Pedagogika pracy - Notatki - Pedagogika, Notatki z Pedagogika, badania pedagogiczne

Pobierz Pedagogika pracy - Notatki - Pedagogika i więcej Notatki w PDF z Pedagogika, badania pedagogiczne tylko na Docsity! Pedagogika pracy-kształcenie ustawiczne doroslych RECENZJA: KSZTAŁCENIE USTAWICZNE DOROSŁYCH W OKRESIE ICH AKTYWNOŚCI ZAWODOWEJ Temat recenzji zawiera się w książce Zygmunta Wiatrowskiego pt. Podsatwy pedagogiki pracy AB, wydanie2005.r ISBN: 83-7096-524-5Format: B4, 531 stron Książka ta adresowana jest przede wszystkim do studentów pedagogiki pracy i specjalności pokrewnych z bloku orientacji, poradnictwa, i doradztwa zawodowego. Podręcznik trafia również do innych odbiorców w sferze oddziaływań oświatowych i gospodarczych.Edukacja permanentna, edukacja całożyciowa, edukacja ustawiczna, kształcenie nieustające, kształcenie wyjściowe czy ustawiczne oraz inne określenia to nic innego jak terminy zastępujące wyrażenia kształcenie ustawiczne dorosłych w okresie ich aktywności zawodowej co jest jedną z problematyk, którą opisał prof. dr hab. Zygmunt Wiatrowski w swojej książce pt. Podstawy pedagogiki pracy Dział o edukacji ustawicznej dorosłych opisuje m.in. co to jest edukacja permanentna , jakie główne nurty działań edukacyjnych zawiera , jaka jest historia tego kształcenia , opisuje podstawy teoretyczne i metodyczne, organizację, zadania i tym podobne zagadnienia związane z edukacją dorosłych. W Polsce edukacja całożyciowa miała długą i bogata tradycję. Refleksje nad potrzeba kształcenia całożyciowego przypadają na okres oświecenia, szczególnie zas na lata wzmożonej działalności Komisji Edukacji Narodowej będącej w Europie centralną, państwowa władzą szkolną. Z pośród wszystkich określeń kształcenia całożyciowego, najogólniejszym terminem, który uzyskał powszechne uznanie jest termin edukacja permanentna. Przez edukacje permanentną rozumie się najczęściej ogół procesów oświatowo-wychowawczych, występujących w całym okresie życia człowieka, a zatem procesów całożyciowych, prowadzonych we wszelkich możliwych formach organizacyjno- programowych i we wszystkich sytuacjach kontaktów międzyludzkich. W rozumieniu terminu edukacja permanentna dostrzec można cztery podstawowe nurty działań edukacyjnych, tj.: - wychowanie naturalne (dom rodzinny, środowisko lokale), - kształcenie i wychowanie szkolne (przedszkole-szkoła wyższa), - kształcenie i wychowanie równoległe (pozaszkolne formy organizacyjno-programowe), - kształcenie ustawiczne (kształcenie poszkolne lub kształcenie ustawiczne dorosłych). Z powyższego wynika iż kształcenie ustawiczne dorosłych traktowane jest jako kształcenie poszkolne i nie stanowi głównego obowiązku jednostki w danym okresie życia. W zaakcentowanym kształceniu wyróżnia się takie odmiany jak: samokształcenie (proces całożyciowy, swoista odmiana uczenia się; to proces przedłużonego i poszerzonego kształcenia prowadzący do wzbogacenia intelektu i osobowości jednostki zgodnie z jej potrzebami ideowymi, społecznymi, zawodowymi i indywidualnymi), dokształcanie (proces podwyższania kwalifikacji formalnych, a szczególnie proces teoretycznego dopełniania kwalifikacji zawodowych, kończących się uzyskaniem odpowiedniego świadectwa, dyplom lub certyfikatu), doskonalenie ( proces systematycznego aktualizowania, poszerzania i pogłębiania wiadomości i umiejętności oraz sprawności ogólnych i zawodowych) i kształcenie bezinteresowne (proces dochodzenia przez jednostkę do dobrowolnie założonego stanu wiedzy i umiejętności; proces doskonalenia własnej osobowości, podejmowany z własnej inicjatywy i dla własnej przyjemności, czynnikami pobudzającymi to kształcenie w formie indywidualnej są głównie zdolności i zainteresowania jednostki, natomiast w formie zinstytucjonalizowanej mogą to być: uniwersytety otwarte, kursy, uczelnie politechniczne, studia językowe, kolegia problemowe i inne formy organizacyjne, umożliwiające znaczne podwyższanie poziomu wiedzy i umiejętności, lecz nie nadające umiejętności zawodowych. Cytat Zygmunta Wiatrowskiego ... zamiłowanie do nauki i zajmowanie się nią nie ogranicza się do czasów szkolnych, lecz kończy się z życiem jednak stwierdzili to dopiero działacze Komisji Edukacji Narodowej wraz z innymi siłami postępu w Polsce, uważali oni, że należy podejmować działalność wychowawczą wśród dorosłych w celu ukształtowania poglądów dorosłego społeczeństwa w duchu reformatorskim. Dzisiaj można stwierdzić, że w Polsce działalność edukacyjna Komisji wpłynęła w znacznym stopniu na wytworzenie się postaw w społeczeństwie polskim. Po rozbiorach Polski oświata dorosłych uformowała się jako odrębna dziedzina i praktyka życia oświatowego. Najbardziej charakterystycznym i znaczącym zjawiskiem tego toru oświatowego był ruch samokształceniowy. W procesie wychowania młodzieży i dorosłych szczególną rolę odgrywało doskonalenie moralne i samokształcenie, przy czym samokształcenie traktowane było za podstawową drogę do zdobywania rzetelnej wiedzy, rozwinięcia umysłu i zainteresowań przez jednostkę. W okresie powojennym zagadnienia oświaty dorosłych i dalszego kształcenia sytuowano w ogólnopolskim systemie edukacyjnym. Przede wszystkim zbudowano rozległy i względnie spójny system kształcenia dorosłych (głównie pracujących), ale także prowadzono liczne badania naukowe oraz organizowano przeróżne formy działalności oświatowej wśród dorosłych. W kształtowaniu się współczesnych poglądów na istotę i zadania kształcenia ustawicznego w Polsce znaczną role odegrały poglądy, stanowiska i prace m.in: - organizacji międzynarodowych działających w ramach lub w powiązaniu z UNESCO,