Pobierz Nowoczesne metody wykończenia ścian i sufitów - Notatki - Budownictwo - Część 3 i więcej Notatki w PDF z Budownictwo i prefabrykacja tylko na Docsity!
połączeń krawędzi spłaszczonych z tym, że szerokość szpachlowana jest większa. Szpachlowanie połączeń krawędzi ciętych można również wykonać w inny bardziej pracochłonny sposób. Należy na stronie licowej rozwarstwić karton wzdłuż krawędzi i oderwać go na szerokość ok. 30 mm. Czynność tę ułatwia wcześniejsze nawilżenie w tym miejscu. Rdzeń gipsowy nie powinien być odsłonięty. Nie wolno przecinać kartonu nożem w celu ograniczenia odrywanych powierzchni. Ostre krawędzi płyt winny być lekko fazowane strugiem. Po zamontowaniu płyt, pierwszą czynności przy spoinowaniu tego typu krawędzi jest wypełnienie szpachlówką samego rowka pomiędzy płytami, powstałego na skutek fazowania. Po stwardnięciu gipsu w tym rowku wszystkie pozostałe czynności są takie same jak przy spoinowaniu spłaszczonych krawędzi płyt. Szerokość tego złącza jest większa i wynosi ok. 300 mm. E. Uwagi o malowaniu i tapetowaniu
Powierzchnie okładzin z płyt gipsowo-kartonowych stanowią bardzo dobre podłoże pod malowanie i tapetowanie. Przed malowaniem i tapetowaniem podłoży gruntuje się w celu wyrównania stopnia chłonności masy szpachlowej i kartonu. ♦ gruntowanie pod farby klejowe Należy wstępnie zaimpregnować powierzchnie 0.5-5-1.0% -owym roztworem szarego mydła lub półtora procentowym roztworem kleju kostnego. ♦ gruntowanie pod farby emulsyjne Pod farby emulsyjne należy powierzchnię zagruntować rozrzedzonym roztworem tej farby, która będzie stosowana w proporcji l-5. Dobre efekty daje również gruntowanie przy użyciu wodnej zawiesiny szarego mydła. ♦ gruntowanie pod farby olejne Należy gruntować powierzchnię pokostem lnianym rozrzedzonym benzyną lakową lub innym rozcieńczalnikiem do farb olejnych w proporcji 1:1.
Grunt należy nanosić pędzlem wcierając go w impregnowaną powierzchnię. Przed przystąpieniem do malowania i tapetowania grunt powinien zostać wchłonięty przez podłoże i wyschnąć. W zależności od rodzaju stosowanej farby gruntowanie należy nanosić jednorazowo lub wielokrotnie. Do malowania płyt gipsowo-kartonowych nie wolno stosować farb wapiennych.
produkowane na bazie rozpuszczalników organicznych. Farby i lakiery nakłada się wałkiem. b.Tapety natryskowe Tapety stanowią bardzo dekoracyjne, funkcjonalne i wyszukane wykończenie wnętrz. Są niezwykle odporne na ścieranie, nie przyjmują kurzu, a pomalowane nimi powierzchnie mogą być dowolną ilość razy czyszczone lub myte. Dzięki zastosowaniu najnowszej technologii udało się osiągnąć dotychczasowe "niemożliwe" - oddzielne kolory z jednej puszki, które układają się jako kolor dominujący w tle i dwa nałożone na niego wzory. Wśród tapet natryskowych można wyróżnić dwa wzory, z których jeden daje bardziej wyrazisty wzór, drugi natomiast ma wzór drobniejszy. Oba nadają się idealnie do kamuflowania powierzchni których nie można doprowadzić do idealnej gładkości. Powierzchnia pod tapety natryskowe musi być uprzednio odpowiednio przygotowana i oczyszczona. W przypadku ścian surowych, płyt gipsowych, tynków i drewna wymagana jest jedna warstwa farby podkładowej pod tapety natryskowe. Powierzchnie metalowe można malować tapetą po uprzednim zagruntowaniu podkładem cynkowym. Podkład pod tapety rozcieńcza się wyłącznie z wodą (5% wody), a następnie nanosi się na ścianę pędzlem, wałkiem lub pistoletem. Po zagruntowaniu powierzchni natryskuje się jedną warstwę tapety używając do tego niskociśnieniowy kompresor z rozpylaczem. Należy w nim zapewnić stałe ciśnienie bez wahań. Nakładać tapetę prowadząc natrysk na krzyż, pod jednym kątem do ściany, nie skręcając nadgarstka. W przypadku powierzchni szczególnie narażonych na niszczenie i wycieranie można je dodatkowo zabezpieczyć przez pomalowanie specjalnie do tego celu przeznaczonym lakierem. Jest to bezbarwny, wodny lakier o atrakcyjnym , atłasowym wykończeniu. Charakteryzuje się dużą twardością. Nanosi się go pędzlem, wałkiem lub pistoletem. c. Tapety korkowe
Korek, materiał pochodzenia naturalnego oferowany jest na rynku w wielu formach, m. in. jako tapeta : cienka warstwa korka ok.
