

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Szarość Świt oraz dzień Noc Światło Cecha dominująca w poezji Barańczaka. Określa monotonie, melancholie, nudę, nieokreśloność, beznadziejność, zwyczajność, przeciętność, Najczęściej szarość jest barwą światła, ale bywa też cechą rzeczy lub pojęciem szarość jako barwa światła, „szara godzina” - świt jest tu porą szczególnie ważną
Typologia: Notatki
1 / 2
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Justyna Maziuk Stanisław Barańczak - notatka Szarość Świt oraz dzień Noc Światło Cecha dominująca w poezji Barańczaka. Określa monotonie, melancholie, nudę, nieokreśloność, beznadziejność, zwyczajność, przeciętność, Najczęściej szarość jest barwą światła, ale bywa też cechą rzeczy lub pojęciem szarość jako barwa światła, „szara godzina” - świt jest tu porą szczególnie ważną nieprzyjazny, chłodny, niepokojąco cichy, pozbawia złudzeń, szary, chłodny, demaskuje iluzje, rażący, odsłania świat w jego brzydocie, zderza sen z rzeczywistością, budzi wątpliwości, granica dnia i nocy dzień niesie więcej zła - cierpienie, upokorzenia, trud, błagania, znoszenie przeciwności, monotonia, lęk, udręka, tłamszenie człowieka, ujawnia grozę życia, że wszyscy są przeciwko mnie, reżim dnia, frustracja, rozpacz ciemność, niejawność, strach, oprawczyni, synonim zniewolenia, ograniczenia, ma charakter totalny, nie interesują jej wydarzenia dnia (niszczenie dziennika) okazja do ucieczki, ukrycia się, pozorna nadzieja – noc osacza człowieka, pozbawia pewności siebie, odbiera jasność widzenia, pora fałszu, niepewność, chwilowe uspokojenie (sen) czarna i zwycięska budzi ambiwalentne uczucia oznacza dzień Oznacza przesłuchanie, znęcanie policji, ale również oświecenie, uświadomienie, iluminację, poznanie • światło demaskuje, odkrywa to, co chcemy ukryć, dociera do prawdy Powietrze Ogień Śnieg Ziemia Kolory Dominuje nad człowiekiem. Ważny oksymoron – knebel powietrza. Powietrze jest najbardziej istotnym żywiołem w poezji Barańczaka. Oddychanie jest podstawową czynnością fizjologiczną, lecz gdy dynamizm, płonąca plątanina, ekspresja, znamiona ruchu, gorąca, namiętnych emocji, zagrożenia pożar, nieszczęście zniszczenie Wszystko co gwałtowne i niejednoznaczne staje się zasadą świata zniewolenie, zima – brak nadziei jasny jak śmierć; słabość, choroba, ból powszechny, oprawca - znaczenie polityczne i egzystencjalne niemy świadek; kłamca – jego biel, cisza, spokój nie przystaje do brutalnej konkretna dotykalna stała jest przeciwieństwem śniegu, ponieważ w przeciwieństwie do niego odkrywa świat w sposób realny z niej powstał człowiek zasadnicza i surowa Kolor to u Barańczaka nie cecha, lecz znak. Czerń jest symbolem przekroczenia pewnej granicy. Biel niesie ze sobą podejrzaną sterylność. Inne kolory
Justyna Maziuk Stanisław Barańczak - notatka zaczyna dusić, to nie można przed nim uciec. Oddychanie staje się przymusem i narzędziem zniewolenia. Powietrze stanowi paradoksalną figurę egzystencji. Ogniste jest to, co ulega nieustannej zmianie rzeczywistości, fałszuje rzeczywistość, przykrywając ją ziemia jest utożsamiana nierozerwalnie ze śmiercią, jest jednocześnie grobem pojawiają się rzadko i mają cechę marginalną. Najważniejsza jest jednak szarość. Kolorystyka jest motywowana realistycznie.