Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Notatki do kolokwium Finanse, Notatki z Ekonomia

Notatki do kolokwium zaliczeniowego z ćwiczeń z finansów

Typologia: Notatki

2020/2021

Załadowany 10.01.2022

weronika-gwit
weronika-gwit 🇵🇱

5

(1)

1 dokument

1 / 14

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
Instrumenty finansowe
1. Instrumenty finansowe- złożony zespół narzędzi pieniężnych wykorzystywanych przez różne
podmioty do osiągania różnych celów oraz w różnych dziedzinach życia gospodarczego,
społecznego w ramach różnych stosunków (transakcji) gospodarczych, lub dowody potwierdzające
tytuł własności lub długu. W tym znaczeniu(drugim) instrumenty finansowe utożsamiamy z
papierami wartościowymi. Papiery wartościowe z punktu widzenia funkcji prawnych dzielą się na:
papiery wartościowe reprezentujące wierzytelności pieniężne, np. obligacje, czeki, weksle,
losy loteryjne,
papiery wartościowe uprawniające do zarządzania rzeczami, np. konosamenty w
transporcie towarów,
papiery wartościowe potwierdzające własność, np. udział w spółkach akcyjnych( akcje).
2. Z punktu widzenia obrotu papiery wartościowe dzielą się na:
papiery wartościowe imienne,
papiery wartościowe na okaziciela.
3. Podział instrumentów według kryterium podmiotowego i przedmiotowego.
W sferze fiskalnej i monetarnej powszechnie posługującym się instrumentami jest państwo
(podatki, cła, opłaty fiskalne, obligacje skarbowe, bony skarbowe, stopy procentowe, stopa
rezerw obowiązkowych kursy walutowe i inne ograniczenia kredytowe.
Z punktu widzenia funkcji ekonomicznych instrumenty finansowe dzielą się na:
instrumenty rozliczeniowe
instrumenty dłużne,
instrumenty zaspokajające popyt na pieniądz,
instrumenty inwestowania,
instrumenty bodźcowe,
instrumenty ograniczające ryzyko,
instrumenty potwierdzające tytuł własności.
Z punktu kryterium rodzajów rynków finansowych:
rynek pieniężny,
rynek kapitałowy,
rynek instrumentów pochodnych,
rynek walutowy.
4. Instrumenty rynku pieniężnego- dokonuje się zakupu i sprzedaży instrumentów finansowych o
dużej płynności, których termin wierzytelności nie przekracza 1 roku, np. bony skarbowe, czeki,
weksle, bony komercyjne, certyfikaty depozytowe i akcepty bankierskie.
5. Bony skarbowe- krótkoterminowe papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa na okres
od 1 do 52 tygodni w celu pokrycia bieżących potrzeb płatniczych. Powody dla których bony są
często emitowane:
1) Dochodowość, która jest wyższa w porównaniu z lokatą środków pieniężnych na rachunku
bankowym.
2) Bezpieczeństwo związane bezpośrednio z gwarancją uzyskania zainwestowanych środków,
ponieważ emitentem jest minister finansów działający w imieniu Skarbu Państwa.
3) Płynność.
6. Czek- udzielane bankowi pisemne zlecenie, na określonym prawem formularzu, wypłacenia
okazicielowi lub oznaczonej osobie, zwanej remitentem, wymienionej sumy pieniężnej ze środków
będących w dyspozycji wystawcy, najczęściej na rachunku bankowym. Remitent jest pierwszym
właścicielem czeku. Podawcą czeku do realizacji czeku może być sam właściciel.
pf3
pf4
pf5
pf8
pf9
pfa
pfd
pfe

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Notatki do kolokwium Finanse i więcej Notatki w PDF z Ekonomia tylko na Docsity!

