Pobierz Notatki z przedmiotu fundamentowanie i więcej Notatki w PDF z Mechanika gruntów i fundamenty tylko na Docsity!
1.OKREŚLENIA PODSTAWOWE
Geotechnika – nauka zajmująca sia pracą i badaniami ośrodka gruntowego dla celów projektowania i wykonawstwa budowli ziemnych i podziemnych oraz fundamentów budynków i nawierzchni drogowych. Jej częścią składowa jest: gruntoznawstwo, mechanika gruntów, fundamentowanie, geologia inżynierska, i inne nauki przyrodnicze.
Gruntoznawstwo – nauka zajmująca się podziałem gruntów oraz jego własnościami fizycznymi, precyzuje sposób rozpoznawania materiału gruntowego.
Geologia inżynierska – część geologii (nauka zajmująca się badaniami własności ośrodka gruntowego) w zakresie części podłoża współpracującego z posadowionym na nim obiektem
Mechanika gruntów – nauka o fizycznych własnościach ośrodka gruntowego oraz stanach naprężenia i odkształcenia podłoża gruntowego pod wpływem działających obciażeń,
Mechanika skał – nauka o fizycznych własnościach materiałów skalnych oraz o zachowaniu się pod wpływem obciążenia.
Fundamentowanie – nauka inżynierska zajmująca się posadowieniem obiektów,
Geoinżynieria – dziedzina nauki zajmująca się metodami ulepszenia gruntów i skał w celu umożliwienia posadowienia budowli
2. FUNDAMENT – DEFINICJA, FUNKCJA ELEMENTU JAKO CZĘŚCI KONSTRUKCJI BUDOWLANEJ.
Fundament – najniższa część konstrukcji (budowlanej), która przenosi obciążenia na podłoże gruntowe.
Zadaniem fundamentu jest redukcja wysokich naprężeń działających w konstrukcji do niskich, które mogą być przejęte przez podłoże gruntowe.
3. PODZIAŁ FUNDAMENTÓW (OGÓLNY, ZE WZGLEDU NA MATERIAŁ, TYPY).
Ogólna klasyfikacja fundamentów:
bezpośrednie (płytkie)- fundament przenosi obciążenia na podłoże nośne poprzez jego dolną podstawę, nie uwzględnia się współpracy bocznych powierzchni, Fundamenty mogą być wykonane na podłożu:
- naturalnym,
- po wykonanej wymianie gruntów,
- wzmocnionym (zagęszczanie, stabilizacja, iniekcje).
pośrednie (głębokie)- obciążenia przenoszone są na głębsze warstwy podłoża poprzez podstawę oraz poprzez powierzchnie boczne elementów stanowiących fundament Podział fundamentów pośrednich:
- na palach,
- na studniach,
- na kesonach,
- na ścianach szczelinowych,
- na ściankach szczelnych.
Podział fundamentów ze względu na materiał:
żelbetowe – najczęściej stosowane, betonowe – w przypadku niewielkich obciążeń, ceglane – stosowane dawniej, drewniane – np. pale w budynkach historycznych, kamienne, stalowe – konstrukcje pomocnicze, ścianki szczelne.
Fundamenty bezpośrednie - typy:
stopy fundamentowe, ławy fundamentowe, ruszty fundamentowe, płyty fundamentowe, skrzynie fundamentowe, fundamenty blokowe.