(1 mm) naklejona na papierowe podłoże. tapeta korkowa wspaniale nadaje się do wykładania ścian. Jej zmienna struktura i naturalna barwa pasuje do każdego wnętrza. Tłumi ona hałas i jest izolatorem termicznym. Szerokość tapet korkowych dochodzi do 90 cm, długość natomiast nie przekracza 2.4 m. Podłoże pod tapetę powinno być gładkie (nierówności należy zaszpachlować) , czyste i suche. Na tak przygotowane podłoże trzeba wyznaczyć pion ; jest to bardzo ważne przy wyklejaniu narożników, gdyż ściana nie zawsze jest prosta. Tapetę korkową należy przykleić klejem polioctanowinylowym, ale nie klejem kontaktowym, jego lotne składniki ulatniają się w zamkniętych pomieszczeniach mieszkalnych i mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Klejem pokrywamy spód tapety, a nie ścianę i nakładamy go za pomocą wałka wykonanego z gąbki. Tapety przykleja się na styk, wąską rolką dociskając tapetę wzdłuż spoiny, wygładzając jej powierzchnię. Tapeta korkowa, po naklejeniu, nie wymaga żadnych specjalnych zabiegów wykończeniowych powierzchni, a jest nadzwyczaj odporna na zniszczenie. Pokrywając tapetę korkową lakierem dyspersyjnym, albo woskiem możemy zabezpieczyć ją przed kurzem. Jeśli chcemy powierzchnię polakierować możemy użyć tylko takiego lakieru, który pozwoli korkowi "oddychać". d.Tapety tekstylne Tapety te są znacznie grubsze od zwykłych. Tkanina ma specjalny, mocny podkład i jest bardziej wytrzymała od tapety papierowej, ma również właściwości dźwiękochłonne. Podkład tapety jest miękki i zbliżony do filcu. Ze względu na tworzywo, tapety tekstylne mogą wykazywać różne barwy i struktury nawet w jednej rolce. Podłoże pod tapety tekstylne, tak jak w przypadku, innych tapet, powinno być suche wolne od resztek tapet i farb, bez rys i dziur. Ponad to ściana powinna mieć odpowiednią przyczepność i dlatego należy nanieść na nią właściwie dobrany grunt. Najlepiej nanieść na wyrównaną, wygładzoną oczyszczoną ścianę warstwę makulatury, a dopiero na nią nakleić tapetę. Na ścianę pokrytą piaszczystym tynkiem trzeba nanieść wzmacniający grunt o działaniu wgłębnym,
rozmaitych wzorach. Można wśród nich znaleźć imitacje tynku, płaskorzeźb, wzory złożone z plecionek różnego rodzaju tkanin itd. Wzory wytłaczane na tapetach silniej zwracają uwagę niż wzory na tapetach z szorstkimi włóknami. Dlatego też muszą być staranniej dobierane i dopasowywane do całego wystroju wnętrza. Nieuwzględnienie tego warunku spowoduje naruszenie harmonii całego pomieszczenia. Takie tapety składają się z wielu warstw papieru. Warstwa zewnętrzna jest szczególnie włóknista i twarda. Dzięki temu jest odporna na działanie wody i podczas malowania nie zmienia swojej faktury. Również inne rozpuszczalniki wchodzące w skład różnych farb i lakierów nie działają na papier tego typu. Nie nasiąknie on farbą, ani też nie oddzieli się od spodnich warstw tapety. Tylko przy tak odpornej powierzchni bardzo delikatne wytłoczenia na tapecie mogą wytrzymać wielokrotne malowanie. Bardzo istotne w przypadku tapet wytłaczanych oraz tapet z szorstkich włókien jest zastosowanie do ich przyklejania specjalnego kleju o dużej wytrzymałości, ponieważ przy malowaniu farbą w papierze tapety powstają silne naprężenia. tylko odpowiedni klej jest w stanie zapobiec oddzielaniu się jej od ściany. Podczas malowania pasy tapety należy kleić na styk. Trzeba jednocześnie uważać, aby na tapetach wytłaczanych wzory sąsiadujących pasów zgadzały się ze sobą. Brzegi tapet klejonych na styk mogą być przy tej czynności dociskane jedynie miękką szczotką, a nigdy twardym narzędziem, co pozwoli uniknąć nieodwracalnego odkształcenia lub zniszczenia tapety. Duże znaczenie przy malowaniu ścian o podłożu tapety ma dobranie właściwych farb. Należy wybrać farbę dobrze kryjącą, ale niezbyt gęstą. Może to być zwykła farba dyspersyjna, można także użyć lateksowej. Im będzie rzadsza, tym bardziej widoczne będą szczegóły wytłoczonego wzoru, nawet przy drugim i kolejnych dalszych malowaniach.
