Norma PN-81-B-03020- Mechanika gruntów i fundamentownie_projekty, Publikacje z Mechanika gruntów i fundamenty

Pobierz Norma PN-81-B-03020- Mechanika gruntów i fundamentownie_projekty i więcej Publikacje w PDF z Mechanika gruntów i fundamenty tylko na Docsity!

UKD 624.131.5:624.

POLSKI KOMITET

NORMALIZACJI,

MIAR I JAKOŚCI

P O L S K A N O R M A

PN-

B-

Grunty budowlane

Posadowienie bezpośrednie budowli

Obliczenia statyczne i projektowanie

Zamiast: PN-74/B-

Grupa katalogowa 0702

Building soils. Foundation bases. Static calculation and design

Sols de construction. Fondations directes. Calcul statique et project

Ńňđîčňĺëüíűĺ ăđóíňű. Ĺńňĺńňâĺííűĺ îńíîâŕíčĺ ôóíäŕěĺíňîâ. Ńňŕňč÷ĺńęčĺ đŕń÷ĺňű č ďđîĺęňčđîâŕíčĺ

SPIS TREŚCI

1. WSTĘP 1.1. Przedmiot normy 1.2. Zakres stosowania normy 1.3. Określenia 1.4. Podstawowe oznaczenia 1.4.1. Cechy gruntów 1.4.2. Obciążenia, naprężenia, przemieszczenia 1.4.3. Cechy geometryczne 1.4.4. Współczynniki 1.4.5. Symbole dla gruntów niespoistych 1.4.6. Symbole dla gruntów spoistych 1.4.7. Inne oznaczenia
2. ZASADY PROJEKTOWANIA POSADOWIENIA BEZPOŚREDNIEGO 2.1. Dane do projektowania 2.2. Głębokość posadowienia fundamentów 2.2.1. Zasady ogólne 2.2.2. Zalecenia szczegółowe 2.3. Wymiary podstawy fundamentu 2.4. Ochrona podłoża gruntowego i pomieszczeń podziemnych
3. OBLICZENIA STATYCZNE

3.1. Metoda obliczeń 3.2. Schemat obliczeniowy podłoża i parametry geotechniczne 3.3. Sprawdzanie stanów granicznych nośności podłoża (I stan graniczny) 3.3.1. Zastosowanie obliczeń 3.3.2. Rodzaje I stanu granicznego 3.3.3. Warunek obliczeniowy 3.3.4. Współczynnik korekcyjny 3.3.5. Obciążenie 3.3.6. Parametry geotechniczne 3.3.7. Obliczeniowy opór graniczny podłoża gruntowego 3.4. Sprawdzanie stanów granicznych użytkowania budowli (II stan graniczny) 3.4.1. Zastosowanie obliczeń 3.4.2. Rodzaje II stanu granicznego 3.4.3. Warunek obliczeniowy 3.4.4. Obciążenia 3.4.5. Parametry geotechniczne 3.4.6. Przemieszczenia 3.4.7. Przemieszczenia dopuszczalne 3.5. Obliczanie osiadania 3.5.1. Naprężenia w gruncie 3.5.2. Ogólne zasady obliczania osiadania fundamentów 3.5.3. Obliczanie osiadania fundamentów

4. BADANIA GRUNTÓW 4.1. Zakres niezbędnych badań gruntów 4.2. Lokalizacja i głębokość wierceń badawczych i sondowań 4.3. Interpretacja wyników sondowań 4.4. Interpretacja wyników próbnych obciążeń ZAŁĄCZNIKI Załącznik 1. Sprawdzanie I stanu granicznego. Metody obliczania oporu granicznego podłoża w powszechnie spotykanych przypadkach Załącznik 2. Wyznaczanie naprężenia σzq w podłożu gruntowym od obciążenia zewnętrznego INFORMACJE DODATKOWE
5. WSTĘP 1.1. Przedmiot normy. Przedmiotem normy są zasady projektowania posadowienia bezpośredniego obiektów budowlanych na podłożu gruntowym i wykonywania związanych z tym obliczeń statycznych.

x(n) - wartość charakterystyczna parametru geotechnicznego, x(r) - wartość obliczeniowa parametru geotechnicznego,

ρ s - gęstość właściwa szkieletu gruntu t.^ m-3,

ρ - gęstość objętościowa gruntu, t.^ m-3,

ρ sr - gęstość objętościowa gruntu przy całkowitym nasyceniu porów wodą, t.^ m-3,