Instrumenty finansowe

  1. Instrumenty finansowe - złożony zespół narzędzi pieniężnych wykorzystywanych przez różne podmioty do osiągania różnych celów oraz w różnych dziedzinach życia gospodarczego, społecznego w ramach różnych stosunków (transakcji) gospodarczych, lub dowody potwierdzające tytuł własności lub długu. W tym znaczeniu(drugim) instrumenty finansowe utożsamiamy z papierami wartościowymi. Papiery wartościowe z punktu widzenia funkcji prawnych dzielą się na:  papiery wartościowe reprezentujące wierzytelności pieniężne, np. obligacje, czeki, weksle, losy loteryjne,  papiery wartościowe uprawniające do zarządzania rzeczami, np. konosamenty w transporcie towarów,  papiery wartościowe potwierdzające własność, np. udział w spółkach akcyjnych( akcje).
  2. Z punktu widzenia obrotu papiery wartościowe dzielą się na:  papiery wartościowe imienne,  papiery wartościowe na okaziciela.
  3. Podział instrumentów według kryterium podmiotowego i przedmiotowego.  W sferze fiskalnej i monetarnej powszechnie posługującym się instrumentami jest państwo (podatki, cła, opłaty fiskalne, obligacje skarbowe, bony skarbowe, stopy procentowe, stopa rezerw obowiązkowych kursy walutowe i inne ograniczenia kredytowe.  Z punktu widzenia funkcji ekonomicznych instrumenty finansowe dzielą się na:  instrumenty rozliczeniowe  instrumenty dłużne,  instrumenty zaspokajające popyt na pieniądz,  instrumenty inwestowania,  instrumenty bodźcowe,  instrumenty ograniczające ryzyko,  instrumenty potwierdzające tytuł własności.  Z punktu kryterium rodzajów rynków finansowych:  rynek pieniężny,  rynek kapitałowy,  rynek instrumentów pochodnych,  rynek walutowy.
  4. Instrumenty rynku pieniężnego- dokonuje się zakupu i sprzedaży instrumentów finansowych o dużej płynności, których termin wierzytelności nie przekracza 1 roku, np. bony skarbowe, czeki, weksle, bony komercyjne, certyfikaty depozytowe i akcepty bankierskie.
  5. Bony skarbowe- krótkoterminowe papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa na okres od 1 do 52 tygodni w celu pokrycia bieżących potrzeb płatniczych. Powody dla których bony są często emitowane:
    1. Dochodowość, która jest wyższa w porównaniu z lokatą środków pieniężnych na rachunku bankowym.
    2. Bezpieczeństwo związane bezpośrednio z gwarancją uzyskania zainwestowanych środków, ponieważ emitentem jest minister finansów działający w imieniu Skarbu Państwa.
    3. Płynność.
  6. Czek - udzielane bankowi pisemne zlecenie, na określonym prawem formularzu, wypłacenia okazicielowi lub oznaczonej osobie, zwanej remitentem, wymienionej sumy pieniężnej ze środków będących w dyspozycji wystawcy, najczęściej na rachunku bankowym. Remitent jest pierwszym właścicielem czeku. Podawcą czeku do realizacji czeku może być sam właściciel.

 Ze względu na wydawcę czeki dzielą się na:  Czek bankowy- podstawowy rodzaj czeku, który jest emitowany przez bank dla posiadacza rachunku w tym banku. Czek wystawiany przez właściciela stanowi dla banku upoważnienie wypłacenia okazicielowi lub wskazanej na nim osobie określonej wartości pieniężnej. Dzieli się na:  czek gotówkowy - upoważnia do podjęcia gotówki z banku,  czek rozrachunkowy - służy do zawierania transakcji bezgotówkowych. Dłużnik zamiast gotówką reguluje swoje zobowiązanie, wręczając czek wierzycielowi, który po dokonaniu formalności określonych w prawie czekowym( podpisanie, ostemplowanie) podaje czek do realizacji bankowi dłużnika.  Czek bankierski - stosowany w ramach operacji między bankami i( lub) instytucjami kredytowymi, często imienne, zwłaszcza w obrotach zagranicznych.  Czek skarbowy - wystawiany przez organy administracji skarbowej( finansowej)z tytułu różnych zobowiązań publicznoprawnych. Stanowi on ułatwienie w regulowaniu zobowiązań przez władze publiczne.  Czek podróżniczy - emitowany przez renomowane banki, instytucje finansowe oraz biura podróży, umożliwia regulowanie zobowiązań podczas podróży. Nie ma remitenta, co oznacza, że nabywcą czeku jest ta sama osoba, która będzie nim regulowała płatności za granicą.  Z punktu widzenia formy czeków rozróżnia się:  czeki imienne - ( rekta czeku) nie może być przenoszony przez indos( nie na zlecenie lub klauzula równoważna)- zawiera imię i nazwisko lub nazwę instytucji, czyli remitenta,  czeki na okaziciela - nie wyklucza podania nazwy remitenta, ale nie jest to warunek konieczny, musi być określenie „wypłacić okazicielowi” lub imię i nazwisko remitenta lub „wypłacić okazicielowi”.  Podział związany z warunkami ich realizacji:  czek niepotwierdzony - nie wymaga żadnych dodatkowych czynności,  czek potwierdzony - musi być pokrycie( środki pieniężne) na rachunku bankowym wystawcy czeku.

