Pobierz Nowoczesne metody wykończenia ścian i sufitów - Notatki - Budownictwo - Część 2 i więcej Notatki w PDF z Budownictwo i prefabrykacja tylko na Docsity!
Jeżeli przyjmiemy ten pierwszy, to boazeria tylko nieznacznie zmniejszy wymiar pomieszczenia, ponieważ łata zamocowana w bruździe będzie wystawać 5 mm ok. poza lico ściany. Jeśli ściana jest bardzo nierówna, to łata powinna wystawać bardziej, Po umieszczeniu listwy w bruździe, szczeliny po obu jej stronach warto zaszpachlować mieszaniną gipsu z piaskiem. Ważne jest by przestrzeni między ścianą, a spodnią częścią boazerii zapewnić skuteczną wentylację - zwłaszcza w pomieszczeniach wilgotnych. Poziome podkładowe listwy stanowią zaporę dla swobodnego przepływu powietrza pod boazerią. Nie istnieją zatem warunki dla odpowiednio skutecznego odbierania wilgoci z materiału ściany oraz suszenia samych paneli. Zapobiec tej sytuacji można poprzez wywiercenie w listwach pionowych przelotowych otworów wentylacyjnych o śr. 10-12 mm (rys. 15 A) rozmieszczonych co 25-30 cm. Można także wykonać wycięcia szerokości 2 i głębokości 1 cm (rys.15 B). Odpowiednie otwory uzyskamy poprzez wykonanie listew podkładowych z krótkich odcinków (rys.15 C).
Rysunek nr 15 Otwory wentylacyjne w listwach podkładowych : A - wywiercone , B - wycięte , C - uzyskane przez rozsunięcie sqsiednich listew. b. Mocowanie paneli Panele zaczynamy mocować od brzegu ściany. Jeżeli używamy elementów z kolekcji 2002 z "własnym piórem" , to pierwszy panel skierowujemy tym wpustem do naroża (rys.16) Następnie klamrami wchodzącymi we wpust na boku mocujemy go do wszystkich listew podkładowych. Dodatkowo możemy je przybić cienkimi gwoździkami. Wbijamy je w pióro tak, by ich łebki dało się później przysłonić listwą narożnikową.
Skierowanie panela piórem do naroża daje tę korzyść, że łatwo się
potem układa całą boazerię. Każdy następny element wsuwamy
piórem we wpust panela poprzedniego, już umocowanego (rys. 16).
Nigdy nie postępujemy odwrotnie.
Panele kolekcji 3003 łączone są na "pióro obce" mają wpust z obu
stron. Tak czy owak zatem ten pierwszy będzie nim skierowany ku
narożu. Zamocowujemy go klamrami.
Sposób zamocowania panela boazeryjnego kolekcji 2002 za
pomocą klamry widać na (rys. 17). Wsuwamy klamrę pod panel tak by
jej ząb wcisnąć we wpust (rys. 17 B). Zamocowanie klamra nie
przeszkadza we wsunięciu we wpust pióra następnego panela. Klamra
do panela kolekcji 3003, łączonych na "pióro obce" ma inny kształt
(rys. 18 A). Jej ząb, obustronny, wchodzi we wpust elementów
sąsiednich (rys. 18 B). Ją także wsuwamy pod panel i ząb
wprowadzamy we wpust a następnie przykręcamy lub przybijamy do
listwy podkładowej. Następnie we wpust wsuwamy "pióro obce"
(rys. 18 B) i nasuwamy następny panel. Pióro całkowicie przykrywa
klamry mocujące.
Dla uzyskania odpowiedniej dokładności ułożenia poszczególnych
paneli w boazerii warto trzymać się sprawdzonej kolejności mocowania
klamer. Najpierw przybijamy najwyższą, na górnej listwie podkładowej
następnie na dolnej i środkowej, a dopiero w ostatniej kolejności
na pozostałych pośrednich. Zalecana kolejność ułatwi równe i pionowe
rozmieszczenie paneli niemniej ich położenie musimy stale sprawdzać.