ρ w - gęstość wody w porach gruntu, t.^ m-3,

cu - spójność gruntu, kPa, c' - spójność efektywna gruntu, kPa, Φu - kąt tarcia wewnętrznego gruntu, °, Φ' - efektywny kąt tarcia wewnętrznego gruntu, °,

τ - naprężenie styczne, kPa,

τ f - wytrzymałość gruntu na ścinanie, kPa,

σ - naprężenie normalne, kPa,

u - ciśnienie porowe, kPa,

ν - współczynnik Poissona,

E 0 - moduł pierwotnego (ogólnego) odkształcenia gruntu, kPa, E - moduł wtórnego (sprężystego) odkształcenia gruntu, kPa, M 0 - edometryczny moduł ściśliwości pierwotnej (ogólnej), kPa, M - edometryczny moduł ściśliwości wtórnej (sprężystej), kPa, ID - stopień zagęszczenia gruntu niespoistego, IL - stopień plastyczności gruntu spoistego. (Definicje cech gruntów podano w PN-74/8-02480).

1.4.2. Obciążenia, naprężenia, przemieszczenia Qr - symbol obliczeniowej wartości obciążenia przekazywanego przez fundament na podłoże gruntowe, kN, Nr - obliczeniowa siła pionowa, kN, Tr - obliczeniowa siła pozioma, kN, Rr - obliczeniowa siła wypadkowa, kN, qn, qr - charakterystyczne i obliczeniowe jednostkowe obciążenie podłoża pod fundamentem, kPa, p - próbne jednostkowe obciążenie podłoża, kPa, Qf - obliczeniowy opór graniczny podłoża, kN, qf - jednostkowy obliczeniowy opór graniczny podłoża, kPa,

σ z ρ - naprężenie pierwotne w podłożu na głębokości z poniżej poziomu posadowienia fundamentu, kPa,

σ o ρ - naprężenie pierwotne w poziomie posadowienia fundamentu, kPa,

σ zq - naprężenie w podłożu od obciążenia zewnętrznego, kPa,

• odprężenie podłoża, kPa,

σ zs - naprężenie wtórne, kPa,

σ zd - naprężenie dodatkowe, kPa,

σ zt - naprężenie całkowite, kPa,

[S] - symbol przemieszczenia lub odkształcenia budowli, s - osiadanie fundamentu, cm,

θ - przechylenie budowli,

f 0 - strzałka wygięcia budowli, cm, ∆ s - różnica osiadań fundamentów, cm. 1.4.3. Cechy geometryczne B - szerokość prostokątnej podstawy fundamentu (wymiar krótszego boku), m, L - długość prostokątnej podstawy fundamentu (wymiar dłuższego boku), m, R - promień kołowej podstawy fundamentu, m, D - głębokość posadowienia mierzona od poziomu terenu, m, Dmin - głębokość posadowienia mierzona od najniższego poziomu przyległego terenu (np. podłoga piwnicy, dno kanału instalacyjnego), m, e - mimośród działania obciążenia, m,

δ - kąt pochylenia wypadkowej obciążenia, °,

z - zagłębienie mierzone od poziomu posadowienia, m, hi - grubość warstwy i gruntu, m, F - pole podstawy fundamentu, m^2. 1.4.4. Współczynniki

γm - współczynnik materiałowy dla gruntu,

γf - współczynnik obciążenia,

m - współczynnik korekcyjny,

η - współczynnik rozkładu naprężenia w podłożu,

λ - współczynnik uwzględniający czas trwania robót budowlanych,

ω - współczynnik kształtu sztywnej płyty próbnej,

Nc, ND, NB - współczynniki nośności, ic, iD, iB - współczynniki wpływu nachylenia wypadkowej obciążenia. 1.4.5. Symbole dla gruntów niespoistych Ż - żwiry, Po - pospółki,

a) zagłębienie podstawy fundamentu w stosunku do powierzchni przyległego terenu nie powinno być mniejsze niż 0, m; projektowanie zagłębienia mniejszego niż 0,5 m wymaga uzasadnienia, b) w gruntach wysadzinowych głębokość posadowienia nie powinna być mniejsza od umownej głębokości przemarzania hz, którą należy przyjmować zgodnie z rys. 1, dla danej części kraju; głębokość przemarzania należy mierzyć od poziomu projektowanego terenu lub posadzki piwnic w nieogrzewanych budynkach; Do gruntów wysadzinowych zalicza się wszystkie grunty zawierajęce więcej niż 10% cząstek o średnicy zastępczej mniejszej niż 0,02 mm oraz wszystkie grunty organiczne,

