Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Moda w Polsce według polskich epok literackich, Notatki z Wiedza o kulturze

Moda w Polsce według polskich epok literackich

Typologia: Notatki

2022/2023

Załadowany 22.04.2023

saimonix
saimonix 🇵🇱

2 dokumenty


Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Moda w Polsce według polskich epok literackich i więcej Notatki w PDF z Wiedza o kulturze tylko na Docsity! Moda w Polsce według polskich epok literackich oświecenie(1773-1822) ● Elegantki nosiły suknie z drogich materiałów m.i :gazy, tiulu, muśliny, brokatu. ● Strój mężczyzn składał się z obcisłych spodni, koszuli, kamizelki, fraka, lub długiego kaftana, białych pończoch i płytkich trzewików ze sprzączkami. Ważnym i codziennym elementem ubioru były peruki noszone zarówno przez kobiety jak i przez mężczyzn. Ubiór dzieci niewiele różnił się od stroju dorosłych. ● Pod koniec XVII w.panie zaczęły nosić bardzo zwiewnie i proste sukienki, które były przepasywane w tali. ● Całą ich ozdoba były falbanki. Mężczyźni również zrezygnowali z przesadnej elegancji pozytywizm (1862-1891) ● Pozytywizm (w Europie nazywany realizmem czy naturalizmem) jest epoką zamykającą etap narodowych zrywów niepodległościowych, starając się pracą u podstaw i pracą organiczną pomóc ciemiężonym przez zaborców Polakom.Dysonans między twórczością „romantyczną” a realistyczną jest tak duży, że epoka przypadająca w Polsce na II połowę XIX-wieku, a w Europie na lata 1850-1880, jest często nazywana całkowitym zaprzeczeniem swej poprzedniczki. Pozytywizm to epoka propagująca filozofię wiedzy, doświadczenia, badań naukowych, kultywująca ideał pracy, miłości do ziemi, wiek dominacji prozy czy poezji „czasów niepoetyckich”. ● Dla jednych pozytywizm jest kierunkiem myśli w filozofii i literaturze zainicjowanym przez Augusta Comte'a w połowie XIX wieku (Kurs filozofii pozytywnej), dla innych – terminem kojarzącym się z takimi hasłami, jak scjentyzm i utylitaryzm. Niechętni kierunkowi zarzucają mu tendencyjność, brak kwiecistości stylu, obecnego w poprzednich epokach, podczas gdy wielbiciele Flauberta, Zoli czy Prusa zachwycają się plastycznością opisów przyrody, pogłębioną analizą psychologiczną postaci czy prawdopodobieństwem przyczynowo-skutkowym fabuły. Choć niejednych odstraszają grube tomy Nad Niemnem czy Wojny i pokoju, to jednak powieści pozytywistyczne mają wielu miłośników. modernizm(1891-1918) ● Zmiany, jakie zaszły w Europie i w Polsce pod koniec XIX wieku, były podyktowane przede wszystkim gwałtownym wzrostem demograficznym. Gdy w Europie na przestrzeni wieków liczba ludności podnosiła się powoli, tak w ciągu XIX wieku wzrosła ze 190 do 520 milionów. Ponad dwukrotny przyrost ludności przypadł na czas innych zmian, między innymi dotyczących przepływu informacji. Prócz poprawy pracy maszyn drukarskich, które wpłynęły na rozwój czasopiśmiennictwa, technicy zaproponowali, by w dziennikarstwie stosować telefon i telegraf. ● Poza tym na przełomie XIX i XX wieku skonstruowano radio, co jeszcze bardziej pogłębiło poczucie zagrożenia, zagubienia i bezradności, nękające człowieka, zdominowanego przez środki przekazu i osaczonego przez rozwój cywilizacyjny. Co więcej, już pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku, idee pozytywizmu, a zwłaszcza literatura realistyczna i tendencyjna przestała być aktualna, co powszechnie akceptowano. Poszukiwano nowych środków wyrazu.. Barok ● Epoka przypadająca na okres od końca drugiej połowy XVI wieku do wieku XVIII, wywodziła się z załamania ideałów renesansowych. Główną cechą baroku był powrót do wartości duchowych, religijnych, ale już nie wyłącznie katolickich. W tym czasie z Kościoła wyłoniły się nowe niezależne nurty wyznaniowe i myślowe, takie jak luteranizm, kalwinizm czy arianizm. Pojawienie się nowych możliwości wyboru dróg do zbawienia wzbudzały w ludziach