Oznaczanie tlenu rozpuszczonego metodą Winklera, Laboratoria z Monitoring i analiza środowiska

Pobierz Oznaczanie tlenu rozpuszczonego metodą Winklera i więcej Laboratoria w PDF z Monitoring i analiza środowiska tylko na Docsity! AKADEMIA TECHNICZNO-ROLNICZA w Bydgoszczy Wydział : Budownictwa i Inżynierii Środowiska Laboratorium Monitoringu Wód Powierzchniowych i Podziemnych Temat: Oznaczanie tlenu rozpuszczonego metodą Winklera Nazwiska: rok III sem. VI Gr. Teoria Tlen rozpuszczony w wodzie pochodzi głównie z powietrza. W pewnych przypadkach źródłem tlenu może być także proces fotosyntezy roślin wodnych. Zawartość tlenu rozpuszczonego jest jednym z najważniejszych wkaźników jakości wody, ponieważ jest on niezbędny dla życia ryb i innych organizmów wodnych. Tlen wystepuje prawie zawsze w w odach powierzchniowych. W wodach powierzchniowych czystych zawartość tlenu zwykle odpowiada 100- procentowemu nasyceniu. W w odach powierzchniowych, zanieczyszczonych substancjami organicznymi ,tlen rozpuszczony zużywany jest na procesy biochemicznego rozkładu tych substancji i jego zawartość może obniżać się pniżej 100% nasycenia. Im wieksze jest zanieczyszczenie wody, tym zawartość tlenu jest niższa. Ponieważ tlen jest niezbędny dla życia ryb i innych organizmów przy zancznym obniżeniu jego zawartości ( pniżej 30-40%) nasycenia występują zaburzenia w biocenozie. Przy całkowitym braku tlenu wody stają się cuchnacymi ściekami. Wody podziemne zawieraja małe ilości tlenu lub całkowicie są go pozbawione. W odach powierzchniowych stojących zwłaszcza głębokich, zawartość rozpuszczonego tlenu jest uzależniona od stopnia czystości wody, lecz także od naturalnego. W okresie stagnacji zimowej i letniej występuja w głębokich wodach trzy warstwy. - epilimnion – warstwa nadskokowa zwykle o głębokości 2-3 m. , znajduje się w stałej cyrkulacji i kontakcie z atmosferą. Zawartośc tlenu w tej warstwie uwarunkowana jest czystością wody. - Metalimnion – warstwa skokowa zwykle o grubości około 1m., zanajduje się pod warstwą nadskokową. W warstwie tej znajduje się niewiele rozpuszczonego tlenu nawet w wodach czystych . - Hypolimnion – warstwa podskokowa znajdująca się pod metalimnionem i sięgająca do dna jeziora jest nieruchoma i zwykle jest pozbawiona tlenu lub zawiera nieznaczne jego ilości. Wokresie wiosennym i jesiennym następuje w jeziorze cyrkulacja na skutek zmian temperatury . woda w całym zbiorniku ulega wymieszaniu, zawartość tlenu wyrównuje się a średnia zawartość tlenu w wodzie spada poniżej zawartości tlenu w epilimnionie. W zależności od zawartości tlenu zaminiają się włsności korozyjne wody. Znaczenie zawartości tlenu z tego względu zależy od obecnośic agresywnego dutlenku węgla. Jeżeli woda zawiera agresywny C02, obecny w wodzie tlen sprzyja korozji. W przypadku jego nieobecności zawartość tlenu nie ma znaczenia dla korozji rur. Do oznaczenia zawartości tlenu rozpuszczonego w wodzie stosuje się metodę miareczkową Winklera Wkonanie ćwiczenia. Do butelki o określonej pojemności zawierającą próbę pobraną zgodnie z zasadami obowiązującymi przy ppobieraniu próbek do oznaczania tlenu dodać, wprowadzając koniec pipety pod powierzchnię, 2 cm3 roztworu siarczanu manganowego MnSO4 i następnie 2 cm3 alkaicznego roztworu jodku potasowego KOH. Ostroznie zamknąć butlekę korkiem, tak aby nie pozostał pod nim pęcherzyk powietrza. Zawartość butelki dokładnie wymieszać przez przekręcenie butelki co najmniej 15 razy i pozostawić w ciemności ( o ile butelka nie jest ciemna ) do opadnięcia osadu na dno. Następnie dodać do próbki 2 cm3 kwasu siarkowego, wprowadzając koniec pipety pod powierzchnię cieczy, zamknąć butelkę korkiem , uważając aby nie pozostał pod nim pęcherzyk powietrza i nie wypłynął osad. Wymieszać do całkowitego rozpuszczenia osadu. Z próbki odmierzyć 100 cm3 roztworu do kolby stożkowej o pojemności 250 cm3 . Do kolby tej dodać 1cm3 skrobi , roztwór zabarwi się na barwę ciemno grafitową. Następnie miareczkować 0,025 n roztworu tiosiarczanu sodowego, do uzyskania poprzez barwę błękitną koloru bezbarwnego. Pomiary X= mg/dm3 Q2 Gdzie : 0,2 – ilość tlenu odpowiadająca 1 cm3 ściśle 0,025 n tiosiarcznu sodowego, mg, a – obietosć 0,025 n tiosiarczanu sodowego zuzytego do zmiareczkowania wydzielonego jodu w 100 cm3 próbce ,cm3, V – pojemność butelki do której pobrano próbkę scieków, b – objętosć dodanych roztowrów siarczanu manganowego i alkalicznego roztworu jodku potasowego Nr próbki a [cm3] V [cm3] b [cm3] X [mg/dm3 Q2] 1 2,8 125,90 4 5,78 3 3,4 125,42 4 7,02 5 3,2 125,19 4 6,61