Pobierz Mięśnie Klatki Piersiowej i więcej Notatki w PDF z Anatomia tylko na Docsity! MIĘŚNIE KLATKI PIERSIOWEJ MIĘŚNIE POWIERZCHOWNE KLAKI PIERSIOWEJ M. PIERSIOWY WIĘKSZY (m. pectoralis major) PP Część obojczykowa – pars clavicularis – przyśrodkowa połowa obojczyka Część mostkowo-żebrowa – pars sternocostalis – pow. Przednia mostka i chrząstki żeber prawdziwych 2-6 Część brzuszna – pars abdominalis* - blaszka przednia pochewki m. prostego brzucha PK – ścięgnem na grzebieniu guzka większego kości ramiennej Część obojczykowa na całym swym przebiegu jest wyraźnie oddzielona od część mostkowo-żebrowej (czasami widoczne przez skóre). Część mostkowo-żebrowa rozkłada się wachlarzowato na parę odcinków, które zachodzą na siebie wachlarzowato. Włókna części obojczykowej zstępują niżej, a włókna częśći brzusznej najwyżej – ścięgno końcowe dwie warstwy – PRZEDNIA,GRUBSZA – włókna części obojczykowej i górnego odcinka części mostkowo-żebrwoej,- TYLNEJ, CIEŃSZEJ – część włókien mostkowo-żebrowych i włókna części brzusznej. Czynność – wszystkie części jednocześnie – pociąga łopatkę do przodu, przyciąga ramię przyśrodkowo i do przodu, opuszcza podniesione ramię i obraza je do wewnątrz; kiedy podniesione ramię ustalone – dźwiga ciało ku górze; przy ustalonych ramionach – ważne mm. Pomocnicze oddechowe – wdech. Topografia U dołu leży gruczoł sutkowy Powierzchnia tylna, pokryta blaszką głęboką powięzi piersiowej, spoczywa przyśrodkowo na mostku, żebrach i na przestrzeniach międzyżebrowych Razem z m. piersiowym mniejszym, który leży pod powięzią – ogranicza ścianę przednią jamy pachowej Dolny brzeg m. – fałd pachowy przedni (plica axillaris anterior) Trójkąt naramienno piersiowy (trigonum deltoideopectorale) – między m. piersiowym większym a m. naramiennym – bruzda naramienno-piersiowa (sulcus deltoideopectoralis) – w niej żyła odpromieniowa (v. cephalica) bruzda boczna m. dwugłowego (w kierunku dalszym), szczelina – trójkąt naramienno piersiowy (w kierunku bliższym) Dół podobojczykowy (fossa infraclavicularis) – miejsce gdzie skóra wpukla się pod wpływem ciśnienia – miejsce orientacyjne przy wyszukiwaniu tętnicy podobojczykowej; w nim żyła odpromieniowa uchodzi do żyły pachowej, a głębiej znajduje się tętnica piersiowo-barkowa ze swymi odgałęzieniami. Unaczynienie – gałęzie piersiowe t. piersiowo-barkowej i t. piersiowa-boczna (od t. pachowej) i gałązki tt. Międzyżebrowych. Unerwienie – n. piersiowy przyśrodkowy i boczny. Kaletka maziowa – między pow. Tylną ścięgna końcowego a pow. Przednią głowy długiej. M dwugłowego ramienia. M. PIERSIOWY MNIEJSZY (m. pectoralis minor) PP – 3 lub 4 wiązkami na powierzchni zewnętrznej końców przednich 2-3 – 5 żebra kostnego PK – silnym ścięgnem na wyrostku kruczym łopatki. Czynność – obniża obręcz kończyny górnej z częściami dolnymi mm. Czworobocznego i zębatego przedniego i pociąga obręcz kończyny górnej przyśrodkowo. Z m. piersiowym większym przesuwa obręcz