Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Obraz polskiego społeczeństwa w literaturze - satyry Ignacego Krasickiego, Lalka, Wesele,, Notatki z Język polski

Charakterystyka obrazów polskiego społeczeństwa w poszczególnych lekturach z uwzględnieniem momentu historycznego, sposobu ukazania Polaków, wymienieniem wad oraz sposobu ich ukazania

Typologia: Notatki

2024/2025

W sprzedaży od 10.05.2025

tyromancja
tyromancja 🇵🇱

3 dokumenty

1 / 2

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
„Żona modna”, Ignacy Krasicki „Pijaństwo”, Ignacy Krasicki
moment historyczny wiek XVIII (1779 r.), okres reform
Stanisława Augusta Poniatowskiego
wiek XVIII (1779 r.), okres reform Stanisława
Augusta Poniatowskiego
obraz polskiego
społeczeństwa Polacy, w szczególności młodzi, nie
szanują staropolskich obyczajów,
zachwycają się i bezmyślnie podążają za
zagraniczną modą (egoizm)
Sarmaci posiadali liczne wady, w tym pijaństwo,
skłonność do bicia się, zbyt huczne obchodzenie
świętowanie, zatracenie ideałów.
sprawy podlegające
krytyce Krytyka bezmyślnej fascynacji modą
zachodnią, braku szacunku do pieniędzy
i obyczajów / tradycji, czyli skutków
wychowania wielkomiejskiego
Krytyka nadużywania alkoholu, konieczności
częstowania gości alkoholem i picia z nimi,
awanturniczości i nadmiernego świętowania
różnych uroczystości
sposób wyrażania
krytyki Stosowanie zdrobnień, by ukazać
infantylność takich ludzi i wyliczeń, by
podkreślić mnogość ich wymagań.
Korzystanie z różnych rodzajów komizmu i
karykaturalnego przedstawienia postaci sarmaty,
by podkreślić jego wady.
W karykaturalny sposób ukazano również
zachowania typowe dla osób, które się upiły np.
dyskusje na tematy polityczne kończące się
kłótniami, a nawet bójkami.
Komizm postaci, słowa, sytuacyjny (np. sytuacja
w której sarmata po wysłuchaniu mądrego
wywodu drugiego rozmówcy mimo wszystko
idzie się napić alkoholu) - utwór zawiera
pouczenie.
Przedstawienie drugiej, kontrastowej, postaci.
”Wesele”, Stanisław Wyspiański ”Tango”, Sławomir Mrożek
moment historyczny początek XIX w. okres po rewolucji obyczajowej z lat 60 XX w.,
ale również okres komunizmu
obraz polskiego
społeczeństwa Inteligencja traktowała chłopów jak obiekt
fascynacji (Pan Młody - chłopomania) albo
nie mieli do nich zaufania (Radczyni),
ponadto, powinni poprowadzić powstanie
ze względu na swoje wykształcenie razem
z chłopami, ale nie robią tego, obie grupy
nie potrafią się zjednoczyć. Chłopi
natomiast posiadają odwagę i chęć do
walki, ale są również awanturniczy, łatwo
wpadają w złość, bardzo lubią pić alkohol.
Społeczeństwo to swoim zachowaniem
obala mity narodowe.
Artyści są również bezczynni, pochłonięci
dekadentyzmem, nie tworzą tekstów, by
pobudzić Polaków do walki (Nos i Poeta),
uciekają w alkohol od zmartwień (Nos).
Doszło do upadku wcześniej wyznawanych
wartości w społeczeństwie takich jak tradycje,
zasady, obyczaje, poprawność itp. Jest to
bezpośredni skutek rewolucji obyczajowej,
które doprowadziła również do rozkładu relacji
rodzinnych u mieszczan: panuje tam anarchia,
brakuje szczerych uczuć, członkowie rodziny
zachowują się nieodpowiednio jak na swój
wiek lub ogółem niemoralnie / niekulturalnie.
Występuje zamiłowanie do wolności, prostoty,
naturalizmu, chamstwa. Inteligencja próbuje to
zmienić, lecz kończy się to niepowodzeniem.
Artyści nie mają przeciwko czemu się
buntować, ich sztuka stała się jałowa.
Władzę są w stanie osiągnąć ludzie prości,
posiadający jedynie siłę fizyczną, pozbawieni
manier i wykształcenia (Edek - komuniści).
sprawy podlegające
krytyce
Krytyka chłopomanii, niemożności współpracy
chłopów i inteligencji, bierność wobec
narodowej niewoli, braku odpowiedzialności,
mitów narodowych
Krytyka braku norm, upadku wartości, skutków
rewolucji obyczajowej, rozkładu rodziny,
sposobu przejmowania władzy
sposób wyrażania
krytyki Wykreowanie postaci, które mają stanowić
typowych przedstawicieli danych grup
społecznych, posiadają ich wady,
zachowują się w konkretny sposób.
Groteska, absurd, komizm, parodia.
Wykreowanie postaci, które mają stanowić
typowych przedstawicieli danych grup społecznych,
posiadają ich wady, zachowują się w konkretny
sposób.
pf2