f. Pokrywanie ścian tkaninami. Obecnie popularne stało się pokrywanie ścian tkaninami zamiast boazerią czy tapetą. Stało się tak ponieważ cena tkanin dekoracyjnych za metr kwadratowy jest zbliżona do ceny profilowanych desek, a poza tym można kształtować wnętrze pomieszczenia zależnie od własnych upodobań.
Pokrywanie ściany szeroką tkaniną.
Specjalne przeznaczona do obijania ścian mieszkań jest lniana tkanina o szerokości 3 m. Szerokość tkaniny pokrywa całą wysokość ściany. Każdą niższą ścianę można obić jednym kawałkiem tej tkaniny bez konieczności wykonywania jakiegokolwiek szwu. Długość na jaką trzeba obciąć tkaninę odpowiada szerokości ściany plus naddatek o szerokości dłoni dla jej umocowania. Aby pokryć ścianę tkaniną trzeba na niej najpierw przytwierdzić odpowiednie listwy drewniane. Listwy muszą biec wokół sufitu, przy podłodze, na lewym brzegu każdej ściany, dookoła drzwi i okien. Krótkie listewki należy umocować dookoła gniazd sieciowych i wyłączników elektrycznych. W zasadzie wystarczą listwy o grubości 10 mm ; można je także zastąpić listwami nie struganymi o przekroju 17x35 mm.
Listwy pod tkanina
Również i przy prawej krawędzi ściany także listwy będą mocowane pod tkaniną. Mocuje się je jednak później. Przestrzeń pomiędzy tkaniną, a ścianą trzeba wypełnić włókniną o grubości odpowiadającej grubości listew, bądź też płytami ze styropianu grubości 15 mm. Chodzi o to, aby pod napiętą tkaniną nie było pustej przestrzeni. Jest jeszcze inna zaleta takiego wypełnienia. Pozwoli to na uzyskanie lepszej izolacji cieplnej i lepszego tłumienia dźwięków. Wyłączniki elektryczne i gniazda sieciowe muszą być umocowane od nowa. Demontuje się je, a puszki wyłączników i gniazd mocuje do
Pasy tkaniny.
Tkaniny dekoracyjne są dostępne najczęściej w szerokościach od 90 do 150 cm. Mogą one być przymocowane na ścianach za pomocą listew drewnianych o grubości 10 i 20 mm. Na prawej krawędzi ściany umocować należy cienką warstwę, a następnie listwę grubą w odstępie równym szerokości tkaniny zmniejszonym o szerokość dłoni. Obok należy przymocować cienką listwę. Tak jak przy pierwszym polu następuje teraz listwa gruba. Pod sufitem i przy podłodze mocowane są wyłącznie grube listwy.
Pole za polem.
Wewnątrz pól należy przymocować na ścianie styropianowe płyty lub arkusze włókniny o grubości równej grubszym listwom. Teraz można przystąpić do mocowania pasów tkaniny. Prawy brzeg takiego pasa przybija się lewą stroną ku górze do pierwszej cienkiej listwy. Drugą cienką listwę nakłada się teraz od góry i przybija w taki sposób, że gwoździe przechodzą przez obie listwy jednocześnie. Tkaninę przekłada się przez grubą listwę na lewą stronę, naciąga i mocuje do sąsiedniej cienkiej listwy. Prawą krawędź drugiego pasa tkaniny przybija się na lewym skraju pierwszego pasa. Tkaninę ponownie zwija się wokół listwy i napina na drugiej listwie 2 dalszymi pasami mocowanej tkaniny postępuje się wg tej samej metody.