kończyny górnej do przodu. Z dźwigaczem łopatki i m. równoległobocznym obraca łopatkę, obniżając panewkę stawową. Mięsięń wdechowy przy ustalonej obręczy. Topografia – pow. Tylna spoczywa przyśrodkowo na żebrach i przestrzeniach międzyżebrowych, dalej bocznie na m. zębatym przednim i wspólnie z m. piersiowym większym tworzy ścianę przednia jamy pachowej. Unerwienie – n. piersiowy przyśrodkowy i boczny. M. PODOBOJCZYKOWY (m. subclavius) PP – silnym ścięgnem na powierzchni górnej pierwszego żebra, na granicy kostno-chrzęstnej, bocznie od więzadła żebrowo-obojczykowego. PK – pow. Dolna obojczyka przy jego okolicy barkowej. Czynność – pociąga obojczyk ku dołowi i do przodu; hamuje ruchy w stawie mostkowo- obojczykowym; dzięki połączeniu jego powięzi z żyła podobojczykową powiększa jej światło przy podnoszeniu ramienia. Topografia – u góry graniczy z pow. Dolną obojczyka, u dołu z pow. Górną pierwszego żebra; w części bocznej jest od niej oddzielony przez żyłę podobojczykową i splot ramienny. Zrośnięty ze ścianą żyły podobojczykowej. Unaczynienie – t. nadłopatkowa (od t. podobojczykowej) Unerwienie – n. podobojczykowy Kaletka maziowa – między przyczepem mięśnia do obojczyka a wyrostkiem kruczym MM. PODŻEBROWE (mm. Subcostales) PP – powierzchnia wewnętrzna dolnych żeber w okolicy kątów żeber. Włokna biegną ku dołowi i dokręgosłupowo, mijają jedno lub 2 żebra. PK – brzeg górny następnego żebra. Mm. Szczątkowe Czynność – zewnętrzne – unoszą żebra; wewnętrzne – opuszczają żebra; przeciwstawiają się zmianom podczas oddychania (uwypuklenia przestrzeni międzyżebrowych), skrzyżowanie włókien – korzystne dla silnego napięcia powierzchni – ruchy podczas oddychania nie tracą na sile i wydajności. Topografia – pokryte mm. Przyczepiającymi się do żeber : dźwigaczami żeber, oboma mm. Piersiowymi, wszystkimi mm. Zębatymi, m. najszerszym grzbietu, m. skośnym zewnętrznym brzucha i m. krzyżowo-grzbietowym. Do wewnątrz przestrzenie międzyżebrowe skierowane do opłucnej, od której są oddzielone powięzią wewnątrzpiersiową. W przestrzeniach międzyżebrowych oprócz mm. Są równieżnaczynia krwionośne i nerwy. Unaczynienie – tt. Międzyżebrowe tylne i gałęzie międzyżebrowe przednie od t. piersiowej wewnętrznej. Unerwienie – nn. Międzyżebrowe 1-11. M. POPRZECZNY KLATKI PIERSIOWEJ (m. transversus thoracis) Położony do tyłu od mostka i przylegających chrząstek żebrowych. PP – powierzchnia tylna wyrostka mieczykowatego i części dolnej trzonu mostka. PK – pięcioma zębami na granicy chrzęstno- kostnej 2-6 żebra, górne pasma mijają przeważnie dwa międzyżebrza. Czynność – górnych wiązek – nieznaczna; dolnych wiązek – zmniejsza kąt przyczepu chrząstki żebrowej do mostka, działanie wydechowe. Topografia – pow. Tylna skierowana do opłucnej ściennej prawej i lewej oraz do osierdzia, nie styka się z powyższymi błonami surowicznymi bezpośrednio – oddzielona powięzią wewnątrzpiersiową. Ku dołowi – łączy się bezpośrednio z