4. ZAGADNIENIA GEOTECHNIKI W ROZWIAZYWANIU PROBLEMÓW FUNDAMENTOWANIA.
- Szacowanie nośności podłoża pod fundamentem – dobór parametrów wytrzymałościowych materiału gruntowego, model mechanizmu zniszczenia, nośność podłoża,
- Analiza osiadań – dobór parametrów deformacyjnych (zagadnienie dużej sztywności w zakresie małych odkształceń), modelowanie zachowania się podłoża (często stosowane analizy MES),
- Dobór sposobu posadowienia, wymiarowanie fundamentów (wymiary, zbrojenie),
- Dobór głębokości posadowienia (zagadnienia przemarzania, funkcja obiektu, uwarstwienie podłoża gruntowego, obecność wody gruntowej),
- Wymiana słabego podłoża gruntowego,
- Wzmocnienie słabego podłoża: zagęszczanie (statyczne, dynamiczne), kolumny kamienne, wibroflotacja i wibrowymiana, stabilizacja podłoża spoiwami,
- Posadowienie na gruntach nasypowych,
- Posadowienie pośrednie (przenoszenie dużych obciążeń, obciążenia na mimośrodzie, słabe podłoże),
- Przenoszenie sił poziomych (konstrukcje oporowe),
- Stateczność skarp i zboczy,
- Prowadzenie robót ziemnych,
- kotwy gruntowe i inne systemy kotwiące
3) Trzecia kategoria geotechniczna- obejmuje:
- nietypowe obiekty budowlane niezależnie od stopnia skomplikowania warunków gruntowych, których wykonanie lub użytkowanie może stwarzać poważne zagrożenie dla użytkowników i środowiska, takie jak: obiekty energetyki jądrowej, rafinerie, zakłady chemiczne, zapory wodne, lub których projekty budowlane zawierają nowe, nie sprawdzone w krajowej praktyce, rozwiązania techniczne, nie znajdujące podstaw w przepisach i Polskich Normach,
- obiekty budowlane posadawiane w skomplikowanych warunkach gruntowych,
- obiekty zabytkowe i monumentalne.
6. DOKUMENTACJE WYKONYWANE W CELU ROZPOZNANIA PODŁOŻA W ZALEŻNOŚCI OD
WARUNKÓW GRUNTOWYCH.
W zależności od kategorii geotechnicznej, konieczne jest sporządzenie odpowiedniej dokumentacji. Dla pierwszej kategorii oraz drugiej kategorii (za wyjątkiem złożonych warunków gruntowych) wystarczające jest wykonanie Dokumentacji Geotechnicznej, która określa właściwości gruntów oraz parametry wytrzymałościowo – deformacyjne oraz warunki posadowienia. Kategoria druga (warunki złożone) i trzecia wymaga opracowania dodatkowo Dokumentacji Geologiczno – Inżynierskiej. W zależności od stopnia skomplikowania warunków gruntowych i rodzaju obiektu musza być dobrane rodzaje badan podłoża.
7. ZAWARTOŚĆ DOKUMENTACJI GEOLOGICZNO – INŻYNIERSKIEJ.
Zawartość Dokumentacji Geologiczno –Inżynierskiej:
- Podstawy opracowania (zlecenie, projekt wstępny, plan zagospodarowania),
- Opis wykonanych badan (wiercenia, sondowania, badania laboratoryjne),
- Część opisowa: geneza gruntów zalegających w podłożu, podział na warstwy pod względem litologii (tzw. „pakiety geotechniczne), charakterystyka gruntów ze względu na ich nośność, określenie warunków wodnych, analiza warunków górniczych, geotechniczne warunki posadowienia,
- Część rysunkowa: plan rozmieszczenia punktów badawczych, przekroje podłużne, przekroje poprzeczne,
- Załączniki: karty otworów badawczych, zestawienie wykonanych badan polowych i laboratoryjnych,
- Projekt Prac Geologicznych podlega zatwierdzeniu w Urzędzie Gminy (Starostwie Powiatowym) – czas oczekiwania 30 dni (60 dni w niektórych przypadkach),
- Zatwierdzeniu podlega równie_ Dokumentacja Geologiczno – Inżynierska,
- Dokumentacja Geotechniczna nie podlega zatwierdzeniu w Urzędzie,
Dokumentacje muszą być wykonywane przez osoby uprawnione.
Plan sytuacyjny punktów badawczych (^) Metryka otworu badawczego
Przekrój geotechniczny
Parametry warstw gruntowych
8. RODZAJE BADAŃ WYKONYWANYCH PODCZAS ROZPOZNANIA PODŁOŻA GRUNTOWEGO.
- Badania polowe (wiercenia, badania makroskopowe,sondowania statyczne i dynamiczne, próbne obciążenia),
- Badania laboratoryjne (wilgotność, granice konsystencji, uziarnienie, badania wytrzymałościowe, badania edometryczne i in.),
- Badania specjalistyczne (badania agresywności wody, badania geofizyczne),
- Głębokość wykonywanych badan penetracyjnych – do głębokości aktywnej (zwykle 5
9. PRZEBIEG BADAŃ WYKONYWANYCH PRZY UŻYCIU SONDY STATYCZNEJ.
Przebieg badania:
- Wciskanie stożka sondy ze stała prędkością 2 cm/s,
- Mierzone wielkości: opór pod podstawa sondy (qc), opór na pobocznicy (fs), ciśnienie wody w porach gruntu (u – jedynie w wersji CPTU),
- Wynik badania: rodzaj, stan gruntów, parametry wytrzymałościowe, parametry deformacyjne,
- Zasięg badania: 30 m.