Zdarza się bowiem, że przy mocowaniu kolejnych klamer zapomnimy
panel dokładnie docisnąć do poprzedniego. Kolejne nawet niewielkie
odchylenia od linii pionowej sumują się. Po piątym czy szóstym panelu
może się okazać, że odchylenie stało się na tyle duże, iż wyraźnie psuje
wygląd całości. Dlatego co trzeci lub czwarty element sprawdza się
pion. Jeśli stwierdza się jakąś niedokładność, to skorygujemy ją przez
głębsze wsunięcie go lub wysunięcie z wpustu elementu poprzedniego.
Korektę tego rodzaju przeprowadzamy w przypadku paneli obu typów:
2002 i 3003.
w przypadku ściany oddziaływanie takie wywiera tylko niewielka jego część. Pozostała oddziaływuje prostopadle, na ścinanie wkrętów. Paneli boazeryjnych, można użyć do niewielkich fragmentów ścian. Na (rys. 19 ) jest to pokazane na przykładzie przekroju. Boazerią wyłożono tu miejsce przeznaczone na wieszak okryć wierzchnich. Doskonałym rozwiązaniem funkcjonalnym i estetycznym jest wykończenie panelami fragmentu ściany w kuchni, między szafkami wiszącymi i stojącymi. Odpowiednio do swoich upodobań można przyjąć ich układ pionowy (rys.20 ) lub poziomy (rys.21 )
Rysunek nr 19 Ułożenie boazerii z paneli na fragmencie przy wieszaku okryć wierzchnich,
Rysunek nr 20 Boazeria z paneli, ułożonych pionowo na fragmencie ściany pomiędzy szafkami kuchennymi wiszqcymi i stojgcymi.
Rysunek nr 21 Boazeria z paneli, ułożonych poziomo na fragmencie ściany pomiędzy szafkami kuchennymi wiszgcymi i stojqcymi. Bardzo efektowny wygląd okładziny można uzyskać łącząc panele różnych kolorów i układając je pionowo (rys. 22).
Rysunek nr 22 Boazeria ułożona z przemiennie rozmieszczonych paneli dwóch kontrastujących kolorów. Najprędzej w takich rozwiązaniach dobiera się barwy kontrastujące. Bogactwo barw i odcieni stwarza tu bardzo duże możliwości rozwiązań. W panelach kolekcji 3003 warto wykorzystać pióra z wykończeniem lustrzanym (rys. 23).
Rysunek nr 23 Boazeria z paneli łqczonych na obce pióro z wykończeniem lustrzanym ; A - pióro
W tego typu układzie stosuje się na ogół panele o różnych kolorach, lub różnych ich odcieniach. Na (rys. 27) widać rozmieszczenie listew podkładowych w ruszcie pod boazerią z paneli skośnych i pionowych. Tu także na styku jednych z drugimi należy umieścić dodatkowe listwy pionowe , podpierające końce paneli.
Rysunek nr 27 Konstrukcja rusztu z listew podkładowych dla boazerii z rys. 26. d.Obróbka paneli boazeryjnych Przy układaniu większości boazerii konieczne jest przycinanie paneli, zarówno na długości jak i skośnie. Pierwszy sposób cięcia obrazuje (rys. 28).
Rysunek nr 28 Prostopadłe przycinanie panela w skrzynce uciskowej; A - piła grzbietnica. Panel przycina się przy użyciu piły grzbietnicy z drobnymi ząbkami. Prowadzimy ją w prostopadłych wycięciach skrzynki. Panel układamy stroną licową do góry, tak by najpierw naciąć folię pokrywającą płytę wiórową. Skośnie przycina się panele również w skrzynce uciosowej (rys.29) prowadząc piłę w szczelinach wyciętych pod kątem 45°.
