

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Kinematyka punktu materialnego, Dynamika punktu materialnego, Całkowanie równań ruchu, Małe drgania...
Typologia: Notatki
1 / 2
Pobierz cały dokument
poprzez zakup abonamentu Premium
i zdobądź brakujące punkty w ciągu 48 godzin
YEVHENIIA VOLKOVA | NOTATKI Z WYKŁADU | FIZYKA UKŁADÓW PROSTYCH | MATEMATYKA STOSOWANA | WERSJA 11 lutego 2022 1 KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO: 1.1 Ruch w przestrzeni ~r(x, y, z) - położenie w czasie ~v(v x , v y , v z ) = ~r˙ - prędkość (pochodna położenia po czasie), ~a(a x , a y , a z ) = ~v˙(t) = ~r¨ - przyspieszenie (pochodna prędkości po czasie). Dodatkowo mamy przyspieszenie styczne a s = d d vt = ~aˆv oraz przyspieszenie normalne a n , dodatkowo ~a = a~ s + a~ n. 1.2 Układ współrzędnych krzywoliniowych - współczynniki Lame: zakładamy, że układ jest ortogonalny. Mamy wtedy: x = x(q 1 , q 2 , q 3 ), y = y(q 1 , q 2 , q 3 ), z = z(q 1 , q 2 , q 3 ). Pierwszy
współczynnik Lame wyraża się wzorem: H 1 =
∣ (^) ∂q∂~r 1
∂x ∂q 1
∂y ∂q 1
∂z ∂q 1
. H 2 , H 3 analogicznie (po q 2 i q 3 ). Wtedy: ~v = d~dtr = [H 1 q˙ 1 , H 2 q˙ 2 , H 3 g˙ 3 ].
2 DYNAMIKA PUNKTU MATERIALNEGO 2.1 Zasady dynamiki Newtona: a) Zasada bezwładności: F~ = 0 ⇔ ~v = const; b) Druga zasada: F~ = m~a = m d~dtv = d~dtp , gdzie p~ = m~v to pęd. c) Akcja - reakcja: Siły działające na dwa ciała działają wzdłuż linii je łączącej i F~ 1 (2) = F~ 2 (1) = 0. 2.2 Energia, zasady zachowania a) Związek energii potencjalnej z polem sił: F~ = −∇ U = −
∂U ∂x ,^
∂U ∂y ,^
∂U ∂z
; b) Prawo zachowania dotyczą układów odosobnionych: prawo zachowania pędu
i =1 p~ i^ =^ const^ oraz prawo zachowania momentu pędu^
i =1 L~ i^ =^ const, gdzie^ L~ i^ =^ r~ i^ ×^ p~ i^ oraz^
d L~i ∑^ dt^ =^ ~τ i ,^ oraz^ τ~ i^ - moment siły; c) Prawo zachowania energii mechanicznej i =
1 2 m i v
2 i +^ U^ (~r i ) =^ E. 3 CAŁKOWANIE RÓWNAŃ RUCHU 3.1 Ruch jednowymiarowy: (punkt materialny porusza się po osi X), układ odosobniony, punkt porusza się w polu siły centralnej, co oznacza że energia jest zachowana, całka pierwsza E = 12 m x˙^2 + U (x) ⇒ √^ 2 dx m ( E−U^ ( x ))^
= dt ⇒ t =
√ (^) m 2
∫ (^) dx √ E−U ( x )
3.2 Prawa Keplera: I prawo: ruch w polu typu ∼ −rα (α > 0) zachodzi po krzywych stożkowych ( pr = 1 + e cos(φ)); II prawo:
L = const ⇒ w równych odstępach czasu promień wodzący planety zakreśla równe pola, f˙ = L 2 mz ⇒ f˙ = const; III prawo: T^
2 a^3 =^ constdla każdej planety, gdzie^ T^ - okres obiegu planety wokół Słońca,^ a^ - wielka półoś jej orbity. 3.3 Ruch w polu centralnym: kwadratury : t =
√ (^) m 2
∫ (^) dr √ E−Uef f ( r )
∫ (^) L/r 2 √ 2 m ( E−U ) −L^2 /r^2 dr + C.
