Organizacja a przedsiębiorstwo: porównanie, Prezentacje z Economia Aziendale

Pobierz Organizacja a przedsiębiorstwo: porównanie i więcej Prezentacje w PDF z Economia Aziendale tylko na Docsity!

PODSTAWY ZARZĄDZANIA

dr Mariusz Maciejczak

Organizacja a przedsiębiorstwo

Formy prawne i organizacyjne

przedsiębiorstw

www.maciejczak.pl

Organizacja

Przedsiębiorstwo

Przedsiębiorstwo to podmiot

gospodarczy prowadzący na

własny rachunek działalność

produkcyjną lub usługową w

celu osiągnięcia określonych

korzyści.

ORGANIZACJA A PRZEDSIĘBIORSTWO

Organizacja jest uporządkowanym w pewien

sposób, systemem społeczno-technicznym

dążącym do realizacji określonych celów.

Przedsiębiorstwo to podstawowa jednostka

gospodarki, wyodrębniona od względem

organizacyjnym, ekonomicznym i prawnym,

dążąca do realizacji określonych celów i

realizująca zasadę maksymalnej

efektywności gospodarowania.

Model biznesowy

• to struktura produktu, usługi i przepływu

informacji, zawierająca wyszczególnienie

tzw. aktorów biznesowych wraz z ich rolami i

opisem potencjalnych korzyści jakie

odnoszą. Innymi słowy, jest to definicja

źródeł przychodów.

• zawartość, struktura i kierowanie

transakcjami zaprojektowany w taki sposób,

aby tworzyć wartość poprzez

wykorzystywanie szans biznesowych.

• Inne definicje podają, że model biznesowy

to odpowiednie wyjaśnienie, jak działają

przedsiębiorstwa.

Model biznesowy

Według Portera model biznesowy jest opisem

działalności przedsiębiorstwa, które

zapewniają mu zyski. Sprowadza się to do

określenia roli organizacji w łańcuchu wartości,

w jakim działa.

W kompleksowym ujęciu chodzi o metodę

przyjętą przez firmę, przez realizację której

będzie ona powiększać i wykorzystywać

zasoby tak, aby oferować klientom większą

wartość od konkurencji. Dzięki temu

przedsiębiorstwo osiągnie wyższe zyski, a

może nawet uzyska i utrzyma trwałą przewagę

konkurencyjną.

Kategorie modeli biznesowych

 B2C (Business-to-Customer) – jest najczęściej spotykanym typem. W tym

przypadku przedsiębiorstwa usiłują zyskać klientów indywidualnych. Od

1995 roku jest to najbardziej rozwijający się model.

 B2B (Business-to-Business) – przedsiębiorstwa kierują swoje towary i

usługi do innych przedsiębiorstw. Ten typ generuje największe przepływy

pieniężne.

 C2C (Customer-to-Customer) – w tym przypadku organizuje się

możliwość wymiany dóbr pomiędzy konsumentami, np. poprzez aukcje

internetowe.

 P2P (Peer-to-Peer) – polega na wykorzystaniu Internetu w taki sposób,

aby użytkownicy bezpośrednio dzielili się plikami, bez konieczności

przesyłania ich przez główny serwer.

 M-commerce (Mobile Commerce) – odnosi się do urządzeń

bezprzewodowych, za pomocą których możemy dokonywać transakcji.

Wykorzystuje się przy tym połączenie bezprzewodowe w laptopach,

telefonach itd.