10. ZASADA PROWADZENIA PRÓBNYCH OBCIĄŻEŃ.
- Wykonanie próby obciążania powierzchni z jednoczesnym pomiarem osiadań,
- Mierzone wielkości: wartość obciążenia oraz osiadania,
- Wynik badania: dane do wykonywania analizy odwrotnej – możliwość szacowania różnych parametrów,
- Wyniki badan w postaci krzywej obciążenie osiadanie,
- Najczęściej uzyskiwany wynik z badania próbnych obciążeń – moduł odkształcenia E0, E, 11. METODY „A”, „B”, „C” DOBORU PARAMETRÓW DO OBLICZEŃ.
- Metoda A – wartości parametrów uzyskuje się z bezpośrednio z badań laboratoryjnych lub polowych – jedyna metoda przewidziana norma EC
- Ławy fundamentowe:
- Stosuje się pod ściany lub rząd słupów (rozstaw nie większy niż 5,0 m),
- W przypadku mocnego i średnionośnego podłoża.
- Możliwe stosowanie poszerzenia pod słupami,
- Obciążenie pod ławami zwykle nie powinno przekraczać 200 kPa,
- Ruszty fundamentowe:
- Utworzone z podłużnych i poprzecznych, wzajemnie przecinających się ław fundamentowych,
- Stosowany na słabszym (niż dla samych ław) podłożu gruntowym,
- Na terenach zagrożonym deformacjami górniczymi,
- Pod konstrukcje ścianowe w układzie mieszanym,
- W przypadku konieczności przeniesienia sił poziomych,
- Ruszty wykazują dużą sztywność w obydwu kierunkach poziomych,
- Nacisk fundamentu na podłoże nie powinien przekraczać 200kPa,
- Płyty fundamentowe:
- Fundament składa się z ciągłej płyty pod całym obrysem budynku,
- Może mieć różną grubość (żebra),
- Stosowana na średnionośnym i słabym podłożu lub pod wysokim budynkami,
- Płyta umożliwia wykonanie izolacji wodoszczelnej w celu zabezpieczenia pomieszczeń podziemnych przed woda gruntowa,
- Umożliwia wyrównanie osiadań pod budynkiem (np. przy niejednorodnych warunkach gruntowych),
- Nacisk fundamentu na podłoże nie powinien przekraczać 150kPa,
- Projektowanie posadowienia na płycie wymaga wykonania bardziej zaawansowanej analizy współpracy budowli z podłożem.
- Skrzynie fundamentowe:
- Pod wieżowcami (duże obciążenie na podłoże – ponad 400 kPa),
- W przypadku słabych i niejednorodnych warstw gruntowych,
- Duża sztywność fundamentu mająca zdecydowany wpływ na odkształcanie się podłoża, wywoływane naciski a zwłaszcza na siły wewnętrzne w konstrukcji,
- Zapewniają stateczność budynku w przypadku nadmiernych deformacji podłoża,
- Grubość płyty: 1,2 – 1,5 m, grubości ścian: 0,8 m,
- Skrzynie zwykle stanowią użytkowe kondygnacje podziemne (garaże, parkingi).