Rys. 1 c) przy posadowieniu poniżej poziomu piezometrycznego wód gruntowych składowa pionowa (skierowana do góry) ciśnienia spływowego j nie powinna przekraczać 0,5(ρsr - ρw)g; wymaganie to obowiązuje również w okresie wykonywania robót fundamentowych, d) przy występowaniu w podłożu gruntów pęczniejących lub warunków sprzyjających wysychaniu, nawilgacaniu lub zamarzaniu gruntów spoistych, należy stosować odpowiednie środki zabezpieczające.

2.3. Wymiary podstawy fundamentu należy ustalać z zachowaniem następujących warunków: a) rozkład obliczeniowego obciążenia jednostkowego w podstawie fundamentu należy przyjmować liniowy wg rys. 2; nie wolno uwzględniać sił rozciągających między podłożem i podstawą fundamentu zgodnie z rys. 2b), b) wypadkowa sił od obliczeniowego obciążenia stałego i zmiennego długotrwałego nie powinna wychodzić poza rdzeń podstawy fundamentu, c) przy uwzględnieniu wszystkich obciążeń obliczeniowych dopuszcza się powstanie szczeliny między podłożem i podstawą fundamentu, wg rys. 2b), której zasięg C nie może być większy niż do połowy odległości C' między prostą, przechodzącą równolegle do osi obojętnej przez środek ciężkości całej podstawy, a skrajnym punktem podstawy przeciwległym do punktu, w którym występuje qmax , zgodnie z rys. 2b) i 2c); dla fundamentów o podstawie prostokątnej, przy ,

Rys. 2 d) przy wspólnych fundamentach płytowych lub pierścieniowych budowli wysokich (gdy wypadkowa zaczepiona jest na wysokości większej niż 3 B ) oraz fundamentach słupów hal obciążonych suwnicami, wypadkowa sił od obliczeniowych obciążeń stałych oraz zmiennych długo- i krótkotrwałych nie może wychodzić poza rdzeń podstawy fundamentu, e) obliczeniowe obciążenie jednostkowe podłoża w podstawie fundamentu powinno spełniać warunki wynikające z obliczeń przeprowadzonych zgodnie z rozdz. 3. 2.4. Ochrona podłoża gruntowego i pomieszczeń podziemnych. Przy projektowaniu posadowień bezpośrednich należy przewidzieć środki zabezpieczające przed: a) rozmoczeniem, wysuszeniem lub przemarznięciem podłoża fundamentów w czasie wykonywania robót budowlanych, b) zalaniem wykopu fundamentowego przez wody gruntowe, powierzchniowe lub opadowe, c) przenikaniem do pomieszczeń podziemnych wód gruntowych oraz wód opadowych, spływających powierzchniowo lub infiltrujących w podłoże gruntowe, d) korozyjnym działaniem wód gruntowych, opadowych i technologicznych na materiały i konstrukcje podziemnej

Współczynnik γ m dla parametru oznaczanego metodą B lub C wynosi γ m =0,9 lub γ = 1,1 przy czym należy przyjmować wartość bardziej niekorzystną. 3.3. Sprawdzanie stanów granicznych nośności podłoża (I stan graniczny) 3.3.1. Zastosowanie obliczeń. Sprawdzenie I stanu granicznego należy wykonywać dla wszystkich przypadków posadowienia. 3.3.2. Rodzaje I stanu granicznego są następujące: a) wypieranie podłoża przez pojedynczy fundament lub przez całą budowlę, b) usuwisko albo zsuw fundamentów lub podłoża wraz z budowlą, c) przesunięcie w poziomie posadowienia fundamentu lub w głębszych warstwach podłoża. 3.3.3. Warunek obliczeniowy. Przy sprawdzaniu I stanu granicznego wartość obliczeniowa działającego obciążenia Qr (kN) wg 1.3.6 powinna spełniać warunek (4)

w którym: Qf - obliczeniowy opór graniczny podłoża gruntowego przeciwdziałający obciążeniu Qr , kN,