Rysunek nr 29 Skośne przycinanie panela w skrzynce uciosowej; A-jej konstrukcja. Wszystkie otwory o średnicy większej niż 20 mm wykonuje się przy użyciu wycinarki piłowej, umieszczonej w uchwycie wiertarki zamocowanej w stojaku pionowym (rys.30). Przy takim sposobie wiercenia jest zapewniona poprawność wykonania otworu, unika się także uszkodzeń na jego krawędziach.
Rysunek nr 30 Wykonywanie otworu w panelu przy użyciu wiertarki zamocowanej w stojaku; A - wycinarka piłkowa e. Wykończenie ościeżnic Pionową krawędź boazerii przy ościeżnicy drzwiowej wykańcza się na różne sposoby, zależnie od tego jak okładzina jest umiejscowiona względem skrzydła. Jeżeli wypada ono od strony boazerii (rys. 31), to listwy podkładowe doprowadzamy do odległości ok. 1 cm. od krawędzi wrębu przymykowego w ościeżnicy. Do końca tej listwy doprowadzamy panel skrajny, w razie potrzeby przycięty na odpowiednią szerokość. Następnie jego krawędź pionową przykrywamy listwą narożnikową (rys.31A) ; osłoni ona i bok panela i listwę podkładową. W taki sam sposób osłaniamy dolną poziomą krawędź boazerii nad otworem drzwiowym.
kątownika. Natomiast miejsce łączenia panela ościeżnicy wypustem zakrywamy półokrągłą listwę narożnikową (rys.33 A).
Rysunek nr 33 Obudowanie ościeżnicy metalowej; A - przyklejenie panela i listwy narożnikowej. Często zdarza się, że boazerią trzeba również wyłożyć ościeżnice i połączyć ją z główną boazerią na ścianie (rys.34).
Rysunek nr 34 Przyklejenie paneli bocznych na bocznej ściance ościeża; A - wykończenie narożników. W tym miejscu nie można paneli układać na listwach podkładowych, dlatego że łączna grubość jednych i drugich była by bowiem taka, że częściowo przesłoniłaby ościeżnicę. Dlatego też panele boazeryjne najlepiej jest przykleić bezpośrednio do ściany ościeża. Linie styku paneli ościeżowych z ościeżnicą przestawiamy półokrągłą listwą narożnikową małą lub dużą. W górnej części ościeżnicy poprzecznie montujemy krótkie odcinki paneli - by ich styki dokładnie pokrywały się ze stykami paneli na ścianie (rys. 35 )
Rysunek nr 35 Wykończenie panelami boazeryjnymi górnej ścianki ościeża. f. Mocowanie listew wykończeniowych Listwy wykończeniowe każdego rodzaju mocować na jeden z kilku sposobów. Przy jego doborze kierujemy się wyglądem całości, zwłaszcza zaś powinno zależeć nam, by mocowanie pozostało niewidoczne. Jednym ze sposobów jest przybijanie listew gwoździkami małymi, a przede wszystkim cienkimi, średnicy 1.0-5-1.5 mm (rys.36) Wbijamy je do połowy długości, obcinamy łepek i dobijamy tak, aby całość skryła się w listwie. Aby zyskać pewność, że nie będą rzucać się w oczy, umieszczamy je w odpowiednio wybranych miejscach (rys.36 B).
Rysunek nr 36 Przybijanie listew wykańczających; A - wstępne wbicie gwoździka, B - dobicie go.
Rysunek nr 37 Przytwierdzanie listew wykańczających klejem termoplastycznym, A - elektryczny pistolet grzewczy
W pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności wełnę musimy od strony wnętrza osłonić izolacją paroszczelną z folii PCV lub polietylenowej grubości 0.2 mm. , Listwy podkładowe pod boazerię ocieplającą (rys.39) tak jak w poprzednim wypadku muszą mieć grubość wystarczającą dla umieszczenia pod panelami izolacji cieplnej. Trzeba tu także u w z g l ę d n i ć s z c z e l i n ę w e n t y l a c y j n ą g r u b o ś c i 0. 5 - 1. 5 c m. Dla zapewnienia właściwego obiegu powietrza musimy w nich zostawić większą niż zwykle liczbę otworów wentylacyjnych.
