Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Podmiotowość osoby niepełnosprawnej - Notatki - Etyka, Notatki z Etyka

Notatki z zakresu etyki dotyczące podmiotowości osoby niepełnosprawnej jak również jej potrzeby edukacyjne i zdrowie społeczne.

Typologia: Notatki

2012/2013

Załadowany 11.07.2013

xena_90
xena_90 🇵🇱

4.7

(123)

394 dokumenty

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Podmiotowość osoby niepełnosprawnej - Notatki - Etyka i więcej Notatki w PDF z Etyka tylko na Docsity! Podmiotowość osoby niepełnosprawnej (potrzeby edukacyjne, zdrowie społeczne) Zainteresowanie osobami z różnymi rodzajami dysfunkcji, ich potrzebami i możliwościami podlega ciągłej ewolucji. Analizując dane z literatury omawiającej problemy osób niepełnosprawnych w ciągu ostatnich stu lat, można zaobserwować zmiany w podejściu do procesu terapii, edukacji, socjalizacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością. Obecnie, pogląd na funkcjonowanie osób niepełnosprawnych wskazuje na celowość i trafność w podejmowaniu przez nie same decyzji i branie odpowiedzialności za swoje postawy i rozwój. Rozważania na temat poczucia jakości życia niepełnosprawnych, pozytywnych postaw społecznych warunkujących skuteczną rehabilitację, to tylko niektóre tematy i problemy poruszane. Edukacja, rehabilitacja i socjalizacja osób niepełnosprawnych są przedmiotem licznych dyskursów na gruncie medycyny, psychologii, socjologii, prawa, antropologii, pedagogiki i pedagogiki specjalnej. Rezultatem tego jest wzmocnienie troski o osoby będące w gorszej sytuacji rozwojowej, czy społecznej. Trudno jednak obecny stan uznać za zadowalający. Czym zatem jest podmiotowość? Literatura pedagogiczna i psychologiczna określa ,,podmiot” jako człowieka mającego ,,tożsamość” wyróżniającą go od innych ,że jego własna działalność zależy w znacznym stopniu od niego samego. W ostatnich kilkunastu latach wzrosło zainteresowanie problemem człowieka. Podejmują ją między innymi różne nauki szczegółowo próbując określić podmiotowość. I tak np.: mówi się o poczuciu podmiotowości , potrzebie podmiotowości , podmiotowym traktowaniu wychowanka, ucznia, niepełnosprawnego, pracownika. Jednocześnie wskazuje się na cechy człowieka, świadczące o jego podmiotowym bycie. W związku z tym podkreśla się wolność, możność decydowania, niezależność i w tym związaną emancypację, posiadanie praw, równości w relacjach. Wartym wytłumaczenia byłoby również samo pojęcie niepełnosprawności. Według ustawy o pomocy społecznej niepełnosprawność oznacza niezdolność do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych albo zaliczenie do grupy inwalidów lub legitymowanie się stopniem niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Wyróżnia się ponadto: inwalidztwo – częściowa niezdolność do wykonywania pracy zawodowej, spowodowana długotrwałym lub trwałym naruszeniem sprawności organizmu. O inwalidztwie mówi się, gdy choroba trwa powyżej sześciu miesięcy. kalectwo – niedorozwój, brak lub nieodwracalne uszkodzenie narządu lub części ciała (trwałe uszkodzenie organizmu). Może, ale nie musi spowodować zmniejszenia lub utraty zdolności do pracy zawodowej. W Polsce, podobnie jak w wielu krajach świata, podejmowane są działania, których celem jest stworzenie osobom niepełnosprawnym warunków do rozwoju i udziału w życiu społecznym na równi ze sprawnymi obywatelami. Działania na rzecz integracji tej grupy osób prowadzone są w dwóch obszarach. Jeden obszar, który jest skierowany bezpośrednio na osoby z ograniczoną sprawnością, obejmuje opiekę medyczną, leczenie indywidualne, profesjonalną pomoc (np. system rehabilitacji, pomocy społecznej). Druga płaszczyzna to działania dotyczące środowiska społecznego i fizycznego, w którym osoby niesprawne funkcjonują (np. pomoc w adaptacji mieszkań, dostępność komunikacji, urzędów, placówek kulturalnych, odpowiednie zatrudnienie, współtworzenie prawa). Ukształtowany w Polsce model kompleksowej rehabilitacji zakłada uwzględnienie wszystkich rodzajów potrzeb osoby niepełnosprawnej w procesie rehabilitacyjnym. Postępowanie terapeutyczne łączy rehabilitację psychologiczną, medyczną, społeczną i zawodową. Podział ten ma znaczenie jedynie metodyczne, ponieważ w praktyce rehabilitacja jest procesem ciągłym, a poszczególne jej etapy nakładają się i uzupełniają. Dzięki założeniom wypracowanym przez Polską Szkołę Rehabilitacji, tj. powszechność, wczesne zapoczątkowanie, kompleksowość, ciągłość – rehabilitacja odgrywa istotną rolę w integracji niepełnosprawnych ze społeczeństwem. Ważnym zagadnieniem jest podmiotowy charakter samego procesu wychowania, a więc konieczność takiego doboru metod, środków, form pracy i oddziaływania wychowawczego, by wspomagały kształtowanie się podmiotowego, osobistego charakteru aktywności osoby niepełnosprawnej . Uznanie podmiotowości osób uczestniczących w procesie wychowania możliwe jest dzięki przyjęciu, iż jest to proces, w którym wychowawca i uczeń są równie ważni . Wielicki, uważa , że podmiotem jest ten, kto: pełni rolę społeczną, kieruje swoimi stanami psychicznymi i swoją aktywnością, ma wpływ na zdarzenia, pozostaje w stałym procesie samodoskonalenia się, przekraczania ,,samego siebie” i własnych granic, rozszerza stale zakres podmiotowości swojej i środowiska społecznego; ułatwia realizację podmiotowości drugiemu człowiekowi. Natomiast Gorlach i Seręga uważają, że człowiek będący podmiotem posiada zdolność do pobierania, przetwarzania i generowania informacji, zdolność do wchłaniania wpływów otoczenia, do transformacji tych wpływów, określony system wiedzy ,informacji dotyczących świata, system wartości i ocen, programów działania, nawyków i umiejętności . Podmiotowość w edukacji odnosi się najczęściej do uczniów i nauczycieli, rzadziej do rodziców. Inaczej jednak jest w przypadku osób niepełnosprawnych, gdzie w większości przypadków to właśnie rodzic pełni funkcje również nauczyciela. Cechami zasadniczymi podmiotowości zespołu edukacyjnego, tworzącymi kontakt aksjologiczny, organizacyjny, etyczno-moralny i wychowawczy są: 1.Autonomia - zależność . 2.Pluralizm - wyłączność. 3.Partnerstwo i demokratyzm - indywidualizm i autorytaryzm. 4.Samodzielność i swoboda działania - ograniczanie samodzielności i swobody działania. 5.Zmiana - stagnacja. 6. Integracja - dezintegracja. 7.Tolerancja - swoista ksenofobia. Powyższe cechy, nie wyczerpują oczywiście wszystkich kontekstów podmiotowości. Podmiotowość osób niepełnosprawnych w tworzeniu odpowiednich warunków edukacyjnych ma miejsce wtedy, gdy: -korzystają z możliwości doboru treści, form i technik pedagogicznego działania;