,,Odprawa posłów greckich’’ Jana Kochanowskiego jako tragedia moralno-polityczna.

Czas akcji: czasy starożytne, przed wybuchem wojny trojańskiej

Miejsce akcji: Troja

Bohaterowie: Priam- król Troi nie umie podejmować decyzji, tchórzliwy

Antenor- obywatel, który jest rozsądny, jest moralny, nie popiera działań Parysa,

Aleksander/Parys- królewicz Troi, porwał Helenę, jest niemoralny

Helena- żona Menelaosa porwana przez Parysa

Pani Stara- opiekunka Heleny, pociesza ją, rozważania o ludzkim losie

Poseł- opowiada Helenie o przebiegu wydarzeń

Kasandra- wróży upadek Troi, uznają ją za obłąkaną

Ulisses- wygłosił drwiący monolog o Troi

Menelaus- upokorzony mężczyzna, mąż Heleny, władca Sparty, brat

Agamemnona ;Więzień, Rotmistrz

Przebieg wydarzeń:

Antenor mówi, że Aleksander próbuje przekupić posłów, aby głosowali za jego sprawą.

Przybywa Aleksander i rozwija się dialog między nim, a Antenorem. Antenor mówi o

patriotyzmie i złym działaniu Parysa, a ten z kolei stosuje argumenty emocjonalne-

nawiązując do ich przyjaźni. Antenor mówi, że przyjaciel, który każe sobie usługiwać w

sprawie niemoralnej- nie postępuje godnie. Mówi, że Aleksander jest niemoralny

przekładając swoje dobro nad dobro ojczyzny. Aleksander oskarża go o zdradę. Rozstają

się jako byli przyjaciele.

Przychodzi pieśń chóru: chór, twierdzi że w młodości nie ma mądrości i rozsądku.

Następnie monolog Heleny: Helena krytykuje Parysa. Rozpacza, że z nim przypłynęła.

Żałuje swojego losu. Nazywa Parysa wilkiem. Końcówka monologu Heleny jest

dramatyczna, bowiem mówi, że miała wszystko- urodę, bogactwo, sławę, była żoną władcy

Sparty. Przez porwanie straciła wszystko i zyskała złą sławę.

Wypowiada się Pani Stara, mówi że życie ma dobre i złe chwile- BARDZO RENESANSOWE

WYPOWIEDZI PANI STAREJ – STOICYZM. Helena nie daję się pocieszyć, nadal twierdzi,

że jest więcej zła. Pani mówi, że to dlatego, że człowiek więcej uwagi zwraca na złe rzeczy i

dlatego wydaje się, że jest ich więcej. Helena dalej obstawia przy swoim. Mówi, że jest pełno

niesprawiedliwości, a światem rządzi Fortuna. Pani Stara podsumowuje odwołując się do

Boga- RENESANSOWE. Mówi też, że długo nie ma posła w wieściami.

Nadchodzi czas na pieśń chóru o obowiązkach władcy: o odpowiedzialności władców za lud,

władcy także mają władcę nad sobą. Są namiestnikami Boga. Jeśli czynią źle, odpowiadają

za cierpienie swojego ludu. Namiestnik tak samo jak Bóg ma być sprawiedliwy, bo za

wszystko będzie sądzony. Według chóru upadek państwa bierze się dlatego, że władca jest

niemoralny. Chór apeluje o moralność.

Przybywa Poseł i opowiada Helenie o tym co się wydarzyło na radzie trojańskiej. Mówi, że

zostanie ona w Troi. Opowiada, że Król Priam nie chciał sam podejmować decyzji. Nagana

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Odprawa posłów greckich- omówienie i więcej Notatki w PDF z Język polski tylko na Docsity!