4.Pfyty gipsowo-kartonowe (suche tynki). A.
Charakterystyka ogólna
Płyty g-k są bardzo dobrym materiałem do wykonywania tynków ścian wewnętrznych budynków nowo budowanych, jak i w budynkach gdzie są dokonywane remonty. Płyty te składają się z warstwy wiązanego i zmodyfikowanego gipsu budowlanego obłożonego specjalnym kartonem na obu zewnętrznych płaszczyznach oraz na krawędziach bocznych. Krawędzi czołowe nie są obłożone. Jedna ze stron płyty pełni rolę lica i skierowana jest po zamontowaniu w stronę wnętrza pomieszczenia. Strona "lewa" płyty (widoczna po zamontowaniu) posiada nadruk z symbolami dotyczącymi przeznaczenia i klasy płyty. B. Etapy wykonywania Osadzanie płyt gipsowo-kartonowych na ścianie murowanej za pomocą zaczyny gipsowego.
W omawianej metodzie elementami wiążącymi okładzinę ze ścianą, a równocześnie zapewniającymi jej sztywność są placki z gipsu szpachlowego. a. Przygotowanie podłoża
Rodzaj i jakość podłoża, na którym mogą być klejone płyty jest istotnym czynnikiem omawianej metody. Zbyt suche podłoże, przez szybkie odciąganie wody z placków powoduje tzw. odparzenie i przedwczesne ich stwardnienie. W tym przypadku należy skropić podłoże obficie wodą. Z kolei podłoże niechłonne wymaga, aby zastosować zaczyn na placki o większej gęstości. Podłoże powinno być twarde, pozbawione kurzu i luźnych resztek zaprawy. Stare powłoki malarskie powinny zostać zdrapane, a farba klejowa zmyta ze ściany. b.Mocowanie na plackach gipsowych
W przypadku, gdy surowa ściana przeznaczona do obłożenia ma na swym licu odchyłki do 20 mm/mb, należy ją zniwelować przed
c. Klejenie płyt na styk do podłoża W przypadku gdy ściany mają równe lica, o odchyłce ok. 3 mm/mb, można zastosować metodę klejenia płyt na cienkiej warstwie zaczynu gipsowego. Podobnie jak poprzednio, na ułożoną licem do podłogi płytę nakłada się stosunkowo cienką warstwę klejącą. Warstwę tę rozgarnia się po płycie szeroką pacą z zębami. Zaczyn powinien być rozłożony pasami wzdłuż płyt. Zaczyn gipsowy użyty do tego typu klejenia powinien być stosunkowo rzadszy, co ułatwia jego równomierne rozprowadzanie w momencie dociskania płyty do podłoża. d.Mocowanie płyt na pasach gipsowo-kartonowych
Gdy mamy do czynienia z nierównym podłożem, powstałym z powodu niedoskonałego murowania ściany, lub przeróbek (zamurowane otwory), istnieje czasem konieczność wstępnego wyrównania powierzchni przy pomocy pasów gipsowo-kartonowych. Paski takie o szerokości 10 cm odcina się z płyty g-k i mocuje przy pomocy zaczynu gipsowego. Poziome pasy montuje się przy suficie i przy podłodze. Pasy pionowe są klejone w rozstawie co 600 mm. Pasy g-k powinny po zamocowaniu wyznaczać równą płaszczyznę.
