Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Muzykoterapia w leczeniu chorych z nerwicami i zaburzeniami czynnościowymi, Ćwiczenia z Psychologia

Psychologia: notatki z zakresu psychologii dotyczące muzykoterapii w leczeniu chorych z nerwicami i zaburzeniami czynnościowymi.

Typologia: Ćwiczenia

2012/2013

Załadowany 29.05.2013

rozwazna_romantyczna
rozwazna_romantyczna 🇵🇱

4.6

(230)

551 dokumenty

1 / 4

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
MUZYKOTERAPIA W LECZENIU CHORYCH Z NERWICAMI I
ZABURZENIAMI CZYNNOŚCIOWYMI
Muzykoterapia to forma psychoterapii, która wykorzystuje muzykę i jej elementy jako
środki stymulacji, strukturalizacji oraz ekspresji emocjonalnej i komunikacji niewerbalnej w
procesie diagnozy, leczenia
i rozwoju osobowości człowieka. Muzykoterapia - niekiedy traktowana jest jako dział
psychoterapii, czasem artterapii. Jest to metodyczne, oparte na podstawach naukowych
zastosowanie muzyki. Dźwięk i rytm służą stymulacji ekspresji. W muzykoterapii wartość
posiada muzyka, techniki terapeutyczne oraz kontakt pacjent - terapeuta.
Muzykoterapia obejmuje dwie formy aktywności:
1. w sferze odbiorczej - muzykoterapia bierna
2. w sferze wykonawczej - muzykoterapia czynna. Dominują tu ekspresje dźwiękowe za
pomocą instrumentów oraz z użyciem głosu pacjenta.
Odpowiednio dobrana muzyka ma pozytywny wpływ na emocje, procesy myślowe i
psychomotorykę. Ma działanie aktywizujące lub osłabiające czynność mózgu w zależności od
aktualnego stanu pacjenta.
Muzykoterapia może być stosowana w odniesieniu do wszelkich schorzeń
psychicznych, psychosomatycznych i somatopsychicznych.
docsity.com
pf3
pf4

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Muzykoterapia w leczeniu chorych z nerwicami i zaburzeniami czynnościowymi i więcej Ćwiczenia w PDF z Psychologia tylko na Docsity!

MUZYKOTERAPIA W LECZENIU CHORYCH Z NERWICAMI I

ZABURZENIAMI CZYNNOŚCIOWYMI

Muzykoterapia to forma psychoterapii, która wykorzystuje muzykę i jej elementy jako środki stymulacji, strukturalizacji oraz ekspresji emocjonalnej i komunikacji niewerbalnej w procesie diagnozy, leczenia i rozwoju osobowości człowieka. Muzykoterapia - niekiedy traktowana jest jako dział psychoterapii, czasem artterapii. Jest to metodyczne, oparte na podstawach naukowych zastosowanie muzyki. Dźwięk i rytm służą stymulacji ekspresji. W muzykoterapii wartość posiada muzyka, techniki terapeutyczne oraz kontakt pacjent - terapeuta. Muzykoterapia obejmuje dwie formy aktywności:

  1. w sferze odbiorczej - muzykoterapia bierna
  2. w sferze wykonawczej - muzykoterapia czynna. Dominują tu ekspresje dźwiękowe za pomocą instrumentów oraz z użyciem głosu pacjenta. Odpowiednio dobrana muzyka ma pozytywny wpływ na emocje, procesy myślowe i psychomotorykę. Ma działanie aktywizujące lub osłabiające czynność mózgu w zależności od aktualnego stanu pacjenta. Muzykoterapia może być stosowana w odniesieniu do wszelkich schorzeń psychicznych, psychosomatycznych i somatopsychicznych.

