

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Dokument przedstawia ogólną charakterystykę podatku od wartości dodanej (VAT), który został po raz pierwszy wprowadzony we Francji w 1954 roku, a następnie upowszechnił się w innych państwach europejskich w ramach harmonizacji podatków obrotowych w EWG. Dokument wyjaśnia istotę VAT-u, zgodnie z którą podatek ten obciąża w każdej fazie obrotu nie cały obrót, lecz jedynie wartość dodaną w tej fazie. Opisane są dwa sposoby ustalania podstawy opodatkowania w VAT: odliczenie niezwłoczne oraz odliczenie pro rata temporis. Pierwszy z nich, przyjęty również w polskim podatku od towarów i usług, jest prostszy w zastosowaniu, natomiast drugi zbliża się bardziej do rzeczywistej wartości dodanej w danym okresie rozliczeniowym. Dokument stanowi kompleksowe wprowadzenie do tematyki podatku od wartości dodanej, jego istoty, mechanizmu funkcjonowania oraz sposobów ustalania podstawy opodatkowania.
Typologia: Poradniki, Projekty, Badania
1 / 2
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Litwińczuk Hanna (red.), Prawo podatkowe przedsiębiorców Opublikowano: WKP 2017 Autorzy fragmentu: Litwińczuk Hanna Pozostali autorzy monografii: Litwińczuk Hanna(red.) Karwat Piotr Pietrasiewicz Wojciech Tetłak Karolina Rodzaj: monografia Część II POWSZECHNY PODATEK OBROTOWY – VAT Rozdział 7 OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA POWSZECHNEGO PODATKU OBROTOWEGO 7.1. Istota podatków obrotowych 7.1.3. Podatek od wartości dodanej Podatek od obrotu netto został w praktyce zastosowany po raz pierwszy we Francji w 1954 r. Upowszechnienie się tego podatku w innych państwach europejskich związane jest z harmonizacją podatków obrotowych w ramach EWG, przewidzianą w art. 99 traktatu rzymskiego. Podatek od wartości dodanej obciąża w każdej fazie obrotu nie cały obrót, lecz jedynie wartość dodaną w tej fazie. Wartość ta odpowiada różnicy pomiędzy obrotem zrealizowanym w danej fazie a obrotem zrealizowanym w fazie poprzedniej. W związku z tym, że wartość całkowita wyrobu finalnego bez podatku jest równa sumie wartości dodanej we wszystkich fazach, ostateczne obciążenie podatkiem tego wyrobu odpowiada sumie kwot podatków uiszczonych w poszczególnych fazach. Ponieważ kwota podatku uiszczonego w każdej fazie jest cząstką w kwocie podatku obciążającego wyrób finalny, podatki uiszczane w poszczególnych fazach określane są również jako podatki cząstkowe. Mechanizm podatku od wartości dodanej może znaleźć odzwierciedlenie w różnych sposobach ustalania podstawy opodatkowania i wysokości podatków cząstkowych. Podstawa opodatkowania może być kształtowana w dwojaki sposób 2 : 1) od wartości obrotu w danej fazie podlega odliczeniu wartość wszystkich obrotów dokonanych w okresie rozliczeniowym w fazie poprzedzającej (zakupy środków trwałych, surowców, materiałów pomocniczych, półfabrykatów, usług obcych), niezależnie od tego, czy zakupione dobra lub usługi zostały faktycznie w tym okresie zużyte lub zaangażowane w procesie produkcji;
2) od wartości obrotu w danej fazie podlega odliczeniu wartość obrotów dokonanych w fazie poprzedzającej, odpowiadająca wartości tych surowców, materiałów, półfabrykatów i usług obcych, które w okresie rozliczeniowym zostały rzeczywiście zużyte do produkcji sprzedanych dóbr. Ad 1) Pierwszy z wymienionych sposobów określany jest jako odliczenie niezwłoczne. Przy jego zastosowaniu podstawę opodatkowania stanowi różnica pomiędzy sprzedażą i zakupami okresu rozliczeniowego. Wartość ta nie musi odpowiadać faktycznie wartości dodanej okresu rozliczeniowego, np. w sytuacji gdy surowce nabyte i odliczone w jednym okresie rozliczeniowym zostaną wykorzystane do produkcji dopiero w okresie następnym. Należy również podkreślić, że wartość środków trwałych podlega całkowitemu odliczeniu od obrotu okresu rozliczeniowego, w którym zostały nabyte, a zatem dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne w późniejszych okresach nie są już uwzględniane przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Ad 2) Drugi z wymienionych sposobów ustalania podstawy opodatkowania określany jest jako odliczenie pro rata temporis. Wszystkie zapasy surowców, materiałów i półfabrykatów dopóty są obciążone podatkiem, dopóki nie zostaną zużyte w procesie produkcyjnym. W przypadku zakupu środków trwałych odliczeniu podlegają jedynie odpisy amortyzacyjne od środków zaangażowanych w procesie produkcji przypadające na okres rozliczeniowy. Z punktu widzenia praktycznego zastosowania mniej skomplikowane jest odliczenie niezwłoczne. Zostało ono przyjęte również w podatku od towarów i usług. Natomiast w przypadku odliczenia pro rata temporis podstawa opodatkowania zbliża się rzeczywiście do wartości dodanej okresu rozliczeniowego. (^2) Zob. G. Wöhe, Betriebswirtschaftliche Steuerlehre , t. 1, cz. 1, München 1988, s. 482–483.