kinestetycznie7. W wykorzystaniu każdej terapii, również muzykoterapii, należy pamiętać, że nie jest ona uniwersalna. Nie każde dziecko musi na nią pozytywnie zareagować, dlatego ważna jest obserwacja i dostosowywanie wykorzystywanych metod i technik. Dzieci z autyzmem różnią się między sobą, tak samo jak dzieci rozwijające się normlanie. Ewelina Jutrzyna w swoim artykule zwraca również uwagę na następujące zasady8:  Indywidualizacja, czyli opracowanie indywidualnego planu terapii dla każdej jednostki, uwzględniając przy tym jej diagnozę, potrzeby i upodobania. 4 E. Jutrzyna, Dziecko autystyczne w kręgu muzyki, [w:] Terapie wspomagające rozwój osób z autyzmem, J. J. Błeszczyński (red.), Wyd. Impuls, Kraków 2013, s. 61. 5 Tamże. 6 Tamże. 7 Tamże. 8 Tamże.