

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
jest to notatka o oddziaływaniach typu dipol-dipol, wiązaniach wodorowych i Siłach van der Waalsa
Typologia: Notatki
1 / 3
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Oddziaływania międzycząsteczkowe są to przyciągania występujące pomiędzy atomami sąsiadujących ze sobą cząsteczek. Siły te są oczywiście dużo słabsze od siły wiązań chemicznych wiążących atomy w cząsteczki, jednak ich występowanie jest niezwykle istotne, ponieważ ma wpływ na temperatury wrzenia i topnienia związków chemicznych oraz warunkuje strukturę przestrzenną białek. Zasadniczo na poziomie liceum interesują nas trzy typy oddziaływań międzycząsteczkowych:
Wiązanie to powstaje pomiędzy cząsteczkami o niezerowym momencie dipolowym. Posiadają one dwa bieguny zawierające różnoimienne ładunki elektryczne, które mogą ze sobą oddziaływać na identycznej zasadzie jak jony. Jest to jednak wiązanie o wiele słabsze od wiązania jonowego, ponieważ mowa tutaj o ładunkach cząstkowych, czyli stanowiących ułamek ładunku elementarnego. Oddziaływania typu dipol-dipol występują np. HCl, SO 2 Substancje o budowie polarnej mają wyższe temperatury wżenia os substancji niepolarnych o podobnej masie cząsteczkowej
Wiązania wodorowe występują pomiędzy atomem wodoru przyłączonym do silnie elektroujemnego pierwiastka oraz silnie elektroujemnym pierwiastkiem z wolną parą elektronową. Dla odróżnienia od typowych wiązań chemicznych, wiązanie wodorowe oznacza się schematycznie za pomocą kropek: X – H · · · X Oczywiście X oznacza atom silnie elektroujemnego pierwiastka, którym w praktyce może być fluor, tlen, azot (F,O,N). Cząsteczkę, której atom wodoru bierze udział w tworzeniu wiązania nazywamy donorem, natomiast drugą akceptorem wiązania wodorowego. Charakter tego oddziaływania możemy wyjaśnić w dużej mierze na gruncie elektrostatyki. Wiązanie X–H jest silnie spolaryzowane w kierunku atomu X, stąd też na atomie wodoru pojawia się cząstkowy ładunek dodatni. Jest on następnie przyciągany przez wolną parę elektronową mającą ładunek ujemny i powstaje wiązanie podobne do wiązania jonowego. Wytłumaczenie to jednak nie wyczerpuje tematu w stu procentach, ponieważ istotny wpływa ma również polaryzacja chmur elektronowych przyciągających się cząsteczek. Wiązania wodorowe są przyczyną wysokich temperatur wrzenia związków, odpowiadają również za dobrą rozpuszczalność substancji w wodzie