Pobierz Odkrycia geograficzne momentem zwrotnym w dziejach ludzkości - Notatki - Historia i więcej Notatki w PDF z Historia tylko na Docsity! Odkrycia geograficzne momentem zwrotnym w dziejach ludzkości Wielkie odkrycia geograficzne były z pewnością momentem zwrotnym w dziejach ludzkości. Świat średniowieczny, którego granice poza Europą obejmowały północną Afrykę, Półwysep Arabski i kontynent azjatycki w ciągu kilkudziesięciu lat gwałtownie się poszerzył.. Dzięki rozwojowi umiejętności i techniki żeglarskiej odkryto nowe szlaki morskie i nowe kontynenty. Poszerzono swoja wiedzę o ówczesnym świecie oraz zyskano niezbite dowody na kulistość ziemi. Trudno się więc nie zgodzić z tematem mojej pracy. Epoka wielkich odkryć geograficznych przypadła na XV i XVI wiek a prym w organizowaniu wypraw wiodła Hiszpania i Portugalia. Rozpoczynając moja pracę nie wolno pominąć przyczyn dlaczego Europejczycy zdecydowali się na wyprawy morskie. Pierwszym czynnikiem było zainteresowanie handlem ze Wschodem z Chinami i Indiami. Jednak rozpoczęto poszukiwanie innych dróg to tych krajów gdyż przez drogi lądowe towary przechodziły przez ręce wielu pośredników a to odbijało się na ich cenie. Również sytuacja polityczna na bliskim Wschodzie utrudniała rozwój handlu. Było to spowodowane opanowaniem przez Turków cesarstwa bizantyjskiego, Egiptu i krajów arabskich. Toczone wówczas wojny nie sprzyjały wymianie towarów. Kolejna przyczyną odkryć geograficznych była ciekawość innych cywilizacji wynikająca z intelektualnej rewolucji renesansu oraz zapał religijny zachęcający do nawracania pogan i niechrześcijan. Inne czynniki to postęp w technice nawigacyjnej, przeludnienie skłaniające do poszukiwań nowych obszarów dla osadnictwa, chęć ucieczki przed różnego rodzaju prześladowaniami oraz pogoń za zyskiem. W Europie, szczególnie Zachodniej krążyły fanatyczne wieści o bogactwach nieznanych krajów, pełnych szlachetnych kruszców i kamieni. Pobudzało to wyobraźnie śmiałków i zachęcało do wypraw.W XV stuleciu w Portugalii zrodziła się myśl dotarcia do Indii przez opłyniecie Afryki. W tym też kierunku zaczęto wysyłać wyprawy, organizowane przede wszystkim przez syna króla portugalskiego Jana I Henryka, zwanego Żeglarzem. Posuwając się na południe Portugalczycy odkryli kolejno Wyspy Kanaryjskie i Azory, ujście Senegalu i Zielony Przylądek, Zatokę Gwinejską i w 1471r. przekroczyli równik. Na wybrzeżach Afryki nawiązano kontakty handlowe z miejscową ludnością i założyli ufortyfikowane stacje handlowe. W 1487 r. na czele trzech statków wyruszył w drogę do Indii Bartłomiej Diaz.( Portugalczyk) Dotarł on aż do południowego krańca Afryki i nazwał go Przylądkiem Burz, potem nazwę zmieniono na Przylądek dobrej Nadziei. Jego dzieło kontynuował Vasco da Gama ( Portugalczyk), któremu udało się wreszcie po tylu nieudanych próbach dotrzeć droga morską do Indii 20 maja 1498 r. Nawiązał tam dobre stosunki i zakupił wiele towarów, głównie korzenie. Dzięki temu osiągnięciu udało się opanować Portugalczykom handlu z Indiami. Dzięki tym wyprawom udało się odkryć nowy szlak morski, nawiązano kontakty handlowe również z ludami afrykańskimi i przede wszystkim była to zachęta dla innych śmiałków. Inną drogę do Indii wybrał genueńczyk Krzysztof Kolumb. Wychodząc z założenia, ze ziemia jest kulą, chciał on dostać się do Indii, płynąc ciągle za zachód. Pomysłem swym zainteresował Izabelę Kastylijską, która sfinansowała jego wyprawę, oddając mu do dyspozycji 3 karawele. Dnia 3 sierpnia 1492 r. ta mała