Firmy rzadko działają wyłącznie w oparciu o jeden typ modelu. Zwykle

najkorzystniejsze okazuje się wypracowanie modelu będącego

kombinacją różnych typów

M. Rappa (2000) oraz A. Afuah i C.L. Tucci (2003,

s. 87–89) wskazali 9 głównych kategorii modeli

biznesu przedsiębiorstw działających w Internecie

• model brokera (ang. brokerage model ), w którym firmy pełnią funkcję organizatorów wirtualnych rynków, na których dokonują się transakcje kupna i sprzedaży (brokerzy zwykle pobierają prowizje z tytułu dokonywanych transakcji);
• • model reklamowy (ang. advertising model ), w którym firmy, dzięki zwiększaniu atrakcyjności swoich stron internetowych, zwiększają przychody z tytułu reklam na nich umieszczanych;
• • model pośrednika informacyjnego (ang. infomediary model ), w którym firmy gromadzą, przetwarzają i odpłatnie udostępniają informacje na temat klientów i ofert różnych producentów;
• • model kupca (ang. merchant model ), w którym firma sprzedaje swoje produkty lub usługi w Internecie (np. wyłącznie za pośrednictwem Internetu albo przy połączeniu tradycyjnych metod sprzedaży i Internetu);
• • model bezpośredniego wytwórcy (ang. manufacturing model ), w którym firma, wykorzystując Internet, dąży do bezpośredniego kontaktu z klientami (z wyłączeniem udziału pośredników handlowych);
• • model sieci afiliowanej (ang. affiliate model ), w którym firma pozyskuje afiliowanych partnerów, którzy na swoich stronach internetowych umieszczają odnośniki do strony firmy, dzięki czemu firma może dotrzeć ze swoją ofertą do większej liczby klientów (afiliowani partnerzy uzyskują zwykle prowizję od dokonanych transakcji będących wynikiem przekierowań na stronę internetową firmy);
• • model wirtualnej wspólnoty (ang. community model ), który opiera się na lojalności użytkowników współtworzących treści internetowe na zasadzie wolontariatu (przychody w tym modelu uzyskiwane są dzięki dodatkowej sprzedaży produktów lub reklam);
• • model subskrypcji (ang. subscription model ), w którym zapewniany jest okresowy dostęp (dzienny, miesięczny, roczny) do usług internetowych w zamian za wniesienie stosownej opłaty;
• • model taryfowy (ang. utility model ), w którym wielkość opłat jest uzależniona od poziomu faktycznego użytkowania usług internetowych.

Model PEFRA

Biorąc pod uwagę model biznesowy z

punktu widzenia wartości jaką stanowi

on dla klienta możemy wyróżnić

model"PERFA”.

P – performance,

E – ease of use,

R – reliability,

F – flexibility,

A – affectivity.

Źródła wartości modelu biznesowego

• Według Amita i Zotta wystarczy, że wyróżnimy cztery najważniejsze źródła wartości:
• Efektywność – czyli najlepszy możliwy wynik osiągnięty przy najniższych możliwych kosztach.

Jej wzrost jest związany z optymalizacją odchyleń od dostępu do informacji, ale również z

możliwością szybkiego podejmowania decyzji dzięki szerokiemu dostępowi do zasobów

informacji. Źródłem poprawy efektywności jest także zminimalizowanie kosztów dystrybucji jak

również kosztów zarządzania zapasami.

• Komplementarność - oznacza, że dobra materialne i usługi wzajemnie się uzupełniają w

procesach konsumpcji lub produkcji. Jako źródło wartości zgodnie z teorią zasobową można

wyróżnić komplementarność zasobów strategicznych. Dotyczy także takiej sytuacji w której

dobra komplementarne dostarcza odbiorcy konkurent.

• Utrzymanie – wskazuje na potencjał, który tworzy wartość w biznesie. Jest on zależny od

motywacji klientów do powtarzania zawierania transakcji, im większa motywacja klienta tym

większy potencjał. Należy również wskazać na kolejny ważny aspekt czyli determinację, która z

kolei powinna być wysoka z obu stron transakcji co jest konieczne do potrzymania lub też

zawężenia wzajemnych relacji. Potencjał jest możliwy dzięki efektowi "zatrzymania”. Często

manifestuje się on w formie wysokich kosztów migracji klientów. Korzyści płynące z efektu

"zatrzymania” może być zaproponowanie po raz pierwszy danego produktu, usługi lub wartości

dla klienta. Najbardziej jest to związane z sektorem nowych technologii.

• Innowacyjność – składa się przede wszystkim z takich źródeł jak usługi, produkty, nowe formy

produkcji, marketingu i dystrybucji. Dzięki wysokiemu postępowi technologii informacyjnych

możemy zaimponować klientom coraz bardziej nowatorskimi formami struktury transakcji

pomiędzy zainteresowanymi podmiotami. Spotkanie się podmiotów, którzy do tej pory nie mieli

okazji prowadzić wzajemnej wymiany zarówno produktów i usług jak i informacji może

doprowadzić do obniżenia kosztów transakcyjnych

Model CANVAS A. Osterwaldera