Naprężone tkaniny.
Na końcu ostatniej ściany należy postępować tak samo, jak przy poprzecznym obciążeniu ścian tkaniną o szerokości równej wysokości pomieszczenia : ostatnia listwa jest najpierw przymocowana do tkaniny, a dopiero później do ściany. Tkanina i listwa są tak ze sobą połączone, aby przy przekręcaniu listwy tkanina została mocno naprężona. Przy właściwym wykonaniu pracy, przejścia od jednego do
drugiego pasa tkaniny są widoczne jedynie jako wąskie spoiny. Przy wzorzystych tkaninach należy jednak uważać na zgodność wzorów na złączach. Pod sufitem i nad podłogą należy założyć wykańczające listewki lub taśmy. Mają one za zadanie zasłonić poziome brzegi tkaniny i zszywki mocujące.
Płyty z tkanina.
Wąskie pasy tkaniny można też umocować stosując sklejkę. Tkaninę należy napiąć na sklejce grubości 8 mm i szerokości tkaniny mniejszej o 10 cm niż szerokość tkaniny i takie płyciny wieszać na ścianie za pomocą dokładnie osadzonych listew i zaczepów. Tkanina mocowana jest na sklejce dwustronną samoprzylepną taśmą. Tkanina ta przy czyszczeniu może być zdejmowana z płyty i później znowu do niej przyklejona. Na ścianie należy zamocować dwie listwy przypodłogowe o ściętej krawędzi, jedną na wysokości kolan drugą na wysokości głowy. Listwy te powinny mieć podłużny rowek na górnej krawędzi z tyłu każdego panelu przymocować trzeba krótkie listwy z zaczepami.
Mocowanie listwami profilowanymi.
Do mocowania tkanin na ścianie służą specjalne listwy, którymi można przymocować zarówno tkaniny dużych wymiarów, jak również wąskie ich pasy. Listwy mocujące złożone są z dwóch elementów : elementu profilowanego ze sztucznego tworzywa oraz elementu płaskiego. Na ścianie montowany jest element profilowany ze sztucznego tworzywa oraz elementu płaskiego. Na ścianie montowany jest element profilowany ze sztucznego tworzywa, mocowany śrubami, gwoździami lub tapicerskim zszywaczem. Do brzegu tkaniny przyklejone są specjalne elementy plastikowe, dające się zacisnąć w elemencie profilowanym zamontowanym na ścianie.
a. Znakowanie Sprzedawane obecnie tapety sprzedawane są w postaci rolek zaspawanych w przezroczystą folię. Pod folią znajduje się kartka z numerem i symbolem tapety. Zawiera ona również ważne informacje dotyczące min. : odporności tapety na rozmaite czynniki, sposoby klejenia itd. Przedstawiona niżej tabela ma za zadanie częściowe przybliżenie symboli tapet. b.Kolejność klejenia pasów tapety W przypadku, gdy chcemy ułożyć tapetę na zakładkę ważna jest kolejność klejenia pasów. Zakładki muszą być tak ułożone, aby światło padało na nie od strony brzegu tapety. W ten sposób nie ujawniają się żadne cienie na styku dwóch pasów. Ta kolejność naklejania pasów ma pewną zaletę : otóż na każdym brzegu tapety odwróconym od okna, powstaje cień - jeżeli na ten brzeg nałożymy brzeg następnego pasa, cień zniknie. W ten sposób można osiągnąć to, że oba pasy sąsiednie zostaną dopasowane do siebie bez linii dzielącej. rysunek umieszczony poniżej pokazuje w jakiej kolejności powinny być naklejone poszczególne pasy tapet. Rozpoczyna się na prawo lub lewo od okna i tapetuje sąsiednią ścianę, a następnie ścianę, która leży naprzeciw okna. Później okleja się wąziutki fragment ściany pod oknem, pozostałą nie oklejoną część ściany obok i wreszcie czwartą ścianę. Na rysunku jest ona zaznaczona numerami od 18 do 26. Na końcu okleja się ścianę pod oknem. Od tej kolejności odstępuje się, gdy trzeba wytapetować dużą powierzchnię ściany (np. nad kominkiem) tapeta o symetrycznym dużym wzorze. Wtedy pierwszy pas tapety nakleja się na środku ściany. W narożnikach pokoju trzeba tak podzielić wstęgę, aby pasek o szerokości 3 cm zachodził na sąsiednią ścianę.