  1. Weksel - papier wartościowy potwierdzający istnienie zobowiązania pieniężnego osoby lub osób, które go podpisały. Zobowiązuje wystawcę lub wskazaną przez niego osobę do bezwarunkowego zapłacenia określonej kwoty pieniężnej w oznaczonym terminie.  Osobą uprawnioną do realizacji praw majątkowych wskazanych na wekslu jest prawny posiadacz weksla.  Istota weksla polega na tym, że jego wystawca (emitent) zobowiązuje się do zapłaty danej osobie (remitentowi) konkretnej kwoty pieniężnej w określonym miejscu i czasie.  Funkcje weksla:  funkcja płatnicza polega na tym, że płatnik wykorzystuje weksel do regulowania zobowiązań powstających w trakcie zawierania transakcji.  funkcja kredytowa pełniona w ramach transakcji kupna-sprzedaży czyni weksel instrumentem rozliczeniowym, ułatwiającym zawieranie transakcji, gdy nabywca nie ma gotówki potrzebnej do zapłaty za towar czy usługę.  funkcja obiegowa – środek płatniczy dla wielu transakcji gospodarczych, co dokonuje się przez indosowanie weksla, czyli przenoszenie praw z weksla na inną osobę.  funkcja gwarancyjna polega na tym, że jest on dokumentem, który zabezpiecza pieniężne roszczenia wierzyciela (kredytodawcy), poprzez podpisy osób przyjmujących odpowiedzialność materialną za realizację weksla przez jego posiadacza.

e) ze względu na kryterium oprocentowania:  te o stałym oprocentowaniu,  obligacje o zmiennym oprocentowaniu( obligacje indeksowane),  obligacje zerowe( zerokuponowe)- rodzaj papierów wartościowych, które nie przynoszą i ch nabywcom okresowego procentu. f) ze względu na sposób wykupu:  podlegające wykupowi (umorzeniu),  konwersyjne,  opcyjnie. g) Sprzedaż obligacji następuje przez konsorcja emisyjne, zakładane zwykle przez banki komercyjne. Organizacja emisji obligacji – operacja czynna. h) Typy konsorcjów bankowych:  Przejmujące – banki przejmują całość emisji, a ich podział między bankami zależy od zawartego przez nie porozumienia,  Emisyjne – organizujące rozprowadzenie obligacji między inwestorami,  Mieszane – łączące cechy dwóch poprzednich. i) Obligacje skarbowe stanowią podstawowy instrument finansowania deficytu budżetowego i długu publicznego, j) Obligacje to najpewniejszy instrument lokowania wolnych środków pieniężnych, ale stosunkowo nisko oprocentowany. k) Przywilej e np. zwolnienie z podatku dochodowego lub odpis wydatków na zakup obligacji od podstawy opodatkowania dochodów l) Obligacje municypalne (komunalne) – emitowane przez władze lokalne i ich agencje. m) Obligacje skarbowe i obligacje municypalne należą do najbardziej pewnych instrumentów lokowania środków pieniężnych , bo oprocentowanie niewielkie, ryzyko praktycznie zerowe, zachętą może być zwolnienie z całości lub części opłat związanych z podatkiem dochodowym.

