


Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
notatki dotyczące zasady równego traktowania oraz dyskryminacji w prawie pracy z uwzględnieniem orzecznictwa
Typologia: Notatki
1 / 4
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Nierówne traktowanie – pracownicy w takiej samej sytuacji są traktowani odmiennie Dyskryminacja – nierówne traktowania wynika z jakiejś przyczyny Choć na gruncie prawa europejskiego to są to synonimy Dyskryminacja może być pośrednia i bezpośrednia Dyskryminacją bezpośrednią jest różnicowanie sytuacji prawnej pracownika lub kandydata na pracownika, z uwagi na kilka lub jedno niedozwolone kryterium, powodujące, że pracownik jest lub mógłby być traktowany w porównywalnej sytuacji mniej korzystnie niż inni pracownicy np. gdy pracodawca odmówi zatrudnienia tylko dlatego, że jest osobą innego wyznania. dyskryminacja pośrednia ma miejsce wtedy, gdy na skutek pozornie neutralnego postanowienia, zastosowanego kryterium lub podjętego działania występują lub mogłyby wystąpić niekorzystne dysproporcje albo szczególnie niekorzystna sytuacja w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych wobec wszystkich lub znacznej liczby pracowników należących do grupy wyróżnionej ze względu na niedozwolone kryterium, chyba że postanowienie, kryterium lub działanie jest obiektywnie uzasadnione ze względu na zgodny z prawem cel, który ma być osiągnięty, a środki służące osiągnięciu tego celu są właściwe i konieczne. pośrednia – kryterium pozornie neutralne – ilość dni nieobecności w pracy nieobecności skutkujące dezorganizacją pracy, wpływające na obniżoną ocenę dyspozycyjności). Jednakże statystycznie rzecz ujmując, nieobecności w pracy związane z koniecznością sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny zdarzają się najczęściej rodzicom małoletnich dzieci – zatem mamy do czynienia z dyskryminacją pośrednią ze względu na rodzicielstwo. Przykładem dyskryminacji pośredniej może być ustalenie niższego wynagrodzenia dla jednego działu u danego pracodawcy, gdzie pracują kobiety, a wykonują pracę zbliżoną lub taką samą jak w innych działach, gdzie są zatrudnieni mężczyźni, którym przysługuje wyższe wynagrodzenie. Natomiast nie będzie dyskryminacją takie działanie, które jest obiektywnie uzasadnione ze względu na zgodny z prawem cel, który ma być osiągnięty, a środki służące temu celowi są właściwe i konieczne.
Praktyką dyskryminacyjną nie jest działanie bowiem proporcjonalne do osiągnięcia zgodnego z prawem celu, które polega na: 1.niezatrudnianiu pracownika z jednej lub kilku przyczyn określonych powyżej jako niedozwolone kryterium, jeżeli rodzaj pracy lub warunki jej wykonywania powodują, że przyczyna lub przyczyny wymienione w tym przepisie są rzeczywistym i decydującym wymaganiem zawodowym stawianym pracownikowi; 2.wypowiedzeniu pracownikowi warunków zatrudnienia w zakresie wymiaru czasu pracy, jeżeli jest to uzasadnione przyczynami niedotyczącymi pracowników bez powoływania się na inną przyczynę lub inne przyczyny wymienione powyżej; 3.stosowaniu środków, które różnicują sytuację prawną pracownika, ze względu na ochronę rodzicielstwa lub niepełnosprawność; 4.stosowaniu kryterium stażu pracy przy ustalaniu warunków zatrudniania i zwalniania pracowników, zasad wynagradzania i awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, co uzasadnia odmienne traktowanie pracowników ze względu na wiek. Przepisy nie regulują wprost sposobu formułowania ogłoszeń o pracę. Ogłoszenie nie może być jednak sformułowane w sposób, który uzależnia zatrudnienie kandydata od przesłanek, które są w świetle art. 11^3 k.p. i art. 183a^ k.p. przesłankami dyskryminacyjnymi W orzecznictwie przyjmuje się, że pracownik dochodzący przed sądem pracy sądowej ochrony w związku z nierównym traktowaniem przez pracodawcę powinien nie tylko uprawdopodobnić fakt nierównego traktowania, ale także wskazać (powołać) prawdopodobne (przypuszczalne) niedozwolone kryterium zróżnicowania sytuacji własnej i innego pracownika (innych pracowników). W tego rodzaju sporach na pracowniku spoczywa obowiązek przytoczenia takich okoliczności faktycznych, które uprawdopodobnią nie tylko to, że jest lub był wynagradzany mniej korzystnie od innych pracowników wykonujących pracę jednakową lub jednakowej wartości (art. 183b^ § 1 w związku z art. 183c^ § 1 pkt 2 k.p.), ale i to, że to zróżnicowanie spowodowane jest lub było niedozwoloną przyczyną (art. 183b^ § 1 pkt 2 w związku z art. 183a^ § 1 k.p.). Art. 18(3)b § 1 zwalnia pracownika z konieczności udowodnienia jego dyskryminacji. Ciężar dowodu określony w art. 18(3)b § 1 polega na obowiązku przedstawienia przez pracownika faktów, z których można domniemywać istnienie dyskryminacji, zaś dla uwolnienia się od
wtedy, gdy posiadanie określonego wieku jest warunkiem koniecznym do wykonywania określonej pracy. Zasada niedyskryminacji została wyrażona w art. 11(3) k.p. Zgodnie z tym przepisem, jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna. W rozumieniu tego przepisu, dyskryminacją nie jest więc każde nierówne traktowanie danej osoby lub grupy w porównaniu z innymi, ale takie, które występuje ze względu na ich odrębność, odmienność i nie jest uzasadnione z punktu widzenia sprawiedliwości opartej na równym traktowaniu wszystkich, którzy znajdują się w takiej samej sytuacji faktycznej lub prawnej. Inaczej mówiąc, dyskryminacją w rozumieniu art. 11(3) k.p. nie jest nierówne traktowanie pracowników z jakiejkolwiek przyczyny, ale ich zróżnicowanie ze względu na odrębności, o których przepis ten stanowi. Zasada niedyskryminacji oznacza zatem zakaz gorszego traktowania pewnych osób lub grup z powodów uznanych za dyskryminujące.