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Obraz polskiego społeczeństwa w literaturze - satyry Ignacego Krasickiego, Lalka, Wesele, i więcej Notatki w PDF z Język polski tylko na Docsity!

„Żona modna”, Ignacy Krasicki „Pijaństwo”, Ignacy Krasicki moment historyczny (^) wiek XVIII (1779 r.), okres reform Stanisława Augusta Poniatowskiego wiek XVIII (1779 r.), okres reform Stanisława Augusta Poniatowskiego obraz polskiego społeczeństwa Polacy, w szczególności młodzi, nie szanują staropolskich obyczajów, zachwycają się i bezmyślnie podążają za zagraniczną modą (egoizm) Sarmaci posiadali liczne wady, w tym pijaństwo, skłonność do bicia się, zbyt huczne obchodzenie świętowanie, zatracenie ideałów. sprawy podlegające krytyce Krytyka bezmyślnej fascynacji modą zachodnią, braku szacunku do pieniędzy i obyczajów / tradycji, czyli skutków wychowania wielkomiejskiego Krytyka nadużywania alkoholu, konieczności częstowania gości alkoholem i picia z nimi, awanturniczości i nadmiernego świętowania różnych uroczystości sposób wyrażania krytyki Stosowanie zdrobnień, by ukazać infantylność takich ludzi i wyliczeń, by podkreślić mnogość ich wymagań. Korzystanie z różnych rodzajów komizmu i karykaturalnego przedstawienia postaci sarmaty, by podkreślić jego wady. W karykaturalny sposób ukazano również zachowania typowe dla osób, które się upiły np. dyskusje na tematy polityczne kończące się kłótniami, a nawet bójkami. Komizm postaci, słowa, sytuacyjny (np. sytuacja w której sarmata po wysłuchaniu mądrego wywodu drugiego rozmówcy mimo wszystko idzie się napić alkoholu) - utwór zawiera pouczenie. Przedstawienie drugiej, kontrastowej, postaci. ”Wesele”, Stanisław Wyspiański ”Tango”, Sławomir Mrożek moment historyczny (^) początek XIX w. okres po rewolucji obyczajowej z lat 60 XX w., ale również okres komunizmu obraz polskiego społeczeństwa Inteligencja traktowała chłopów jak obiekt fascynacji (Pan Młody - chłopomania) albo nie mieli do nich zaufania (Radczyni), ponadto, powinni poprowadzić powstanie ze względu na swoje wykształcenie razem z chłopami, ale nie robią tego, obie grupy nie potrafią się zjednoczyć. Chłopi natomiast posiadają odwagę i chęć do walki, ale są również awanturniczy, łatwo wpadają w złość, bardzo lubią pić alkohol. Społeczeństwo to swoim zachowaniem obala mity narodowe. Artyści są również bezczynni, pochłonięci dekadentyzmem, nie tworzą tekstów, by pobudzić Polaków do walki (Nos i Poeta), uciekają w alkohol od zmartwień (Nos). Doszło do upadku wcześniej wyznawanych wartości w społeczeństwie takich jak tradycje, zasady, obyczaje, poprawność itp. Jest to bezpośredni skutek rewolucji obyczajowej, które doprowadziła również do rozkładu relacji rodzinnych u mieszczan: panuje tam anarchia, brakuje szczerych uczuć, członkowie rodziny zachowują się nieodpowiednio jak na swój wiek lub ogółem niemoralnie / niekulturalnie. Występuje zamiłowanie do wolności, prostoty, naturalizmu, chamstwa. Inteligencja próbuje to zmienić, lecz kończy się to niepowodzeniem. Artyści nie mają przeciwko czemu się buntować, ich sztuka stała się jałowa. Władzę są w stanie osiągnąć ludzie prości, posiadający jedynie siłę fizyczną, pozbawieni manier i wykształcenia (Edek - komuniści). sprawy podlegające krytyce Krytyka chłopomanii, niemożności współpracy chłopów i inteligencji, bierność wobec narodowej niewoli, braku odpowiedzialności, mitów narodowych Krytyka braku norm, upadku wartości, skutków rewolucji obyczajowej, rozkładu rodziny, sposobu przejmowania władzy sposób wyrażania krytyki Wykreowanie postaci, które mają stanowić typowych przedstawicieli danych grup społecznych, posiadają ich wady, zachowują się w konkretny sposób. Groteska, absurd, komizm, parodia. Wykreowanie postaci, które mają stanowić typowych przedstawicieli danych grup społecznych, posiadają ich wady, zachowują się w konkretny sposób.

