Pius XI - Notatki - Administracja | Notatki Administracja biznesu

Pius XI

PIUS XI 1857-1939 Święcenia kapłańskie otrzymał w 1879 roku.

Pracował w Bibliotece Ambrozjańskiej w Mediolanie, a od 1911 w Bibliotece

Watykańskiej. Od 1919 r. Pełnił funkcje nuncjusza apostolskiego w

Warszawie. W 1921r. został powołany na arcybiskupa w Mediolanie i

otrzymał z rąk Benedykta XV kapelusz kardynalski. W 1922 został

papieżem.Encykliki Społeczne: Quadragesimo anno (1931), Not abbiamo

bisogno (1937) Mit brennender Sorge (1937) Divini redemptoris

(1937).Quadragesimo annoPapież w tej encyklice nawiązuje do dzieła

Leona XIII. Stwierdza, iż zasady wypowiedziane w encyklice Rerum

novarum stały się wspólnym dziedzictwem ludzkości. W oparciu o te reguły

rozwinęła się nowa nauka, którą Pius XI nazywa katolicką nauką społeczną.

Nieco uwagi poświęca w tej encyklice organizacjom zawodowym. Dzieli je

na dwa rodzaje: organizacje, które stawiają sobie za cel ogół spraw danego

zawodu, oraz takie, które są powoływane dla celów specjalnych, jak

związki zawodowe, organizacje spółdzielcze oraz organizacje o celach

religijno moralnych.Pius XI duża rolę przywiązywał do kwestii własności.

Podkreślał jej indywidualny i społeczny charakter, gdyż każdy człowiek

zobowiązany jest dbać o jej utrzymanie i zdobycie, a jednocześnie

podkreśla, że całość dóbr materialnych została oddana przez stwórcę do

dyspozycji wszystkich ludzi. Wszyscy mają prawo do korzystania z nich, a

ci, którzy je posiadają zaciągają przez to samo pewne zobowiązania wobec

społeczeństwa, władza zaś społeczna jest uprawniona do regulowania

stosunków własności. Nie ma ona prawa do odebrania człowiekowi

uprawnienia do posiadania, wręcz przeciwnie, powinna ją bronić i

skierowywać ją do dobra wspólnego. Papież stwierdza, iż formy własności

ulegają przemianom.

Wymienia dwa podstawowe tytuły własności: zajęcia rzeczy niczyjej i

praca. Pracujący ma prawo do owoców jego wysiłku, co nie sprzeciwia się

uprawnieniu kapitału do udziału w dochodzie. Papież stwierdza, że

położenie robotników w krajach starokapitalistycznych uległo wprawdzie

pewnej poprawie, lecz w krajach kolonialnych znacznie się pogorszyło.

Przyczyn niesprawiedliwości społecznej upatrywał w niewłaściwym

rozdziale dochodu narodowego. Uważał, że wyzwolenie proletariatu jest

nakazem chwili i może ono nastąpić przez zmniejszenie własności

kapitalistycznej i umożliwienie robotnikom nabycia własności. Encyklika

podaje wnikliwą deﬁnicję pojęcia proletaryzmu. Jest nią nie tylko bieda, ale

również niepewność warunków życia. Niepewność tę rodzi niestałość

zatrudnienia, brak ubezpieczeń społecznych, a przede wszystkim brak

własności dochodowej. Uwłaszczenie warstwy pracującej możliwe jest

poprzez przyznanie robotnikom słusznej płacy. Pius XI formułuje

następujące postulaty dot. wynagrodzenia:-domaga się rodzinnej płacy

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Pius XI - Notatki - Administracja i więcej Notatki w PDF z Administracja biznesu tylko na Docsity!

Pius XI

PIUS XI 1857-1939 Święcenia kapłańskie otrzymał w 1879 roku. Pracował w Bibliotece Ambrozjańskiej w Mediolanie, a od 1911 w Bibliotece Watykańskiej. Od 1919 r. Pełnił funkcje nuncjusza apostolskiego w Warszawie. W 1921r. został powołany na arcybiskupa w Mediolanie i otrzymał z rąk Benedykta XV kapelusz kardynalski. W 1922 został papieżem.Encykliki Społeczne: Quadragesimo anno (1931), Not abbiamo bisogno (1937) Mit brennender Sorge (1937) Divini redemptoris (1937).Quadragesimo annoPapież w tej encyklice nawiązuje do dzieła Leona XIII. Stwierdza, iż zasady wypowiedziane w encyklice Rerum novarum stały się wspólnym dziedzictwem ludzkości. W oparciu o te reguły rozwinęła się nowa nauka, którą Pius XI nazywa katolicką nauką społeczną. Nieco uwagi poświęca w tej encyklice organizacjom zawodowym. Dzieli je na dwa rodzaje: organizacje, które stawiają sobie za cel ogół spraw danego zawodu, oraz takie, które są powoływane dla celów specjalnych, jak związki zawodowe, organizacje spółdzielcze oraz organizacje o celach religijno moralnych.Pius XI duża rolę przywiązywał do kwestii własności. Podkreślał jej indywidualny i społeczny charakter, gdyż każdy człowiek zobowiązany jest dbać o jej utrzymanie i zdobycie, a jednocześnie podkreśla, że całość dóbr materialnych została oddana przez stwórcę do dyspozycji wszystkich ludzi. Wszyscy mają prawo do korzystania z nich, a ci, którzy je posiadają zaciągają przez to samo pewne zobowiązania wobec społeczeństwa, władza zaś społeczna jest uprawniona do regulowania stosunków własności. Nie ma ona prawa do odebrania człowiekowi uprawnienia do posiadania, wręcz przeciwnie, powinna ją bronić i skierowywać ją do dobra wspólnego. Papież stwierdza, iż formy własności ulegają przemianom. Wymienia dwa podstawowe tytuły własności: zajęcia rzeczy niczyjej i praca. Pracujący ma prawo do owoców jego wysiłku, co nie sprzeciwia się uprawnieniu kapitału do udziału w dochodzie. Papież stwierdza, że położenie robotników w krajach starokapitalistycznych uległo wprawdzie pewnej poprawie, lecz w krajach kolonialnych znacznie się pogorszyło. Przyczyn niesprawiedliwości społecznej upatrywał w niewłaściwym rozdziale dochodu narodowego. Uważał, że wyzwolenie proletariatu jest nakazem chwili i może ono nastąpić przez zmniejszenie własności kapitalistycznej i umożliwienie robotnikom nabycia własności. Encyklika podaje wnikliwą definicję pojęcia proletaryzmu. Jest nią nie tylko bieda, ale również niepewność warunków życia. Niepewność tę rodzi niestałość zatrudnienia, brak ubezpieczeń społecznych, a przede wszystkim brak własności dochodowej. Uwłaszczenie warstwy pracującej możliwe jest poprzez przyznanie robotnikom słusznej płacy. Pius XI formułuje następujące postulaty dot. wynagrodzenia:-domaga się rodzinnej płacy

