Mięczaki – zwierzęta, które mają muszlę. Przeczytaj poniższy ..., Egzaminy z Biologia

Pobierz Mięczaki – zwierzęta, które mają muszlę. Przeczytaj poniższy ... i więcej Egzaminy w PDF z Biologia tylko na Docsity! Biologia kl. 6 - 29.01.2021 Temat lekcji: Mięczaki – zwierzęta, które mają muszlę. Przeczytaj poniższy tekst  Mięczaki są zwierzętami o miękkim, niesegmentowanym ciele, najczęściej zbudowanym z 3 części: głowy, tułowia, zwanego workiem trzewiowym i nogi. Zwykle posiadają symetrię dwuboczną. Na głowie występuje otwór gębowy oraz narządy zmysłów, jak czułki i oczy. Noga jest silnie umięśniona i służy do poruszania się. Worek trzewiowy zawiera większość narządów wewnętrznych. Na jego powierzchni leży fałd skórny, zwany płaszczem, który u większości mięczaków wytwarza twardy, wysycony solami wapnia szkielet zewnętrzny w postaci muszli. U głowonogów i nagich ślimaków jest ona zredukowana do niewielkiej płytki obrośniętej przez fałd płaszcza lub nie występuje w ogóle. Na wewnętrznej powierzchni muszli znajdują się przyczepy mięśni uczestniczących w ruchu. Narządem wymiany gazowej u większości mięczaków są skrzela położone w jamie płaszczowej, przestrzeni obecnej między płaszczem a workiem trzewiowym. Ślimaki lądowe prowadzą wymianę gazową przez silnie ukrwioną powierzchnię jamy płaszczowej pełniącą rolę płuca. Ślimaki Ślimaki to najliczniejsza grupa mięczaków. Ich ciało składa się z wyraźnie wyodrębnionej głowy, worka trzewiowego i nogi. Zwykle okryte jest spiralnie zwiniętą muszlą. Na głowie znajduje się 1 lub 2 pary czułków z osadzonymi na nich oczami. W jamie gębowej ślimaków, na języku, umieszczony jest narząd, zwany tarka, złożony z kilku rzędów twardych, ostrych ząbków. Tarka może być wysuwana na zewnątrz i służyć do zeskrobywania pokarmu z podłoża, a nawet do odłamywania kawałków roślin i wywiercania otworów w muszlach innych mięczaków. Wśród ślimaków spotykamy roślinożerców, mięsożerców, saprofity i pasożyty. Większość ślimaków lądowych żywi się roślinami. Nagie ślimaki, np. ślinik, szczególnie upodobały sobie grzyby (zarówno jadalne, jak i trujące). Najwięcej ślimaków drapieżnych występuje wśród gatunków morskich. Niektóre z nich polują na inne ślimaki oraz jamochłony, część żywi się padliną. Trafiają się też gatunki jadowite, które przytrzymują zdobycz ząbkami tarki albo nogą, a następnie paraliżują ją jadem Noga umożliwia ślimakom ruch. Jej spodnia część wydziela śluz, który ułatwia poruszanie się, zmniejszając tarcie nogi o podłoże. Kiedy ślimak czuje się zagrożony, wciąga głowę i nogę do muszli. Jesienią, przed zapadnięciem w stan odrętwienia, ślimaki lądowe chowają się w muszli, a jej otwór zamykają wapiennym wieczkiem. W ten sposób chronią się przed drapieżnikami i wyschnięciem. Muszla ślimaka rośnie wraz z nim, jest jego szkieletem zewnętrznym i daje oparcie mięśniom. Równocześnie pełni funkcje ochronne.