  1. List zastawny – instrument dłużny emitowany przez instytucje (towarzystwa) kredytowe (banki hipoteczne). Pieniądze pochodzące z ich sprzedaży są przeznaczane na finansowanie inwestycji o wysokich nakładach i długim okresie realizacji.  Dla nabywcy – pewny instrument lokowania wolnych środków pieniężnych, gdyż zabezpieczeniem są aktywa banków hipotecznych oraz majątek powstały w wyniku inwestycji  Listy zastawne sprzedawane są na rynku pieniężnym.  List kredytowy – forma listu zastawnego, który jest zobowiązaniem wystawcy do zapłaty należności albo pokrycia strat do wysokości gwarancji. Wystawcy – banki lub towarzystwa kredytowe.
  2. Akcje - papiery wartościowe potwierdzające udział danego podmiotu w majątku spółki akcyjnej.  Z prawnego punktu widzenia akcja to papier wartościowy, który stanowi:  Ułamkową część równomiernie podzielonego kapitału akcyjnego spółki,  Określone uprawnienie i obowiązek akcjonariuszy względem przedsiębiorstwa,  Dokument wystawiony przez spółkę akcyjną, inkorporujący określone prawa,  Dokument legitymujący właściciela jako członka danej spółki.  Ze względu na prawa przypisane akcjom, dzieli się je na:  Zwykłe,Uprzywilejowane (o charakterze imiennym) – różnica między akcjami zwykłymi a uprzywilejowanymi polega na tym, że z tymi drugimi wiążą się pewne przywileje, np. większego prawa głosu, wyższej dywidendy, podziału majątku w przypadku likwidacji spółki (mają pierwszeństwo w tym podziale gdy nie wystarcza majątku na pokrycie nominalnej wartości akcji),

Użytkowe - powstają w przypadku umorzenia części akcji lub wcześniejszej spłaty kapitału. Posiadacz nie ma prawa do dywidendy ani podziału likwidowanego majątku. Ma prawo do udziału w podziale nadwyżki zysków i sumy likwidacyjnej majątku oraz prawo do działań na równi z posiadaczami akcji zwykłych.