Wyniki wielu badań i eksperymentów wskazują, że muzyka jako zbiór symboli akustycznych i semantycznych jest specyficznie zorganizowanym zbiorem energii akustyczno-muzycznej. Możliwość kształtowania psychiki ludzkiej za pośrednictwem muzyki zaobserwował już Pitagoras, autor tezy estetycznej równającej piękno z ładem, harmonią świata zewnętrznego i doskonałością proporcji. Ład zewnętrzny, wyrażany przez muzykę, miał oddziaływać na tworzenie wewnętrznej harmonii człowieka, kształtować jego postawę moralną. Głównym dążeniem terapii jest ujawnianie konfliktów tkwiących w podświadomości, uświadamianie ich przez pacjenta, a następnie „oczyszczanie” go drogą zabiegów zmierzających do przebudowy osobowości. Muzyka ma pełnić rolę wzmacniającą przeżycia wyzwalające konflikty z podświadomości i rolę regulującą,, integrującą w procesie rekonstrukcji osobowości. W Klinice Nerwic Instytutu Psychoneurologicznego w Warszawie prowadzi się muzykoterapię receptywną i aktywną, werbalizację oraz techniki komunikacji niewerbalnej. Terapia nastawiona jest na ujawnianie przyczyn zaburzeń nerwicowych, a także na usuwanie ich objawów. Muzyka jest pojmowana zarówno jako wzmocnienie przeżyć emocjonalnych, ale też jako bodziec wspierający procesy uczenia się. W leczeniu nerwic oraz innych zaburzeń czynnościowych duży nacisk kładzie się na indywidualne podejście do chorego i stosowanie różnych metod psychoterapeutycznych. Muzykoterapia jest swoistą metodą psychoterapeutyczną. Wywiera wpływ leczniczy na pacjenta przez różne elementy i rodzaje muzyki, jak również przez zróżnicowane formy odbierania i uprawiania muzyki. Muzykoterapię należy wykorzystywać w leczeniu zaburzeń psychicznych. Mogą one być pochodzenia nerwicowego lub też skutkiem chorób organicznych. Przede wszystkim należy ją stosować przy objawach anakastycznych, stanach lękowych i depresyjnych, nerwicowych, czynnościowych lub innego pochodzenia kurczów mięśni i naczyń, w zaburzeniach psychosomatycznych. Dzięki muzykoterapii można przezwyciężać zaburzenia kontaktu. Przyczyną powstawania nerwic są niezgodności pomiędzy wewnętrznymi i zewnętrznymi uwarunkowaniami systemowymi, które etiologicznie uważać należałoby za pierwotnie zaburzone stosunki między danymi osobnikami, a otoczeniem. Muzykoterapia w leczeniu nerwic oraz innych zaburzeń czynnościowych ma zadanie cząstkowe, wchodzące w skład ogólnego procesu psychoterapeutycznego. Można wyróżnić cztery aspekty muzykoterapii:

  1. emocjonalna aktywizacja osobowości, której celem jest intensyfikacja walki z nerwicowymi nastawieniami i modelami zachowania sprowokowanymi w czasie rozmowy psychoterapeutycznej.
  2. stymulacja gotowości i umiejętności interpersonalnej w nawiązaniu kontaktu, jak również likwidowanie neurotycznych modeli zachowawczych, które tym celom stoją na drodze.
  3. uzyskanie wpływu na zaburzenia psychowegetatywne oraz na utrzymujące się napięcie mięśniowe.
  4. zlikwidowanie zaburzonych nerwicowych umiejętności przeżywania i odczuwania zadowolenia oraz odzyskanie lub rozwinięcie nowych obszarów zainteresowań, szczególnie natury estetycznej, w celu wszechstronnego wzbogacenia i rozwoju osobowości. Muzykoterapia jest szczególnie wskazana u takich pacjentów, którzy pod wpływem czynników środowiskowych cierpią na emocjonalną trudność wypowiadania się,

zróżnicowane będą osobowości poszczególnych pacjentów, tym intensywniej i terapeutycznie skuteczniej rozwinie się dynamika grupy. Grupowa terapia jest szczególnie wskazana u pacjentach o następujących modelach zachowania i objawach:

  • w fobiach,
  • u osobowości anakastycznych i depresyjnych,
  • w zahamowaniach i zmniejszonej zdolności kontaktowania różnego pochodzenia,
  • w zredukowanej umiejętności przeżywania u osobowości przewrażliwionych i egocentrycznych,
  • u łatwo wpadających w stany lękowe,
  • w czynnościowo uwarunkowanych zaburzeniach snu i wszystkich innych czynnościowo uwarunkowanych objawach organicznych. Aktualnie zaznacza się rozwój muzykoterapii przebiegający dwoma niezależnymi od siebie i zróżnicowanymi kierunkami. Pierwszy to „szkoła amerykańska” – empiryczno- kliniczna, ograniczająca się do opisów zaobserwowanych działań przy stosowaniu muzyki różnych stylów, do jazzu i nowoczesnej muzyki popularno-rozrywkowej włącznie. Muzykoterapię według szkoły amerykańskiej określa się jako „psychoterapeutyczną metodę pomocniczą. „Szkoła szwedzka” sądzi, że należy zapewnić muzykoterapii funkcję centralną podczas leczenia.

Bibliografia:

  1. T. Natanson „Wstęp do muzykoterapii”
  2. Ch. Schwabe „Leczenie muzyką chorych z nerwicami i zaburzeniami czynnościowymi”
  3. Galińska Elżbieta - "Kierunki rozwojowe w polskiej muzykoterapii"
  4. Galińska Elżbieta - "Muzykoterapia jako jedna z form terapii poprzez sztukę"
  5. K. Lewandowska „Muzykoterapia dziecięca”