

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Obowiązki biegłego sądowego oraz formy opinii biegłego, z uwzględnieniem opinii ułomnych, referat na przedmiot prawne aspekty biegłego sądowego, rok akademicki 2019/2020
Typologia: Prezentacje
1 / 2
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Jednym z głównych obowiązków biegłego sądowego jest sam obowiązek podjęcia się tej funkcji. Zgodnie z § 5 rozporządzenia, biegły nie może odmówić wykonania należących do jego obowiązków czynności w okręgu sądu okręgowego, przy którym został ustanowiony, zleconych przez sąd lub organ prowadzący postępowanie przygotowawcze w sprawach karnych, z wyjątkiem wypadków określonych w przepisach regulujących postępowanie przed tymi organami. Każdy biegły musi stawić się na żądanie organów procesowych oraz złożyć przyrzeczenie. Do najważniejszych obowiązków biegłego sądowego należy przede wszystkim wydanie opinii na temat związany ze sprawą. Jest to możliwe dzięki osobistym przeprowadzeniu odpowiednich badań i wyciągnięciu z nich odpowiednich wniosków. Ekspertyza musi być wykonana sumiennie oraz bezstronnie, a opinia sporządzona w wymaganej formie. Umożliwia to udzielenie odpowiedzi na stawiane przez sąd pytania. Opinie biegłych są zatem dowodem o szczególnym znaczeniu dla wyniku postępowania. Biegły powinien brać udział w czynnościach procesowych, m.in. eksperymencie, wizji lokalnej oraz przede wszystkim w rozprawie. Bardzo ważne jest terminowe przekazywanie opinii. W przypadku gdy dotrzymanie terminów nie jest możliwe, można zwrócić się z wnioskiem o przedłużenie. Na biegłym spoczywa również obowiązek znajomości przepisów prawa co najmniej w takim zakresie, jaki niezbędny jest do pracy biegłego. Dotyczy to przede wszystkim biegłych wpisanych na listę prezesa sądu okręgowego. W przypadku niestawienia się na rozprawę lub celowego przewlekania wydania opinii biegłemu grozi kara – do 3 tysięcy złotych lub do 2 lat pozbawienia wolności za fałszywą opinię. Istnieją prawne możliwości, aby sąd, zamiast wzywać biegłego na rozprawę, zlecił wydanie na piśmie opinii uzupełniającej bądź skorzystał z możliwości przesłuchania biegłego w miejscu jego zamieszkania w ramach pomocy prawnej. Na zastosowanie tych procedur muszą jednak wyrazić zgodę obie strony, a sąd bardzo rzadko decyduje się na podjęcie decyzji wbrew woli którejś ze stron. Uchylanie się biegłego od stawiennictwa przed sądem powoduje zastosowanie środków dyscyplinujących w formie grzywny i niejednokrotnie groźby doprowadzenia przez policję. Jeżeli przyczyną niestawiennictwa jest zły stan zdrowia biegłego, winien on przedłożyć usprawiedliwienie zgodne z obowiązującym rozporządzeniem. Ponadto na biegłym ciąży obowiązek zgłoszenia o przestępstwie, zachowania tajemnicy i stałe dokształcanie się. Co istotne, biegły jest obowiązany również niezwłocznie zawiadomić prezesa o każdej zmianie swego adresu i zamierzonej przerwie w wykonywaniu czynności przez okres dłuższy niż 3 miesiące. Nadzór nad biegłymi sprawuje prezes sądu okręgowego. Zgodnie z art. 278 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego forma opinii zależy od sądu, który w postanowieniu będącym podstawą do wydania opinii, oznaczy, czy
opinia ma być przedstawiona ustnie, czy na piśmie. Sąd przy wyborze jednej z powyższych form opinii bierze pod uwagę całokształt tematyki, a więc złożony charakter sprawy będącej przedmiotem opinii, a także spodziewany rozmiar. Mając na uwadze te okoliczności, opinie biegłych w postępowaniu cywilnym są najczęściej sporządzane na piśmie. W tym miejscu należy jednak wskazać, iż instytut naukowy i naukowo – badawczy jest zobowiązany do złożenia opinii pisemnej, w każdym przypadku, bez względu na całokształt tematyki i spodziewany rozmiar opinii. W przypadku złożenia przez biegłego opinii w formie pisemnej powinna być ona złożona w odpisach dla doręczenia ich stronom postępowania w celu zagwarantowania stronom czynnego udziału w toku przeprowadzania postępowania dowodowego. Strony po doręczeniu im odpisów opinii mogą składać zastrzeżenia co do treści opinii, przede wszystkim kwestionując niekorzystne dla stron wnioski zawarte w opinii. Przepisy procedury karnej przewidują możliwość prowadzenia polemiki z treścią opinii biegłego powołanego w sprawie – między innymi polegającą na możliwości uzupełniającego ustnego przesłuchania biegłego, zobowiązania go do sporządzenia pisemnego uzupełnienia opinii, a nawet powołania nowego biegłego w sprawie i doprowadzenia do konfrontacji biegłych. Zgodnie z treścią przepisu art. 201 Kodeksu postępowania karnego można wskazane wnioski zgłosić wówczas, gdy opinia złożona w sprawie jest niepełna, niejasna oraz zawiera wewnętrzne sprzeczności. Opinia biegłego jest niepełna, jeżeli nie udziela odpowiedzi na wszystkie postawione biegłemu pytania, na które zgodnie z zakresem posiadanych wiadomości specjalnych i udostępnionym mu materiałem dowodowym może oraz powinien udzielić odpowiedzi. Opinia jest niepełna również, jeżeli nie uwzględnia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia konkretnej kwestii okoliczności albo też, kiedy nie zawiera uzasadnienia wyrażonych w niej ocen i poglądów. Opinia niejasna oznacza opinię trudną do zrozumienia, zagmatwaną, niewyraźną i niesprecyzowaną. To opinia, której sformułowania nie pozwalają na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do tychże ocen i poglądów. Opinia niejasna to także opinia posługująca się nielogicznymi argumentami, jak również wewnętrznie sprzeczna. Taką sytuację mamy, gdy argumenty przedstawione w uzasadnieniu opinii są sprzeczne z sformułowanym wnioskiem końcowym, gdy same wnioski końcowe opinii są ze sobą sprzeczne a także ogólnie, gdy w treści uzasadnienia opinii znajdują się sprzeczne ze sobą argumenty.