  1. Certyfikaty inwestycyjne – świadectwa udziałowe potwierdzające tytuł własności w majątku funduszy inwestycyjnych.  Ze względu na typ funduszu inwestycyjnego rozróżnia się:  Certyfikaty potwierdzające uczestnictwo w funduszu inwestycyjnym typu otwartego,  Certyfikaty lokacyjne, występujące przy nabywaniu udziałów (akcji) funduszy inwestycyjnych zamkniętych.
  2. Instrumenty pochodne – derywaty  Istota - handel instrumentami zmniejszającymi ryzyko. Uczestnicy liczą na wysokie dochody poprzez spekulację.  Cecha charakterystyczna – niemożność samoistnego funkcjonowania, chociaż obrót dokonuje się w oderwaniu od instrumentów podstawowych; mimo to wpływają one dodatnio lub ujemnie na instrumenty podstawowe.  Grupy instrumentów pochodnych:  Opcje,  Kontrakty terminowe,  Swapy,,  Warranty.  Wyróżnia się dwie grupy instrumentów bazowych, na których mogą opierać się instrumenty pochodne. Są to:  towary fizyczne np. towary rolne, nośniki energii, metale szlachetne i kolorowe,  instrumenty finansowe np. stopy procentowe, akcje, indeksy akcji, kursy walutowe.  Obrót tymi instrumentami odbywa się na giełdzie i poza giełdą.
  3. Opcja – prawo do zakupu (opcja kupna - call option) lub sprzedaży (opcja sprzedaży - put option) określonego instrumentu finansowego po ustalonej cenie w ściśle określonym czasie.
  1. Na rynku walutowym dokonuje się sprzedaży instrumentów finansowych, wyrażonych w jednej walucie, w zamian za instrumenty finansowe wyrażone w innej walucie. Do grupy instrumentów pochodnych należą:  IRS – (Interest Rate Swap),  CIRS – (Cancellable Interest Rate Swap),  CDS – (Credit Default Swap). a) Transakcja IRS jest zawierana na podstawie umowy między dwoma kontrahentami, z których jeden zamienia strumień przyszłych płatności odsetek na inny strumień płatności odsetkowych, ale w odniesieniu do tej samej kwoty bazowej (stopa kredytu).  Odchylenia od niej są korzystne dla jednego z kontrahentów, w zależności od tego, jak kształtuje się rynkowa stopa procentowa. b) CIRS (Cancellable Interest Rate Swap) to instrumenty zabezpieczające przed ryzykiem zmiany stopy procentowej. Przy zawieraniu transakcji kredytowej przyjmuje się stałą stopę, ale jest ona wyższa niż oprocentowanie kredytu. Z takiego swapu można zrezygnować w każdej chwili. c) CDS (Credit Default Swap) – jej podstawą jest umowa między stronami, w ramach której jedna ze stron transakcji w zamian za uzgodnione wynagrodzenie zgadza się na spłatę długu należnego drugiej stronie od innego podmiotu – podstawowego dłużnika – w przypadku wystąpienia uzgodnionego w umowie CDS zdarzenia kredytowego.
  2. Rynek walutowy – dokonuje się na nim sprzedaży instrumentów finansowych, wyrażonych w jednej walucie, w zamian za instrumenty finansowe wyrażone w innej walucie.
  3. Instrumenty cenowe: a) cena - wyrażona w pieniądzu wartość towaru, usługi, waluty, czynnika produkcji:  ceny explicite,  ceny implicite. b) stosowanie cen w charakterze instrumentów finansowych:  cena monopolowa- cena rynkowa ( popyt, podaż)+ zysk monopolowy, bo na rynku jest jeden wytwórca danego dobra,  cena administrowana - cena ustalana przez państwo, spowodowana działalnością monopoli,  cena minimalna - taka cena, poniżej której istnieje zakaz sprzedaży danego towaru.
  4. Finansowe instrumenty rozliczeniowe: a) inkaso( inkaso bankowe)- bank prowadzący rachunek klienta pobiera, na podstawie przedstawionych mu dokumentów od innego podmiotu( płatnika) , wymienioną w dokumentach należność, albo z tytułu już dokonanej transakcji albo na poczet przyszłej zapłaty. Dzieli się na:  inkaso finansowe( bezdokumentowe )- tylko dokumenty finansowe, np. trata, weksel, własny, czek, kwit depozytowy, banknoty, akcje, obligacje.  inkaso dokumentowe - dokumenty handlowe np. dokumenty przewozowe, ubezpieczeniowe, załadowcze, stwierdzające tytuł własności, faktury. :  inkaso gotówkowe ( kasowe, a vista)- warunkiem dokonania przez bank wydania dokumentów handlowych jest wpłata( 3 dni).  Inkaso terminowe najczęściej w formie inkasa akceptacyjnego., samochodowe, towarowe, automatyczne.
  5. Akredytywa - forma zbliżona do inkasa, jednak stosowana, gdy sprzedawca( dostawca, np. towarów) chce zabezpieczyć swoje interesy:  akredytywa dokumentowa- to samo co inkaso dokumentowe,  akredytywa pieniężna( list kredytowy)- dany bank krajowy poleca bankowi- korespondentowi wypłatę określonej kwoty dla określonego podmiotu. Może mieć charakter okrężny.
  1. Konosament - papier wartościowy pozwalający na dysponowanie towarem, na który opiewa  Stosowany w transporcie morskim, dzieli się na:  czarterowy- nieskomplikowany  liniowe- bez umowy czarteru- skomplikowane, złożona budowa, dużo szczegółów.  Ze względu na rodzaj odbiorcy:  konosament imienny - przenoszone na osoby trzecie przez cesję,  konosamenty na okaziciela ,  konosamenty na zlecenie - przenoszone na osoby trzecie przez indos.
  2. Karty:  karty płatnicze(debetowe) - umożliwiają korzystanie z własnych środków zgromadzonych na rachunku bankowym,  karty kredytowe - upoważniają do wydatkowania pieniędzy w ramach przyznanego przez bank limitu,  karty wydatkowe typu charg e - zbliżone do kart kredytowych- klient jest obciążony prowizją za każdą transakcję.

