








Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Notatki do kolokwium zaliczeniowego z ćwiczeń z finansów
Typologia: Notatki
1 / 14
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Ze względu na wydawcę czeki dzielą się na: Czek bankowy- podstawowy rodzaj czeku, który jest emitowany przez bank dla posiadacza rachunku w tym banku. Czek wystawiany przez właściciela stanowi dla banku upoważnienie wypłacenia okazicielowi lub wskazanej na nim osobie określonej wartości pieniężnej. Dzieli się na: czek gotówkowy - upoważnia do podjęcia gotówki z banku, czek rozrachunkowy - służy do zawierania transakcji bezgotówkowych. Dłużnik zamiast gotówką reguluje swoje zobowiązanie, wręczając czek wierzycielowi, który po dokonaniu formalności określonych w prawie czekowym( podpisanie, ostemplowanie) podaje czek do realizacji bankowi dłużnika. Czek bankierski - stosowany w ramach operacji między bankami i( lub) instytucjami kredytowymi, często imienne, zwłaszcza w obrotach zagranicznych. Czek skarbowy - wystawiany przez organy administracji skarbowej( finansowej)z tytułu różnych zobowiązań publicznoprawnych. Stanowi on ułatwienie w regulowaniu zobowiązań przez władze publiczne. Czek podróżniczy - emitowany przez renomowane banki, instytucje finansowe oraz biura podróży, umożliwia regulowanie zobowiązań podczas podróży. Nie ma remitenta, co oznacza, że nabywcą czeku jest ta sama osoba, która będzie nim regulowała płatności za granicą. Z punktu widzenia formy czeków rozróżnia się: czeki imienne - ( rekta czeku) nie może być przenoszony przez indos( nie na zlecenie lub klauzula równoważna)- zawiera imię i nazwisko lub nazwę instytucji, czyli remitenta, czeki na okaziciela - nie wyklucza podania nazwy remitenta, ale nie jest to warunek konieczny, musi być określenie „wypłacić okazicielowi” lub imię i nazwisko remitenta lub „wypłacić okazicielowi”. Podział związany z warunkami ich realizacji: czek niepotwierdzony - nie wymaga żadnych dodatkowych czynności, czek potwierdzony - musi być pokrycie( środki pieniężne) na rachunku bankowym wystawcy czeku.
e) ze względu na kryterium oprocentowania: te o stałym oprocentowaniu, obligacje o zmiennym oprocentowaniu( obligacje indeksowane), obligacje zerowe( zerokuponowe)- rodzaj papierów wartościowych, które nie przynoszą i ch nabywcom okresowego procentu. f) ze względu na sposób wykupu: podlegające wykupowi (umorzeniu), konwersyjne, opcyjnie. g) Sprzedaż obligacji następuje przez konsorcja emisyjne, zakładane zwykle przez banki komercyjne. Organizacja emisji obligacji – operacja czynna. h) Typy konsorcjów bankowych: Przejmujące – banki przejmują całość emisji, a ich podział między bankami zależy od zawartego przez nie porozumienia, Emisyjne – organizujące rozprowadzenie obligacji między inwestorami, Mieszane – łączące cechy dwóch poprzednich. i) Obligacje skarbowe stanowią podstawowy instrument finansowania deficytu budżetowego i długu publicznego, j) Obligacje to najpewniejszy instrument lokowania wolnych środków pieniężnych, ale stosunkowo nisko oprocentowany. k) Przywilej e np. zwolnienie z podatku dochodowego lub odpis wydatków na zakup obligacji od podstawy opodatkowania dochodów l) Obligacje municypalne (komunalne) – emitowane przez władze lokalne i ich agencje. m) Obligacje skarbowe i obligacje municypalne należą do najbardziej pewnych instrumentów lokowania środków pieniężnych , bo oprocentowanie niewielkie, ryzyko praktycznie zerowe, zachętą może być zwolnienie z całości lub części opłat związanych z podatkiem dochodowym.