16. STANY GRANICZNE ANALIZOWANE PRZY PROJEKTOWANIU FUNDAMENTÓW.
- Utrata równowagi konstrukcji lub podłoża, rozpatrywanych jako ciało sztywne, gdy wytrzymałość materiałów konstrukcyjnych i gruntu ma znaczenie nieistotne dla zapewnienia nośności (EQU),
- Wewnętrzne zniszczenie lub nadmierne odkształcenie konstrukcji lub elementów konstrukcji, gdy wytrzymałość materiałów konstrukcyjnych jest istotna w zapewnieniu nośności (STR),
- Zniszczenie lub nadmierne odkształcenie podłoża, gdy wytrzymałość gruntu (lub skały) jest decydująca dla zapewnienia nośności (GEO),
- Utrata stateczności konstrukcji lub podłoża (utrata równowagi pionowej) spowodowana ciśnieniem wody (wyporem) lub innymi oddziaływaniami pionowymi (UPL),
- Hydrauliczne unoszenie cząstek gruntu, erozja wewnętrzna lub przebicie hydrauliczne w podłożu wywołane spadkiem hydraulicznym (HYD).
17. WARUNEK PIERWSZEGO STANU GRANICZNEGO (WSPÓŁCZYNNIKI BEZPIECZENSTWA,
PODEJŚCIA OBLICZENIOWE).
Rozpatrując stan graniczny zniszczenia lub nadmiernego odkształcenia elementu konstrukcyjnego lub części podłoża (STR) lub (GEO), należy wykazać, że:
Ed Fd gdzie: Ed – wartość oddziaływania na element konstrukcyjny lub grunt;
Fd – wartość efektu oddziaływania na element konstrukcyjny lub grunt. Wielkości występujące warunku pierwszego stanu granicznego:
d
M
k
d F rep ;a
X
E E F ;
lub
d
M
k
d E rep ;a
X
E E F ;
E – nośność podłoża – opór przeciw oddziaływaniu (siła uogólniona), Frep – Oddziaływanie lub efekt oddziaływania (siła uogólniona),
D – wygięcie, D/L – wygięcie względne,
w – przechylenie, b – obrót względny
Ograniczenia:
- W projekcie posadowienia należy określić wartości graniczne przemieszczeń fundamentu,
- Powyższe warunki można określić w załączniku krajowym do PN-EN,
- Należy ograniczyć nierównomierne przemieszczenia fundamentów wywołujące odkształcenia posadawianej konstrukcji, aby nie wystąpił w niej stan graniczny,
- W przypadku braku ustalonych wartości granicznych można wykorzystać wartości podane w załączniku H normy PN-EN.
19. PARAMETRY DECYDUJĄCE O NOŚNOŚCI PODŁOŻA POD FUNDAMENTEM, WARTOŚCI, METODY
SZACOWANIA.
Parametry materiałowe (gruntowe) decydujące o nośności i odkształcalności podłoża:
c – spójność – grunty drobnoziarniste (spoiste), f – kąt tarcia wewnętrznego, c u
- wytrzymałość na ścinanie bez odpływu (bez drenażu),
g – ciężar gruntu (ponad i poniżej poziomu posadowienia), E 0
, E (M
0
, M) – moduły odkształcenia (ściśliwości),
n - współczynnik Poissona,
Metody szacowania parametrów materiałowych:
- Metoda A- wartości parametrów uzyskuje się bezpośrednio z badań laboratoryjnych lub polowych (jedyna metoda przewidziana normą EC7)
- Metoda B- wartości parametrów odczytuje się z nomogramów normy PN-81/B-03020 na podstawie korelacji z tzw. wartościami wiodącymi (rodzajem i stanem gruntów),
- Metoda C- warunki gruntowe określa się na podstawie doświadczeń dla podobnych konstrukcji realizowanych na podobnych terenach
Wartości parametrów materiałowych:
- Wartość wyprowadzona- wartość parametru oszacowana na podstawie badań (laboratoryjnych lub polowych), próbnych obciążeń lub innych analiz z uwzględnieniem dokładności oszacowania i wagi zagadnienia (wartość ekspercka),
- wartość charakterystyczna- wartość średnia parametru ustalana z określonym kwantylem (zwykle 95%),
- wartość obliczeniowa- wartość parametru przyjmowana do obliczeń, uwzględnia niepewność oszacowania (pomiaru, założeń, metod obliczeniowych) oraz ważność zagadnienia,
W zależności od dokładności szacowania parametrów do obliczeń należy uwzględnić odpowiedni współczynnik materiałowy.