Rysunek nr 41 e. Dodatkowa izolacja Dla poprawienia właściwości izolacyjnych ściany nakłada się na nią warstwę materiału izolacyjnego. Dla celów izolacji dźwiękowej stosuje się materiały włókniste. Najczęściej stosowanym materiałem są płyty z półtwardej wełny mineralnej. gdy w grę wchodzi tylko docieplenie stosuje się poza wełną mineralną również płyty z wełny mineralnej o grubości 40-50 mm. Mocuje się je do podłoża na zaprawie gipsowej, układając mijankowo w poziomie. Należy unikać wchodzenia zaprawy w spoiny między płytami, aby nie tworzyły się sztywne mostki
(cieplne i zarazem akustyczne) po jej związaniu. Na mocowaną warstwę izolacyjną rzuca się cienką (ok. 3 mm) obrzutkę z gipsu szpachlowego, celem utworzenia warstwy kontaktowej z mającymi być klejonymi płytami g-k. Warstwa obrzutu powinna być szorstka dla zwiększenia przyczepności. Po jej związaniu można przystąpić do mocowania płyt. C. Suchy tynk mocowany na ruszcie
a. Okładziny wykonywane na ruszcie drewnianym. murowane ściany można obłożyć płytami g-k mocowanymi do rusztu drewnianego. Łaty drewniane o przekroju 50x25 mm. są mocowane poziomo do podłoża przy pomocy kołków rozporowych (w rozstawie ok. 650 mm). Odległości między listwami są uzależnione od grubości stosowanej na okładzinę płyty : ? dla płyt o gr. 9.5 mm - 500 mm ? dla płyt o gr. 12.5 mm - 650 mm Płyty montuje się stawiając je pionowo. Celem polepszenia właściwości cieplnych i akustycznych przegrody w przestrzeń między łatami wkłada się wełnę mineralną. W tym przypadku jednak ruszt musi być wystarczająco odsunięty od ściany (grubość wełny). Można to osiągnąć przy pomocy podkładek wykonywanych z kawałków listew. Ruszt drewniany może być wykonywany również w innej formie. W tym przypadku wykorzystuje się wtedy łaty o przekroju 30x50 mm. Mocuje się je do ściany pionowo, przy użyciu specjalnych łączników. Rozstaw między listwami - 600mm. Elementami łączącymi listwy ze ścianą są strzemiona blaszane ES. Tego typu połączenie rusztu z podłożem jest połączeniem elastycznym, co znakomicie przyczynia się do tłumienia wszelkiego rodzaju dźwięków przenoszonych przez przegrodę. Właściwość ta może jeszcze zostać poprawiona przez p o d ł o ż e n i e p o d s t r z e m i o n a p o d k ł a d e k z t a ś m y t ł u m i ą c e j. O właściwościach tłumiących przegrody w sposób zdecydowany decyduje obecność wełny mineralnej. Należy również zaznaczyć, że zwiększeniu tłumienia sprzyja również obecność wolnej przestrzeni powietrznej między wełną mineralną, a płytą g-k. b.Okładziny na ruszcie stalowym.
Rysunek nr 42
Konstrukcję nośną płyt stanowią nadcięte profile UW mocowane
do ściany poziomo, oraz profile słupkowe CW montowane pionowo
w odstępach co 30 cm. Pokrycie konstrukcji stanowi płyta specjalna
o grubości 6 mm, gięta na sucho, dwustronnie pokryta włóknem
szklanym. Płyta ta jest poziomo montowana do profili CW. Pierwsza
warstwa płyt przykręcana jest w punktach co 40 cm, a druga co 20 cm.
Spoiny i miejsca przyłączenia ściany szpachluje się przy użyciu masy
szpachlowej i taśmy spoinowej. Pierwsza warstwa płyt nie jest
szpachlowana.
Izolację akustyczną oraz termiczną stanowi wełna mineralna
o grubości 40 mm i odporności ogniowej F 30-A lub F 90-A. Wełnę
mineralną umieszcza się w wolnej przestrzeni między konstrukcją
nośną.
Wykonanie ściany łukowej
Minimalne promienie krzywizny ścian
Minimalne promienie krzywizny ściany wklęsły wypukły 600 mm. 1000 mm Rysunek nr 43 Wykonanie sklepienia w systemie płyt specialnych
Legenda:
- pręt noniuszowy
- wieszak noniuszowy
- profil gięty
- profil CD 60-
- łącznik krzyżowy
- płyta specjalna Riflex
- spoina z taśmą spoinową
Rysunek nr 44