POLITYKA FINANSOWA

  1. Polityka finansowa to działalność podmiotu (państwa), który dąży do osiągnięcia określonych celów za pomocą narzędzi pieniężnych (finansowych).
  2. Przedmiotem polityki finansowej są zjawiska pieniężne, zaś celem jest działalność, która - za pomocą zmiany stosunków finansowych, finansowej struktury gospodarki, innych rozwiązań systemowych – ma wywoływać zmiany w realnej sferze gospodarki, t.j. w sferze produkcji, eksportu, spożycia, inwestycji, zatrudnienia itd.  Środek do osiągnięcia celów – oddziaływanie państwa na stosunki finansowe.  Podmiot – w demokratycznych systemach społecznych działających w warunkach rynkowych podmiotem odpowiedzialnym za całokształt spraw publicznych, społecznych i gospodarczych jest państwo  Obszary polityki finansowej : monetarny i fiskalny.
  3. Różnice między tymi obszarami  Odmienne cele operacyjne,  Różne rodzaje stosowanych instrumentów polityki finansowej,  Różne podmioty odpowiedzialne za politykę finansową w tych obszarach i zróżnicowanie tej -odpowiedzialności,  Różne reakcje podmiotów gospodarczych na narzędzia monetarne i fiskalne.
  4. Polityka monetarna – odpowiedzialność państwa ograniczona, bo bank centralny ma istotna autonomię.
  5. Polityka fiskalna – jest wyznaczana przez władze fiskalne:  Parlament (władze stanowiące),  Rząd (władze wykonawcze),  Ministra finansów – odpowiedzialny za koncepcję i realizację polityki fiskalnej,  Aparat skarbowy –wykonawca polityki fiskalnej; ma pewne uprawnienia w kwestiach fiskalnych (umarzanie zobowiązań fiskalnych, rozkładanie na raty zaległości podatkowych).
  6. Cele uniwersalne polityki finansowej:  Wzrost gospodarczy (przyrost PKB – mierzony w odniesieniu do całej gospodarki lub na 1 mieszkańca),

 pieniądz gotówkowy w obiegu,  depozyty bieżące płatne na każde żądanie, tzw. a vista w monetarnych instytucjach finansowych i instytucjach rządowych szczebla centralnego (np. poczta czy skarb państwa)  M2 – pośredni agregat pieniężny – obejmuje:  M1,  depozyty z terminem wypowiedzenia do 3 miesięcy (tj. krótkoterminowe wkłady oszczędnościowe),  depozyty terminowe do 2 lat (czyli lokaty krótkoterminowe), zdeponowane w monetarnych instytucjach finansowych i instytucjach rządowych szczebla centralnego  Podaż pieniądza jest równoznaczna z agregatem M  M3 – szeroki agregat pieniężny - obejmuje:  M2,  instrumenty zbywalne, czyli operacje z przyrzeczeniem odkupu,  jednostki uczestnictwa w funduszach na rynku pieniężnym,  dłużne papiery wartościowe z terminem pierwotnym do 2 lat, wyemitowane przez monetarne instytucje finansowe.  Podstawową miarą pieniądza stosowaną przez ECB i NBP od marca 2002 r. jest agregat M

  1. INSTRUMENTY ODDZIAŁYWANIA BANKU CENTRALNEGO a) BANK CENTRALNY DZIAŁA JAKO JEDNOSTKA ZWIERZCHNIA (NAKAZY, ZAKAZY) poprzez:  określenie stopy rezerwy obowiązkowej,  ustalenie limitu (plafonu) wzrostu akcji kredytowej banków komercyjnych. b) BANK CENTRALNY DZIAŁA PRZEZ RYNKOWĄ INTERWENCJĘ ZA POMOCĄ NASTĘPUJĄCYCH INSTRUMENTÓW:  polityka otwartego rynku i operacje dewizowe typu swap,  polityka refinansowa, czyli finansowanie banków poprzez  redyskonto weksli, stosując odpowiednią:  stopę redyskontową,  kontyngenty redyskonta,  wymagania jakościowe w stosunku do weksli,  kredyt lombardowy pod zastaw papierów wartościowych,  polityka procentowa.
  2. STOPA REZERWY OBOWIĄZKOWEJ ma na celu:  regulowanie potencjału kredytowego banków komercyjnych (operacyjnych); Podwyższenie stopy minimalnej rezerwy ogranicza zdolność ekspansji kredytowej banków, bo kredyty drożeją, spada na nie popyt i odwrotnie,  wzmocnienie zabezpieczenia płynności banków operacyjnych; Płynność czyli zdolność do regulowania zobowiązań jest zabezpieczona, nie tylko stanem gotówki w skarbcu danego banku, ale także stanem wkładów na rachunku tego banku w banku centralnym.  Podstawą, od której oblicza się rezerwę obowiązkową, są wkłady niebanków w bankach.  Operacje otwartego rynku polegają na zakupie i sprzedaży przez bank centralny krótkoterminowych papierów wartościowych, przeważnie państwowych  Chcąc podnieść wysokość stóp procentowych, bank centralny sprzedaje papiery wartościowe po cenach niższych od występujących na rynku.  Chcąc obniżyć wysokość stóp procentowych, bank centralny kupuje papiery wartościowe po cenach wyższych od występujących na rynku  Mogą to być operacje warunkowe (repo i reverse repo) oraz bezwarunkowe.