m - współczynnik korekcyjny wg 3.3.4. * 3.3.4. Współczynnik korekcyjny m należy przyjmować, w zależności od metody obliczania Qf , równy: 0,9 - gdy stosuje się rozwiązanie teorii granicznych stanów naprężeń, w tym również wzory podane w Załączniku 1, 0,8 - gdy przyjmuje się kołowe linie poślizgu w gruncie, 0,7 - gdy stosuje się inne bardziej uproszczone metody obliczeń, 0,8 - przy obliczaniu oporu na przesunięcie w poziomie posadowienia lub w podłożu gruntowym. Przy stosowaniu metody B lub C oznaczania parametrów geotechnicznych, wartość współczynnika m należy zmniejszyć mnożąc przez 0,9. 3.3.5. Obciążenie. W obliczeniach Qr (kN) należy uwzględniać najniekorzystniejsze zestawienia oddziaływań budowli od obliczeniowego obciążenia stałego i zmiennego oraz obliczeniowe wartości ciężaru własnego i parcia gruntu, wyporu i ciśnienia spływowego wód gruntowych, obciążenia od sąsiednich fundamentów i budowli oraz odciążenia spowodowanego wykopami w sąsiedztwie fundamentu. Działanie wód gruntowych uwzględnia się przy najniekorzystniejszym poziomie piezometrycznym. 3.3.6. Parametry geotechniczne należy ustalać metodą A w przypadku, gdy: a) brak jest ustalonych zależności korelacyjnych między parametrami, np. dla gruntów spoistych w stanie miękkoplastycznym przy IL > 0,75 i niespoistych w stanie luźnym przy ID < 0,20, dla gruntów organicznych, oraz przy ustalaniu efektywnych parametrów φ ' i c' , b) w najniekorzystniejszym układzie obciążeń ich składowa pozioma jest większa niż 10 % składowej pionowej, c) budowla jest usytuowana na zboczu lub w jego pobliżu, d) obok budowli projektuje się wykopy lub dodatkowe obciążenie. W pozostałych przypadkach dopuszcza się stosowanie metody B lub C. Tablica 1. Charakterystyczne wartości gęstości właściwej ρ si , wilgotności naturalnej wn i gęstości objętościowej ρ dla gruntów niespoistych

Nazwa gruntów (^) wilgotnoStanści t.^ ρms-

wn, % Stan gruntu

ρ t.^ m-

zagęszczony (^) zagśęrednioszczony luźny ID = 1,0 ÷ 0,

ID = 0,67 ÷ 0,24 ID = 0,

÷ 0,

Rodzime mineralne

żwiry i pospółki

mało wilgotne

wn 3 4 5 ρ 1,85 1,75 1,

wilgotne

wn 10 12 15 ρ 2,00 1,90 1,

mokre

wn 14 18 23 ρ 2,10 2,05 2,

piaski grube średnie

mało wilgotne

wn 4 5 6 ρ 1,80 1,70 1,

wilgotne

wn 12 14 16 ρ 1,90 1,85 1,

mokre^ wn^^18 22 ρ 2,05 2,00 1,

piaski drobne i pylaste

mało wilgotne

wn 5 6 7 ρ 1,70 1,65 1,

wilgotne^ wn^^14 16 ρ 1,85 1,75 1,

mokre^ wn^^22 24 ρ 2,00 1,90 1,

Rodzime organiczne piaski próchnicze

mało wilgotne

wn 5 6 7 ρ 1,60 1,55 1,

wilgotne

wn 16 18 21 ρ 1,75 1,70 1,

mokre^ wn^^24 28 ρ 1,90 1,85 1,

Tablica 2. Charakterystyczne wartości gęstości właściwej ρ si , wilgotności naturalnej wn i gęstości objętościowej ρ dla gruntów spoistych

Stosuje się obliczeniowe wartości parametrów geotechnicznych, wyznaczane zgodnie z 3.2.