,,Odprawa posłów greckich’’ Jana Kochanowskiego jako tragedia moralno-polityczna. Czas akcji: czasy starożytne, przed wybuchem wojny trojańskiej Miejsce akcji: Troja Bohaterowie : Priam- król Troi nie umie podejmować decyzji, tchórzliwy Antenor- obywatel, który jest rozsądny, jest moralny, nie popiera działań Parysa, Aleksander/Parys- królewicz Troi, porwał Helenę, jest niemoralny Helena- żona Menelaosa porwana przez Parysa Pani Stara- opiekunka Heleny, pociesza ją, rozważania o ludzkim losie Poseł- opowiada Helenie o przebiegu wydarzeń Kasandra- wróży upadek Troi, uznają ją za obłąkaną Ulisses- wygłosił drwiący monolog o Troi Menelaus- upokorzony mężczyzna, mąż Heleny, władca Sparty, brat Agamemnona ;Więzień, Rotmistrz Przebieg wydarzeń: Antenor mówi, że Aleksander próbuje przekupić posłów, aby głosowali za jego sprawą. Przybywa Aleksander i rozwija się dialog między nim, a Antenorem. Antenor mówi o patriotyzmie i złym działaniu Parysa, a ten z kolei stosuje argumenty emocjonalne- nawiązując do ich przyjaźni. Antenor mówi, że przyjaciel, który każe sobie usługiwać w sprawie niemoralnej- nie postępuje godnie. Mówi, że Aleksander jest niemoralny przekładając swoje dobro nad dobro ojczyzny. Aleksander oskarża go o zdradę. Rozstają się jako byli przyjaciele. Przychodzi pieśń chóru: chór, twierdzi że w młodości nie ma mądrości i rozsądku. Następnie monolog Heleny: Helena krytykuje Parysa. Rozpacza, że z nim przypłynęła. Żałuje swojego losu. Nazywa Parysa wilkiem. Końcówka monologu Heleny jest dramatyczna, bowiem mówi, że miała wszystko- urodę, bogactwo, sławę, była żoną władcy Sparty. Przez porwanie straciła wszystko i zyskała złą sławę. Wypowiada się Pani Stara, mówi że życie ma dobre i złe chwile- BARDZO RENESANSOWE WYPOWIEDZI PANI STAREJ – STOICYZM. Helena nie daję się pocieszyć, nadal twierdzi, że jest więcej zła. Pani mówi, że to dlatego, że człowiek więcej uwagi zwraca na złe rzeczy i dlatego wydaje się, że jest ich więcej. Helena dalej obstawia przy swoim. Mówi, że jest pełno niesprawiedliwości, a światem rządzi Fortuna. Pani Stara podsumowuje odwołując się do Boga- RENESANSOWE. Mówi też, że długo nie ma posła w wieściami. Nadchodzi czas na pieśń chóru o obowiązkach władcy: o odpowiedzialności władców za lud, władcy także mają władcę nad sobą. Są namiestnikami Boga. Jeśli czynią źle, odpowiadają za cierpienie swojego ludu. Namiestnik tak samo jak Bóg ma być sprawiedliwy, bo za wszystko będzie sądzony. Według chóru upadek państwa bierze się dlatego, że władca jest niemoralny. Chór apeluje o moralność. Przybywa Poseł i opowiada Helenie o tym co się wydarzyło na radzie trojańskiej. Mówi, że zostanie ona w Troi. Opowiada, że Król Priam nie chciał sam podejmować decyzji. Nagana

wobec Priama- tchórzostwo władcy, sam nie chce podejmować decyzji - stwarza pozory demokracji. Następnie Aleksander wygłosił mowę, że jest zakochany (zakochanie usprawiedliwieniem przekładania swojego dobra nad dobro państwa), że porwanie było sprawą słuszną - SPRYT, SWOJĄ MOWĄ CHCE DLA SIEBIE POZYSKAĆ POSŁÓW. Antenor neguje argumenty Priama i Parysa (Priam w słaby sposób chciał powiedzieć, że jak Helena zostanie to tak w zasadzie nic się nie stanie- zobaczy się jak będzie- BEZMYŚLNOŚĆ WŁADCY Antenor zanegował ich argumenty, bo:  Parys jest niemoralny- pogwałcił prawo gościnności porywając Helenę, nie przestrzega idei dobra państwa nad dobro jednostki  Antenor uważa, że Menelaos słusznie chce odzyskać żonę, że ma do tego prawo  Antenor uważa, że swoją miłością, małżeństwem z Heleną doprowadzi do upadku Troi  Mówi, że usprawiedliwienie złych czynów, innymi złymi czynami z przeszłości nie ma sensu- winy Greków nie usprawiedliwiają nieprawości Trojan (chodzi o porwanie Medei i Absyrta w przeszłości) - TO NIE ARGUMENT  Mówi, że Trojanie rzeczywiście zawinili  Mówi, że według racji stanu Parys powinien oddać Helenę-DLA DOBRA PAŃSTWA- POŚWIĘCENIE JEDNOSTKI  Antenor ogółem uważa, że najbardziej sensowne jest oddanie Heleny Zawiera głos Eneasz, potem Pantus, Tymetes, Lampon, Ukalegon i Iketaon. Iketaon mówi, że nie należy oddawać Heleny, używa argumentów emocjonalnych. Według niego nie należy oddawać Heleny, bo ta jedna uległość wobec Greków sprawi, że będą się domagać więcej. Trzeba działać, przeciwstawić się teraz, bo potem (po oddaniu Heleny) już będzie za późno na działania, ratunek. Prowokująca mowa. Mówi, że sprawiedliwość jest dobra i musi zostać wymierzona, ale nie kosztem Trojan. - GRA NA UCZUCIACH, DEMAGOG. Twierdzi też, że jedynym wyjściem jest zbrojna rozprawa. DEMAGOG- apeluje o narodową solidarność w obronie Parysa. demagogia [gr. dēmagōgía ‘kierowanie ludem’], politol. metoda działania politycznego polegająca na instrumentalnym wykorzystywaniu potrzeb i nastrojów społecznych w celu realizacji własnych ambicji politycznych, przez tworzenie pozorów reprezentatywności i prawowitości, dyskredytowanie rywali i przeciwników, eliminowanie ich z gry politycznej za pomocą umiejętnie wzbudzanego i ukierunkowanego przeciwko nim „gniewu ludu”; demagog stara się o uzyskanie popularności dzięki schlebianiu masom, składaniu efektownych, ale zazwyczaj niespełnianych obietnic; w znaczeniu potocznym wszelka akcja obliczona na łatwy efekt, poklask. Rozpoczyna się głosowanie poprzez rozstąpienie. Większość staje za Parysem. Decydujący głos należy do króla, on jednak nie chce podejmować decyzji. Priam dobrze zdaje sobie