”Górą Edek”, Marek Nowakowski ”Lalka”, Bolesław Prus moment historyczny (^) lata 90. XX wieku koniec XIX wieku obraz polskiego społeczeństwa (^) Polskie społeczeństwo dzieli się głównie na dwie kontrastowe grupy: inteligentów, którzy mimo wielkiego wysiłku nie mogli osiągnąć sukcesu ekonomicznego, zarabiali mało kapitalistów, którzy doszli do owego sukcesu, zarządców firm traktujących resztę ludzi bez szacunku, najważniejsze są dla nich wartości materialne jak siła, władza i pieniądze, prości, niewychowani Prus ukazuje zróżnicowane społeczeństwo XIX-wiecznej Warszawy. Arystokracja to grupa próżna, rozrzutna, działająca na niekorzyść kraju, wyjątkiem jest prezesowa Zasławska, dbająca o służbę i ziemię. Mieszczaństwo obejmuje uczciwych kupców (Jan Mincel), romantyków (Ignacy Rzecki), oraz nowoczesnych przedsiębiorców jak Wokulski, który łączy naukę z ambicją, kieruje się hasłami pozytywizmu. Prosty lud żyje w skrajnej biedzie, pozbawiony perspektyw rozwoju. Inteligencja to grupa wykształcona, starająca się godzić ideały z rzeczywistością. Społeczeństwo jest wielonarodowościowe, z aktywną rolą Żydów, często bardziej przedsiębiorczych niż Polacy. Prus krytykuje szczególnie arystokrację za jej bierność i zaniedbywanie dobra wspólnego (ojciec Izabeli Łęckiej). sprawy podlegające krytyce (^) krytyka skutków rozwoju kapitalizmu, który przebudował ludzką świadomość i zmienił relacje ekonomiczne, przez to niektórzy stali się jak “Edek”, aroganccy, bez kultury. krytyka wad poszczególnych warstw społecznych, podziału na hermetyczne grupy i sposób wyrażania krytyki (^) Kontrastowe ukazanie dwóch grup, by ukazać wady jednej z nich. Subiektywna narracja, wartościujące słownictwo. Szczegółowa charakterystyka przedstawicieli różnych warstw społecznych, z uwzględnieniem ich wad.