Rys. 3

Rys. 4

Rys. 5

3.3.7. Obliczeniowy opór graniczny podłoża gruntowego Qf wyznacza się przy założeniach: a) najniekorzystniejszego położenia potencjalnej powierzchni poślizgu w gruncie, b) granicznego stanu naprężeń (na całej powierzchni poślizgu) określonego wg wzoru (5)

w którym: (6)

zgodnie z PN-74/B-02480 załącznik p. 52, 55, 76 i 77. Gdy obciążenie zmienne budowli wynosi więcej niż 70% obciążenia stałego, a przy tym w podłożu zalegają grunty spoiste nieskonsolidowane lub iły i stan tych gruntów jest gorszy niż:

• plastyczny - dla gruntów mineralnych ( IL > 0,5)
• twardoplastyczny - dla gruntów organicznych ( IL > 0,25) wtedy obliczeniową wytrzymałość gruntu na ścinanie do wzoru (5) należy wyznaczyć wg wzoru (7)

zgodnie z PN-74/B-02480 załącznik p. 52, 53, 78 i 79, przy czym efektywne parametry geotechniczne φ ' (r)^ i c' (r)^ należy ustalać metodą A wg 3. 2. Wartość ciśnienia porowego u na powierzchni poślizgu w gruncie należy wyznaczyć metodami opartymi na teorii konsolidacji, z uwzględnieniem prędkości wzrastania obciążeń. Zaleca się stosować metody wyznaczania obliczeniowego oporu granicznego podłoża gruntowego Qf wg Załącznika 1 dla przypadków przedstawionych w tym załączniku. 3.4. Sprawdzanie stanów granicznych użytkowania budowli (II stan graniczny) 3.4.1. Zastosowanie obliczeń. Sprawdzenie II stanu granicznego należy wykonywać dla wszystkich obiektów, które nie są posadowione na skałach litych. Obliczeń tych można nie przeprowadzać w przypadku, gdy: a) budowle są następujące:

• 1-kondygnacyjne hale przemysłowe z suwnicami o udźwigu do 500 kN, o konstrukcji niewrażliwej na nierównomierne osiadanie,
• budynki przemysłowe i magazynowe o wysokości do 3 kondygnacji,
• budynki mieszkalne i powszechnego użytku o wysokości do 11 kondygnacji włącznie i o siatce słupów nie przekraczającej 6,0×6,0 m lub o rozstawie ścian nośnych nie większym niż 6,0 m, pod warunkiem, że:
• obciążenie poszczególnych części budowli nie jest zróżnicowane,
• nie przewiduje się dodatkowego obciążenia podłoża obok rozpatrywanej budowli (np. składowiskami),
• nie stawia się specjalnych wymagań (np. eksploatacyjnych), ograniczających wartość dopuszczalnych przemieszczeń, b) oraz gdy równocześnie w podłożu, do głębokości równej 3-krotnej szerokości największego fundamentu, występują wyłącznie:
• grunty niespoiste, z wyjątkiem piasków pylastych w stanie luźnym,
• grunty spoiste w stanie nie gorszym niż twardoplastyczny. W przypadku gdy budowla jest obliczana jako konstrukcja ciągła statycznie na podłożu odkształcalnym, można nie sprawdzać jej wygięcia lub ugięcia. 3.4.2. Rodzaje II stanu granicznego są następujące:

• Rys.

Rys. 7 Stosuje się charakterystyczne wartości parametrów geotechnicznych. 3.4.6. Przemieszczenia lub odkształcenia [ S ] należy wyznaczać na podstawie osiadań fundamentów lub ich wydzielonych części, obliczonych wg 3.5, przy założeniu, że podłoże stanowi półprzestrzeń liniowo-odkształcalną, a budowla nie ma sztywności własnej. Ze względu na przyjęte założenia obliczane osiadania i przemieszczenia są wielkościami umownymi. Wyznaczając przemieszczenia lub odkształcenia [ S ] można przyjąć, że do chwili zakończenia procesu wznoszenia budowli zachodzi:

• dla warstw gruntów niespoistych oraz spoistych w stanie półzwartym ( IL ≤ 0,00) - 100%,
• dla warstw gruntów spoistych w stanie gorszym niż półzwartym ( IL > 0,00) - 50%,
• dla warstw gruntów organicznych - 25% osiadania całkowitego. Osiadanie średnie budowli s ś r wyznacza się wg wzoru (9)

w którym: sj - osiadania poszczególnych fundamentów, Fj - pola podstaw poszczególnych fundamentów.

Strzałkę ugięcia budowli f 0 wyznacza się uwzględniając trzy najniekorzystniej osiadające fundamenty, leżące w planie na linii prostej, wg wzoru (15)

w którym wszystkie wielkości są przedstawione na rys. 9.