Antenor jest rozsądny, jest dobrym obywatelem, patriotą, mężem stanu. - ‘’Jeszcze piękniejsze; zostawać przy prawdzie’’ - ‘’Grek u mnie każdy, kto ma sprawiedliwą’’ Używa racjonalnych argumentów, ceni prawdę. Wyżej stawia dobro ojczyzny, mimo argumentów przyjaźni. JEST POLITYKIEM MORALNYM- uczciwy, odważny, inteligentny, nie jest obrażalski- szlachetny. Nie zależy mu na dobrej opinii, ale na interesie państwa. Jest honorowy. Na końcu książki nie obraża się. Został zlekceważony z konsekwencjami zatrzymania Heleny. Okazuje się, że ma racje, wojna nadeszła. On się jednak nie obraża, ale pomaga zalecając obronę- DALEJ DZIAŁA NA KORZYŚĆ PAŃSTWA. Parys -egoistyczny, krótkowzroczny, NIEMORALNY używa argumentów emocjonalnych, nieracjonalnych. Jest pyszny- przekłada swoje dobro nad dobro państwa. Przez niego upadnie Troja. Monolog Ulissesa - Trojanie mają prawa, których nie przestrzegają. Mają słabego władcę. W monologu Ulissesa występują pytania retoryczne. - animizacja młodzieży, za pomocą pytań retorycznych pokazane są najgorsze cechy młodzieży. Pytania retoryczne są też zwolnieniem monologu. Są też metafory. Monolog jest świetnie skonstruowany. , ,SPRAWY POLSKIE W ODPRAWIE POSŁÓW GRECKICH’’  obradowanie posłów, ich przekupstwo  Monolog Ulissesa jest oceną polskiej magnaterii i szlachty  Atmosfera w parlamencie (napięcie, agresja, kłótnie, spory)  Król Priam nosi cechy króla Zygmunta Augusta  Laska marszałkowska i stukanie nią  Nazewnictwo polskie  Zwroty polskie – Krew nie woda -Przed sienią carstwa Cechy klasyczne w ,,Odprawie...’’ Klasyczne: ▫ zachowana zasada trzech jedności - jedność czasu (nie więcej niż 24h) -jedność miejsca: Troja - jedność akcji (czy zachowają Helenę czy nie) ▫ ograniczona ilość aktorów na scenie, np. W tym samym czasie występują Priam, Antenor, Kasandra ▫ punkt kulminacyjny poza sceną, np. O radzie trojańskiej opowiada poseł, wprost nie jest ona odgrywana

▫ jest chór: - chór jako głos ludu (gdy nie wierzy w proroctwa Kasandry)

chór oceniający działania bohaterów (gdy moralizuje władców) ▫ brak podziału na akty i sceny, ale są dialogi, monologi i chór ▫ Styl podniosły- zasada decorum (są przysłowia, sentencje, liryzm, pytania retoryczne
monolog Ulissesa) ▫ Moralizatorstwo ▫ Język zrozumiały, choć podniosły Cechy renesansowe w ,,Odprawie...’’ Renesansowe:  Bohater zbiorowy- głównym bohaterem nie jest jedna osoba, ale cały naród - na radzie liczy się los całego narodu mówi się o zadbaniu o dobro ogółu  O losach bohatera nie decyduje fatum, ale ludzie – losy Trojan zależą od decyzji podjętej przez ludzi na radzie trojańskiej  Kobiece role są odgrywane przez kobiety  Zwroty polskie  Mowa o losach Rzeczypospolitej  Utwór krótki  Próba wiersza sylabotonicznego Wiersz sylabotoniczny - rodzaj wiersza realizujący zasady regularnego systemu wersyfikacyjnego zwanego sylabotonizmem. Podstawową cechą wiersza sylabotonicznego, w odróżnieniu od sylabicznego, jest stabilizacja akcentów na określonych sylabach wersu, różnych w zależności od przyjętego wzorca.

Odprawa posłów greckich- omówienie, Notatki z Język polski

Dokumenty powiązane

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Odprawa posłów greckich- omówienie i więcej Notatki w PDF z Język polski tylko na Docsity!