Początki starożytnego Rzymu, Notatki z Historia

Pobierz Początki starożytnego Rzymu i więcej Notatki w PDF z Historia tylko na Docsity!

POCZĄTKI CESARSTWA RZYMSKIEGO

Kryzys Republiki Rzymskiej uwidocznił się w II połowie II wieku p.n.e. Niesamowity rozwój terytorialny państwa rzymskiego pozwalał wysokim grupom społecznym na powiększanie swojego majątku kosztem biedniejszych warstw. Bogaci nabywali wielkie majątki ziemskie, w których pracowali niewolnicy, masowo sprowadzani z różnych części państwa. Drobni posiadacze ziemscy, stanowiący trzon armii, przebywali długo na wojnie. Fakt ten wykorzystywali bogaci, którzy zagarniali ich majątki. Utrata majątku doprowadzała do upadku średniozamożnych Rzymian poniżej cenzusu majątkowego. To z kolei nie pozwalało im na wstępowanie do armii. Sytuacja ta w masowej skali mogła mieć tragiczne skutki dla całego państwa. W latach 30-tych II wieku p.n.e. sytuacja ta stała się tak dramatyczna, że trybun ludowy został zmuszony do przeprowadzenia reform. Piastujący w roku 133 p.n.e. ten urząd Tybierusz Grakchus wyszedł z propozycją podziału ziemi państwowej między proletariat. Pomysł spotkał się jednak ze sprzeciwem optymatów, konserwatywnego stronnictwa, które w końcu zabiło niewygodnego rywala. Reformę próbował kontynuować 10 lat później brat Tyberiusza, Gajusz Grakchus , który jednak także został zamordowany. Obaj Grakchowie należeli do ugrupowania politycznego, popularów, które poszukiwało różnych dróg naprawy systemu republiki lub nawet całkowitego jej zniesienia. Optymaci, będący uosobieniem Senatu znaleźli się w zagrożeniu. Reformy Grakchów , które były z determinacją blokowane przez członków bogatych rodów senatorskich okazały się pierwszym krokiem do upadku republiki. Sytuacja została dodatkowa zaogniona rozłamem wśród warstw rządzących. Doszło bowiem do podziału na dwa ugrupowania. Narodziło się skrzydło optymatów i popularów. Powstanie optymatów nastąpiło w 134 roku p.n.e. i swoją działalnością wywarło duży wpływ na opisane prace Grakchów.

POWSTAMIE CESARSTWA

W 27 r. p.n.e. Oktawian demonstracyjnie zrzekł się na rzecz ludu wszystkich swoich uprawnień, które dotąd zostały mu przyznane. W rezultacie otrzymał je z powrotem w zmienionej formie. Senat przyznał mu nadal szereg funkcji zaszczytów i tytułów. Stały się one podstawą władzy cesarskiej, którą sprawował Oktawian i jego następcy Oktawian August dzierżył zatem władzę prokonsularną. W związku z czym mógł sprawować nieograniczoną władzę w prowincjach, w

dowództwie nad całym wojskiem oraz w kierownictwie spraw zagranicznych. Sprawując władzę trybunacką był nietykalny, mógł zwoływać Senat i przewodniczyć jego obradom. Dysponował również prawem weta wobec wszystkich postanowień Senatu i innych urzędników. Jako najwyższy kapłan cesarz miał prawo wkraczać we wszystkie sprawy religijne i sprawować zwierzchnictwo nad wszystkimi kapłanami w Rzymie. Pozycja ta podnosiła autorytet moralny cesarza.