4 MAŁE DRGANIA 4.1 Oscylator harmoniczny: a) U (x) = 12 kx^2 - energia potencjalna, k - współczynnik sprężystości; b) F (x) = − U ′ (x) = − kx - siła harmoniczna; c) równanie Newtona: ¨x + 2β x˙ + ωx = F (t), gdzie ω^2 = (^) mk , 2 β = (^) mb i F b = − bv - tłumienie. 4.2 Ruch bez siły wymuszającej: F (t) = 0 oraz a) gdy β > ω - brak drgań; b) gdy β = ω - drgania krytyczne; c) gdy β < ω - drgania wygaszające się. 4.3 Drgania wymuszone w obecności tarcia: x¨ + 2β x˙ + ω^2 x = (^) mf cos(γt) = F m^ ( t ). Rozwiązując równanie, otrzymujemy x(t) = x jed (t) + f m
( ω^2 −γ^2 )^2 +4 β^2 γ 2 cos(γt + δ).
4.4 Analiza energii przy braku tarcia: F (t) = 0 V E = 12 m x˙^2 + 12 kx^2 = const, F (t) 6 = 0 ⇒ E 6 = const i E włożona do układu: E = (^21) m
−∞ F^ (t)e
−ωt dt
4.5 Układ dwóch atomów - sprzężone oscylatory: mamy F 1 = − kx 1 + k(x 2 − x 1 ) i F 2 = − kx 2 − k(x 2 − x 1 ) oraz równania Newtona x¨ 1 = ω^20 (x 1 − 2 x 2 ). Definiujemy wektor (x 1 , x 2 ), przechodzimy na postać macierzową i szukamy wektorów własnych macierzy oraz rozwiązana postaci ~x = ~ω sin(ωt). Otrzymujemy, że x(t) = α( 11 ) sin(ω 0 t + φ 1 ) + β
− 1
sin(
3 ω 0 t + φ 2 ). 5 RUCH FALOWY 5.1 Równanie falowe: równanie Newtona ∂
(^2) U ( x,t ) ∂x^2 −^
1 v^2
∂^2 u ( x,t ) ∂t^2 = 0^ dla^ v
ρ - równanie hiperboliczne, drugiego rzędu. 5.2 Fale biegnące: u(x, t) = f (x ± vt), gdzie f to dowolna funkcja, a v prędkość fali oraz fala płaska u(x, t) = A sin(kx − ωt). Porównując oba wyrażenia dostajemy: v = ωk , T = (^2) ωπ - okres drgań, λ = (^2) kπ - długość fali. 5.3 Formula d’Alamberta: zagadnienie Cauchy’ego dla równania falowego nieskończonej struny: u tt = c^2 u xx , warunki początkowe: u(x, 0) = f (x), u t (x, 0) = g(x). Rozwiązując powyższe zagadnienie otrzymujemy: u(x, t) = 12 [f (x − ct) + f (x + ct)] + (^21) c
∫ (^) x + ct x−ct g(ξ)dξ. 5.4 Drgania skończonej struny(unieruchomione końce): u tt = c^2 u xx , (0 < x < L, 0 < t), warunki brzegowe: u(0, t) = 0, u(L, t) = 0, warunki początkowe: u(x, 0) = f (x), u t (x, 0) = g(x). Dostajemy funkcje własne X n (x) = A sin( nπxL ) i T n (t) = C sin(βnct) + D cos(βnsct). 5.4 Drgania: a) belki: u tt + α^2 u xxxx = 0, kształt jak dla struny, częstość β n = ω n =
( (^) nπc L
, gdzie ω n = n^2 ω 1 ; b) membrany: u t t = c^2 ∆u, gdzie Delta = ∂
2 ∂x^2 +^