20. WSPÓŁCZYNNIKI BEZPIECZENSTWA W PROJEKTOWANIU FUNDAMENTÓW.
Współczynnik bezpieczeństwa – uwzględnia możliwość wystąpienia sytuacji bardziej niekorzystnej niż przyjęta do analizy.
Podejście obliczeniowe:
- Metoda globalnego współczynnika bezpieczeństwa - szacowaną nośność materiału (podłoża) dzieli się przez współczynnik bezpieczeństwa równy zwykle. Jest to metoda stosowana dawniej.
- Metoda czesiowych współczynników bezpieczeństwa – ustala się współczynnik bezpieczeństwa oddzielnie dla obciążeń, materiały (podłoża gruntowego) oraz metodyki szacowań nośności. Metoda stosowana obecnie.
Grupy współczynników bezpieczeństwa:
~ współczynnik do wartości oddziaływań - przyjmuje wartości w zależności od rodzaju obciążenia (stałe/zmienne, korzystne/niekorzystne).
~ współczynnik do wartości parametrów materiałowych (gruntu) – wartości w zależności od parametru oraz dokładności jego oznaczania,
~ współczynnik uwzględniający niepewność metody obliczeniowej – ustalany w zależności od dokładności obliczeń i przyjętego modelu obliczeniowego.
- efektywna wartość spójności
- współczynniki nośności zależne od efektywnej wartości kąta tarcia wewnętrznego
- współczynnik uwzględniający nachylenie podstawy fundamentu
- współczynnik kształtu podstawy fundamentu
- współczynnik uwzględniający wpływ siły poziomej (nachylenie do pionu wypadkowej obciążenia)
bq b 1 tg ' bc bq 1 bq ^ / Nc tg '
W przypadku płaskiej podstawy ; – kąt nachylenia podstawy fundamentu
sin '
1
L
B
sq
L
B
s ^ dla prostokąta
sq 1 sin ' s 0 , 7 dla koła lub kwadratu
sc sq Nq 1 / Nq 1 dla dowolnego kształtu
gdy B ' L '
m iq [ 1 H /( V A ' c ' ctg ')]
i [ 1 H /( V A ' c ' ctg ' )] m ^1
ic iq ( 1 iq )/( Nctg ')
m m mL cos 2 mB sin^2 siła pozioma tworzy z kierunkiem L kąt
m mL [ 2 ( L '/ B ')]/[ 1 ( L '/ B ')] siła pozioma działa na kierunku L
m mB [ 2 ( B '/ L ')]/[ 1 ( B '/ L ')] siła pozioma działa na kierunku B
22. SPRAWDZENIE WARUNKU NOŚNOŚCI NA SIŁĘ POZIOMA.
Sprawdza się warunek:
H – obliczeniowa wartość siły poziomej lub składowa całkowitego oddziaływania działająca równolegle do podstawy fundament, Rd – obliczeniowa wartość oporu przeciwdziałającemu przesunięciu (wynika z tarcia podstawy o grunt), Rd,p – obliczeniowa wartość siły utrzymującej wywołane przez parcie gruntu na boczną podstawę fundamentu,
Warunki z odpływem: Wartość oporu wynikająca z tarcia podstawy fundamentu:
- współczynnik bezpieczeństwa uwzględniony we własnościach gruntu
- współczynnik bezpieczeństwa uwzględniony w wartości odporu
d’ – obliczeniowy kąt tarcia między podstawą fundamentu a gruntem, równy efektywnemu
kątowi tarcia wewnętrznego w stanie krytycznym cv,d (fundamenty formowane na gruncie)
oraz 2/3 cv,d (gładkie fundamenty prefabrykowane)
Warunki bez odpływu: Wartość oporu wynikająca z tarcia podstawy fundamentu:
- współczynnik bezpieczeństwa uwzględniony we własnościach gruntu
H Rd Rd,p
R d Vdtg d'
Rd V dtg k' / R'H
Rd Ac cu,d
Rd Ac cu,k / R'H
- współczynnik bezpieczeństwa uwzględniony w wartości odporu
23. PODŁOŻE JEDNORODNE I UWARSTWIONE PRZY SPRAWDZANIU I STANU GRANICZNEGO.
Podłoże jednorodne - poniżej warstwy gruntu na której posadowiony jest fundament nie zalega warstwa słabsza. Sprawdzamy warunek stanu granicznego nośności jedynie w poziomie posadowienia.