Liczby na rysunku wskazują kolejność, w jakiej należy naklejać wstęgi tapet Klejenie powinniśmy zaczynać zawsze na prawo lub na lewo od okna
Rysunek nr 50 c. Tapetowanie w pomieszczeniach pochyłych o wielu załamaniach Jeżeli ma być tapetowane pomieszczenie, które nie ma prostych ścian, lecz jedynie wnęki, lub pochyły sufit, ważna jest kolejność klejenia pasów tapety. Należy przyjąć zasadę, że najpierw nakłada się tapetę na ścianę z oknem, a potem przesuwać się ścianami bocznymi ku przeciwległej. W ten sposób można uzyskać że wpadające przez okno światło nie będzie rzucało cieni na brzegi zachodzących na siebie pasów tapety. Gotowa ściana będzie się wydawała jednolitą płaszczyzną. Jeżeli w pomieszczeniu występują płaszczyzny ukośne, należy tapetowanie przeprowadzać w dwóch etapach. Gdybyśmy w pierwszej kolejności przykleili pas tapety od sufitu do podłogi to przy schnięciu będzie się on naprężał, co spowoduje oderwanie się go od strony wewnętrznego brzegu. Dlatego najpierw tapetujemy pochyłą powierzchnię tak, aby tapeta zachodziła kilka centymetrów na pionową część ściany, którą oklejamy w następnej kolejności.
6.Farby i lakiery
A. Klasyfikacja. Materiały malarskie należą do grupy materiałów wykończeniowych. Ze względu na rodzaj składników wyróżniamy : ? farby mineralne wodne ? farby olejne ? lakiery i emalie olejne ? farby lakiery i emalie z żywic syntetycznych ? lakiery asfaltowe
Farby budowlane składając się z : pigmentu, spoiwa, cieczy upłynniających oraz wypełniaczy. Lakiery otrzymuje się przez rozpuszczenie żywic przeźroczystych w terpentynie, benzynie, spirytusie itp. Emalie są to lakiery z dodatkiem odpowiednich pigmentów i wypełniaczy. B. Farby wapienne. Farby mieszaniną wapna gaszonego z dodatkiem pigmentu i wody. Chcąc uzyskać śnieżnobiałą barwę farby, dodajemy do mleka wapiennego pewną ilość ultramaryny. Wapno stosowane do farb powinno być dołowane co najmniej trzy miesiące. Farby wapienne stosuje się do malowania ścian ceglanych, konstrukcji betonowych i tynku. C. Farby klejowe. Farby klejowe otrzymuje się przez wymieszanie tonu lub kredy płoniowej, kleju roślinnego lub zwierzęcego, pigmentu i wody. Farby klejowe stosuje się do malowania suchych tynków wewnątrz budynków. Gotowe farby klejowe nie nadają się do magazynowania, gdyż ulegają zepsuciu. D. Farby kazeinowe. Farby te rozcieńcza się wodą przed użyciem. Stosuje się je do malowania tynków i murów ceglanych od wewnątrz i zewnątrz budynków. Farby kazeinowe nałożone na tynki wapienne lub suche
drewno dobrze przylegają i mają dobry połysk ; natomiast źle przylegają do tynków gipsowych. Nie stosuje się ich także do malowania drewnianych powierzchni na zewnątrz budynku. E. Farby krzemionowe. Farby krzemionowe produkuje się jako dwuskładnikowe : część sucha (sproszkowana) składa się z mieszaniny pigmentów i wypełniaczy, zaś część płynną stanowi szkło wodne, potasowe, spełniające w farbie rolę spoiwa i cieczy upłynniającej. Farby te są stosowane do malowania suchych, nie wygładzonych powierzchni drewna, do tynków wapiennych, wapienno-cementowych i betonów uodporniając w ten sposób te materiały na szkodliwe działanie wilgoci. Należy uważać, by w czasie malowania tynki i betony były suche. F. Farby olejne Farby olejne stanowią mieszaninę pigmentu, wypełniaczy, pokostu i rozcieńczalników. Rozróżnia się farby olejne z połyskiem i matowe zwane podkładowymi. Farbami olejnymi można malować tylko podłoża suche. Stosuje się je do malowania powierzchni drewnianych, stalowych i tynków, zarówno na zewnątrz , jak i wewnątrz budynku. G. Lakiery asfaltowe Lakiery asfaltowe są to roztwory asfaltów ( z dodatkiem żywic syntetycznych) w benzynie lakowej. Powłoki z tego lakieru są nieprzesiąkliwe, o czarnej barwie, odznaczają się dużą odpornością na korozję oraz działanie wody. Stosuje się je jako powłoki ochronne rur kanalizacyjnych i wodociągowych, metalowych części instalacji sanitarnych, wentylacyjnych znajdujących się w wodzie i pod ziemią. Pod wpływem słońca lakiery asfaltowe ulegają starzeniu się, a w niskich temperaturach stają się łamliwe. Dla uzyskania metalicznego połysku lakieru dodaje się ok. 15 % proszku aluminiowego.