∂^2 ∂y^2 ,^ kształt: f. Bessela, częstości: zera f. Bessela. 6 SZCZEGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI 6.1 Zasada względności Einsteina: "Prawa przyrody jednakowe we wszystkich układach odniesienia." i "Prędkość rozchodzenia się światła skończona, nie zależy od ruchu obserwatora." Czas nie jest bezwzględny. Principia Newtona: czas ma charakter matematyczny, nie zależy od tego co się wokół dzieje. 6.2 Transformacja Galileusza: x ′^ = x − vt, y ′^ = y, t ′^ = t, równania Newtona są niezmiennicze, ale elektrodynamika nie. 6.3 Interwał czasoprzestrzenny : (∆s)^2 = (c∆t)^2 − (∆x)^2 − (∆y)^2 − (∆z)^2 , gdzie np. ∆t = t 2 − t 1. Wartości (ds)^2 jednakowe w każdym układzie inercjalnym: (ds)^2 = (ds ′ )^2. 6.4 Transformacja Lorentza: x ′^ = (x − vt)γ, y ′^ = y, z ′^ = z, t ′^ = (t − vxc 2 )γ, gdzie γ = (^1) −^1 β 2 , β = vc. Jeśli v << c ⇒ tr. Galileusza. 6.5 Efekty relatywistyczne: a) skrócenie Lorentza: ∆x ′^ = L ′^ = (∆x − v∆t)γ, ∆t = 0, L = L ′
1 − β^2 dla (L < L ′ ); b) jednoczasność: ∆t ′^ = 0, ∆x ′^ = 0, ∆t = (^) cv 2 γ∆x ′^ ⇒ ∆t 6 = 0, dwa
zjawiska, które w jednym układzie były jednoczesne, w innym nie są. c) dylatacja czasu:∆x ′^ = 0, ∆t ′^ = τ, ∆t = √τ 1 −β^2 ⇒ T > τ ⇒ poruszający się zegar chodzi wolniej, czas własny - czas,
który pokazuje nam zegar na ręce, dt = dt
′ √ 1 − ( vc )^2. 6.6 Składanie prędkości: u x = u
′ x + v 1+ (^) cv 2 u′ x^.^ Jeśli^ u
′ x =^ c^ ⇒^ u x^ =^ c, v^ =^ c,^ u ′ x =^ c^ ⇒^ u x^ =^ c. 6.7 Czterowektory: definiujemy x^0 = ct, x^1 = x, x^2 = y, x^3 = z. Czterowektor x μ^ = (x^0 , x^1 , x^2 , x^3 ) = (ct, ~r). Mamy (x^0 ) ′^ = (x^0 − βx^1 )γ, (x^1 ) ′^ = (x^1 − βx^0 )γ, (x^2 ) ′^ = x^2 , (x^3 ) ′^ = x^3. Długość czterowektora (niezmiennik): (ct)^2 − x^2 − y^2 − z^2 = const. 7 DYNAMIKA RELATYWISTYCZNA 7.1 4-prędkość: u μ^ = dx
μ dτ (czterowektor),^ u
(^0) = dx^0 dτ =^ c^
1 −β^2 ⇒ u μ^ = (c √^1 1 −β^2 , dxdτ , dydτ , dzdτ ).
7.2 Pęd relatywistyczny: ~p = m 0 ~u = m~v(część przestrzenna 4-wektora), gdzie m = √m^0 1 −β^2 to masa relatywistyczna(bo ~v = ~u
1 − β^2 ). Masa nie jest stała(zależy od prędkości), gdy v → c to m → ∞ , czyli ciała materialne (m 0 6 = 0) nie mogą osiągnąć prędkości światła. Definiujemy 4-wektor p μ^ = (p^0 , ~p), gdzie ~p to pęd relatywistyczny, a p^0 = m 0 u^0. 7.3 Energia relatywistyczna: E = mc^2 , m - masa relatywistyczna, prawo zachowania masy nie działa (E się zmienia, to m też) V p = Evc 2 ⇒ p = cpvc 2 ⇒ v = c. 7.5 Równanie Newtona-Einsteina: F~ = d~dtp , gdzie ~p to pęd relatywistyczny. 8 MECHANIKA LAGRANGE’A 8.1 Zagadnienie brachistochrony: szukana jest krzywa y = y(x), dla której czas ruchu(między ustalonymi punktami, przykladowo (0, 0) i (a, b)) jest minimalny, T = √^12 g
∫ (^) a 0
1+( y′ ( x ))^2 y ( x ) dx. 8.2 Figury "mydlane": szukana jest minimalna powierzchnia A [y(x)] = 2π
∫ (^) b a y(x)