Podłoże uwarstwione – na niższej głębokości znajduje się warstwa gruntowa o gorszych własnościach niż ta, na której posadowiony jest fundament. W przypadku podłoża uwarstwionego mimo spełnienia warunków stanu granicznego w poziomie posadowienia może nastąpić stan graniczny w stropie warstwy słabszej (wg EC 7 – możliwość zniszczenia przez przebicie mocnej warstwy).
Metody uwzględniające występowanie podłoża uwarstwionego:
a) metoda fundamentu zastępczego – rozważa się wystąpienie stanu granicznego w stropie warstwy słabszej (wg PN-81/B03020):
Fundament fikcyjny - fikcyjny , położony na głębokości na warstwie słabej o wymiarach obciążony siłą
- obciążenie na fundament zastępczy (oddziaływanie zwiększone o ciężar gruntu zalegający między fundamentem a stropem warstwy słabszej).
- wymiary fundamentu zastępczego,
- głębokość posadowienia fundamentu zastępczego
Zmiana wartości mimośrodów:
b) metoda Madeja – nośność podłoża redukuje się poprzez odpowiedni współczynnik uwzględniający wytrzymałość słabej warstwy oraz jej położenie. Metoda uwzględnia wpływ na nośność podłoża, jaki wywiera niżej położona słaba warstwa o miąższości.
Nośność podłoża z uwzględnieniem warstwy słabej
- dla h/B > 0.
- współczynnik uwzględniający obecność warstwy słabszej
dla h/B >
dla 0.5< h/B <
dla h/B <0.
25. SZACOWANIE OSIADAŃ FUNDAMENTÓW.
Metoda sumowania osiadań warstw gruntowych: Założenia:
Podział na warstwy o miąższości nie większej niż 0,5B; Podział dostosowany do warstw gruntowych oraz poziomu wód gruntowych; Wyznaczenie naprężeń pierwotnych (^) z , wtórnych zs i dodatkowych zd w podłożu pod fundamentem; Określenie głębokości aktywnej, do której liczy się osiadania; Wyliczenie osiadań przy założeniu enometrycznego stanu odkształceń.
Warunek osiągnięcia głębokości aktywnej:
zd 0 , 3 z - dla większości fundamentów;
(^) zd 0 , 2 z - eg Wiłuna oraz EC – 7, dla fundamentów o mniejszych wymiarach;
zd 0 , 5 z - dla fundamentów o znacznych wymiarach (płyty, skrzynie, nasypy
komunikacyjne) Osiadanie warstwy gruntu:
i
zs i i
'' zd i i
' i i
M
h
M
h
s s s
0
0 budowa krótsza niż 1 rok;
1 budowa dłuższa niż 1 rok.
Osiadanie podłoża pod fundamentem:
n
i
s si
1
Uzyskane wartości osiadań są wartościami przybliżonymi (umownymi).
Metoda bazująca na modelu półprzestrzeni sprężystej:
E
q B
s h
gdzie: q obciążenie przekazywane przez fundament na
podłoże;
B szerokość fundamentu;
współczynnik Poissona; h współczynnik kształtu; h 0 , 79 dla koła h 0 , 88 dla kwadratu h 1 , 22 dla prostokąta o stosunku boków 2:
E moduł sprężystości (Younga);
26. DOBÓR GŁEBOKOŚCI POSADOWIENIA FUNDAMENTÓW BEZPOŚREDNICH.
Warunki mające wpływ na przyjęcie głębokości posadowienia:
Ze względów ekonomicznych głębokość posadowienia musi być możliwie najmniejsza, min = 0,5 m (mniejsza głębokość musi być odpowiednio uzasadniona), Należy posadawiać głębiej w przypadku przypowierzchniowego występowania słabego gruntu i mocniejszego poniżej, W przypadku głębszego zalegania słabej warstwy należy posadawiać jak najpłycej (najdalej od warstwy słabej), W przypadku występowania do głębokości przemarzania gruntów wysadzinowych, należy posadowić poniżej tej głębokości (D ≥hz) Obecność wody gruntowej (zaleca się posadawiać min. 0,5 m powyżej poziomu wody gruntowej), Funkcje budynku (podpiwniczenie, kondygnacje podziemne, kanały technologiczne, itp.), Względy estetyczne (konieczność przykrycia fundamentu- D≥H),