 Operacja repo polega na kupnie papierów wartościowych po określonej cenie z jednoczesnym odkupieniem tych papierów po cenie wyższej w określonym dniu w przyszłości (różnica między tymi cenami stanowi efektywną stopę procentową)  Operacja reverse repo polega na sprzedaży papierów wartościowych, z jednoczesną ich odsprzedażą w przyszłości.  Operacje te mają charakter krótkoterminowych, tj. od jednego dnia do 6 miesięcy, a ich przedmiotem są na ogół papiery wartościowe Skarbu Państwa (ryzyko kredytowe faktycznie nie istnieje).

  1. OPERACJE DEWIZOWE TYPU SWAP (wykonywane są w ramach operacji otwartego rynku) polegają na kupnie dewiz lub waluty z dostawą natychmiastową przy jednoczesnej umowie sprzedaży tej samej kwoty w określonym terminie, po uzgodnionym kursie do tego samego partnera.  Bank centralny dokonując zakupu w operacji swap stawia do dyspozycji bankom swój pieniądz na czas tej operacji, zaś w przypadku sprzedaży zabiera pieniądz bankom komercyjnym.  REFINANSOWANIE BANKÓW POLEGA NA UDZIELANIU KREDYTÓW PRZEZ BANK CENTRALNY POZOSTAŁYM BANKOM.
  2. PODSTAWOWE FORMY REFINANSOWANIA to:  REDYSKONTO WEKSLI zdyskontowanych wcześniej przez banki komercyjne  WEKSE L jest dokumentem zobowiązującym wystawcę lub wskazaną przez niego osobę do bezwarunkowego zapłacenia określonej kwoty pieniężnej w oznaczonym terminie. Redyskontowane weksle winny być podpisane przez 3 osoby, mieć charakter weksla handlowego o terminie wykupu maksymalnie 90 dni.  KREDYT LOMBARDOWY (pod zastaw papierów wartościowych).
  3. POLITYKA REDYSKONTOWA - jest prowadzona za pomocą określonych instrumentów, tj.:  Stopy redyskonta – powinna być w zasadzie niższa niż stopa, która kształtuje się na rynku pieniężnym. Ma na celu m.in. poparcie dla mniejszych i średnich jednostek gospodarczych, które w swojej działalności posługują się wekslem.  Kontyngentów redyskonta - oddziałują na podaż pieniądza. Dla banku komercyjnego istotny jest podział ogólnej sumy kontyngentu na poszczególne banki.  Podstawą do ustalenia kontyngentu jest wielkość kapitału banku oraz struktura aktywów.  Wymagania jakościowe w stosunku do materiału wekslowego
  4. Kredyt lombardowy - UDZIELA SIĘ NA NASTĘPUJĄCYCH WARUNKACH:  w przypadku, gdy dany bank ma trudności w utrzymaniu płynności,  powinien być spłacony w terminie do 3 miesięcy,  stopień sfinansowania złożonych papierów (obligacje, weksle skarbowe, weksle przedsiębiorstw) za pomocą kredytu jest zróżnicowany w zależności od rodzaju tych papierów w stosunku 2/3, 3/4, 4/5.

 Operując wymienionymi instrumentami, NBP dąży do kształtowania takiego poziomu stóp procentowych w gospodarce, który maksymalizuje prawdopodobieństwo osiągnięcia celu inflacyjnego.  Stopy procentowe NBP:  Referencyjna 0,  Lombardowa 0,  Depozytowa 0,  Redyskontowa weksli 0,  Dyskontowa weksli 0,12. Stany na czerwiec 2021.

