


Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Psychologia: notatki z zakresu psychologii dotyczące muzykoterapii w leczeniu chorych z nerwicami i zaburzeniami czynnościowymi.
Typologia: Ćwiczenia
1 / 4
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Muzykoterapia to forma psychoterapii, która wykorzystuje muzykę i jej elementy jako środki stymulacji, strukturalizacji oraz ekspresji emocjonalnej i komunikacji niewerbalnej w procesie diagnozy, leczenia i rozwoju osobowości człowieka. Muzykoterapia - niekiedy traktowana jest jako dział psychoterapii, czasem artterapii. Jest to metodyczne, oparte na podstawach naukowych zastosowanie muzyki. Dźwięk i rytm służą stymulacji ekspresji. W muzykoterapii wartość posiada muzyka, techniki terapeutyczne oraz kontakt pacjent - terapeuta. Muzykoterapia obejmuje dwie formy aktywności:
Wyniki wielu badań i eksperymentów wskazują, że muzyka jako zbiór symboli akustycznych i semantycznych jest specyficznie zorganizowanym zbiorem energii akustyczno-muzycznej. Możliwość kształtowania psychiki ludzkiej za pośrednictwem muzyki zaobserwował już Pitagoras, autor tezy estetycznej równającej piękno z ładem, harmonią świata zewnętrznego i doskonałością proporcji. Ład zewnętrzny, wyrażany przez muzykę, miał oddziaływać na tworzenie wewnętrznej harmonii człowieka, kształtować jego postawę moralną. Głównym dążeniem terapii jest ujawnianie konfliktów tkwiących w podświadomości, uświadamianie ich przez pacjenta, a następnie „oczyszczanie” go drogą zabiegów zmierzających do przebudowy osobowości. Muzyka ma pełnić rolę wzmacniającą przeżycia wyzwalające konflikty z podświadomości i rolę regulującą,, integrującą w procesie rekonstrukcji osobowości. W Klinice Nerwic Instytutu Psychoneurologicznego w Warszawie prowadzi się muzykoterapię receptywną i aktywną, werbalizację oraz techniki komunikacji niewerbalnej. Terapia nastawiona jest na ujawnianie przyczyn zaburzeń nerwicowych, a także na usuwanie ich objawów. Muzyka jest pojmowana zarówno jako wzmocnienie przeżyć emocjonalnych, ale też jako bodziec wspierający procesy uczenia się. W leczeniu nerwic oraz innych zaburzeń czynnościowych duży nacisk kładzie się na indywidualne podejście do chorego i stosowanie różnych metod psychoterapeutycznych. Muzykoterapia jest swoistą metodą psychoterapeutyczną. Wywiera wpływ leczniczy na pacjenta przez różne elementy i rodzaje muzyki, jak również przez zróżnicowane formy odbierania i uprawiania muzyki. Muzykoterapię należy wykorzystywać w leczeniu zaburzeń psychicznych. Mogą one być pochodzenia nerwicowego lub też skutkiem chorób organicznych. Przede wszystkim należy ją stosować przy objawach anakastycznych, stanach lękowych i depresyjnych, nerwicowych, czynnościowych lub innego pochodzenia kurczów mięśni i naczyń, w zaburzeniach psychosomatycznych. Dzięki muzykoterapii można przezwyciężać zaburzenia kontaktu. Przyczyną powstawania nerwic są niezgodności pomiędzy wewnętrznymi i zewnętrznymi uwarunkowaniami systemowymi, które etiologicznie uważać należałoby za pierwotnie zaburzone stosunki między danymi osobnikami, a otoczeniem. Muzykoterapia w leczeniu nerwic oraz innych zaburzeń czynnościowych ma zadanie cząstkowe, wchodzące w skład ogólnego procesu psychoterapeutycznego. Można wyróżnić cztery aspekty muzykoterapii:
zróżnicowane będą osobowości poszczególnych pacjentów, tym intensywniej i terapeutycznie skuteczniej rozwinie się dynamika grupy. Grupowa terapia jest szczególnie wskazana u pacjentach o następujących modelach zachowania i objawach:
Bibliografia: