Początki reklamy telewizyjnej | Notatki Grafika reklamowa i multimedia

Szkoła ŻAK. Centrum edukacji i biznesu

Zawód. Technik organizacji reklamy

Przedmiot. Historia sztuki i reklamy

Temat 6. Początki reklamy telewizyjnej.

W 1927 roku Anglik John Logie Baird opatentował wynalazek, nazwany televisorem.

Prace nad upowszechnieniem tego wynalazku trwały w różnych krajach. Regularny program

telewizyjny pojawił się 30 kwietnia 1939 roku .

1 lipca 1941 roku w stacji WNBT pojawiła się pierwsza reklama, którą mogli

obejrzeć normalni widzowie. Był to pierwszy dzień telewizji komercyjnej w historii mediów.

Ramówka przewidywała trzy programy – wszystkie sponsorowane. W 1940 roku w USA

działało już 9 stacji TV. Zyski telewizja zaczęła przynosić dopiero pod koniec lat 40-tych XX

wieku.

W 1946 roku w amerykańskiej telewizji wyemitowano pierwszy spot ogólnokrajowy

– była to reklama samochodów Forda. Od początku reklama przerywała filmy i programy

rozrywkowe i dyktowała organizacje całej ramówki.

W Europie zakładano, że telewizja będzie medium wolnym od reklam. W krajach

komunistycznych emisja reklam była wykluczona lub bardzo mocno ograniczona. Wielka

Brytania, Francja, Szwajcaria, Belgia, Holandia i kraje skandynawskie uznały telewizję jako

służbę publiczną i reklam w niej nie nadawano. We Włoszech reklamy emitowano tylko

w nocy w specjalnym kanale pod tytułem Carosello; w Niemczech zezwolono na 20 minut

reklam na dobę i to emitowanych w dawce jednorazowej. W Hiszpanii, Finlandii i Austrii –

reklamy nadawano tylko w prywatnych stacjach. W Japonii, Australii oraz Kanadzie sytuacja

wyglądała podobnie.

Sytuacja powoli musiała się zmienić ponieważ produkcja i emisja programów

telewizyjnych była bardzo droga i wymagała stałego napływu dużych pieniędzy a przemysł

reklamowy wywierał coraz większy nacisk na rządy krajów europejskich. Ostatecznie we

wszystkich krajach europejskich obok telewizji publicznej funkcjonują pełne reklam telewizje

prywatne.

Początkowo programy telewizyjne jak i reklamy miały bardzo statyczny charakter.

Ważniejszy był w nich tekst niż obraz – który służył do pokazywania reklamowanego

produktu. Wczesne reklamy wyglądały zatem jak prezentacje komiwojażera (wędrującego

sprzedawcy), zachwalającego i pokazującego swój towar. Trwało to nawet trzy minuty. Takie

komunikaty reklamowe były stosunkowo tanie w produkcji i często emitowano je na żywo.

Wyprodukowanie spotu trwało dłużej i kosztowało więcej ale można było go potem

wielokrotnie odtwarzać. Reklamy były w tym czasie racjonalne, jednoznaczne, opisowe,

i rzeczowe. Potem prezentowano coraz częściej tzw. historyjki z życia wg schematu „problem

– produkt – rozwiązanie problemu”. Dużo było rekomendacji produktów przez znanych

i popularnych aktorów.

Konweniencja w której ciągle i nachalnie wzywano do zakupu towaru szybko znudziła

publiczność. Remedium na to zjawisko okazała się reklama pokazująca określony styl życia.

Stąd nazwano ją właśnie lifestyle advertising. Podstawowym założeniem nowego trendu było

to, żeby nawiązać do tęsknot i marzeń człowieka. Najważniejszym stał się obraz, wygląd

bohaterów ich język i otoczenie. Jedną z pierwszych kampanii tego typu zrealizowała agencja

Leo Burnett i dotyczyła papierosów Marlboro. Na początku lat 70 Marlboro osiągnęły

pozycje najlepiej sprzedawanych papierosów na świecie. Strategia i stylistyka ustalona przez

Burnetta pozostała niezmieniona do dzisiaj a „Marlboro man” stał się symbolem

amerykańskiego stylu życia.

Mianem społeczeństwa konsumpcyjnego określamy taką zbiorowość, w której

najważniejszym celem i działaniem oraz główną praktyką kulturową ludzi jest konsumpcja.

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Początki reklamy telewizyjnej i więcej Notatki w PDF z Grafika reklamowa i multimedia tylko na Docsity!

Szkoła ŻAK. Centrum edukacji i biznesu Zawód. Technik organizacji reklamy Przedmiot. Historia sztuki i reklamy Temat 6. Początki reklamy telewizyjnej. W 1927 roku Anglik John Logie Baird opatentował wynalazek, nazwany televisorem. Prace nad upowszechnieniem tego wynalazku trwały w różnych krajach. Regularny program telewizyjny pojawił się 30 kwietnia 1939 roku. 1 lipca 1941 roku w stacji WNBT pojawiła się pierwsza reklama, którą mogli obejrzeć normalni widzowie. Był to pierwszy dzień telewizji komercyjnej w historii mediów. Ramówka przewidywała trzy programy – wszystkie sponsorowane. W 1940 roku w USA działało już 9 stacji TV. Zyski telewizja zaczęła przynosić dopiero pod koniec lat 40-tych XX wieku. W 1946 roku w amerykańskiej telewizji wyemitowano pierwszy spot ogólnokrajowy

była to reklama samochodów Forda. Od początku reklama przerywała filmy i programy rozrywkowe i dyktowała organizacje całej ramówki. W Europie zakładano, że telewizja będzie medium wolnym od reklam. W krajach komunistycznych emisja reklam była wykluczona lub bardzo mocno ograniczona. Wielka Brytania, Francja, Szwajcaria, Belgia, Holandia i kraje skandynawskie uznały telewizję jako służbę publiczną i reklam w niej nie nadawano. We Włoszech reklamy emitowano tylko w nocy w specjalnym kanale pod tytułem Carosello; w Niemczech zezwolono na 20 minut reklam na dobę i to emitowanych w dawce jednorazowej. W Hiszpanii, Finlandii i Austrii – reklamy nadawano tylko w prywatnych stacjach. W Japonii, Australii oraz Kanadzie sytuacja wyglądała podobnie. Sytuacja powoli musiała się zmienić ponieważ produkcja i emisja programów telewizyjnych była bardzo droga i wymagała stałego napływu dużych pieniędzy a przemysł reklamowy wywierał coraz większy nacisk na rządy krajów europejskich. Ostatecznie we wszystkich krajach europejskich obok telewizji publicznej funkcjonują pełne reklam telewizje prywatne. Początkowo programy telewizyjne jak i reklamy miały bardzo statyczny charakter. Ważniejszy był w nich tekst niż obraz – który służył do pokazywania reklamowanego produktu. Wczesne reklamy wyglądały zatem jak prezentacje komiwojażera (wędrującego sprzedawcy), zachwalającego i pokazującego swój towar. Trwało to nawet trzy minuty. Takie komunikaty reklamowe były stosunkowo tanie w produkcji i często emitowano je na żywo. Wyprodukowanie spotu trwało dłużej i kosztowało więcej ale można było go potem wielokrotnie odtwarzać. Reklamy były w tym czasie racjonalne, jednoznaczne, opisowe, i rzeczowe. Potem prezentowano coraz częściej tzw. historyjki z życia wg schematu „problem
produkt – rozwiązanie problemu”. Dużo było rekomendacji produktów przez znanych i popularnych aktorów. Konweniencja w której ciągle i nachalnie wzywano do zakupu towaru szybko znudziła publiczność. Remedium na to zjawisko okazała się reklama pokazująca określony styl życia. Stąd nazwano ją właśnie lifestyle advertising****. Podstawowym założeniem nowego trendu było to, żeby nawiązać do tęsknot i marzeń człowieka. Najważniejszym stał się obraz, wygląd bohaterów ich język i otoczenie. Jedną z pierwszych kampanii tego typu zrealizowała agencja Leo Burnett i dotyczyła papierosów Marlboro. Na początku lat 70 Marlboro osiągnęły pozycje najlepiej sprzedawanych papierosów na świecie. Strategia i stylistyka ustalona przez Burnetta pozostała niezmieniona do dzisiaj a „ Marlboro man” stał się symbolem amerykańskiego stylu życia. Mianem społeczeństwa konsumpcyjnego określamy taką zbiorowość, w której najważniejszym celem i działaniem oraz główną praktyką kulturową ludzi jest konsumpcja.

Od połowy XX wieku reklama stawała się jednym z głównych narzędzi do budowania kultury konsumpcyjnej. Starała się wytworzyć u odbiorców zainteresowanie nowościami, podsuwała wzorce osobowe ludzi, którzy osiągnęli pewien stopień konsumpcji i stali się ludźmi szczęśliwymi. Takie osoby uznawano za godnych podziwu i naśladowania. Generowano w ten sposób stan niepokoju o status społeczny, potrzebę porównywania stanu dóbr materialnych. Obowiązywała ściśle zuniformizowana, bardzo konserwatywna wizja życia społecznego. Składały się na nią: pracujący ojciec – głowa rodziny, władza i źródło autorytetu; niepracująca matka – zajmująca się domem i wychowywaniem dzieci; grzeczne dzieci – uznające autorytet ojca i pielęgnowane przez matkę. Wszystko to wizualizowane było aż do obsesji estetycznej włącznie. Reklama miała być ładna, wizualnie słodka, sielankowa i podobać się publiczności. Lata 60-te XX wieku w świecie, to okres wielkiego fermentu społecznego i artystycznego: ruch wyzwolenia kobiet, wojna w Wietnamie, „dzieci kwiatów”, rewolucja w kulturze masowej. W reklamie nastąpiła rewolucja kreatywna. Pojawił się humor, dowcip, autoironia, aluzje do seksu. W reklamie mówiono o religii, śmierci, polityce, chorobach, starości i wojnie. Wprowadzono zagadki, tajemnice, niespodzianki, kalambury, niedomówienia i wieloznaczności. Pojawiały się komunikaty nawiązujące do cytatów z literatury, malarstwa, sztuki filmowej. Reklama zaczęła samą siebie definiować jako sztukę. Odważnie korzystano ze środków wyrazu wypracowanych na gruncie sztuki współczesnej. Pojawiły się reklamy społeczne , tzw. non-profitowe oraz tzw. reklamy młodzieżowe. W latach 80-tych udało się dotrzeć do nieufnego i sceptycznego młodego konsumenta poprzez uruchomienie telewizji muzycznej oraz wykreowanie teledysku. W latach 90-tych XX wieku następował proces odmasowienia produkcji oraz konsumpcji. Twórcy reklam postawili więc na aktywność poznawczą konsumentów, nakłaniali odbiorców reklamy do zaangażowania i twórczego odbioru komunikatów. Ogromne znaczenie w tym okresie miały badania grup docelowych. Dotyczyły one upodobań klientów, znajomości ich szczególnych potrzeb. Powstawały domy mediowe , zajmujące się planowaniem mediów w kampanii reklamowej, nabywaniem czasu antenowego oraz powierzchni reklamowej na różnych nośnikach. Wzrosła rola reklamy BTL jako niestandardowych i twórczych sposobów docierania do klientów poza mediami masowymi. Wideoklip – jako krótki film reklamowy, przeznaczony do emisji, promujący jakiegoś artystę lub płytę został wynaleziony w latach 50-tych w USA. To właśnie nastolatki i młodzi ludzie byli głównymi nabywcami płyt, uczestnikami koncertów, użytkownikami dóbr związanych z tzw. młodzieżowymi popkulturami. Przełomem w myśleniu o pokazywaniu muzyki w telewizji był teledysk do piosenki grupy Queen – Bohemia Rapsody – nakręcony w 1975 roku. Filmik ten wielokrotnie zbliżał i oddalał multiplikowane twarze artystów w rytm muzyki. Po dwukrotnej emisji tego teledysku płyta zespołu Queen natychmiast znalazła się na szczycie list przebojów. Umiejętne zatem zwizualizowanie muzyki młodzieżowej było kluczem do sukcesu promocyjnego. Rok później BBC miała już pierwszy program poświęcony specjalnie teledyskom. Nakręcone umiejętnie teledyski sprzedawały także odzież, napoje, przekąski, zachęcały do chodzenia na koncerty oraz przyciągały widzów do kin. 1 sierpnia 1981 roku zaczęła nadawanie MTV – pierwsza telewizja poświęcona wyłącznie teledyskom i reklamie. Pod koniec XX wieku nastąpił proces koncentracji własności i umiędzynarodowienie mediów masowych. Postępowała także konsolidacja w przemyśle reklamowym.. Liczne połączenia i fuzje doprowadziły do powstania na rynku reklamy gigantycznych konglomeratów – holdingów reklamowych. Zmienił się model i definicja pojęcia full sevice:

Początki reklamy telewizyjnej, Notatki z Grafika reklamowa i multimedia

Dokumenty powiązane

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Początki reklamy telewizyjnej i więcej Notatki w PDF z Grafika reklamowa i multimedia tylko na Docsity!