poczucie zagrożenia, które było potęgowane przez artystów. ● Już w XVI wieku, kiedy w wielu krajach Europy panował renesans, zaczęły budzić się do życia nowe tendencje w filozofii, sztuce i literaturze. Renesansowe poczucie swobody osobowości, zwrócenie uwagi na rozwój indywiduów oraz całych narodów – zaczęły wyczerpywać się. Wolnościowy prąd Odrodzenia tracił na sile, coraz mniej wpływał na kształt życia jednostki i zbiorowości. We Włoszech pierwsze sygnały „nowego” nastąpiły u schyłku XVI wieku, po czasach Michała Anioła. We Francji zwrot ów sytuuje się w tym samym czasie – tu epokę Renesansu zamykał Ronsard. W Niemczech, gdzie Odrodzenie utożsamia się z humanizmem i reformacją Lutra, bardzo szybko zrezygnowano z ideałów Renesansu (od 1516 r.). rokoko ● Rokoko – nurt stylistyczny, obecny zwłaszcza w architekturze wnętrz, ornamentyce, rzemiośle artystycznym i malarstwie, występujący w sztuce europejskiej w latach ok. 1720–1780. Nurt rokokowy wyróżnia się także w dziejach literatury. Akademizm ● Akademizm – kierunek w sztuce europejskiej rozwijający się od XVII do XIX wieku, przede wszystkim w malarstwie i rzeźbie. Polegał na odwoływaniu się do zasad i ideałów sztuki antycznej oraz renesansowej, a także naśladowaniu dzieł uznanych za doskonałe, preferujący tematykę historyczną, religijną i mitologiczną. Propagowany głównie przez akademie sztuk pięknych. ● Potocznie: konwencja artystyczna, odznaczająca się konwencjonalną poprawnością formy przy jednoczesnym odrzuceniu spontanicznej ekspresji. ● W XIX wieku zaczęły powstawać demokracje konstytucyjne i trwała rewolucja przemysłowa. Ważną rolę zaczęły pełnić miasta i ich mieszkańcy. Zmienił się zatem status artystów – przestali być nadworni, a głównymi kupcami ich obrazów i odbiorcami stali się mieszczanie. Tworzono wyższe szkoły artystyczne, tzw. akademie. Twierdzono bowiem, iż naturę należy poprawiać, a twórczość odnosić do inspiracji dziełami historycznymi. ● Według nauczycieli akademickich, sztuki można się nauczyć, ale trzeba mieć dobre inspiracje. Artysta musi umieć poprawiać naturę. Dlatego też akademicy uczyli się najpierw rysunku kopiując dzieła mistrzów (takich jak Rafael Santi), następnie uczyli się rysować z rzeźb antycznych i renesansowych, a na końcu dopiero malowali żywe modele. Moda teraz ● Współczesna moda jest po części mieszaniną wszystkich swoich poprzedniczek XX wieku. Wiek XX i XXI to moda ciągle zmienna, jednak najczęściej sprowadzająca się do bycia jak najszczuplejszą. Ideałem jest sylwetka modelki: wysoki wzrost i szczupłe kształty. Projektanci mody prześcigają się w co nowych i lepszych kolekcjach łącząc klasykę, barwne lata oraz wszystkie długości. Wielokrotnie czynnikiem wpływającym na to, co nosi się w danym sezonie jest kultura. Często poprzez ubiór człowiek wyraża samego siebie. ● Świat mody od lat niezmiennie kręci się wokół stylizacji zaproponowanych niegdyś przez Coco Chanel. Główne trendy "chłopczyca" i "skromna panienka" są nadal aktualne. To właśnie Chanel podarowała kobietom swobodną elegancję uwalniając je od gorsetów i ciężkich kapeluszy. Koniec lat 20 ubiegłego stulecia okazał się wielkim przełomem. Damskie kostiumy ze spodniami, mała czarna, ołówkowa spódnica i kultowa już torebka na łańcuszku, czyli pikowana chanelka, a także nie zobowiązujące perły są absolutnym must have każdej kobiety do dnia dzisiejszego. ● Historię mody można w zasadzie podzielić na dwa główne nurty przed powstaniem Domu Mody Chanel, kiedy to każda szanująca się dama nosiła niewygodny gorset, duży ciężki i mocno zdobiony kapelusz, oraz rozkloszowane, wielowarstwowe suknie. Drugi okres to czas debiutu wspomnianej już ikony mody, której dwa główne trendy nadal są aktualne. Damskie suknie, nawet te najbardziej wykwintne są ukłonem w kierunku "skromnej panienki", podobnie jak wszystkie spodnie projektowane z myślą o kobietach.