m. poprzecznym brzucha. Unaczynienie – gałązki t. piersiowej wewnętrznej. Unerwienie – nn. Międzyżebrowe 2-6. PRZEPONA (diaphragma) Mięśniowe odgraniczenie jamy brzusznej od klatki piersiowej – występuje tylko u ssaków. Pod względem pochodzenia należy do mm. Szyi, z tego powodu jest unerwiona przez nerw szyjny – nerw przeponowy (n. phrenicus) – C4. Pracuje przez całe życie,. Mięsień kształtu nerkowatego, płaski, szeroki, cienki – w cz. Środkowej ścięgnisty (środek ścięgnisty – centrum tendineum), poza tym mięśniowy. Rozpięta między jamą brzuszną i klatką piersiową i ku górze wypukła (wypukłość silniejsza w częściach bocznych, słabsza w części środkowej – w tym miejscu spoczywa serce – siodło serca) CZĘŚĆ LĘDŹWIOWA (pars lumbalis) Najsilniejsza część przepony – grubość do 1 cm. Rozpoczyna się po stronie prawej i lewej 3 ścięgnistymi więzadłąmi łukowatymi – pośrodkowym, przyśrodkowym, bocznym i dwiema odnogami przepony. ODNOGA PRAWA (crus dextrum) Silniejsza; schodzi niżej niż lewa. Rozpoczyna się na pow. Przedniej kręgosłupa w odcinku lędźwiowym (od więzadła podłużnego przedniego) na wysokości L1-L3. ODNOGA LEWA (crus sinistrum) Słabsza. Przyczepia się do 2 kręgów lędźwiowych. Na wysokości Th12 odnogi przechodzą w siebie i wspólnie z kręgosłupem ograniczają otwór dla przejścia aorty u przewodu piersiowego (rozwór aortowy – hiatus aorticus). Ku górze i na lewo od rozworu aortowego pęczki mięśniowe części lędźwiowej rozstępują się – otwór dla przejścia przełyku i obu pni błędnych (przedniego i tylnego, przedni i tylny obwód przełyku; rozwór przełykowy – hiatus esophageus). Między pasmami ścięgnistymi odnogi prawej – żyła nieparzysta, odnogi lewej – żyła nieparzysta krótka, towarzyszy im nerw trzewny większy i często nerw trzewny mniejszy. WIĘZADŁO ŁUKOWATE POŚRODKOWE (lig. arcuatum medianum) Łuk w przednim ograniczeniu rozworu aortowego – ze zbiegających się włókien przyśrodkowych brzegów ścięgnistych obu odnóg. WIĘZADŁO ŁUKOWATE PRZYŚRODKOWE (lig. arcuatum mediale) Rozpięte między trzonem L1 lub L2 a wyrostkiem żebrowym (poprzecznym) L1 nad m. lędźwiowym większym i zrośnięte z jego powięzią. WIĘZADŁO ŁUKOWATE BOCZNE (lig, arcuartum laterale) Od wyrostka żebrowego L1 do 12 żebra nad m. czworobocznym lędźwi, zrośnięte z jego powięzią. CZĘŚĆ ŻEBROWA (pars costalis) Ok. 3 mm; najszersza część przepony. Rozpoczyna się 6 wiązkami od pow. Wewnętrznej chrząstki 7-12 żebra. Wchodzą między wiązki m. poprzecznego brzucha. Przebite z każdej strony przez 7-11 nerwy i naczynia międzyżebrowe, które tą drogą dochodzą do mm. Brzucha. Nerw podżebrowy przechodzi pod więzadłem łukowatym bocznym. CZĘŚĆ MOSTKOWA (pars sternalis) Najmniejsza część przepony. Rozpoczyna się na pow. Wewnętrznej wyrostka mieczykowatego i stąd kierują się do środka ścięgnistego. Trzy graniczące ze sobą przepony nie łączą się ze sobą. Między początkami części lędźwiowej i żebrowej nad 12 żebrem – trójkąt lędźwiowo-żebrowy (trigonum