















































Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Obszerne opracowanie z zakresu tematu
Typologia: Prezentacje
1 / 55
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Dariusz Skibickidariusz.skibicki(at)utp.edu.pl Wydział In
ż ynierii Mechanicznej
ż ynierii Mechanicznej
Uniwersytet Technologiczno – Przyrodniczyim. Jana i J
ę drzeja
Ś niadeckich w Bydgoszczy
1.^
Konstruowanie^ a)
Konstrukcja dobra
2.^
Matematyczny model optymalizacji^ a)
Konstrukcja optymalnab) Budowa modelu optymalizacjic) Nieprawidłowe modele optymalizacji
3.^
Metody optymalizacji
4.^
Oprogramowanie optymalizacyjne^ a)
Matlabb) Excelc) Ansys
5.^
Polioptymalizacja
6.^
Metody globalne optymalizacji^ a)
Algorytmy genetyczne
3.^
Metody optymalizacji^ a)
Potrzeba metod optymalizacjib) Bł
ędy w metodach numerycznych c)^
Poszukiwanie ekstremum na kierunku d)^
Metody bezgradientowe e)^
Metody gradientowe f)^
Metody newtonowskie g)^
Metody funkcji kary h)^
Metoda simplex
a)^
Algorytmy genetyczne
7.^
Praktyka (kiedy brak jawnej postaci modelu)^ a)
MESb) Aproksymacja, interpolacja
wła
ściwy układ przenoszenia obci
ąże
ń, wytrzymało
ść,
sztywno
ść.
technologiczno
ść, tanio
ść^
i dost
ępno
ść^
materiałów, łatwo
ść
monta
żu. monta
żu.
funkcjonalno
ść, ergonomiczno
ść, niezawodno
ść, trwało
ść,
sprawno
ść, łatwo
ść^
eksploatacji, naprawialno
ść.
Jeż
eli ka
żdej z cech konstrukcyjnych przypiszemy pewn
ą^ liczb
ę,
to cał
ą^ konstrukcj
ę^ mo
żemy opisa
ć^ zbiorem liczb.
d^ w
d^ w
Matematyczny model konstrukcji
d^ z
d^ z
w d^ z d
ży skonstruowa
ć^ wał dr
ążony ze stali 55,
której wytrzymało
ść^ na skr
ęcanie wynosi k
=100s
MPa.Wał powinien przenosi
ć^ moment skr
ęcaj
ący
Zadanie PKM Ms=1000 Nm.
4
4 4 1
z
w z^
d
d d
2
w z^
d d
ϕ
s s^
k ≤
Ró
żne konstrukcje dobre
Ze wzgl
ędów technologicznych, otwór wewn
ętrzny
wału nie mo
że by
ć^ mniejszy ni
ż^ 20%
średnicy
zewn
ętrznej oraz nie mo
że by
ć^ wi
ększy ni
ż^ 80% tej
średnicy.Ze wzgl
ędu na warunki monta
żu,^ ś
rednica
zewn
ętrzna wału nie powinna by
ć^ wi
ększa od
średnicy Ø50 mm otworu w korpusie maszyny.W osi
ągalnym asortymencie półwyrobów dost
ępne
są^ pr
ęty o
średnicach nie mniejszych ni
ż^ 38 mm.
2
w z
3
w z^
d d
4
dz ϕ
5
dz
d
w^
dz^50 38
dz
4
4 4 1
z
w z^
d
d d
3
w z^
d d
5
dz
4
4 4 1
z
w z^
d
d d
2
w z^
d d
ϕ
5
dz
Ró
żne konstrukcje dobre
2
w z^
d d ϕ
4
dz ϕ
3
w z^
d d
4
dz ϕ
50 10^ mm d
mm dz^ w
50 40^ mm d
mm dz^ w
Zmienne
decyzyjne Funkcja celu
Nale
ży skonstruowa
ć^ wał dr
ążony ze stali 55,
której wytrzymało
ść^ na skr
ęcanie wynosi k
=100s
MPa.Wał powinien przenosi
ć^ moment skr
ęcaj
ący
Ms=1000 Nm. Ze wzgl
ędów technologicznych, otwór wewn
ętrzny
[^
]
x^
w z^
d d = Model matematyczny
Model opisowy
2 2
w z^
d d Q^
Przykład przewodni 1
Ograniczenia (obszar rozwi
ązań
dobrych)
Ze wzgl
ędów technologicznych, otwór wewn
ętrzny
wału nie mo
że by
ć^ mniejszy ni
ż^ 20%
średnicy
zewn
ętrznej oraz nie mo
że by
ć^ wi
ększy ni
ż^ 80% tej
średnicy.Ze wzgl
ędu na warunki monta
żu,^ ś
rednica
zewn
ętrzna wału nie powinna by
ć^ wi
ększa od
średnicy Ø50 mm otworu w korpusie maszyny.W osi
ągalnym asortymencie półwyrobów dost
ępne
są^ pr
ęty o
średnicach nie mniejszych ni
ż^ 38 mm.