1 + (y ′ (x))^2 dx. 8.3 Równanie Eulera-Lagrange’a: niech I =
∫ (^) x 2 x 1 f^ (x, y(x), y
′ (x))dx, y(x 0 ) = y 0 , y(x 1 ) = y 1 , I osiąga ekstremum dla y(x) spełniającej: d dx
∂f ∂y′^ −^
∂f ∂y = 0.^ Jeżeli^ f^ (x, y(x), y
′ (x)) = f (y(x), y ′ (x)), to istnieje całka pierwsza f − y ′^ ∂y∂f′ = const. 8.4 Zasada najmniejszego działania(Hamiltona): Definiujemy działanie S :=
∫ (^) t 2 t 1 L(1,^ q, t˙ ),^ gdzie^ L(1,^ q, t˙ )^ to funkcja Lagrange’a.^ Zasada Hamiltona:^ trajektoria rzeczywista odpowiada ekstremum działania. 8.5 Lagrangian układu punktów materialnych: a) L = E k − E p = (^12)
k m a v
2 a− U^ (^ r~^1 , ..., ~r N^ )^ b) Dla tego układu równania Lagrange’a sprowadzają się do równania Newtona^ d dt
∂L ∂ ~va −^
∂L ∂ ~ra = 0; ∂ ∂~v =
∂ ∂vx ,^
∂ ∂vy ,^
∂ ∂vz
V m v~˙ a = F~ a. 8.6 Układy odosobnione: a) niezmienniczość L przy translacjach daje prawo zachowania pędu
i =1 p~ i^ =^ const;^ b) niezmienniczość^ L^ względem obrotu układu daje prawo zachowania momenty pędu:
i =1 L~ i^ =^ const;^ c) niezmienniczość^ L^ przy przesunięciu w czasie otrzymujemy prawo zachowania energii:^ E^ =^
i =1 q˙ i
∂L ∂qi =^ const. 8.7 Twierdzenie Noether: jeśli równania ruchu są równaniami Eulera-Lagrange’a dla pewnego funkcjonału I i jeżeli ten funkcjonał jest niezmiennikiem pewnej grupy transformacji, to w teorii tej istnieje pewna liczba praw zachowania. 9 MECHANIKA HAMILTONA Hamiltonian to energia wyrażona przez uogólnione położenia i pędy, czyli H(q, p, t) =
i q˙ i p i^ −^ L. 9.1 Równania Hamiltona (kanoniczne): q˙ i = ∂H∂pi oraz p˙ i = − ∂H∂qi. 9.2 Przepływ hamiltonowski w przestrzeni fazowej: twierdzenie Liouville’a: Γ 0 = Γ, gdzie gamma Γ stanowi objętość przestrzeni fazowej w pewnej chwili.
9.3 Ruch punktu materialnego po powierzchni walca: H = (^21) m
{ (^) p 2 φ r^2 +^
1 2 k
(^2) m(r (^2) + z (^2) )
9.4 Nawiasy Poissona: i. niech f = f (q, p, t), wtedy dfdt = ∂f∂t + { H, f } , to nawiasy Poissona wielkości f, H zdefiniowane jako { H, f } :=
i
∂H ∂pi
∂f ∂qi −^
∂H ∂qi
∂f ∂pi
; ii. całki ruchu: to wielkości fizyczne stałe w czasie. Jeśli ∂f∂t + { H, f } = 0, to f jest całką pierwszą. Gdy f = f (q, p), to { H, f } = 0. iii. twierdzenie Poissona: jeśli f, g to całki ruchu, to { f, g } też jest całką ruchu. iv. Własności: a) antyprzemienność: { f, g } = − { g, f } ; b) dwuliniowość: { αf 1 + βf 2 , g } = α { f 1 , g } + β { f 2 , g } ; c) tożsamość Jacobiego: { f, { g, h }} + { g, { h, f }} + { h, { f, g }} = 0; d) reguła Leibniza: { f 1 · f 2 , g } = f 1 { f 2 , g } + f 2 { f 1 , g }. W szczególności: { q i , q k} = 0, { p i , p k} , { p i , q k} = δ ik.