życiowej, która wystarczy na utrzymanie robotnika i jego rodziny i zwalnia matki do poszukiwania pracy poza domem.-należy wziąć pod uwagę także sytuacje przedsiębiorstwa. W trudnej sytuacji gospodarczej pracownicy nie powinni wymagać wygórowanych wynagrodzeń.-należy rozważyć także ogólną sytuacje gospodarczą kraju, ograniczyć zbyt duże rozpiętości płac i żądania płacowe, jeśli miało to przyczynić się do wzrostu bezrobocia.-w normalnych warunkach płace powinny kształtować się tak wysoko, by robotnik mógł oszczędzać i dojść do własności rodzinnej.Nawołuje on do odnowienia ustroju społecznego. Powinno się ono dokonywać na dwóch płaszczyznach: poprzez reformę ustrojową oraz poprzez reformę obyczajów. Papież przywołuję zasadę pomocniczości, która implikuje pierwszeństwo osoby w stosunku do społeczności. Instytucje społeczne i władze wspólnot wyższych mogą ingerować w życie osoby i społeczności niższych jedynie wtedy, kiedy jest to potrzebne. Dotyczy to w szczególności państwa, które wobec rozkładu społeczności wypełnia sobą całą przestrzeń społeczną. Bardzo ważna pozostaje także zasada solidaryzmu społecznego, zgodnego współdziałania wszystkich warstw społecznych. Należy przede wszystkim odbudować organizacje zawodowe i stwarzając nowy ustrój położyć kres walce klas. Ustrój ten łączył by ludzi nie wedle ich funkcji na rynku pracy, lecz różnych gałęzi ich działalności społeczno gospodarczej, a zatem wedle podziału zawodowego, a nie klasowego. Proponowany ustrój byłby więc ustrojem korporacyjnym, ustrojem samorządu społeczno gospodarczego. Korporacje winny w pierwszym rzędzie czuwać nad wspólnymi interesami zawodu i kierować je ku dobru wspólnemu. Owe korporacje sprzyjały by inicjatywie prywatnej, chroniłyby interesy swych członków i służyłyby celom społecznym i gospodarczym. Jeśli chodzi o formy organizacyjne to istnieje tu duża rozmaitość. Korporacje chrześcijańskie inaczej niż faszystowskie muszą powstawać oddolnie i nie mogą być organami administracji państwowej ani służyć celom politycznym. System chrześcijański musi by przeniknięty głęboką reformą obyczajową, która wprowadzi treści społeczno moralne, co oznacza, że musi zapanować sprawiedliwość społeczna i miłość. Ostatecznym celem sprawiedliwości społecznej jest doskonalenie osoby ludzkiej. Ma ona za zadanie zapewnić każdej osobie to, co jest jej potrzebne do osiągnięcia swych celów. Papież odrzuca ekonomizm , nie liczący się z nakazami prawa moralnego. W dążeniu do realizacji tych zadań liczy na współpracę wszystkich duchownych. Na kapłanów nakłada szczególny obowiązek studiowania zagadnień społecznych i współpracy w świeckimi w celu rozwiązania zagadnień społecznych. Po reformacji Kościół odseparował się od życia społecznego, co koniecznie wymaga zmiany. Pius XI nawiązuje do nauki św. Tomasza w Akwinu i kwestii właściwego zużycia dochodów.

doczesny charakter, na jej przeciwstawienie się duchowi i nadprzyrodzonemu powołanie człowieka. Wynika to z totalnego materializmu tej doktryny, która jest przez to sprzeczna z doktryną chrześcijańską. Materializm doktrynalny rzutuje na społeczne , ekonomiczne i polityczne cele systemu, który się na tej doktrynie opiera oraz na sposoby realizacji tych celów. W encyklice tej pisze o komunizmie jako o najgorszej odmianie, jaką jest wg papieża radziecki bolszewizm. Zarzuca komunizmowi barbarzyństwo i bezbożnictwo.

Pius XI - Notatki - Administracja, Notatki z Administracja biznesu

Dokumenty powiązane

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Pius XI - Notatki - Administracja i więcej Notatki w PDF z Administracja biznesu tylko na Docsity!