Wał powinien by
ć^ najl
żejszy z mo
żliwych.
4
4 4 1
z
w z^
d
d d
2
w z^
d d
3
w z^
d d
4
dz
5
dz
Ograniczenia (obszar rozwi
ąza
ń^ dobrych)
[^
]
x^
w z^
d d =
2 2
w z^
d d Q^
4
4 4 1
z
w z^
d
d d
2
w z^
d d
3
w z^
d d
4
dz
5
dz
(^
(^25). (^0) ) 4
4
1
z
z w^
d
d d^
z
w^
d
d^
z w^
d d^
≤ z d
≥ z d
Graficzne przedstawienie matematycznego modelu optymalizacji φ^1
φ^3 φ^4 φ^2
φ^5^ xˆ Φ
x^
2 1
x x =
2 1
x x Q^
2 1 1
x x
2 1 2
x x
2 1 3
x x
2 1 4
x x
1 5
−= x
2 6
−= x
1 2 1
−= x x
1 2 2
−= x x
= x
= x
= x
= x
Graficzne przedstawienie matematycznego modelu optymalizacji
φ^1 ˆ^ x
φ^3 φ^4 φ^2
Φ
1
= x
2
= x
Q Nieprawidłowe modele optymalizacyjne
żmy,
ż
e^
zadanie
optymalizacji
polega
na
skonstruowaniu
najl
żejszej
kratownicy.
Konstrukcja
kratownicy
zło
żona
jest
z
10
pr
ętów.
Żą
damy
spełnienia
kryteriów
wytrzymało
ściowych i sztywno
ściowych. Zakładamy,
że
średnica pr
ęta mo
że zmienia
ć^ si
ę^ od 0
do 100 mm i
że interesuje nas dokładno
ść^ oblicze
ń^ rz
ędu 1 mm.
Średnica ka
żdego z 10 pr
ętów
mo
że przyj
ąć^
wię
c jedn
ą^ ze 100 warto
ści.
Musimy sprawdzi
ć, czy nie zostały naruszone ograniczenia dla ka
żdej kombinacji danych. Dla
rozwi
ąza
ń^ dopuszczalnych
musimy
policzy
ć^ dodatkowo
warto
ść^
funkcji
celu.
Jak
łatwo
sprawdzi
ć, mamy do wykonania co najmniej 100
10 oblicze
ń.
Potrzeba metod numerycznych Pętl
ę^ 100’000 dodawania liczb całkowitych np. a=a+1, komputer z zegarem 2.4 MHz wykonuje w czasie 0.157 s. Wynika z tego,
że jedna operacja dodawania trwa 1.57*10-6 s.
Miliony_Lat = 100^
10 1.5710^-6/60/60/24/365/
Miliony_Lat = 4.9 >> Miliony_Lat = 100^
12 1.5710^-6/60/60/24/365/
Miliony_Lat = 4.9e+
ędy wej
ściowe: wyniki pomiarów, stałe fizyczne.
ędy zaokr
ągle
ń
ędy obci
ęcia
x = 0.2>> for i=1:200 x=x+0.2, endx = 40.
2
∞ = ∑
n
i
x^
x n
x x x i
e
2 1
2 1
x x
x x^
1
x x
=^ ∑= i
x n
x x x i
e
2 1
2 1
x x
x x^
1
x x
Metody bezgradientowe.Metody minimalizacji funkcji na kierunku
Q Q(r(0))Q(l(0))
[^
) (^0) (] ) (^0) ( b a
)( )(
)( )(
)( )(
)( )(
i i
i i
i i
i i
a b k a r
a b k b l
= k
Metoda złotego podziału
x
a(0)
r(O)
b(0)
l(0)
(^
)^
(^
)()
)(
i
i^
rQ
lQ
)( ) (^1) (
)( ) (^1) (
i i
i i
r b
a a
(^
)^
(^
)()
)(
i
i^
rQ
lQ
)( ) (^1) (
)( ) (^1) (
i i
i i
b b
l a
)( )(
i i^
b a x^
)( )(
i i o^
b a^
Q
x
a(1)
b(1)
l(1)^
l(1)
Metody bezgradientowe.Metody minimalizacji funkcji na kierunku
wielomianinterpolacyjny f(x)
poszukiwaneekstremum
nieznanafunkcja Q(x)
ekstremum wielomianuinterpolacyjnego
Q(x)f(x) Q(a
)
Q(c)
Metoda interpolacji kwadratowej
2 2 2 2 2 2
12
c Qb a b Qa c a Qc b
c Q b a b Q a c a Q c b
xm^
c
xm a^
x^
b
x
b c a c
b x a x c Q c b a b
c x a x b Q c a b a
c x b x a Q
xf
Q(a
)
Q(b)