27. DOBÓR WYMIARÓW FUNDAMENTÓW BEZPOŚREDNICH.
Kształt :
- Stopy kwadratowe ( ) – w przypadku dominującej (w stosunku do momentów) wartości siły pionowej lub zbliżonych do siebie wartości momentów w obydwu płaszczyznach: i
- Stopy prostokątne ( ) – w przypadku dominującego działania momentu w jednym kierunku,
- Stopy o nachylonej podstawie – w przypadku znacznych wartości sił poziomych.
Wymiary:
- Pole powierzchni fundamentów musi zapewnić naciski możliwe do przeniesienia przez podłoże,
Otulina – 40mm jeśli beton układa się na warstwie wyrównawczej, 75mm jeśli wprost na gruncie.
30. ZASADY ZBROJENIA STÓP FUNDAMENTOWYCH.
~ Rodzaj zbrojenia:
- siatki zbrojeniowe
- pręty łączone na budowie, ~ Stopa mała - max długość boku – : zbrojenie rozłożone równomiernie. ~ Stopa duża - długość boku : zagęszczenie zbrojenia w środkowej części (2 razy mniejszy rozstaw w paśmie środkowym niż w pasmach skrajnych, przy zachowaniu obliczonej ilości zbrojenia), ~ Słupa o długości boku ponad - dopuszcza się skrócenie co drugiej wkładki o długości.
31. PROJEKTOWANIE I ZBROJENIE ŁAW FUNDAMENTOWYCH.
Ławy fundamentowe – pod konstrukcje ścianowe Nośność podłoża pod ława:
- oblicza sie jak dla stóp przyjmując B/L = 0,
- przyjmuje sie liniowy rozkład naprężeń (założenie sztywności ławy wraz ze współpracującą ścianą), Inne warunki:
- dobór wysokości stopy: H = (0,3 – 0,4) L (B – bs)
- dozbrojenie pod otwór drzwiowy, kanały, itd. – na moment:
Ławy fundamentowe – pod rząd słupów Analiza statyczna:
- analizuje sie ławę jak belkę ciągłą,
- obciążeniem ławy (belki) jest odpór gruntu, a podporami – słupy,
- wysokość ławy (1/16 – 1/10) rozstawu miedzy słupami,
32. PROJEKTOWANIE RUSZTÓW FUNDAMENTOWYCH.
Zespół połączonych ze sobą ław – duża sztywność w kierunku podłużnym i poprzecznym; Zapewniają pewną redukcję różnicy osiadań w przypadku podłoża niejednorodnego, mogą być stosowane w przypadku podłoża o mniejszej nośności; Obliczanie rusztów – jako ustroje płaskie przestrzennie obciążone; Obciążenie – odpór gruntu, podpory – słupy lub ściany przekazujące obciążenie z konstrukcji. (na wykładach nic więcej nie było na temat rusztów)
33. PROJEKTOWANIE I ZBROJENIE PŁYT FUNDAMENTOWYCH.
Zastosowanie płyt fundamentowych:
~ słabsze podłoże, ~ duże obciążenia (budynki wysokie), ~ w celu wyróżnienia nacisków i osiadań podłoża pod budynkiem, ~ umożliwia wykonanie izolacji przeciwwodnej w przypadku posadowienia poniżej poziomu wody gruntowej,
Płyty wykonuje się jako żelbetowe.
Rodzaje płyt:
- o stałej grubości,
- z żebrami w strefach podłupowych.
Rodzaje analiz statycznych:
a) odwrócony strop - założenie równomiernego rozkładu nacisków na podłoże: o obciążenie równomierne od oporu gruntu (nacisk nie większy niż ), o słupy są podporami – zalecana analiza współpracy podłoża z nadbudową, o grubość płyty: , o wymiarowanie jako płyty dwukierunkowo zbrojone, o możliwość konstruowania żeber i wymiarowania jako płyty jednokierunkowo zbrojone, o możliwość stosowania lokalnych pogrubień (żebra lub grzybki pod słupami),