Rys. 9 3.4.7. Przemieszczenia dopuszczalne [ S ]dop ustala się dla danej budowli na podstawie analizy stanów granicznych jej konstrukcji, wymagań użytkowych i eksploatacji urządzeń, a także działania połączeń instalacyjnych. W przypadku braku innych danych lub ograniczeń należy stosować wartości dopuszczalnych odkształceń wg tabl. 4. Tablica 4. Dopuszczalne wartości umownych przemieszczeń i odkształceń zachodzących w fazie eksploatacji budowli

L.p. Rodzaj budowli s ś r , cm Θ f 0 , cm ∆ s^1 ) : l 1 2 3 4 5 6 1 Hale przemysłowe 5 - - 0, 2 Budynki do 11 kondygnacji nadziemnych

3 Budynki powyżej 1 kondygnacji 8 0,002^ 1,0^ - 4 Budynki smukłe o wysokości powyżej 100 m

1. (^) ∆ s oznacza różnicę osiadań fundamentów, których odległość wynosi l.

3.5. Obliczanie osiadania 3.5.1. Naprężenia w gruncie 3.5.1.1. Naprężenia pierwotne σzρ spowodowane pionowym naciskiem jednostkowym gruntów zalegających w podłożu

ponad poziomem z należy wyznaczyć wg wzoru (16)

w którym:

σzρ - naprężenie pierwotne, kPa,

ρsri- gęstość objętościowa gruntu przy całkowitym nasyceniu porów wodą w warstwie i, t.^ m-3.

g - przyspieszenie ziemskie (można przyjmować g = 10 m.^ s-2)

ρw - gęstość objętościowa wody, t.m-3,

ii - spadek hydrauliczny w warstwie i , β - kąt odchylenia kierunku przepływu wody od pionu, hi - grubość warstwy i gruntu, m. Gdy nie działa ciśnienie spływowe, wówczas i = 0, a gdy nie działa również wypór wody, wtedy ρw = 0. Sumowanie przeprowadza się począwszy od projektowanego poziomu terenu (przy projektowaniu robót niwelacyjnych

• od poziomu obniżonego). 3.5.1.2. Naprężenia od obciążenia zewnętrznego podłoża σzq, wyznacza się uwzględniając naprężenie spowodowane zarówno obciążeniem rozpatrywanego fundamentu (lub wydzielonej części fundamentu), jak i obciążeniem sąsiednich fundamentów i budowli oraz innymi obciążeniami znajdującymi się w pobliżu (np. składowiska, nasypu itp.). Przy wyznaczaniu σzq przyjmuje się, że nadfundamentowa konstrukcja budowli jest doskonale wiotka. Stopy fundamentowe pod pojedynczymi słupami oraz ławy pod ścianami konstrukcyjnymi traktuje się jako doskonale sztywne. Naprężenie σzq> należy wyznaczać zgodnie z zasadami podanymi w Załączniku 2. 3.5.1.3. Odprężenie podłoża , spowodowane wykonaniem wykopów, wyznacza się jako naprężenie od ujemnego obciążenia zewnętrznego, równego co do wartości ciężarowi usuniętego gruntu, stosując zasady podane dla obliczenia σzq w 3.5.1.2 i w załączniku 2. 3.5.1.4. Naprężenie wtórne σzs i dodatkowe σzd wyznacza się wg wzorów (17) (18)

3.5.2. Ogólne zasady obliczania osiadania fundamentów a) Podłoże gruntowe traktuje się jako jednorodną półprzestrzeń liniowo-odkształcalną, tzn. stosuje się metody obliczeniowe teorii sprężystości, lecz przy różnych wartościach geotechnicznych parametrów odkształcalności gruntów: γ oraz M 0 lub E 0 dla obciążeń pierwotnych i M lub E dla odciążeń i obciążeń wtórnych. b) Przyjmując schemat obliczeniowy podłoża w postaci wydzielonych warstw geotechnicznych wg 3.2 całkowite osiadanie fundamentu s oblicza się jako sumę osiadań si poszczególnych warstw, przy czym osiadania si poszczególnych warstw wyznacza się jak w półprzestrzeni jednorodnej, z parametrami odkształcalności rozpatrywanych warstw. c) Należy uwzględniać podstawowe stany odkształcenia podłoża pod fundamentem:

• stan pierwotny, przed rozpoczęciem robót budowlanych, kiedy w podłożu występują naprężenia σzρ wg rys. 10a),
• stan odprężenia podłoża, po wykonaniu wykopów fundamentowych, kiedy w podłożu występują najmniejsze naprężenia wg rys. 10b),