Użytkowe - powstają w przypadku umorzenia części akcji lub wcześniejszej spłaty kapitału. Posiadacz nie ma prawa do dywidendy ani podziału likwidowanego majątku. Ma prawo do udziału w podziale nadwyżki zysków i sumy likwidacyjnej majątku oraz prawo do działań na równi z posiadaczami akcji zwykłych.
pieniądz gotówkowy w obiegu, depozyty bieżące płatne na każde żądanie, tzw. a vista w monetarnych instytucjach finansowych i instytucjach rządowych szczebla centralnego (np. poczta czy skarb państwa) M2 – pośredni agregat pieniężny – obejmuje: M1, depozyty z terminem wypowiedzenia do 3 miesięcy (tj. krótkoterminowe wkłady oszczędnościowe), depozyty terminowe do 2 lat (czyli lokaty krótkoterminowe), zdeponowane w monetarnych instytucjach finansowych i instytucjach rządowych szczebla centralnego Podaż pieniądza jest równoznaczna z agregatem M M3 – szeroki agregat pieniężny - obejmuje: M2, instrumenty zbywalne, czyli operacje z przyrzeczeniem odkupu, jednostki uczestnictwa w funduszach na rynku pieniężnym, dłużne papiery wartościowe z terminem pierwotnym do 2 lat, wyemitowane przez monetarne instytucje finansowe. Podstawową miarą pieniądza stosowaną przez ECB i NBP od marca 2002 r. jest agregat M
Operacja repo polega na kupnie papierów wartościowych po określonej cenie z jednoczesnym odkupieniem tych papierów po cenie wyższej w określonym dniu w przyszłości (różnica między tymi cenami stanowi efektywną stopę procentową) Operacja reverse repo polega na sprzedaży papierów wartościowych, z jednoczesną ich odsprzedażą w przyszłości. Operacje te mają charakter krótkoterminowych, tj. od jednego dnia do 6 miesięcy, a ich przedmiotem są na ogół papiery wartościowe Skarbu Państwa (ryzyko kredytowe faktycznie nie istnieje).
Operując wymienionymi instrumentami, NBP dąży do kształtowania takiego poziomu stóp procentowych w gospodarce, który maksymalizuje prawdopodobieństwo osiągnięcia celu inflacyjnego. Stopy procentowe NBP: Referencyjna 0, Lombardowa 0, Depozytowa 0, Redyskontowa weksli 0, Dyskontowa weksli 0,12. Stany na czerwiec 2021.
Zgodnie z art. 227 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 Ustawy o Narodowym Banku Polskim, Rada Polityki Pieniężnej jest organem NBP. Rada Polityki Pieniężnej ukształtowała się w dniu 17 lutego 1998 r. W skład Rady wchodzą: Przewodniczący Rady, którym jest Prezes NBP, 9 członków, powoływanych w równej liczbie przez: Prezydenta RP, Sejm i Senat. Członkowie Rady Polityki Pieniężnej powoływani są na 6 lat. Zgodnie z art. 12 Ustawy o NBP, Rada Polityki Pieniężnej: ustala corocznie założenia polityki pieniężnej i przedkłada je do wiadomości Sejmowi równocześnie z przedłożeniem przez Radę Ministrów projektu ustawy budżetowej, składa Sejmowi sprawozdanie z wykonania założeń polityki pieniężnej w ciągu 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego, ustala wysokość stóp procentowych NBP, ustala zasady i stopy rezerwy obowiązkowej banków, określa górne granice zobowiązań wynikających z zaciągania przez NBP pożyczek i kredytów w zagranicznych instytucjach bankowych i finansowych, zatwierdza plan finansowy NBP oraz sprawozdanie z działalności NBP, przyjmuje roczne sprawozdanie finansowe NBP, ustala zasady operacji otwartego rynku. Rada Polityki Pieniężnej dokonuje oceny działalności Zarządu NBP w zakresie realizacji założeń polityki pieniężnej i uchwala zasady rachunkowości NBP, przedłożone przez Prezesa NBP. Skład Rady Polityki Pieniężnej: Przewodniczący Rady Polityki Pieniężnej Prezes NBP – Adam Glapiński Członkowie Rady Polityki Pieniężnej Grażyna Ancyparowicz Eugeniusz Gatnar Łukasz Hardt Cezary Kochalski Jerzy Kropiwnicki Eryk Łon Rafał Sura Kamil Zubelewicz Jerzy Żyżyński