podkładową epoksydową tlenkową, emalię epoksydową oraz lakier epoksydowy. c. Farby emulsyjne W farbach emulsyjnych spoiwem jest emulsja lub dyspersja substancji błonotwórczej w wodzie. Farby emulsyjne nie wnikają zbyt głęboko w pory podłoża i z tego względu nadają się do malowania podłoży chłonnych, takich jak tynki czy mury. Powłoki z farb emulsyjnych są przyczepne do podłoża, mają dobrą zdolność krycia, są matowe. Ze względu na zawartość wody farb emulsyjnych nie należy stosować w temperaturze poniżej 0 °C ; praktycznie temperatura nie powinna być niższa niż 10 °C. Ze względu na spoiwo farby emulsyjne mogą być : ? polioctano-winylowe ? styrenowe. d.Farba antypleśniowa Farba ta jest przeznaczona do malowania ścian i sufitów pomieszczeń, w których panuje wysoka wilgotność połączona z częstymi zmianami temperatur. W takich miejscach nagminnie pojawia się pleśń, która atakuje zwykłą farbę. Powoduje to jej szybkie pękanie i odpadanie co łączy się z systematyczną dewastacją lokalu. Prawidłowo położona gwarantuje skuteczność przez co najmniej 5 lat. Dzięki szczególnym składnikom jest odporna na pękanie, pojawianie się pęcherzy i odprysków. Pomieszczenia pokryte farbą antypleśniowa można łatwo zmywać co zapewnia schludny i czysty wygląd pomieszczeń przez długie lata. Farba jest szczególnie zalecana do malowania łazienek, hal produkcyjnych, kuchni i kabin prysznicowych. Farba ta charakteryzuje się doskonałą przyczepnością do różnych podłoży m. in. klejowych, olejnych, emulsyjnych. Nie powoduje matowienia powierzchni, nie zawiera ołowiu, azbestu i rtęci. Maksimum szczególnych zalet gwarantowane przy dwukrotnym malowaniu powierzchni. Farba antypleśniowa nie wymaga gruntowania innymi farbami. Warstwa powstała po pierwszym malowaniu stanowi jednolity i gładki
podkład do powtórnego malowania nawierzchniowego. Użycie innej farby obniża własności antypleśniowe powłoki. Farby są dostępne w białym kolorze. Żądany kolor można uzyskać stosując wszelkie barwniki. e. Wysokokryjąca farba podkładowa wewnętrzna Farba ta nadaje się do malowania praktycznie wszystkich rodzajów powierzchni, m. in. świeżego drewna, boazerii, wyprawek tynkarskich, tapet, cegły, betonu, płyt gipsowo-kartonowych itp. Charakteryzuje się doskonałą przyczepności do szkła, glazury, terakoty, wyrobów metalowych, aluminiowych, i z tworzywa sztucznego, bez uprzedniego matowania powierzchni. Wosokokryjąca farba podkładowa pokrywa wszelkie plamy i przebarwienia, szczególnie zacieki na suficie, tłuste plamy, graffiti. Likwiduje ślady po pożarze łącznie z zapachem Można ją stosować na elementy okopcone i nadwęglone. Ze względu na brak trwałego zapachu, szybkie schnięcie i brak związków toksycznych farba jest wykorzystywana w przemyśle spożywczym. Powłoka tej farby tworzy tzw. "barierę wilgotności" co poprawia komfort przebywania w pomieszczeniach. Wysokokryjąca farba podkładowa wewnętrzna jest dostępna w kolorze białym, a do jej barwienia można stosować każdy dostępny pigment.
