Pobierz Opracowanie utworu "Flis" z literatury staropolskiej i więcej Streszczenia w PDF z Literatura klasyczna tylko na Docsity! Flis Poemat „Flis, to jest spuszczanie statków Wisłą i inszymi rzekami do niej przypadającymi” autorstwa Sebastiana Fabiana Klonowica podejmuje się m.in. tematyki języka oraz historii. Autor porusza także etos szlachcica-ziemianina. Klonowic sankcjonuje nowy ideał szlachecki – jest to ziemianin, który cieszy się swym sukcesem ekonomicznym. Poemat zestawia podniosły styl z anegdotami, fachową terminologią i anegdotami, co stanowi źródło humoru. Tytuł nawiązuje do grupy zawodowe, która w dawnej Polsce zajmowała się flisem, czyli rzecznym spławem towarów. Flisem z reguły zajmowali się chłopi, dla których było to jedynie sezonowe zajęcie. Sebastian Fabian Klonowic dostrzegł piękno w pracy flisaków. W utworze istotną rolę pełni Fortuna, która funkcjonuje jako wicher. Alegorycznie można odczytywać również to, że flisowanie jest parabolą ludzkiego życia, co stanowi inspirację kulturą starożytną („Odyseja” i „Eneida”). Życie symbolicznie przedstawione jest jako żegluga, gdzie w roli przewodnika występują słowo boże, nauka i rozum. Poemat barokowy Klonowica można podzielić na trzy części, w których po kolei pojawia się: 1. opowieść o niedogodności żeglowania, gdyż woda nie jest naturalnym żywiołem człowieka żyjącego na wsi; podmiot liryczny opowiada zarówno o wadach, jak i zaletach żeglugi, docenia zalety morza jako drogi handlowej, a tym samym jako źródło dochodów; osoba mówiąca wyraża podziw dla żeglarzy z uwagi na to, że wyruszają w dalekie wyprawy; pojawiają się także nawiązania do mitologii greckiej i literatury Wergiliusza, 2. przekonanie, że woda jest ważna (np. ze względu na to, że spożywa ją bydło); porada na temat handlu, odpowiedniego przygotowania się oraz zachowania w trakcie spływu; autor w tej części utworu przywołuje poemat dydaktyczny Hezjoda, 3. ostatnią część można uznać za staropolski przewodnik po biznesie; podmiot liryczny przestrzega przed nieostrożnością w handlu oraz opisuje Wisłę i jej dopływy; pojawiają się także dowcipy i aluzje do rzeczywistości; opisywana podróż ma swój koniec w Gdańsku. Utwór zawiera wiedzę o języku ze względu na liczne narzecza łaciny niemieckich kupców. Pojawia się również specjalistyczne słownictwo związane z morskim rzemiosłem. Autor wymienia nazwy portów, zjawisk atmosferycznych, rzek, mórz oraz gatunków zwierząt. Twórca przywołuje grecką mitologię oraz Biblię. Klonowic zbudował poemat ze strof safickich, inspirowanych twórczością Jana Kochanowskiego.