  1. Funkcje banku centralnego  W rozwiniętej gospodarce rynkowej bank centralny odgrywa zasadniczą rolę. Pełni on trzy podstawowe funkcje:  banku emisyjnego,  banku banków,  centralnego banku państwa.  Bank emisyjny  NBP ma wyłączne prawo emitowania znaków pieniężnych będących prawnym środkiem płatniczym w Polsce. Narodowy Bank Polski określa wielkość ich emisji oraz moment wprowadzenia do obiegu, za którego płynność odpowiada. Ponadto, organizuje obieg pieniężny i reguluje ilość pieniądza w obiegu.  Bank banków  NBP pełni w stosunku do banków funkcje regulacyjne, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa depozytów zgromadzonych w bankach oraz stabilności sektora bankowego. Organizuje system rozliczeń pieniężnych, prowadzi bieżące rozrachunki międzybankowe i aktywnie uczestniczy w międzybankowym rynku pieniężnym. Narodowy Bank Polski jest odpowiedzialny za stabilność i bezpieczeństwo całego systemu bankowego, pełni funkcję banku banków, ponadto, nadzoruje systemy płatności w Polsce.  Centralny bank państwa  NBP prowadzi obsługę bankową budżetu państwa, prowadzi rachunki bankowe rządu i centralnych instytucji państwowych, państwowych funduszy celowych i państwowych jednostek budżetowych oraz realizuje ich zlecenia płatnicze.
  2. Organy Narodowego Banku Polskiego  Organami Narodowego Banku Polskiego są: prezes NBP, Rada Polityki Pieniężnej oraz zarząd NBP.  Prezes NBP jest powoływany przez Sejm na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, na 6-letnią kadencję. Jest on przewodniczącym Rady Polityki Pieniężnej i zarządu NBP.  W skład Rady Polityki Pieniężnej wchodzi prezes NBP jako przewodniczący i dziewięciu członków, powoływanych po trzech przez Prezydenta, Sejm i Senat.  Zadaniem Rady Polityki Pieniężnej jest coroczne ustalanie założeń polityki pieniężnej oraz podstawowych zasad jej realizacji. Rada ustala wysokość podstawowych stóp procentowych, określa zasady operacji otwartego rynku oraz ustala zasady i tryb naliczania i utrzymywania rezerwy obowiązkowej. Zatwierdza plan finansowy banku centralnego oraz sprawozdanie z działalności NBP.  Zarząd Narodowego Banku Polskiego kieruje jego działalnością. Podstawowym zadaniem zarządu NBP jest realizacja uchwał Rady Polityki Pieniężnej, uchwalanie i realizowanie planu działalności NBP oraz wykonywanie zatwierdzonego przez Radę planu finansowego, a także realizacja zadań z zakresu polityki kursowej i systemu płatniczego.  Funkcje i skład RPP

 Zgodnie z art. 227 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 Ustawy o Narodowym Banku Polskim, Rada Polityki Pieniężnej jest organem NBP.  Rada Polityki Pieniężnej ukształtowała się w dniu 17 lutego 1998 r. W skład Rady wchodzą:  Przewodniczący Rady, którym jest Prezes NBP,  9 członków, powoływanych w równej liczbie przez: Prezydenta RP, Sejm i Senat.  Członkowie Rady Polityki Pieniężnej powoływani są na 6 lat.  Zgodnie z art. 12 Ustawy o NBP, Rada Polityki Pieniężnej:  ustala corocznie założenia polityki pieniężnej i przedkłada je do wiadomości Sejmowi równocześnie z przedłożeniem przez Radę Ministrów projektu ustawy budżetowej,  składa Sejmowi sprawozdanie z wykonania założeń polityki pieniężnej w ciągu 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego,  ustala wysokość stóp procentowych NBP,  ustala zasady i stopy rezerwy obowiązkowej banków,  określa górne granice zobowiązań wynikających z zaciągania przez NBP pożyczek i kredytów w zagranicznych instytucjach bankowych i finansowych,  zatwierdza plan finansowy NBP oraz sprawozdanie z działalności NBP,  przyjmuje roczne sprawozdanie finansowe NBP,  ustala zasady operacji otwartego rynku.  Rada Polityki Pieniężnej dokonuje oceny działalności Zarządu NBP w zakresie realizacji założeń polityki pieniężnej i uchwala zasady rachunkowości NBP, przedłożone przez Prezesa NBP.  Skład Rady Polityki Pieniężnej:  Przewodniczący Rady Polityki Pieniężnej  Prezes NBP – Adam Glapiński  Członkowie Rady Polityki Pieniężnej  Grażyna Ancyparowicz  Eugeniusz Gatnar  Łukasz Hardt  Cezary Kochalski  Jerzy Kropiwnicki  Eryk Łon  Rafał Sura  Kamil Zubelewicz  Jerzy Żyżyński