43. Pomiar współczynnika załamania metodą graficzną;
wyznaczanie stężenia roztworów metodą refraktometryczną.
Prawo Fermata-podstawowe prawo optyki i geometrii światła, zgodnie z tym prawem, promień światła
biegnąc między dwoma punktami A i B wybiera drogę, do której potrzebny jest najkrótszy czas, czyli
POKONUJE NAJMNIEJSZĄ DROGĘ OPTYCZNĄ
Prawo odbicia światła-jeżeli światło pada na powierzchnię innego ośrodka, to na ich granicy zachodzi
odbicie. Kąt odbicia jest równy kątowi padania, a promień padający, promień odbity i normalna do
powierzchni odbicia leżą na jednej płaszczyźnie- zmienia się kierunek fali, nie jej długość
Prawo załamania światła (prawo Snelliusa) -jeżeli promień światła przechodzi z jednego ośrodka do
drugiego, zachodzi jego załamanie. Dzieje się tak, gdy oba ośrodki mają różne współczynniki załamania
(światło porusza się w nich z różną prędkością)
STOSUNEK SINUSA KĄTA PADANIA JEST RÓWNY DO SINUSA KĄTA ZAŁAMANIA JEST RÓWNY
STOSUNKOWI BEZWZGLĘDNEGO WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA OŚRODKU DRUGIEGO WZGLĘDEM
PIERWSZEGO.
Dyfrakcja (ugięcie fali) - zespół zjawisk związanych ze zmianą kierunku rozchodzenia się fali, będący
odstępstwem od praw optyki geometrycznej. W węższym znaczeniu dyfrakcją określa się zjawisko
ugięcia światła wokół krawędzi przeszkody lub otworu w obszarze cienia przeszkody. Jest to zmiana
amplitudy fali niezgodnie z prawami optyki geometrycznej, jest odpowiedzią fal na lokalną
niejednorodność tego ośrodka w której się rozchodzą oraz na niejednorodność samej fali.
Światło jako fala elektromagnetyczna- wiązka światła to zbiór wielu fal elektromagnetycznych o różnych
częstotliwościach, a więc o różnych długościach fali
Cechy falowe światła- (zakres długości między około 400- 700nm), w próżni rozchodzi się ze stałą
wartością- prędkością światła), prędkość światła w ośrodku jest mniejsza niż prędkość światła w próżni,
światło jest charakteryzowane przez jego długość fali (stosunek prędkości światła w próżni do jego
częstotliwości)
Współczynnik załamania światła (bezwzględny i względny) - miara zmiany prędkości rozchodzenia się
fali w danym ośrodku w stosunku do jej prędkości w ośrodku odniesienia. Jest równy stosunkowi
prędkości fazowej fali w ośrodku odniesienia do prędkości fazowej fali w danym ośrodku. Bezwzględny
współczynnik załamania odnosi się do prędkości światła w próżni, można opisać go wzorem n=c/v n-
bezwzględny współczynnik załamania światła, c- prędkość światła w próżni, v- prędkość światła w
danym ośrodku. Względny współczynnik załamania światła to stosunek prędkości światła w jednym
ośrodku do jego prędkości w drugim.
, jeśli znamy wartości współczynnika załamania tych ośrodków to:
Kąt graniczny- maksymalny kąt, pod jakim promień świetlny może padać na granicę ośrodków ulegając
przy tym załamaniu. Występuje tylko w sytuacji, gdy światło rozchodzące się w ośrodku o
współczynniku załamania n1 pada na granicę z ośrodkiem o współczynniku załamania n2 takim, że n2<n1.
Jego wartość można obliczyć ze wzory Snelliusa, podstawiając pod wartość kąta załamania kąt 90°. Przy
wzroście kąta padania promieni światła powyżej wartości kąta granicznego, promień nie załamuje się i
zachodzi zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia.
